Είχες μιλήσει και για το σύμφωνο συμβίωσης...
Εννοείται πως το στηρίζω. Ποιος λογικός άνθρωπος δεν στηρίζει ένα θέμα που έχει να κάνει με την αγάπη και τη συμβίωση και την επιλογή δύο ενήλικων ανθρώπων; Γι’ αυτό πέρασε από το ελληνικό Κοινοβούλιο, το ιταλικό Κοινοβούλιο, το ισπανικό Κοινοβούλιο και πολλές βέβαια ακόμη χώρες.
Αφού θίγουμε αυτό το θέμα θα ήθελα να σε ρωτήσω την άποψή σου στο θέμα της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
Είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα και θα είναι πολύ επιπόλαιο από εμένα να εκφράσω την προσωπική μου άποψη. Νομίζω πως στο θέμα αυτό το σωστό είναι να ακούσουμε την επιστημονική του προσέγγιση. Από ανθρώπους που ασχολούνται με την ψυχολογία των παιδιών. Εχω προσωπική άποψη και την κρατάω για μένα. Θα την εκφράσω όταν είμαι σίγουρος πως αυτό που υποστηρίζω έχει μια βάση. Οι παιδοψυχολόγοι σε αυτό το θέμα έχουν τον πρώτο λόγο.
Εχεις μιλήσει και για το θέμα του μπούλινγκ στο παρελθόν λέγοντας «δέχθηκα μπούλινγκ αλλά δεν μάσησα»....
Ολοι μας λίγο ή πολύ έχουμε δεχθεί και έχουμε κάνει μπούλιγνκ. Ισως περισσότερο στη σχολική ηλικία. Αυτό που λέω και στα παιδιά όταν επισκέπτομαι σχολεία είναι: «Εγώ δεν μάσησα, τους μάσησα». Είναι βέβαια και παιδιά που έχουν πολύ ευαίσθητη ψυχολογία και όλο αυτό ενδεχομένως να τα οδηγήσει ακόμη σε απόπειρα αυτοκτονίας. Εκεί λοιπόν λέω στα παιδιά: «Δεν είστε μόνοι σας». Τα παιδιά πρέπει να απευθύνονται στους γονείς και στους δασκάλους τους. Βέβαια υπάρχει και η άλλη όψη: Να δέχονται μπούλινγκ οι δάσκαλοι από τα παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου