ΕΝΑ συγκινητικό αρθράκι σχόλιο ανέβασε στα κοινωνικά δίκτυα μιας χρήστης που αφορα το coming out. Ιδίως τα χρονια της κριςης αποκτά σημασία. Αυτο μαζι με το σχόλιο μας αποκτά μεγάλη αξια κσι αφιερώνεται στους νεους και νέες που θέλουν να το τολμήσουν...
Γραφει η Χ.Μ. "Πολύ συχνά ανεβαίνουν εδώ ποστ από νέα παιδιά που σκέφτονται να κάνουν coming out στους γονείς τους ή που μόλις έκαναν coming out και νιώθουν άγχος ή και στεναχώρια για το αποτέλεσμα.
Θα ήθελα να πω σε όλα αυτά τα παιδιά πως, ακόμα κι αν όλα πάνε στραβά, ακόμα κι αν οι χειρότεροι φόβοι τους πραγματοποιηθούν, και δουν τους γονείς τους να γίνονται εχθροί ή τύραννοι, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου.
Μας μαθαίνουν από παιδιά πως η οικογένεια είναι το παν, πως ό,τι και να κάνει ο γονιός "γονιός είναι" και άρα δικαιολογείται. Αυτό είναι ψέμα. Το χτύπημα της μαμάς δεν είναι χάδι. Η προσβολή του μπαμπά δεν είναι συμβουλή. Όλοι οι γονείς κάνουν λάθη, και κανείς δεν έχει τον τέλειο γονιό.
Αν όμως νιώθεις ότι ο γονιός σου είναι ο λόγος της χαμηλής αυτοπεποίθησής σου, της θλίψης σου, ή του θυμού σου, δεν είσαι υποχρεωμένος να σκύβεις το κεφάλι επειδή "με γέννησε άρα του το οφείλω". Το μόνο που οφείλεις στους γονείς σου είναι ένα "ευχαριστώ" για τα καλά που έκαναν. Όχι αιώνια υποταγή, όχι υπακοή σε έναν τρόπο ζωής που δεν σε αντιπροσωπεύει.
Είναι σκληρό, αλλά αν βρεθείς στη θέση του παιδιού που δεν γίνεται αποδεκτό από τους γονείς του, μη σπαταλήσεις παραπάνω ενέργεια απ'όση αντέχεις στο να τους κάνεις να σε αποδεχτούν. Μην χαλάσεις την ψυχική σου υγεία παλεύοντας για αυτό που φαντάστηκες πως θα μπορούσες να χτίσεις μαζί τους. Κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να πρέπει να προσπαθήσει να κερδίσει το σεβασμό και την αγάπη των γονιών του.
Πάλεψέ το όσο αντέχεις και όσο θες. Όχι παραπάνω. Και αν χρειαστεί να αποδεχτείς πως έχασες οριστικά την καλή σχέση με τους γονείς σου, δεν πειράζει. Σκέψου πως είναι η αρχή μιας καλής σχέσης με τον εαυτό σου. Σκέψου πως θέτοντας όρια σε όσους δεν σε σέβονται, ακόμα και βγάζοντάς τους από τη ζωή σου αν χρειαστεί, ανοίγεις την πόρτα στην αυτοεκτίμησή σου, και σε μια ζωή στην οποία θα δέχεσαι κοντά σου μόνο τους ανθρώπους που θα σε κάνουν πιο χαρούμενο.
Να αγαπάς τους γονείς σου, αν αυτό νιώθεις πως σου βγαίνει. Αλλά πάντα, και πριν και μετά το coming out, να αγαπάς εσένα λίγο περισσότερο".
ΤΙ ΣΧΟΛΙΑΣΕ ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΑΚΙ:
Το μήνυμα σου οπως και των υπολοίπων ειναι ουσιαστικό. Ειμαστε ολοι ίσοι, ανθρωποι με ζωη, με ανάγκη να αγαπάμε άλλους ανθρώπους, άρα φυσιολογική εξέλιξη της πλανητικής μας παρουσίας. Να σας πω και κατι που ηθελα.
Οταν ήμουν 18 ονειρεύτηκα οτι θα υπήρχαν οι σημερινές συλλογικότητες, με φιλους είχαμε οραματιστεί το μελλον και αν τότε υπηρχε η Colour youth θα ηταν στήριγμα. Ευτυχως ειχα άξιους φιλους. Και συνεχίζω να εχω. Αν δεν υπήρχαν ίσως να μην ήμουν εδω να σας εξιστορώ τις σκέψεις μου. Κυρίως επειδη πρεπει να σκεφτούμε και τα παιδιά εκείνα που δεν άντεξαν, λύγισαν, έφυγαν απο τη ζωη με πόνο και παράπονο. Ναι. Γιατι πρεπει να λέμε σε ολους οτι η πολύχρωμη σημαία δεν ειναι μονο αυτο που συμβολίζει. Ειναι γεμάτη απο τις μορφές και ψυχές όσων έφυγαν, που δεν άντεξαν γιατι δεν ήθελαν την διαφορετικότητα τους...αποψε που εχω γενέθλια θα το θυμάμαι. Και θα συνεχίσω να ονειρεύομαι οτι στο τελος της ζωής μας θα μας σφίγγει το χέρι ο σύντροφος μας. Αυτο ειναι ζωη. Να ζούμε με τους άλλους! Να αναπνέουμε τον ίδιο αέρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου