Κι ενώ μας έχει κατακλύσει (μέχρι διχασμού) μια επικαιρότητα εκτός επικαιρότητας και θυμηθήκαμε συμφωνίες και μοιράσματα λαών, χωρών και περιοχών, πολέμους και στρατηγικές, λες κι έχουμε έλλειμμα από δαύτα στις μέρες μας, ένα ζευγαράκι τα βρήκε μπαστούνια με το σύμφωνο συμβίωσης.
Τα δυο παιδιά είναι από φοιτητές μαζί, κοντά δηλαδή δώδεκα συναπτά έτη. Πριν από εφτά χρόνια μετανάστευσαν στην Ολλανδία – ας μην επαναλαμβάνουμε την αιτία, την ξέρουν κι οι πέτρες, όπως λέγαμε κάποτε. Εν τω μεταξύ η κοπελιά βρήκε εκπληκτική δουλειά, που σημαίνει υψηλές αποδοχές, στη Γερμανία. Κι επειδή παντού πηγαίνουν μαζί αποφάσισαν να αλλάξουν χώρα, έστω κι αν ο νεαρός δεν είχε βρει ακόμη δουλειά. Για να είναι όμως ασφαλισμένος αυτό το διάστημα, μέχρι να τακτοποιηθεί εργασιακά, σκέφτηκαν κατά τις ημέρες των διακοπών τους στην πατρίδα να κάνουν ένα σύμφωνο συμβίωσης διότι είναι κατά του γάμου αλλά και τα δημαρχεία ήθελαν περισσότερο χρόνο, που δεν είχαν, μάνα μου. Εχουμε και λέμε: εκατό ευρώ ο συμβολαιογράφος, πενήντα η μετάφραση στα γερμανικά της ληξιαρχικής πράξης του συμφώνου, τριάντα ευρώ η ανθοδέσμη από την πεθερά, σύνολο 180. Καθόλου άσχημα και μάλιστα πάμφθηνα αν η δουλειά γινόταν. Διότι δεν άργησε το κακό μαντάτο. Η
Γερμανία δεν αναγνωρίζει το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ετερόφυλων ζευγαριών. Το σκεπτικό είναι ότι «εσείς μπορείτε να παντρευτείτε, ενώ οι ομοφυλόφιλοι δεν μπορούν, άρα συμφωνούν...». Ευτυχώς που τα παιδιά το αντιμετώπισαν ψύχραιμα αφού κατάλαβαν ότι το δικό τους πρόβλημα είναι μηδενικό μπροστά στη μάχη που δίνουν οι συμπατριώτες τους πολιτικοί και θεωρητικοί στο ζύγισμα σταλινισμού και ναζισμού. «Τώρα έχω τρεις επιλογές», έλεγε το αγόρι. «Ή πρέπει να βρω αμέσως δουλειά στο Βερολίνο ή να κάνουμε κανονικό γάμο ή να αλλάξω φύλο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου