Ζούμε σε μία εποχή που ο κόσμος αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς. Μαζι μ' αυτόν και η πατρίδα μας. Αρκετά άτομα μετακινούνται καθημερινά είτε λόγω της ανεργίας, είτε λόγω πολιτικής ή θρησκευτικής καταπίεσης, είτε λόγω καταστροφών και πολέμων σε άλλες χώρες σαν μετανάστες, σαν ξένοι σε μια νέα πατρίδα.
«Σπίτι» είναι εκεί που γινόμαστε αυτό που είμαστε – οτιδήποτε «είναι» ο καθένας από εμάς. Κι αυτό δε συνδέεται με τον χρόνο που περνάμε σε ένα μέρος. Μπορώ για παράδειγμα, να αισθάνομαι «σπίτι» σε ένα μέρος όπου έχω περάσει μόλις λίγα λεπτά. Και το αντίθετο. Είναι κι αυτό ένα από τα παράδοξα της ζωής.
Κανένας άνθρωπος φυσικά δεν παραδέχεται ότι είναι ρατσιστής σε κανένα επίπεδο. Στην καθημερινότητα μας συμβαίνουν πράγματα παράξενα και συνήθως παράλογα για ορισμένους, πράγματα που δεν μπορείς να διανοηθείς ότι συμβαίνουν κι άλλα που δεν σου αρέσουν να γίνονται, αλλά έχεις αποδεχτεί. Όλα αυτά, όμως, είναι πράγματα που γίνονται από ανθρώπους σε άλλους ανθρώπους. Υπάρχουν αμέτρητα τέτοια παντού γύρω σου. Ένα από τα κυριότερα είναι η συνήθεια κάποιων ανθρώπων να μετονομάζουν άλλους με βάση τα δικά τους πιστεύω, ή αλλιώς να τους βάζουν ταμπέλες.
«Ο Γιάννης ο αυτιστικός», «η Μαρία η χοντρή», «η Εύα η άσχημη», «ο Μανώλης ο γκέι», «ο Παναγιώτης το πρεζάκι», «ο Αλβανός», «το προσφυγόπουλο» είναι μερικές από τις συνήθεις ετικέτες προσφώνησης στον κοινωνικό μας περίγυρο. Για ποιο λόγο δεν τους αποκαλούμε απλώς με τα ονόματά τους; Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός ατόμου δεν πρέπει να τον καθιστούν αδίκως περιθωριοποιημένο ή θύμα ρατσισμού και οποιασδήποτε μορφής κακοποίησης.
Δεν σας κρύβω, ότι μετά από χρόνια κατέληξα στο συμπέρασμα πως μου αρέσει να ζω με ταμπέλες. Καταλαβαίνω το να μη θέλεις να βάλεις τον εαυτό σου σε κάποιο κουτάκι, αλλά και οι «ταμπέλες» έχουν τη δύναμή τους. Δεν λέω ότι αυτό λειτουργεί για όλους θετικά, αλλά μερικές φορές οι «ταμπέλες» μπορούν να μας κάνουν να μη νιώθουμε μόνοι σε μία κοινωνία που κυριαρχούν οι λέξεις «φυσιολογικό» και «πρέπει».
Ο ρατσισμός είναι ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα και συνειδητά ή ασυνείδητα αποτελεί ένα καθημερινό φαινόμενο. Ωστόσο, το πιο γελοίο απ' όλα είναι ότι κανένας Έλληνας δε δέχεται ότι είναι ρατσιστής. Στην πραγματικότητα, όμως, είμαστε υπεροπτικοί προς τους άλλους και δεν το συνειδητοποιούμε. Δημοσκόπηση της Μέτρον Ανάλυσις έδειξε ότι περισσότεροι από τους μισούς νέους πιστεύουν ότι δε θα μπορούσαν να γίνουν φίλοι με έναν Αλβανό, απλά και μόνο εξαιτίας της καταγωγής του.
Πολλές οι αιτίες του ρατσισμού, αλλά πολλές και οι συνέπειες. Το χαμηλό πνευματικό επίπεδο ορισμένων ατόμων και τα οικονομικά συμφέροντα κάποιων άλλων οδηγούν σε συνεχείς διακρίσεις. Η μανία που έχει ο άνθρωπος να φανεί και να ξεχωρίσει από τους άλλους οδηγεί σ’ αυτό το βίαιο φαινόμενο.
Στη χώρα μας, τα εγκλήματα με ρατσιστικό κίνητρο όχι μόνο δεν εξιχνιάζονται, αλλά ούτε καν καταταγράφονται ως τέτοια. Δεκάδες κακουργηματικές πράξεις σε βάρος της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας προσώπων μένουν στο σκοτάδι.
Είναι γνωστό πως οι σχέσεις της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας με την αστυνομία διαχρονικά ήταν κακές. Πριν από κάποιους μήνες, για να καταγγείλει κάποιος στην αστυνομία πως έπεσε θύμα ομοφοβικής επίθεσης κατέληγε να δέχεται ένα δεύτερο bullying στο τμήμα, πρώτον γιατί υπήρχαν κάποιοι που ψιλογελούσαν ή δεν τον έπαιρναν στα σοβαρά, και δεύτερον γιατί ενώ έλεγε πως του επιτέθηκαν Έλληνες, προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι ήταν ξένοι, για να καταγράψουν ότι του την έπεσαν αλλοδαποί.
Βέβαια, το χειρότερο για μένα είναι η απάθεια του κόσμου που υποτίθεται ότι δεν είναι εναντίον σου, ή είναι ενάντια στη βία, αλλά και πάλι, είτε επειδή φοβούνται, είτε επειδή έχουμε τη νοοτροπία του «πού να μπλέκεις τώρα», δεν αντιδρούν.
Δυστυχώς, όσο και να εξελιχθεί η κοινωνία, πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα θέλουν να σου κάνουν κακό. Το βάρος, όμως, πέφτει σε όλους τους υπόλοιπους που πρέπει να τους κάνουν να νιώσουν ότι εκείνοι έχουν το πρόβλημα κι όχι εμείς. Κάποια στιγμή, πρέπει να καταλάβουμε πως ο ρατσισμός ξεκινάει από εμάς και τελειώνει από εμάς. Ο καθένας μας και όλοι μαζί πρέπει να σταθούμε απέναντι στα ρατσιστικά φαινόμενα και να σταθούμε δίπλα στους ανθρώπους που τον υφίστανται.... ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΕΡΑΙΟΥΔAΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου