Ενα καλτ Χόλιγουντ και ένα τριπλό άξελ

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

The Disaster Artist ***
Βιογραφία (2017)
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Φράνκο
Ερμηνείες: Τζέιμς Φράνκο, Ντέιβ Φράνκο, Σεθ Ρόγκεν

Ο γνωστός για τις ιδιαίτερες επιλογές του, τόσο σκηνοθετικά όσο και υποκριτικά, Τζέιμς Φράνκο, καταπιάνεται εδώ με την ιστορία ενός σύγχρονου Εντ Γουντ. Ο διαβόητος «χειρότερος κινηματογραφιστής όλων των εποχών», τον οποίο απεικόνισε πετυχημένα ο Τιμ Μπάρτον με πρωταγωνιστή τον Τζόνι Ντεπ, βρήκε ισχυρό ανταγωνιστή στις αρχές της νέας χιλιετίας στο πρόσωπο του μοναδικού Τόμι Γουαϊζό. Ο Φράνκο μεταμορφώνεται εδώ σε αυτή την αινιγματική, απόλυτα καλτ μορφή, προκειμένου να διηγηθεί την ιστορία της δημιουργίας του κορυφαίου του «αριστουργήματος».

Ο Ντέιβ Φράνκο, αδελφός του Τζέιμς, υποδύεται τον Γκρεγκ, έναν νεαρό επίδοξο κινηματογραφικό σταρ, ο οποίος όμως βιώνει κυρίως την απόρριψη. Η ζωή του θα αλλάξει όταν θα γνωρίσει τον Τόμι, έναν παράξενο στην όψη άνδρα, απροσδιόριστης ηλικίας και καταγωγής, που θα τον πείσει να μετακομίσουν στο Χόλιγουντ προκειμένου να κυνηγήσουν τα κοινά τους όνειρα. Σύντομα οι δυο τους θα βάλουν μπρος τα γυρίσματα της δικής τους ταινίας, του περίφημου «The Room». Ο Φράνκο δείχνει γνήσια αγάπη και σεβασμό για το καλτ, φτιάχνοντας ένα απολαυστικά ανάλαφρο φιλμ, με τη σχετική αυτοαναφορικότητα και πάνω στις χολιγουντιανές συμβάσεις. Επιπλέον, ο ίδιος αποδίδει εξαιρετικά την ανεκδιήγητη περσόνα του Γουαϊζό, με την απουσία του από τις οσκαρικές υποψηφιότητες να εξηγείται μόνο από τις πρόσφατες κατηγορίες εις βάρος του για σεξουαλική παρενόχληση.

Εγώ, η Τόνια ***
Βιογραφία (2017)
Σκηνοθεσία: Κρεγκ Γκιλέσπι
Ερμηνείες: Μάργκο Ρόμπι, Σεμπάστιαν Σταν, Αλισον Τζάνεϊ

Ενα ακόμη πορτρέτο αληθινού προσώπου παρουσιάζεται αυτή την εβδομάδα, με τη Μάργκο Ρόμπι να αποκτά λουκ δεκαετίας ’80, προκειμένου να υποδυθεί την Αμερικανίδα πρωταθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ Τόνια Χάρντινγκ. Η Χάρτινγκ ήταν η πρώτη γυναίκα στην ιστορία του αθλήματος που ολοκλήρωσε το τριπλό άξελ, μπήκε ωστόσο στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για τελείως διαφορετικό λόγο. Συγκεκριμένα, για μια εξωφρενική υπόθεση επίθεσης εις βάρος της συναθλήτριάς της Νάνσι Κέριγκαν.

Το βιογραφικό φιλμ παρουσιάζεται αρκετά συμβατικά από τον Κρεγκ Γκιλέσπι και τον σεναριογράφο του Στίβεν Ρότζερς, ωστόσο περιλαμβάνει και μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Παιδί προερχόμενο από τη λεγόμενη «white trash» Αμερική και με μια απάνθρωπα αυστηρή μητέρα (υπέροχη στον ρόλο η Αλισον Τζάνεϊ), η Τόνια βρίσκει διέξοδο στο πατινάζ και γίνεται ασυναγώνιστη. Παρ’ όλα αυτά ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της και κυρίως το προβληματικό κοινωνικό υπόβαθρο επικρατούν, σε μια υπόθεση τόσο παράλογη που καταλήγει κωμική. Το αμφιλεγόμενο του χαρακτήρα, πάντως, δεν είναι τυχαίο: «Οι άνθρωποι είτε λατρεύουν την Τόνια είτε δεν είναι και μεγάλοι φαν, ακριβώς όπως με την Αμερική», ακούγεται σε κάποιο στιγμιότυπο της ταινίας.

1968 ***
Σκηνοθεσία: Τάσος Μπουλμέτης
Ερμηνείες: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Βασιλική Τρουφάκου
Το 1968 της ΑΕΚ

Ο Τάσος Μπουλμέτης, μετά την «Πολίτικη κουζίνα» και τον «Νοτιά», ανοίγει ξανά τις σελίδες της Ιστορίας, αυτήν τη φορά για χάρη της αγαπημένης του ΑΕΚ. Ο απίστευτος μπασκετικός θρίαμβος της Ενωσης κόντρα στη Σλάβια Πράγας, στο κατάμεστο Καλλιμάρμαρο, γίνεται ταινία, η οποία μοιράζεται επιτυχημένα ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και στην κωμική, ως επί το πλείστον μυθοπλασία. Καθώς παρακολουθούμε τις φάσεις της μεγάλης βραδιάς, μέσα από το αρχειακό υλικό της εποχής, στα σπίτια, τα μαγαζιά, ακόμα και τα λεωφορεία της Αθήνας, τα ραδιόφωνα έχουν τον πρώτο λόγο. Γνωστοί ηθοποιοί όπως οι Ι. Μιχαηλίδης, Ο. Αυγουστίδης, Β. Τρουφάκου, Στ. Μάινας κ.ά. πρωταγωνιστούν σε μικρά, ενίοτε ξεκαρδιστικά σκετσάκια.

Ενας ακέραιος άνθρωπος **½
Σκηνοθεσία: Μοχαμάντ Ρασούλοφ
Ερμηνείες: Ρεζά Αχλαγκιράντ, Σουνταμπέ Μπεϊζαέ, Νασίμ Ανταμπέ
Διότι δεν συνεμορφώθη

Το σύγχρονο Ιραν ανατέμνεται για άλλη μία φορά από μια ταινία που δεν πρόκειται, εξαιτίας της λογοκρισίας, να προβληθεί εντός της χώρας. Ο Ρεζά μένει κάπου στην επαρχία, μαζί με την οικογενειά του, εκτρέφοντας χρυσόψαρα. Οταν μια μεγάλη εταιρεία θα βάλει στο μάτι την ιδιοκτησία του, εκείνος βρίσκεται μπλεγμένος στο δαιδαλώδες κύκλωμα διαφθοράς των τοπικών αρχών. Ο σκηνοθέτης Μοχαμάντ Ρασούλοφ δημιουργεί μια απλή υπόθεση προκειμένου να κάνει τη θέση του αντιληπτή: μέσα στον βάλτο της διαφθοράς, ένας άνθρωπος, σαν εξωγήινος, αρνείται να συνεργαστεί. Η ιδέα του είναι πολύ καλή, ωστόσο στην πράξη υπονομεύεται από κάποιες υπερβολές και τη μερική απουσία σεναριακής συνοχής.

Tom of Finland ***
Σκηνοθεσία: Ντόμε Καρουκόσκι
Ερμηνείες: Πέκα Στρανγκ, Γιάκομπ Οφτεμπρο, Τζέσικα Γκραμπόφσκι
Για την επιμονή στην τέχνη

Την επαύριο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Τούκο Λαακσόνεν βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η μεγάλη επιθυμία και το ταλέντο του στη ζωγραφική συμπλέκονται με την εξωτερίκευση της γκέι σεξουαλικότητάς του, η οποία προφανώς διώκεται αγρίως στη Φινλανδία της εποχής. Εκείνος ωστόσο δεν το βάζει κάτω, με τις ζωγραφιές του τελικά να γίνονται παγκοσμίως γνωστές και τον ίδιο να μετατρέπεται σε είδωλο της LGBT κοινότητας, γνωστό ως «Tom of Finland». Ο Ντόμε Καρουκόσκι αφηγείται την αληθινή ιστορία του Λαακσόνεν, δημιουργώντας ένα βαθιά ανθρώπινο φιλμ πάνω στην τέχνη, που όταν επιμείνει, μπορεί να αλλάξει –έστω και λίγο– τον κόσμο προς το καλύτερο. Εξαιρετικός στον κεντρικό ρόλο ο Πέκα Στρανγκ.

Εμείς...

Ξεκίνησε χθες στο Βερολίνο το φεστιβάλ Hellas Filmbox (24-28/1), το οποίο μεταφέρει μερικές από τις πιο φρέσκες κινηματογραφικές και μουσικές ιδέες από τη χώρα μας στη γερμανική πρωτεύουσα. Με τμήμα ταινιών μικρού μήκους, αλλά και επιλογές όπως το «Νήμα» του Αλέξανδρου Βούλγαρη, «Ο μεγάλος περίπατος της Αλκης» της Μαργαρίτας Μαντά ή η πρεμιέρα του «Time is up» του Νικόλα Πουρλιάρου, το φεστιβάλ αποτελεί σίγουρα έναν θετικό εκπρόσωπο του εναλλακτικού ελληνικού σινεμά. Οι εκδηλώσεις του, που άνοιξαν με τους Gadjo Dilo, εμπλουτίζονται και με επιπλέον μουσικά λάιβ των The Boy, Human Touch κ.ά.

...και οι άλλοι

Σε οσκαρικό πυρετό βρίσκεται από προχθές η κινηματογραφική βιομηχανία, μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα χρυσά αγαλματίδια. Ως συνήθως, βέβαια, οι κουβέντες γύρω από τα φαβορί και –κυρίως– τους αδικημένους φουντώνουν, με τα φώτα φέτος να πέφτουν στην κατηγορία της καλύτερης σκηνοθεσίας. Από εκεί απουσιάζει ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος έδωσε αριστουργηματικά τον ρυθμό στο «The Post», αλλά και ο Μάρτιν Μακ Ντόνα του «Τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι». Στη θέση τους μπήκαν ο Τζόρνταν Πιλ και η Γκρέτα Γκέργουικ, σε μια προσπάθεια προφανώς να τηρηθούν οι ισορροπίες. Ισως η λύση θα ήταν να γίνουν απλώς οι υποψήφιοι επτά. Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ