Τι απέγινε το όνειρο: 50 χρόνια μετά τη δολοφονία του Martin Luther King

Στις 28 Αυγούστου 1963 ο ακτιβιστής για τα δικαιώματα των μαύρων, Martin Luther King, δίνει μια ομιλία μπροστά σε χιλιάδες κόσμου στην Ουάσινγκτον, την οποία ονομάζει «I Have A Dream», δηλαδή «Έχω ένα όνειρο».

Όπως, όμως, συμβαίνει συνήθως με τους ανθρώπους που εμπνέουν μιλώντας για αλλαγή, ισότητα, ελευθερία, έτσι και το τέλος του πάστορα από την Ατλάντα ήταν προδιαγεγραμμένο: δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου 1968, σε ηλικία 39 ετών και ενώ σχεδίαζε μία ακόμη πορεία προς την Ουάσινγκτον, την «πορεία των φτωχών». Το ερώτημα, 50 χρόνια μετά τη δολοφονία του, είναι πολύ συγκεκριμένο: τι απέγινε, στ′ αλήθεια, τ′ όνειρο; 

NOAH BERGER / REUTERS

Το 2013 έκανε την εμφάνισή του στα social media το hashtag #BlackLivesMatter, ένα trend που μετεξελίχθηκε σε κίνημα. Αφορμή ήταν η αθώωση του λευκού George Zimmerman, ο οποίος τον προηγούμενο Φεβρουάριο είχε δολοφονήσει τον Αφροαμερικανό έφηβο Trayvon Martin. Αυτή ήταν μόνο η αρχή, καθώς στα χρόνια που ακολούθησαν τα πράγματα χειροτέρευσαν. 

Το διάστημα 2015-2016, οι Αφροαμερικανοί ηλικίας 15-34 ετών είχαν 9 φορές περισσότερες πιθανότητες από τους υπόλοιπους Αμερικανούς να δολοφονηθούν από τις δυνάμεις καταστολής, σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε ο Guardian, ενώ και τα δύο αυτά χρόνια οι δολοφονίες των νεαρών Αφροαμερικανών ήταν σχεδόν διπλάσιες από εκείνες των λευκών συνομηλίκων τους. 

THE COUNTED/THE GUARDIAN

Παράλληλα,το 2017 το hashtag #BlackLivesMatter ήταν 7ο στην κατηγορία των δημοφιλέστερων trends του twitter για τη χρονιά που φεύγει. 

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι επί της ουσίας δεν ήρθε ποτέ η εκπλήρωση του ονείρου του Martin Luther King για κοινωνική ισότητα και εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων. Όσο ο θεσμικός αλλά και ο εν γένει ρατσισμός παραμένει ζώσα απειλή, τόσο τα λόγια της συγκλονιστικής και ιστορικής ομιλίας του πάστορα θα δείχνει το δρόμο, ειδικά στην Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ: 

«Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι όσο οι Αφροαμερικάνοι είναι θύματα της ανείπωτης φρίκης της αστυνομικής βίας... Δεν μπορούμε ποτέ να νιώσουμε ικανοποιημένοι όσο η βασική κινητικότητα ενός Αφροαμερικάνου είναι από ένα μικρότερο γκέτο σε ένα μεγαλύτερο και όσο κλέβουν την αξιοπρέπεια από τα παιδιά μας με ταμπέλες που αναγράφουν ”Για λευκούς μόνο”». Α.Κ.

Είναι όμως διαφορετικά τα πράγματα στην τέχνη;

EMPICS ENTERTAINMENT

H Rihanna επί σκηνής στα Brit Awards του 2016

Βραβεία Όσκαρ (σε μια επεισοδιακή τελετή, το «Moonlight» κέρδισε πέρυσι τον τίτλο της Καλύτερης Ταινίας), εξαιρετικά πολλά Grammy (25 για τον Stevie Wonder, 22 για την Beyonce, 21 για τον Kanye West, 18 για την Aretha Franklin, 7 για τον Prince και 6 για την Whitney Houston, μεταξύ πολλών ακόμη), αμέτρητους σημαντικούς τίτλους στο χώρο του αθλητισμού (LeBron James, Michael Jordan, Muhammad Ali, Serena Williams, Colin Kaepernick και ας μην ξεχνάμε τους Γιάννη και Θανάση Αντετοκούνμπο) - ακόμη και στους λιγότερο γνωστούς τομείς, όπως την κριτική θεάτρου (Pulitzer 2017 για τον Hilton Als)ή τη σκηνοθεσία για την Ava DuVernay, το γεγονός παραμένει ότι όλοι ανεξαιρέτως, κάποια στιγμή θα κριθούν με σκεπτικισμό ή επιθετικότητα λόγω του χρώματος της επιδερμίδας τους. Αυτό το θεωρούμε δεδομένο, γιατί οι ίδιοι το δηλώνουν ανοιχτά, δίνοντας συνεχώς παραδείγματα ρατσισμού που αντιμετωπίζουν.

Παρότι γίνεται προσπάθεια να διορθωθούν κάποιες αδικίες - μέχρι πριν τη βράβευση του «Moonlight»τα Όσκαρ κρίνονταν από τη «λευκότητά τους» (το δημοφιλές #OscarsSoWhite), ενώ, παρά την εξαιρετική δημοτικότητα και αποδοχή του Barack Obama για τη θητεία του στην Προεδρία των ΗΠΑ, δεν έλειψαν τα υβριστικά σχόλια εναντίον της Πρώτης Κυρίας, MichelleObama.

TIME & LIFE PICTURES VIA GETTY IMAGES

Το ταλέντο δεν έχει χρώμα. O David Bowie ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα την Iman, την οποία ζήτησε σε γάμο δύο φορές μέχρι να δεχθεί.

Όλα δείχνουν ότι το θέμα του ρατσισμού καταπνίγεται μόνο από την ιδιωτική πρωτοβουλία, γιατί θεσμικά, το πρόβλημα παραμένει έντονο. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις και με προσωπική πρωτοβουλία, ωστόσο, υπάρχει σαφής εξέλιξη, όπως αποδεικνύεται από την ετήσια έρευνα του Ad Age, την κορυφαία εταιρεία για τον κόσμο του marketing και των media. Πρόσφατα ανάρτησε τη λίστα με τα πιο επιδραστικά δημιουργικά πρόσωπα από το χώρο της τέχνης, των επιχειρήσεων και της ομορφιάς, και το αποτέλεσμα είναι ποικίλο (από make up artists μέχρι τραγουδίστριες) και πολυσχιδές (όπως ο ηθοποιός, καλλιτέχνης και πρώην ποδοσφαιριστής Terry Crews).

Η λίστα περιλαμβάνει τη Rihanna (τραγουδίστρια, επιχειρηματίας), τον Donald Glover(ηθοποιό, συγγραφέα, παραγωγό, σκηνοθέτη, ράπερ, DJ, τραγουδιστή), τον Edward Enninful (Διευθυντή της Βρετανικής Vogue), την Pat McGrath (Κορυφαία Makeup Artist), και, φυσικά, τον Terry Crews – ο πρώην ποδοσφαιριστής συμμετείχε στην καμπάνια #meToo γράφοντας στο twitter για τη σεξουαλική παρενόχληση που δέχθηκε από ατζέντη του Χόλιγουντ, και κατάφερε να συμπεριληφθεί στη λίστα των Προσώπων της Χρονιάς του περιοδικού Time.

Ο Martin Luther King θα ήταν υπερήφανος, αλλά ο αγώνας σίγουρα δεν έχει τελειώσει.. ΠΗΓΗ .huffingtonpost.gr/