Γιάννης Ζουγανέλης: «Πρέπει να σταματήσουμε να μεμψιμοιρούμε και να διώξουμε τον ρατσισμό…»

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
gkoul@naftemporiki.gr

Με ανεβασμένη ροκ διάθεση, ο συνθέτης, μουσικός, ηθοποιός και δάσκαλος Γιάννης Ζουγανέλης συναντά ξανά, επί σκηνής, μετά από δέκα χρόνια, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τον Δημήτρη Σταρόβα και μας μιλά για τη μουσική παράσταση «Να δεις τι σου ‘χω για μετά».

Αρνούμενοι να μεγαλώσουν και παραμένοντας πεισματικά αισθηματίες, οι τέσσερις καλλιτέχνες ανεβαίνουν μαζί στη σκηνή της «Ακτής Πειραιώς 178», από την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο, στις 10.30 το βράδυ.

Ο Γιάννης Ζουγανέλης επιστρέφει με τους τρεις καλούς του φίλους  στον «τόπο του εγκλήματος» και μιλά για αυτήν τη σύμπραξη και για τα συναισθήματά του για τη σημερινή Ελλάδα.

Τι σας έφερε ξανά μαζί με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τον Δημήτρη Σταρόβα, ύστερα από δέκα χρόνια;

«Βασικά, όλοι είμαστε αχώριστοι φίλοι και τελείως διαφορετικές προσωπικότητες. Εμένα, αυτό που μου ταιριάζει στον άλλον είναι η διαφορετικότητα και όχι η ισοπέδωση. Οι διαφορετικοί άνθρωποι δημιουργούν συνθέσεις. Ειδικά, όταν πρόκειται για την έκφραση, τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα. Με τον Βασίλη ήμασταν μαζί σε περιοδεία πέρυσι το καλοκαίρι, με τον Λαυρέντη φέτος το καλοκαίρι και με τον Σταρόβα συνυπήρχαμε σε τηλεοπτικά γυρίσματα. Όλοι μαζί θα είμαστε φέτος, μετά από δέκα χρόνια, στη μουσική σκηνή της Ακτής Πειραιώς, χωρίς να επαναληφθούμε, με εξαίρεση τα τραγούδια μας που δεν μπορούν να αποφευχθούν. Το συγκεκριμένο θέαμα το επεξεργάζομαι επί μία δεκαετία και το ισορροπούν η μουσική, το τραγούδι, πιστεύω η συγκίνηση και, ταυτόχρονα, η ψυχαγωγία, η διασκέδαση και το γέλιο.

Σκοπός μας είναι ο κόσμος που θα έρθει, ένα από τα δύο βράδια, Παρασκευή ή Σάββατο, να περάσει καλά, τα ζευγάρια να επιστρέψουν σπίτι τους και να κάνουν έρωτα, να τους γεμίσουμε χαρά, σκέψεις, αναμνήσεις. Άλλα στοιχεία που υπάρχουν είναι το ευφυές χιούμορ του Σταρόβα, που το συνδυάζει μουσικά και κωμικά. Από την άλλη, είναι ο Βασίλης, ένας μεγάλος καλλιτέχνης, ο οποίος δίνει και εισπράττει αγάπη και ψάχνεται σαν “μαμούνι” συνεχώς. Ο Λαυρέντης έχει τραγούδια, τα οποία έχουν αποδείξει στην ιστορία πως αντέχουν ακόμα στον χρόνο και μεγαλώνουν γενιές».

Ποιοι άλλοι καλλιτέχνες θα σας συντροφέψουν επί σκηνής;

«Η εξαιρετική Μιρέλα Πάχου με το ακορντεόν της, την οποία την ξέρω από την κοιλιά της μαμάς της, Ελίτας Φώκιαλη, και τον πατέρα της, Αγαπητό, εξαιρετικό τραγουδιστή από τη Σύμη. Οι συγκεκριμένοι έχουν συμβάλει πολύ στο να υπάρχει πολιτισμός στα Δωδεκάνησα. Επίσης, είναι μια φοβερή μουσικός και τραγουδίστρια, η Φρόσω Στυλιανού, την οποία γνώρισα πριν πέντε χρόνια που έκανα διδασκαλία στη χορωδία,

Και ο Ψαρογιάννης στην Ακτή Πειραιώς.

μαζί με την Ελεονώρα, την κόρη μου. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ως σωστός συνάδελφος, εξέδωσε τον δίσκο της από την εταιρεία του, τον οποίο η ίδια ενορχήστρωσε και μελοποίησε τους στίχους του. Ο Ιταλός Steve Tesser, που τον κάναμε Έλληνα, ταλαντούχος κιθαρίστας και πολύ καλός τραγουδιστής στα ιταλικά. Μαζί μας, και μία φοβερή ορχήστρα, με ενορχηστρωτή τον Ανδρέα Αποστόλου και τους υπόλοιπους μουσικούς, οι οποίοι είναι ένας κι ένας».

Με τι διαθέσεις επιστρέφετε και τι θα παρουσιάσετε;

«Ο τίτλος του προγράμματος “Να δεις τι σου ’χω για μετά” κλείνει το μάτι, ότι υπάρχει μέλλον. Εκτός από τα τραγούδια, υπάρχει ο αφορισμός του θανάτου. Κάνουμε λεπτή κριτική στα νομοσχέδια,  κάποια από τα οποία είναι “γαργαλιστικά”, όπως για την αλλαγή φύλου στα 15, με το οποίο, σαφέστατα, συμφωνώ. Γενικά, συνθέτουμε ένα πρόγραμμα, το οποίο έχει έντονο το στοιχείο της ψυχαγωγίας».

Πώς αισθάνεστε για τη σημερινή Ελλάδα;

«Πρέπει να σταματήσουμε να μεμψιμοιρούμε. Γενικότερα, είμαι αισιόδοξος, γιατί βλέπω ότι οι άνθρωποι δεν περιμένουν πλέον από τρίτους, δότες και παγκοσμιοποίηση. Όπως λέω και στους μαθητές μου, να μην περιμένουν από τρίτους να τους ανακαλύψουν, αλλά οι ίδιοι, όποιο επάγγελμα κι αν έχουν επιλέξει, να δημιουργούν μόνοι τους συνειδητά, να αγαπάνε αυτό που κάνουν και σίγουρα θα πετύχουν. Η Ελλάδα είναι ένας τόπος φωτεινός, εξαιρετικός. Όπως λέει και ο Τσαρούχης: “Η Ελλάδα είναι ένα καταπληκτικό θέατρο, με χάλια παράσταση”. Τη χάλια παράσταση την κάνουν οι άνθρωποι. Είμαι αισιόδοξος, γιατί όλα έχουν αποκαλυφθεί και δεν ανέχομαι να ακούω πολιτικούς του παρελθόντος που μιλάνε για κατάντια, το ψέμα, το έλλειμμα της έμπνευσης των δικαιολογιών, τον φασισμό, τους ψευτοαριστερούς νοσταλγούς του ανατολικού μπλοκ. Όλα αυτά τα περνάω στην Τέχνη μου».

Τι πιστεύετε ότι μας «έχουν για μετά»;

«Ο τίτλος αυτός προκύπτει από παλιότερη συνεργασία του Λαυρέντη και του Βασίλη, ένα εξαιρετικό τραγούδι. Το “Να δεις τι σου ’χω για μετά” μόνο ανθρωποκεντρικά μπορώ να το δω, και βάζω τον εαυτό μου στη δημιουργία. Δεν πιστεύω ότι μπορεί εγώ να είμαι έρμαιο των αποφάσεων των τρίτων, παίρνω τα μέτρα μου».

Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση;

«Να εργαστούμε, να παράγουμε έργο, να δουλεύουμε, να μην μπαίνουμε στη δουλεία κι επιμένω να μην περιμένουμε από τρίτους. Λιγότερα λόγια κι όχι το πέταγμα των ευθυνών σε τρίτους».

Τι σας τονώνει το ηθικό;

«Οι σχέσεις των ανθρώπων, η νηφαλιότητα, η ευγένεια, η απεραντοσύνη, η θάλασσα, η Ελλάδα σε όλο το γεωγραφικό μήκος και πλάτος της. Από την άλλη μεριά, μου ρίχνουν το ηθικό η αγένεια, ο ψευτοτσαμπουκάς, το ψέμα, η μούντζα, η παγκοσμιοποίηση, η ψευτο - Ευρώπη  και όλα αυτά που μας κρατάνε πίσω».

Συντελεστές

Μουσικοί: πιάνο / keyboards: Ανδρέας Αποστόλου, ηλεκτρικό μπάσο: Βαγγέλης Πατεράκης - Άκης Αμπράζης, τύμπανα: Φίλιππος Σπυρόπουλος - Στέφανος Δημητρίου, βιολί - τραγούδι: Μαίρη Μπρόζη, κιθάρες: Γιάννης Αυγέρης, πλήκτρα: Γιώργος Θεοδωρόπουλος, πνευστά: Αλέξανδρος Ζουγανέλης. Επιμέλεια ήχου: Αλέξανδρος Μπίτος - Γιώργος Καραγιαννίδης - Λυσιέν Κλίμης, επιμέλεια φώτων: Γιάννης Δίπλας, ενορχήστρωση: Ανδρέας Αποστόλου, επιμέλεια οπτικού υλικού: Πάνος Ζενίδης, φωτογραφίες: Γιάννης Μαργετουσάκης, γραφιστική επιμέλεια:  Μάνος Σαλούστρος.