ΑΦΙΕΡΩΜΑ:ΤΟ PRIDE ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ LGBT ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Η κινηματική μορφή των PRIDE ενέπνευσε θετικά τον κινηματογράφο με φίλμ που έκαναν τη διαφορά.  Εκτός από τη γνωστή ταινία του 2014, οι αναφορές σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις επέδρασαν σημαντικά στην κατανόηση των δικαιωμάτων της κοινότητας που έχει ανθρωποκεντρικό και αλτρουιστικό χαρακτήρα.

ΤΟ PRIDE ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ LGBT ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

 Στη ταινία Pride παρά το γεγονός ότι η ιστορία επικεντρώνεται στη μικρή κοινότητα ανθρακωρύχων Onllwyn της Ουαλίας, δεν λέγεται από την πλευρά των ανθρακωρύχων ή των γυναικών τους, αλλά από αυτήν των γκέι και λεσβίων Λονδρέζων που συγκέντρωσαν χιλιάδες λίρες για να υποστηρίξουν την απεργία που κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο μεταξύ 1984-85. Ενώ η LGBT κοινότητα του Λονδίνου δεχόταν επιθέσεις από την αστυνομία και την ταχεία εξάπλωση του ιού του AIDS, η οργάνωση Λέσβίες και Γκέι Υποστηρίζουν τους Ανθρακωρύχους (Lesbians and Gays Support the Miners, LGSM), τόλμησε να αναζητήσει πολιτικές προοπτικές πέραν της κοινότητας των γκέι.

Η Kate Rebdurn στη κριτική της ταινίας στα βρετανικά δικτυακά μέσα αναφέρει μεταξύ άλλων ότι το PRIDE  “καταδεικνύει οτι δεν πρόκειται για τη συνήθη αφήγηση της αυτάρκους εργατικής τάξης. Ξεκινά με τις πικέτες του λονδρέζικου Gay Pride του 1984, όπου καλοζωισμένοι λευκοί γκέι νεαροί παρελαύνουν σε ένα καλειδοσκόπιο χρωμάτων και ζωηρής μουσικής. Ένας από αυτούς, ο Mark Ashton, αποφασίζει να αρχίσει να μαζεύει ψιλά για να υποστηρίξει τους απεργούς ανθρακωρύχους, ξεκινώντας έτσι το LGSM και παρότι οι δημιουργοί της ταινίας δεν εξηγούν ξεκάθαρα γιατί οι ανθρακωρύχοι απεργούν, ή τι τράβηξε τον Ashton να τους υποστηρίξει, εκτός της βεβαιότητάς του ότι έχουν κοινούς εχθρούς με τη γκέι κοινότητα: την αστυνομία, την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Αυτές οι παραλείψεις δεν μειώνουν την έμφαση με την οποία το Pride καταδεικνύει την ανάγκη οργανωμένης έμπρακτης αλληλεγγύης και τη σημασία της συμβολής της κουλτούρας των κινημάτων στις πολιτικές μάχες. Καθώς ανθρακωρύχοι και μέλη του LGSM γνωρίζονται και μιλούν ο ένας στις συνελεύσεις του άλλου, κοιμούνται ο ένας στον καναπέ του άλλου, και οι δύο κοινότητες μετασχηματίζονται» γράφει.

Σε ένα βίντεο που γυρίστηκε από το LGSM το 1985, ένα μέλος εξηγεί: “Το Lesbians and Gays Support the Miners έφερε το σοσιαλισμό στην ατζέντα της πολιτικής φύλου της λεσβιακής και γκέι κοινότητας του Λονδίνου, αλλά ταυτόχρονα έθεσε και την πολιτική φύλου στην ατζέντα της πολιτικής των εργατικών σωματείων.”

Έχοντας συγκεντρώσει μερικές εκατοντάδες λίρες, η παρέα των γκέι (και μίας λεσβίας) του Pride μαζεύεται στο βιβλιοπωλείο Gay’s the Word, το “αρχηγείο” τους, για να αποφασίσουν πώς ακριβώς πρέπει να διατεθούν τα χρήματα. Όταν καταλήγουν στο Onllwyn, ένας απεργός από το χωριό ονόματι Dai Donovan συμφωνεί να τους συναντήσει στο Λονδίνο για την πρώτη ανταλλαγή

Η καλή θέληση κι από τις δύο πλευρές είναι φανερή, με τον Dai να παραδέχεται ότι “είστε οι πρώτοι γκέι που γνωρίζω”, και τον Ashton να απαντάει ότι κι εκείνος δεν έχει γνωρίσει ανθρακωρύχο.

Το κωμικό στήσιμο διαψεύδει το ότι το κοινό θα έπρεπε να ταυτιστεί απόλυτα με τους γκέι πρωταγωνιστές. Αντί γι' αυτό, το σεναριο επιλέγει άλλο δρόμο, με την αρχική άφιξη του LGSM στην αίθουσα συγκεντρώσεων του Onllwyn να γίνεται σε σκηνικό έντασης. Πώς θα τα βγάλει πέρα ένα ετερόκλητο μπουλούκι με κρεπαρισμένα μαλλιά ανάμεσα στα αρχέτυπα της ετεροφυλόφυλης ανδροπρέπειας; Τελικά, τα πάνε εξαιρετικά καλά. Στην ταινία η είσοδος του LGSM γίνεται σε απόλυτη σιγή, που τελικά σπάει από το στροβίλισμα σε ρυθμούς ντίσκο του ηθοποιού Dominic West. Σύντομα, ολόκληρη η αίθουσα είναι όρθια και οι διαφορές ξεχνιούνται. Στην πραγματικότητα, η συνάντηση αυτή ήταν ακόμα πιο φιλική. Όπως είπε σε μια συνέντευξη το μέλος του LGSM Ray Goodspeed, “μετά από μερικές στιγμές που θα άκουγες και καρφίτσα να πέφτει, μας χειροκρότησαν.”

Οι εργατικές ιστορίες μερικές φορές υποβαθμίζουν αυτά τα στοιχεία των εκστρατειών δημοσιοποίησης των αγώνων, αλλα το Pride μας θυμίζει ότι ουτές οι εκστρατείες σφύζουν από ενέργεια πνεύματος. Το κοινό περί δικαίου αίσθημα είναι η σπίθα που δίνει ζωή, αλλά η διάρκεια στον αγώνα έρχεται απο κοινωνικές δικτυώσεις και βαθύτερα συναισθήματα που εκπληρώνονται μέσα στα κινήματα.

Στην ίδια συνένετυξη, ο Goodspeed εξηγεί «Αυτό εκτίμησα πολύ στο LGSM – από τη μια πολλοί από εμάς ήμασταν τροτσκιστές, αλλά δεν φοβόμασταν μήπως  μετατραπεί ο αγώνας σε κάποιο θηλυπρεπές πανηγύρι [...] Νομίζω ότι αυτή η κατάσταση επέτρεπε την άνετη, χιουμοριστική και γεμάτη αυτοπεποίθηση καμπάνια μας. Ξέραμε ακριβώς πώς να τραβήξουμε την προσοχή της γκέι κοινότητας. Δεν πιστεύω πως μια εκστρατεία μόνο από στρέιτ θα είχε ποτέ μια γεμάτη αίγλη επίδειξη μόδας ή ένα παζάρι».

Το LGSM δεν έκρυψε με ντροπή τη γκέι κουλτούρα του, αντίθετα τη χρησιμοποίησε για να κερδίσει αλληλεγγύη και χρήματα για τους απεργούς ανθρακωρύχους. Μια από τις πιο γνωστές κινήσεις τους ήταν μια συναυλία με τίτλο Pits and Perverts (προσβλητικά προσωνύμια που χρησιμοποιούσαν τα ΜΜΕ της εποχής για τις λεσβίες και τους γκέι), με τη συμμετοχή του γκέι ποπ συγκροτήματος Bronski Beat που είναι ένα από τα αγαπημένα μου.

Παρά τη γενική πιστότητα της ταινίας στα ιστορικά γεγονότα, οι γκέι και οι λεσβίες παρουσιάζονται κατά κάποιο τρόπο ως ευεργέτες που από τη δική τους ασφάλεια εμφανίζονται να ευεργετήσουν τους ανθρακωρύχους. Οι δημιουργοί ωραιοποιούν έτσι την πραγματικότητα που ζούσαν γκέι και λεσβίες στο Λονδίνο του 1984. Η γκέι κοινότητα χειμαζόταν από την αστυνομική βία, τον κοινωνικό στιγματισμό και τα ολοένα αυξανόμενα κρούσματα του ιού του AIDS. Το ότι απευθύνθηκαν σε ζητήματα εκτός της κοινότητάς τους δεν ήταν μόνο μια γενναία πράξη αλληλεγγύης, αλλά μια ελπιδοφόρα προοπτική να χτίσουν ισχυρούς αμοιβαίους αγώνες.

ΤΟ PRAYERS FOR BOBBY ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΦΟΡΆ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η πολυβραβευμένη κοινωνική ταινία «Prayers for Bobby» που προβλήθηκε από το Αμερικανικό κανάλι Lifetime στις 24 Ιανουαρίου 2009 και είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία, από το βιβλίο του Leroy F. Aarons, σχετίζεται με την εικόνα των PRIDE.  Το συγκινητικό φιλμ «Prayers for Bobby» έχει για κεντρικό πρόσωπο, έναν νέο και συγχυσμένο έφηβο που προσπαθεί απεγνωσμένα να καταλάβει τον εαυτό του και τον κόσμο του. Τελικά γκέι γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Η Mary Griffith είναι μία αφοσιωμένη Χριστιανή γυναίκα με πολύ συντηρητικές απόψεις. Όταν αποκαλύπτει ότι ο μικρότερος γιός της είναι μάλλον ομοφυλόφιλος, η ήρεμη ζωή τους κλονίζεται και ανατρέπεται. Αντίθετα με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, η μητέρα του δεν το αποδέχεται και πιστεύει ότι με την βοήθεια προσευχών, ο Θεός θα γιατρέψει την «αρρώστιά» του γιου της. To “Prayers for Bobby” με ελληνικό τίτλο «Προσευχές για τον Μπόμπι» είναι μία τηλεοπτική ταινία που θυμίζει ωστόσο κινηματογραφική, που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2009. Μάλιστα προτάθηκε για 2 τηλεοπτικά βραβεία Έμμυ ενώ η σπουδαία ηθοποιός Σιγκούρνι Γουίβερ προτάθηκε και για την Χρυσή Σφαίρα καλύτερης γυναικείας ερμηνείας. Το φιλμ κέρδισε το βραβείο κοινού στο Seattle Lesbian & Gay Film Festival στις ΗΠΑ.Το σενάριο, όπως αναφέρει η wikipedia, είναι βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Bobby Griffith, ενός νεαρού γκέι που το 1983 αυτοκτόνησε εξαιτίας της ομοφοβικής στάσης και συμπεριφοράς της μητέρας του και του κοινωνικού του περίγυρου.

Στο φιλμ παίζουν ο Ryan Kelley ως Bobby Griffith, η Sigourney Weaver και ο Henry Gzerny. Η στάση της Mary Griffith άλλαξε ραγδαία στη συνέχεια και μεσολάβησε για την ημέρα των γκέι στο Γουόλνατ Κρόκ. Στο τέλος η τιανία δείχνει το Pride της εποχής όπου η Γουίβερ τάσσεται υπέρ της Κοινότητας αφού πρώτα πήρε της απαντήσεις για τον γιό της ακόμα και από την ερμηνεία κανόνων της Εκκλησίας που ένα μέρος της προσέφερε πνευματική τροφή και εξηγούσε την ερμηνεία κειμένων των Γραφών σε άτομα που το είχαν ανάγκη. Εκείνη την ημέρα οι άνθρωποι γιορτάζουν την διαφορετικότητά τους αντί να ντρέπονται. Στο τέλος μαζί με γονείς LGBT ατόμων πάει στη πορεία και στο πρόσωπο ενός νεαρού βλέπει το χαμένο γιό της..και τον αγκαλιάζει. Μαζί του είναι σαν να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά που αντικρίζουν αυτό τον κόσμο στον οποίο πραγματικά ανήκουν και θέλουν απαντήσεις. Αν αναρωτιόμαστε τι σχέση έχει με την χώρα μας απλά αναρωτηθείτε πόσοι γονείς θα βλέπουν τέτοιες εκδηλώσεις στη χώρα μας και θα κάνουν προσπάθεια να καταλάβουν την αλήθεια αλλά κυρίως πόσοι νέοι που βλέπουν ότι γεννιούνται έτσι μπορούν να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι τους αλλά κοντά σε όσους χωρίς να τους γνωρίζουν ξέρουν ότι είναι στο φυσικό τους περιβάλλον.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Σκηνές με αναφορές σε pride διοργανώσεις υπάρχουν σε ταινίες ευρωπαικού κινηματογράφου αλλά και σε σειρές όπως στα πρώτα επεισόδια του Queer as folk καθώς και σε φίλμ ανεξάρτητων παραγωγών. Όπως και να έχει το γεγονός ότι στη χώρα μας πλέον έχουν δημιουργηθεί στη περιφέρεια ομάδες ατόμων με τις ίδεις ανησυχίες μπορεί να μην διοργανώσουν εκδηλώσεις περηφάνειας αλά σίγουρα έχουν ήδη κινηματικό χαρακτήρα με ομιλίες, προβολή ταινιών, εκδηλώσεις και δράσεις. Η Ελλάδα του πολιτισμού και της Δημοκρατίας μπορεί να κατά καταφέρει καλύτερα. Αφήνοντας τους πολύχρωμους ανθρώπους να συνυπάρχουν και να κάνουν με το χαμόγελο, την ζεστασιά τους, την ανθρωπιά τους αυτή τη χώρα καλύτερη.

Julian Asimakopoulos