Την ώρα που οι συμμετέχοντες το Σάββατο στο Pride της Κρήτης, θα περιδιαβαίνουν στους δρόμους του Ρεθύμνου και κάτω από τα δέντρα του Δημοτικού Κήπου της πόλης, στην Αθήνα πέντε νέοι άνθρωποι -και χιλιάδες άλλοι ακόμη- θα βαδίζουν στα σοκάκια της Πλάκας και στις άλλες περιοχές της πρωτεύουσας βιώνοντας ακόμη μερικά περιστατικά εκφοβισμού και παρενόχλησης.
Το Pride που γίνεται στο Ρέθυμνο είχε έτσι κι αλλιώς διαφορετικό χαρακτήρα. Γίνεται στα μέρη που γεννήθηκε ο Βαγγέλης Γιακουμάκης· την ιστορία του την ξέρετε και τη θυμάστε. Ωστόσο, κάτι που έγινε στις αρχές Ιουλίου άλλαξε τα πάντα και έδωσε ακόμη μεγαλύτερη δυναμική στη φετινή διοργάνωση, τη δεύτερη που γίνεται στο νησί. Η 23χρονη Εμιλυ αυτοκτόνησε, λυγίζοντας μετά από χρόνια κακοποίησης και τραμπουκισμών από μέλη της ελληνικής κοινωνίας. Η Εμιλυ ήταν τρανς. Φτάνω σε γνωστό καφέ στο κέντρο της Αθήνας για το ραντεβού με την Αννα, τον Πέτρο, τον Σπύρο, τον Ηλία, τον Αβραάμ, τον Γιώργο.
Ο Πέτρος είναι εκπαιδευτικός, έχει αρκετά περισσότερα χρόνια στην πλάτη του από τους υπολοίπους. Εχει ανοιχτό το laptop του και τους διαβάζει το γράμμα που έγραψε η αδερφή της Εμιλυς, η δίδυμη αδερφή της. «Δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα χωρίς εσένα. Σε ευχαριστώ που ήσουν η καλύτερη αδερφή, η καλύτερη κόρη για την μαμά μας και το ομορφότερο πλασματάκι του κόσμου. Ξέρω ότι η απόφασή σου ήταν 100% συνειδητή και ξέρω ότι πάλεψες μέχρι την τελευταία στιγμή για να κρατηθείς στη ζωή, αλλά η «αρρώστια» σου, όπως εσύ την αποκαλούσες σου προκαλούσε μόνο πόνο. Συγγνώμη αν ποτέ σε πλήγωσα, ή δεν ήμουν αντάξια των προσδοκιών σου. Το ξέρεις ότι ήσουν και θα είσαι το άλλο μου μισό για πάντα. Δεν έχω γνωρίσει πιο δυνατό, έξυπνο και όμορφο άτομο από σένα. Και ούτε πρόκειται». Παρακάτω θα διαβάσετε και θα δείτε video με εξομολογήσεις νέων ανθρώπων που έζησαν παρόμοια περιστατικά με αυτά που οδήγησαν την Εμιλυ Βουκελάτου και τον Βαγγέλη Γιακουμάκη στον θάνατο. Περιστατικά που ξεπερνούν κατά πολύ την κοινή λογική, φλερτάρουν με τον μισανθρωπισμό και ξεπερνούν τα όρια της ποινικής συμπεριφοράς.
Περιστατικά πολύ πιο σοβαρά από τα βλέμματα που έριξε υπό γωνία μία 30χρονη στο κολιέ που φορούσε στον λαιμό ο Γιώργος. Η ίδια 30χρονη που χτύπησε το παιδί της γιατί του έπεσε το παγωτό που κρατούσε στο χέρι του. Η Αννα, ο Σπύρος, ο Αβραάμ, ο Πέτρος, ο Γιώργος και ο Ηλίας είναι όλοι τους περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν βιώσει το bullying εντός και εκτός σχολείου, εντός κι εκτός επαγγελματικών χώρων, έξω στο δρόμο. Σχεδόν καθόλου στο ίντερνετ, όμως. Περίεργο, θα σκεφτείτε οι περισσότεροι. Εχει, όμως, την εξήγησή του. Τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί σημαντικά οι καταγγελίες που αφορούν τον ρατσισμό και το bullying γενικότερα στο διαδίκτυο. Με βάση τα στοιχεία του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου για το 2015 (ανακοινώθηκαν πριν πέντε μήνες), οι καταγγελίες για ρατσιστικά εγκλήματα τριπλασιάστηκαν από το 2014 και μετά. Η παιδική πορνογραφία, η ξενοφοβία, η ομοφοβία και οι απειλές παραμένουν από τις σημαντικότερες αιτίες που κάποιος ενημερώνει τη Safe Line.
Σπύρος Ο Σπύρος έχει ενημερώσει εδώ και καιρό τους φίλους του πως είναι ομοφυλόφιλος. Οι ίδιοι τον αποδέχθηκαν αμέσως και τον στήριζαν στα όποια προβλήματα κατά καιρούς εμφανίζονταν. Ωστόσο, όσο ο καιρός περνούσε, όλος και περισσότερος κόσμος μάθαινε γι αυτό και κάποια στιγμή ο 16χρονος μαθητής αποφάσισε να κάνει coming out προς όλο το σχολείο. Και κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία που σε οποιοδήποτε σοβαρό κράτος θα είχε κινητοποιήσει εκτός από τη Δευτεροβάθμια ακόμη και τις εισαγγελικές Αρχές. Η διευθύντρια του σχολείου του απαγορεύει να μιλήσει μπροστά σε όλη την τάξη για το θέμα, του λέει πως «αυτά δεν είναι πράγματα» που πρέπει να συμβαίνουν στο σχολείο. Ο Σπύρος φεύγει για το σπίτι, γεμάτος ντροπή και με το πρόσωπο κόκκινο από το κλάμα. Κλείνεται στο δωμάτιό του και για τρεις ημέρες δεν πατάει στο σχολείο. Στους γονείς του λέει πως τον πονά η κοιλιά του. Η μητέρα του πονηρεύεται και τον προτρέπει να επιστρέψει στο Λύκειο στο οποίο φοιτά. Ο Σπύρος μαζεύει όσο κουράγιο έχει και αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα, το βήμα της επιστροφής. Ωστόσο, μαθαίνει πως όλος ο κόσμος στο σχολείο γνωρίζει πως είναι gay. Αναρωτιέται πώς έγινε αυτό, ο ίδιος δεν είχε μιλήσει σε κανέναν γιατί η διεύθυνση του σχολείου του το απαγόρευσε. Μαθαίνει πως η διευθύντρια του σχολείου ενημέρωσε τους καθηγητές του και αυτή με τη σειρά τους τους μαθητές. Ολοι γνώριζαν για τον Σπύρο, όχι από τον ίδιο τον Σπύρο. Ολοι μιλούσαν για τον Σπύρο, πίσω από την πλάτη του Σπύρου. Ολοι έκαναν coming out για τον Σπύρο, όταν είχαν απαγορεύσει στον Σπύρο να το κάνει. Ελληνικός σουρεαλισμός. Είναι πραγματικά σπάνιο το θάρρος και ο βαθμός ωριμότητας του Σπύρου. Είναι, μόλις, 16 ετών
Αβραάμ Ο Αβραάμ σπούδασε στα ΤΕΙ Αθήνας και κάποια στιγμή κλήθηκε να κάνει την πρακτική του άσκηση. Στο πλαίσιο αυτό, βρέθηκε στην κοινωνική υπηρεσία ενός δημόσιου φορέα, ενός νοσοκομείου. Γνωστό νοσοκομείο, αρκετά γνωστό. Μετά από τις πρώτες ημέρες στα γραφεία, η προϊσταμένη του τμήματος αρχίζει να τον ρωτά διάφορα πράγματα για τον εαυτό του. Ο ίδιος αποκαλύπτει για την στενή σχέση που έχει με μία γνωστή τραγουδίστρια και για το πώς τον έχει βοηθήσει προσωπικά αυτή η σχέση τους. Η προϊσταμένη ζητά να μάθει πώς και γιατί. Ζητά να μάθει με ποιον τρόπο η γνωστή τραγουδίστρια βοήθησε τον Αβραάμ. Ο Αβραάμ αρνείται να πει περισσότερα, ωστόσο η προϊσταμένη επιμένει. Τότε, ο Αβραάμ της αποκαλύπτει ότι η στήριξη της τραγουδίστριας αφορούσε στο κομμάτι του σεξουαλικού του προσανατολισμού και πως στη συνέχεια κατάφερε να κάνει το μεγάλο coming out ως gay. Η ίδια «ασπρίζει σαν πανί» και του εξηγεί ότι δεν έπρεπε να το γνωρίζει αυτό. Και τότε αρχίζει μια ιστορία όλο τρέλα και παραλογισμό. Ο Αβραάμ μένει για πάνω από ένα μήνα κλεισμένος μέσα στο γραφείο. Εχει πάει εκεί ως κοινωνικός λειτουργός και οι ίδιοι οι κοινωνικοί λειτουργοί (όλες τους γυναίκες) δεν του επιτρέπουν να έρθει σε επαφή με πραγματικά περιστατικά. Δεν τον παίρνουν μαζί τους στην εξέταση των περιστατικών, με την προϊσταμένη να βρίσκει συνεχώς προφάσεις για να παραμείνει στο γραφείο μαζί του. Οσο περνά ο καιρός, πλησιάζουν οι εξετάσεις, πλησιάζει η ημέρα της αξιολόγησης. Η προϊσταμένη της κοινωνικής υπηρεσίας του γνωστού νοσοκομείου είχε ήδη ενημερώσει την επόπτρια και καθηγήτρια του Αβραάμ για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του σπουδαστή. Η βαθμολογία του επηρεάζεται, παραλίγο να χρειαστεί να επαναλάβει την εκπαίδευση. Τα πάντα θα τελειώσουν αργότερα με έγγραφη καταγγελία προς τη Διοίκηση του Τμήματος του σπουδαστή. Μετά από τη διάκριση που βίωσε σε εκπαιδευτικό πλαίσιο, ο Αβραάμ σήμερα έχει γίνει Υπεύθυνος Επικοινωνίας του Πολύχρωμου Σχολείου, στοχεύοντας σε μια συμπεριληπτική εκπαίδευση
Πέτρος Ο Πέτρος βίωνε από τα παιδικά του χρόνια τον στιγματισμό στο σχολείο. Πλέον, ο ίδιος είναι εκπαιδευτικός και προσπαθεί μέσα από τις δράσεις του Πολύχρωμου Σχολείου να οργανώσει μία συμπεριληπτική εκπαίδευση σε ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου και χαρακτηριστικών φύλου. Οπως είπε και στην κάμερα του Protagon, υπάρχει «μεγάλη ευαισθητοποίηση σε αρκετά σχολεία, ακόμη και στην περιφέρεια, όχι μόνο στην Αθήνα. Ωστόσο, υπάρχουν κι εκείνοι, κυρίως σε διευθυντικά πόστα, που δεν επιτρέπουν στα σχολεία να πάνε ακόμη πιο μπροστά». Τον ακούω και στο μυαλό μου έρχεται αυτόματα το περιστατικό που έγινε στην Κρήτη. Δείτε μετά το 1:15:22 και θα καταλάβετε. Πριν λίγους μήνες, στο Δημοτικό Συμβούλιο Ρεθύμνης, έψαχναν να βρουν δικαιολογία ώστε το Pride να μη γίνει σε ανοιχτό χώρο για να μην βλέπουν τους gay οι μητέρες με τα παιδιά τους. Ο Πέτρος, ο οποίος επενδύει τον χρόνο του στο να ευαισθητοποιήσει την εκπαιδευτική κοινότητα και να την εκπαιδεύσει στα διακυβεύματα της γενιάς μας
Ηλίας Οταν ένα βράδυ του περασμένου χειμώνα ο Ηλίας προχωρούσε έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, άντρες των ΜΑΤ τους φώναξαν «κοπέλες» και τους σφύριζαν. Την επόμενη ημέρα, ο Ηλίας κατέθεσε μήνυση κατ’ αγνώστων και κινήθηκαν οι διαδικασίες εντοπισμού των αντρών των ΜΑΤ που έπραξαν κατ’ αυτόν τον τρόπο. «Δεν καταλαβαίνουν πως είναι εκεί έξω για να προστατεύουν τον πολίτη από επιθέσεις και προσβολές που δέχεται, αλλά αντίθετα προκαλούν τέτοια περιστατικά», λέει και αναφέρει πως με έκπληξη είδε τη διεύθυνση της υπηρεσίας να προχωρά τάχιστα το θέμα και να τον καλεί δύο φορές να αναγνωρίσει τους υπευθύνους αστυνομικούς. Οσο για το σχολείο, ο Ηλίας βίωσε το ακριβώς αντίθετο από τα υπόλοιπα παιδιά. Μιας και φοιτούσε σε ιδιωτικό σχολείο, αντιμετωπιζόταν ως πελάτης που δεν έπρεπε να δυσαρεστηθεί. Οπότε, κάτι έπρεπε να γίνει, κάπως έπρεπε οι δάσκαλοί του και οι καθηγητές του να τον προστατεύσουν από φαινόμενα εκφοβισμού και παρενόχλησης. Και για να το πετύχουν αυτό έκαναν το ακριβώς αντίθετο απ’ ό,τι χρειάζεται. Τον περιθωριοποίησαν ακόμη περισσότερο, δίνοντάς του προνόμια που άλλοι μαθητές δεν είχαν. Στον Ηλία συναντά κανείς σπάνιο χάρισμα ομιλίας και τρόπου σκέψης
Γιώργος Ο Γιώργος είναι ο άνθρωπος πίσω από την ΕΔΕ που έγινε σε αστυνομικούς για περιστατικό προσβολής, το 2014, κάτω από την Ακρόπολη. Λεκτική, αρχικά, βία και στη συνέχεια σωματική, στο πλαίσιο του εκφοβισμού γιατί ο Γιώργος και ο τότε σύντροφός του επέλεξαν να αντιδράσουν και δεν συνέχισαν αμέριμνοι τη βόλτα τους, καταπίνοντας ακόμη μία επίθεση που είχαν δεχτεί. Ο Γιώργος είναι κι αυτός ακτιβιστής και προτείνει στα νέα παιδιά να αναζητήσουν υλικό στο διαδίκτυο, να διαβάσουν βιβλία και blogs, να έρθουν σε επαφή με άτομα διαφόρων κοινοτήτων και να μη φοβούνται για το πώς πραγματικά νιώθουν. Το στήριγμα θα το βρουν είτε στην οικογένειά τους (την οποία και οι ίδιοι πρέπει να εκπαιδεύσουν), είτε στους φίλους τους, είτε στις παρέες που θα κάνουν μέσα από τις διάφορες οργανώσεις. Ο Γιώργος χρειάστηκε να επενδύσει αρκετό χρόνο για να μπορέσει να εκπαιδεύσει τους γονείς του. Τώρα δηλώνει πως είναι το στήριγμά του
Αννα Ως τρανς γυναίκα έχει βιώσει επιθέσεις και εκφοβισμό στον μέγιστο βαθμό, βίωσε ακόμη και απόπειρα εμπρησμού εναντίον της. Η Αννα όχι απλώς δεν το έχει βάλει κάτω, αλλά έχει καταφέρει και έχει εκλεγεί στο παρελθόν αντιπρόεδρος του 15μελους συμβουλίου στο σχολείο της. Το περιστατικό της απόπειρας εμπρησμού της είναι χαρακτηριστικό. Το θέμα έφτασε στη Βουλή, βουλευτές έκαναν ερώτηση στον τότε υπουργό Παιδείας (Αρβανιτόπουλος), ο διευθυντής του σχολείου εξώθησε τη μαθήτρια στο να τα παρατήσει και να μη συνεχίσει τη φοίτησή της και το success story της ελληνικής Παιδείας συνεχίζεται. Η Αννα, δυναμική ακτιβίστρια, διεκδικεί χωρίς φόβο την ορατότητα στην καθημερινότητά της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου