Αντίθετα, ενδιαφέρονται για το σεξ, μιλούν για αυτό και περιμένουν τη στιγμή που θα γνωρίσουν τον κατάλληλο σύντροφο που πέρα από ερωτική έλξη θα τους εμπνέει και εμπιστοσύνη, ώστε να ξεκινήσουν τη σεξουαλική τους ζωή. Πολύ συχνά η αναμονή αυτή για τον κατάλληλο σύντροφο συνοδευόταν από αίσθημα ντροπής. Η ντροπή που σχετίζεται με τη σεξουαλική ζωή είναι ένα αίσθημα τόσο παλιό όσο και ο δυτικός πολιτισμός. Παλαιότερα ήταν πολλοί οι νέοι που έπρεπε να κρύψουν τις σεξουαλικές τους επιθυμίες, διότι μπορεί να κινδύνευε ακόμα και η ζωή τους, ενώ πολλά ήταν και τα κορίτσια που έφευγαν από το σπίτι τους για μεγάλα διαστήματα, έτσι ώστε να καταφέρουν να γεννήσουν τα μωρά τους μακριά από τα επικριτικά μάτια των γειτόνων.
Η ύπαρξη ή μη σεξουαλικής ζωής, λοιπόν, για πολύ καιρό αποτελούσε μέτρο ευπρέπειας και κοσμιότητας που παρακολουθούνταν στενά από τον κοινωνικό περίγυρο για τον εντοπισμό ακόμα και του παραμικρού αντικομφορμιστικού σημείου. Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, τα κριτήρια αξιολόγησης της σεξουαλικότητας έχουν εξελιχθεί και οι πηγές της σεξουαλικής ντροπής έχουν αλλάξει δραματικά. Το σεξ δεν είναι πια αυτό που απαγορεύεται να κάνει κάποιος για να μη χαρακτηριστεί βρόμικος και διεφθαρμένος. Είναι αυτό που πρέπει να κάνει για να μη χαρακτηριστεί αξιολύπητος, πουριτανός και μη επιθυμητός. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι οι συντηρητικές πεποιθήσεις του παρελθόντος έχουν οριστικά εκλείψει. Αντιθέτως, στον σύγχρονο κόσμο παρατηρείται ακόμα ντροπή, η οποία συνδέεται με τη σεξουαλική εργασία και την ομοφοβία. Οι σύγχρονες πεποιθήσεις, όμως, σε κάθε περίπτωση συνοδεύονται πλέον από μια ομάδα ιδανικών και φιλοδοξιών που σχετίζονται με τη σεξουαλική συχνότητα, την επίδοση και την ταυτότητα. Πολύ γρήγορα, λοιπόν, από τις μελέτες που διερεύνησαν πόσο συχνά κάνουμε σεξ περάσαμε στο πόσο συχνά πρέπει να κάνουμε σεξ, το οποίο σύμφωνα με τα γυναικεία περιοδικά που κυκλοφορούν είναι 2-3 φορές την εβδομάδα. Επίσης, πέρα από τη συχνότητα της σεξουαλικής του δραστηριότητας, το άτομο σήμερα έχει να ανησυχεί και για το εάν το σεξ που κάνει είναι αρκετά ενδιαφέρον, ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες του/της συντρόφου και να τον/ την εξασφαλίσει. Το πιο αδιαπραγμάτευτο κομμάτι όμως της νέας σεξουαλικής κουλτούρας είναι πολύ άπλα αυτό που επιβάλλει στο άτομο να είναι πάση θυσία σεξουαλικά ενεργό.
Σε ένα ζευγάρι το σεξ θεωρείται το μέτρο υγείας της σχέσης. Λειτουργεί σαν ένα αλάνθαστο βαρόμετρο της επιθυμίας των δύο συντρόφων. Εάν κάποιος είναι ελεύθερος από την άλλη, η σεξουαλική του δραστηριότητα αντανακλά το πόσο ελκυστικός και επιθυμητός είναι. Εάν λοιπόν το σεξ θεωρηθεί ευχάριστο κι ευεργετικό, μια ζωή χωρίς αυτό είναι ελλιπής. Εάν θεωρηθεί φυσική ανάγκη, η απουσία του θεωρείται αφύσικη. Εάν ιδωθεί ως υπέρτατη απόλαυση, το να μη κάνει κάποιος τα πάντα για αυτό σημαίνει ότι είναι διαταραγμένος. Εάν κάποιος θα μπορούσε να κάνει σεξ αλλά δεν το κάνει, σημαίνει ότι είναι είτε καταπιεσμένος είτε μη επιθυμητός. Η σεξουαλική ντροπή σήμερα λοιπόν δεν απασχολεί μόνο τις 20χρονες παρθένες αλλά και όποιο άτομο φοβάται ότι η σεξουαλική του ζωή διαφέρει από αυτή που θα έπρεπε να είναι. Παρά την ευχαρίστηση που παρέχει η σεξουαλική δραστηριότητα, όλοι οι άνθρωποι διατηρούν μια περίοδο κατά την οποία η σεξουαλική τους ζωή δεν είναι η αναμενόμενη για αυτούς. Μπορεί κάποιος να θέλει λιγότερο σεξ από ό,τι στο παρελθόν και να αναρωτιέται πώς το βλέπει αυτό ο σύντροφός του. Μπορεί να απολαμβάνει εν μέρει την εργένικη του ζωή σε έναν κόσμο που την εκλαμβάνει σαν ένα ατελείωτο επεισόδιο του «Sex and the City». Μπορεί η σεξουαλική ορμή να υπάρχει, αλλά να μη βρίσκεται ο κατάλληλος σύντροφος. Μπορεί κάποιος να αντιλαμβάνεται τις ενδόμυχες σαρκικές του επιθυμίες ως αηδιαστικές εξαιτίας της ανατροφής του. Τέλος, μπορεί κάποιος να μην κατάλαβε ποτέ γιατί το σεξ θεωρείται τόσο μεγάλο ζήτημα και να προτιμά την παρέα φίλων και ένα ευχάριστο δείπνο με ταινία. Σε κάθε περίπτωση, το σεξ θα απασχολεί πάντα τον άνθρωπο, γιατί πέρα από τις αναπαραγωγικές του συνέπειες και την απελευθέρωση της σεξουαλικής ορμής που προκαλεί, δίνει τη δυνατότητα σύνδεσης και οικειότητας.
Δεν χρειάζεται, όμως, να είναι τόσο επιφορτισμένο με συναίσθημα και συμβολισμούς που προκαλούν ντροπή άλλοτε για την ίδια τη σεξουαλική επιθυμία και άλλοτε για την αποτυχημένη επίδοση. Μπορεί η πηγή της σεξουαλικής ντροπής να είναι μοναδική για τον καθέναν, αλλά το αίσθημα του ότι κάποιος δεν είναι κατάλληλος ή αρκετός όταν πρόκειται για το σεξ είναι κοινό σε πολλούς ανθρώπους. Ένας από τους τρόπους να ανακουφιστεί το άγχος και η ντροπή που σχετίζονται με τη σεξουαλική πράξη είναι να μιλήσει ο καθένας για τη δική του ιστορία.
Πηγή: well.blogs.nytimes.com Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ.Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου