Σε πολύ νεαρή ηλικία, ο κορυφαίος μαθηματικός Άλαν Τούρινγκ ηγήθηκε μιας μικρής ομάδας αποκρυπτογράφων, έφτιαξε ένα μηχάνημα που κατόρθωσε να σπάσει το σύστημα κρυπτογράφησης των μηχανών Εnigma, το οποίο είχε θεωρηθεί ως τότε ανίκητο, και βοήθησε έτσι, σύμφωνα με την εκτίμηση ορισμένων ιστορικών, να τελειώσει ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος έως και δύο χρόνια νωρίτερα. Και τα μηχανήματα που έφτιαξε θεωρούνται οι πρόγονοι των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Η ταινία σε ένα σημείο για την προσωπική του ζωή εστιάζει στην μοναδικότητά του επειδή ήταν ομοφυλόφιλος. Και αντί να τιμηθεί ως ήρωας λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο, καταδικάστηκε. Και η αναγνώριση της συμβολής του, η χάρη, οι τιμές, ήρθαν μόλις τα τελευταία χρόνια από την Βασίλισσα Ελισάβετ.. Και τώρα, ήρθε να ολοκληρώσει την ιστορική αποκατάστασή του και αυτή η ταινία, όσο κι αν απ’ ό,τι φαίνεται έχει και η ίδια αρκετές ιστορικές ανακρίβειες. Υπάρχει το ατομικό μυστικό του Τούρινγκ, σε μια εποχή που οι ομοφυλόφιλες σεξουαλικές πράξεις στη Βρετανία συνιστούσαν ποινικό αδίκημα. Υπάρχει το συλλογικό μυστικό της εξαπάτησης, καθώς δεν πρέπει να καταλάβουν οι Γερμανοί ότι έσπασαν τον κώδικα, ώστε να συνεχίσουν να στέλνουν τα μηνύματά τους με αυτόν. Και όχι μόνον οι Γερμανοί, ακόμα και οι ίδιες οι βρετανικές αρχές έπρεπε να μείνουν στο σκοτάδι, ώστε να μη διαρρεύσει το μυστικό. Υπάρχει ο αρχικατάσκοπος που πατάει πάνω στα μυστικά των άλλων και τα χειρίζεται. Υπάρχουν τέλος και δυο άλλα ατομικά μυστικά, τα οποία δεν θα αποκαλύψω, ένα πολιτικού χαρακτήρα κι ένα προσωπικού. Το προσωπικού χαρακτήρα είναι και το πιο ενδιαφέρον, ως το πιο απροσδόκητο. Άλλοτε ξεγελάς για να κερδίσεις έναν πόλεμο, άλλοτε ξεγελάς για να μπορέσεις να επιβιώσεις σε μια κοινωνία που δεν ανέχεται τη διαφορετικότητά σου. Άλλοτε ξεγελάς γιατί η αλήθεια είναι πολύ επώδυνη για να την εξομολογηθείς. Είναι επίσης μια ταινία που υμνεί τη διαφορετικότητα. «Κανείς κανονικός και συνηθισμένος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να πετύχει όσα πέτυχες» λέει η Νάιτλι στον Κάμπερμπατς. Και οι κοινωνίες, όσο κι αν στηρίζονται στους χαρισματικούς ανθρώπους, άλλο τόσο τρομάζουν από οτιδήποτε το διαφορετικό και πολύ συχνά καταδικάζουν τον διαφορετικό να αλλάξει τη φύση του, να γίνει κανονικός, να ευνουχιστεί. Η ταινία προσφέρει λοιπόν απλόχερα ένα «ευχαριστώ» κι ένα «συγγνώμη» στον Άλαν Τούρινγκ. Του οφείλονται προφανώς και τα δύο.
Είναι σχεδόν αδύνατο να αντιπαθήσεις μια ταινία που έχει στο κέντρο της τον χαρισματικό Μπένεντικτ Κάμπερμπατς. Τη φέρνεις στο μυαλό σου και ταυτόχρονα έρχεται στο μυαλό σου αυτός. Και δεν μπορείς να τον θυμηθείς με αντιπάθεια. " O κόσμος είναι απείρως καλύτερος επειδή υπήρχες εσύ" λέει η πρώην αρραβωνιαστικιά του προσθέτοντας ότι "μερικές φορές είναι εκείνοι για τους οποίους κανείς δεν φαντάζεται που κάνουν πράγματα που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου