Δεν υπάρχει «γκέι γονίδιο», είναι πιο πολύπλοκο

Η επιστημονική κοινότητα έχει διχαστεί εδώ και αρκετά χρόνια με το αν η ομοφυλοφιλία έχει γονιδιακή βάση. Κάποιοι θεωρούν ότι η ερωτική έλξη για άτομα του ίδιου φύλου είναι προϊόν αποκλειστικά γενετικών παραγόντων και άλλοι ότι υπάρχει συνδυασμός γενετικών αλλά και εξωτερικών παραγόντων. Το ζήτημα αυτό πήρε νέα τροπή μετά από μια μελέτη που έγινε το 1993 η οποία υποδείκνυε ένα συγκεκριμένο γονιδιακό μηχανισμό ως υπεύθυνο για τον σεξουαλικό προσανατολισμό, με ειδικούς και μη να κάνουν λόγο για την ανακάλυψη του περίφημου «γκέι γονίδιου» με τους επιστήμονες από εκεί και μετά να προσπαθούν να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν αυτό το εύρημα. 
Διεθνής ομάδα ερευνητών πραγματοποίησε μια μεγάλη μελέτη, την μεγαλύτερη που έχει γίνει μέχρι σήμερα με αυτό το αντικείμενο. Οι ερευνητές, με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science», απορρίπτουν την θεωρία του ενός γονίδιου και κάνουν λόγο για μια σύνθετη διαδικασία στην οποία εμπλέκονται πολλοί γενετικοί αλλά και εξωτερικοί παράγοντες. Οι ερευνητές μελέτησαν τα δεδομένα από περίπου 500 χιλιάδες άτομα στα οποία έχει γίνει πλήρης χαρτογράφηση του DNA τους. Επιπλέον τα άτομα αυτά αποκάλυψαν τις ερωτικές τους προτιμήσεις ενώ ζητήθηκε από άτομα που δήλωσαν ότι είναι ομοφυλόφιλοι να αναφέρουν αν έστω και περιστασιακά είχαν συνάψει ερωτικές σχέσεις και με άτομα του αντίθετου φύλου. Τα ευρήματα Όπως αναφέρει σε δημοσίευμα της η εφημερίδα Guardian οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν πολλοί γονιδιακοί παράγοντες που ο καθένας με τον τρόπο του παίζει ρόλο στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Και επικέντρωσαν την προσοχή τους σε πέντε γενετικούς παράγοντες που θεωρούνται εμπλεκόμενοι στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Πρόκειται για γονίδια που εμπλέκονται στην παραγωγή συγκεκριμένων ορμονών αλλά και γονίδια που εμπλέκονται σε αισθήσεις όπως η οσμή ή φυσικά χαρακτηριστικά ενός ατόμου όπως για παράδειγμα, το ύψος. 
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι κάθε ένα από αυτά γονίδια ξεχωριστά μοιάζει να έχει αξιοσημείωτη συμβολή στον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός ατόμου αλλά, δρώντας όλα μαζί, φαίνεται ότι κατά ένα τρόπο αλληλοεξουδετερώνουν την… ομόφυλη επίδρασή τους. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η συνδυαστική δράση αυτών των πέντε γενετικών παραγόντων συμβάλλει τελικά μόλις κατά 1% στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν πολλοί ακόμη (άγνωστοι προς το παρόν) γενετικοί παράγοντες οι οποίοι εμπλέκονται στον σεξουαλικό προσανατολισμό οι οποίοι, μαζί με τους πέντε που μελετήθηκαν, συμβάλλουν σε ποσοστό περίπου 35% στον καθορισμό των ερωτικών προτιμήσεων ενός ατόμου. Για το υπόλοιπο ποσοστό, όπως αναφέρει ο Independent, οι ερευνητές υποδεικνύουν το οικογενειακό περιβάλλον και ειδικότερα την ανατροφή ενός ατόμου, την προσωπικότητα που τελικά ανέπτυξε κ.α.
 Τα ευρήματα της μελέτης διαβάζονται προς το παρόν από τους ειδικούς με διαφορετικό τρόπο. Οι θιασώτες της καθοριστικής συμβολής των γονιδίων στις ερωτικές προτιμήσεις αναφέρουν ότι η μελέτη επιβεβαιώνει ότι πράγματι παίζουν κεντρικό ρόλο. Όμως τόσο οι ίδιοι οι ερευνητές της νέας μελέτης όσο και άλλοι ειδικοί αναφέρουν με την μελέτη αυτή παίρνουμε δύο απαντήσεις: πρώτον καταρρίπτεται η θεωρία του ενός γονιδίου που καθορίζει τον σεξουαλικό προσανατολισμό και, δεύτερον, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση η μελέτη του DNA ενός ατόμου να αποκαλύψει αν θα γίνει ομοφυλόφιλος. Πρέπει να σημειωθεί πάντως πώς όλα τα άτομα που πήραν μέρος στην μελέτη ήταν ευρωπαϊκής καταγωγής και δεν υπήρχε κανένας διεμφυλικός ανάμεσά τους. Πηγή: Protagon.gr