Συμπεράσματα Συνεδρίου «Η Αγάπη Δημιουργεί Οικογένειες»,
Οικογένειες Ουράνιο Τόξο 13-14 Φεβρουαρίου 2016
(φωτογραφία Μαίρη Λιαντινιώτη
Σε σχέση με τους ΛΟΑΤΚΙ γονείς: μέσα από τα βιωματικά εργαστήρια φάνηκε καταρχήν η ανάγκη για συμμετοχή σε τέτοιου είδους δραστηριότητες από τους γονείς που αναπροσδιορίζονται ως lgbtqi+. Διερευνήθηκαν τρόποι ώστε να μπορούμε να μιλάμε με ειλικρίνεια στα παιδιά μας για την οικογένειά μας, τρόποι για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τις διακρίσεις που δεχόμαστε ως λοατκι γονείς, τρόποι για να ενδυναμώνουμε τα παιδιά μας απέναντι στις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν και στις διακρίσεις που υφίστανται λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού, της ταυτότητας, έκφρασης και χαρακτηριστικών φύλου των γονέων τους (Έλενα Όλγα Χρηστίδη, Ελένη Χουβαρδά,), αλλά και τρόποι ανάπτυξης ενός ασφαλούς συναισθηματικού δεσμού με τα παιδιά μας μέσα από την θετική διαπαιδαγώγηση ώστε να γίνουμε καλύτερες και καλύτεροι στον γονεϊκό μας ρόλο (Μαρία Παπαφιλίππου, Γιώργος Μπρεκουλάκης). Καταδείχτηκε η ανάγκη για συμμετοχή των γονέων στις συναντήσεις γονέων ώστε να μεταφέρουν το βίωμά τους, να ενδυναμώνονται και να ανατροφοδοτούνται από τις βιωμένες πραγματικότητες των άλλων (συνάντηση της ομάδας γονέων).
Σε σχέση με τους ΛΟΑΤΚΙ γονείς: μέσα από τα βιωματικά εργαστήρια φάνηκε καταρχήν η ανάγκη για συμμετοχή σε τέτοιου είδους δραστηριότητες από τους γονείς που αναπροσδιορίζονται ως lgbtqi+. Διερευνήθηκαν τρόποι ώστε να μπορούμε να μιλάμε με ειλικρίνεια στα παιδιά μας για την οικογένειά μας, τρόποι για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τις διακρίσεις που δεχόμαστε ως λοατκι γονείς, τρόποι για να ενδυναμώνουμε τα παιδιά μας απέναντι στις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν και στις διακρίσεις που υφίστανται λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού, της ταυτότητας, έκφρασης και χαρακτηριστικών φύλου των γονέων τους (Έλενα Όλγα Χρηστίδη, Ελένη Χουβαρδά,), αλλά και τρόποι ανάπτυξης ενός ασφαλούς συναισθηματικού δεσμού με τα παιδιά μας μέσα από την θετική διαπαιδαγώγηση ώστε να γίνουμε καλύτερες και καλύτεροι στον γονεϊκό μας ρόλο (Μαρία Παπαφιλίππου, Γιώργος Μπρεκουλάκης). Καταδείχτηκε η ανάγκη για συμμετοχή των γονέων στις συναντήσεις γονέων ώστε να μεταφέρουν το βίωμά τους, να ενδυναμώνονται και να ανατροφοδοτούνται από τις βιωμένες πραγματικότητες των άλλων (συνάντηση της ομάδας γονέων).
Έλενα Όλγα Χρηστίδη (φωτογραφία Μαίρη Λιαντινιώτη)
Σε σχέση με όσες και όσους ΛΟΑΤΚΙ επιθυμούν να γίνουν γονείς: δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις να διερευνήσουν, μέσα από τα βιωματικά εργαστήρια και τα workshops, αυτή τους την επιθυμία ή την μη επιθυμία (Λύο Καλοβυρνάς). Εξετάστηκε η γονεϊκότητα ως ταυτότητα κι ως ρόλος, (Αλεξάνδρα Βασιλείου, Λένα Ασλανίδου). Ενημερώθηκαν για τον ρόλο των κοινωνικών λειτουργών στις παιδοθεσίες, τις αναδοχές κλπ (Μορφούλα Γκαμούλου), για τις δυνατότητες πρόσβασης στο γονεϊκό ρόλο μέσα από τη υποβοηθούμενη αναπαραγωγή (Λίνα Παπαδοπούλου) και καταδείχθηκαν τα στερεότυπα που έχει εδραιώσει η κοινωνία σχετικά με την γονεϊκότητα των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων.(Στέλλα Μπελιά). Επισημάνθηκε ότι το παράδειγμα των οικογενειών που ήδη υπάρχουν λειτουργεί υποστηρικτικά για όσες και όσους θέλουν να γίνουν γονείς και ανοίγει έναν δρόμο σε όλους τους ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπους ώστε να ξέρουν ότι μπορούν εάν και εφόσον το επιθυμούν να αποκτήσουν μια οικογένεια που να αποτελείτε όχι μόνο από το ζευγάρι αλλά να διευρυνθεί με την παρουσία εντός της (οικογένειας) παιδιών βιολογικών ή θετών (συνάντηση της ομάδας γονέων).
(Φωτογραφία Ειρήνη Πετροπούλου)
Σε σχέση με τα παιδιά μας: έγινε ορατή η ανάγκη να μιλάμε με ειλικρίνεια στα παιδιά μας, να εξασφαλίζουμε ότι θα μπορούν να χειριστούν σε κάθε περίπτωση ότι κακοποιητικό μπορεί να ακούσουν σε σχέση με την οικογένειά τους και τους γονείς τους. Είναι σαφές ότι δεν μπορούμε να παρέμβουμε σε όσες και όσους είναι υβριστικοί, απαξιωτικοί κλπ στον λόγο τους σε σχέση με τις οικογένειές μας ή εκδηλώνουν ένα υποκριτικό ενδιαφέρον για τα παιδιά μας όταν αναρωτιούνται πόσο «φυσιολογικά» και «σωστά» μεγαλώνουν μέσα στις οικογένειές μας ,αλλά μπορούμε να θωρακίσουμε τα παιδιά μας να αντιμετωπίζουν όλα τα παραπάνω. Ταυτόχρονα, διάφοροι φορείς - θεσμικοί και κοινωνικοί - αλλά και πρόσωπα που ασχολούνται με τα δικαιώματα των παιδιών, όπως το Δίκτυο για τα δικαιώματα του Παιδιού και η Νατάσσα Δίπλα, η κυρία Ελένη Αγάθωνος -με επιστολή- (Εμπειρογνώμονας Παιδικής Προστασίας) και άλλοι, επεσήμαναν τις πολλαπλές διακρίσεις που δέχονται τα παιδιά μας με βάση τη διακήρυξη για τα δικαιώματα του παιδιού. Σημειώθηκε ότι αν το ενδιαφέρον ήταν πραγματικά παιδοκεντρικό, όπως διατείνεται ότι είναι από πολλούς και πολλές, θα έπρεπε να είναι στραμμένο στο παιδί ως πολίτη που έχει περισσότερο από όλους τους πολίτες ανάγκη για προστασία και διαφύλαξη των δικαιωμάτων του και δεν θα καταπατούσαμε, ως χώρα, το δικαίωμα των παιδιών των οικογενειών μας να έχουν έννομη σχέση και με τους δύο γονείς τους.
(φωτογραφία Μαίρη Λιαντινιώτη)
Από τους χαιρετισμούς των βουλευτών και των εκπροσώπων κομμάτων φάνηκε ότι είναι εφικτή η άρση των στενών διαχωριστικών κομματικών γραμμών μεταξύ των διαφόρων πολιτικών κομμάτων στη Βουλή και να δημιουργηθεί ένα κλίμα ευρύτερης συναίνεσης, όταν πρόκειται για νόμους που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Μορφούλα Γκαμούλου (φωτογραφία Μαίρη Λιαντινιώτη)
Σε σχέση με το σχολείο: επισημάνθηκε από τις εισηγήτριες και τους εισηγητές η αδυναμία του ελληνικού σχολείου να συμπεριλάβει όλες τις οικογένειες τόσο στα βιβλία, όσο και στα αναλυτικά προγράμματα (φανερά και κρυφά), ώστε να μην υφίστανται διακρίσεις τα παιδιά μας στο σχολείο και παρουσιάστηκαν κάποιες καθοδηγητικές αρχές για τη διασφάλιση μιας LGBTQI+ ενταξιακής εκπαίδευσης (Δήμητρα Κογκίδου). Επισημάνθηκε, επίσης, ότι η σεξουαλική αγωγή στο δημοτικό σχολείο μπορεί να αποτελέσει παράγοντα κοινωνικής αλλαγής για το μέλλον (Χάρης Παπαδόπουλος).
Δήμητρα Κογκίδου (Φωτογραφία Ειρήνη Πετροπούλου)
Οι τοποθετήσεις των βουλευτών (Βασιλική Κατριβάνου) και των εκπροσώπων των πολιτικών κομμάτων (Δημήτρης Χρονόπουλος), αλλά και των εκπαιδευτικών φορέων (Έφη Μανίτσα, ΟΜΕΡ Παγκόσμια Οργάνωση για την Προσχολική Αγωγή) σχετικά με τον τρόπο που το σχολείο υποχρεώνει τα παιδιά μας να αφήνουν καθημερινά την οικογένειά τους έξω από την πόρτα του σχολείου τους και να την ξαναβρίσκουν μόνο όταν γυρίζουν στο σπίτι, τροφοδότησε την συζήτηση και η Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας κα Σία Αναγνωστοπούλου, που ήταν παρούσα, δεσμεύτηκε να συζητήσει τα αιτήματά μας και να φροντίσουμε από κοινού ώστε να αποκτήσουμε ένα σχολείο που να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα, την έκφραση και τα χαρακτηριστικά φύλου των γονέων τους.
Βασίλης Χρονόπουλος, Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου , Στέλλα Μπελιά, Βασιλική Κατριβάνου, Σία Αναγνωστοπούλου (φωτογραφία Μαίρη Λιαντινιώτη)
Σε σχέση με την κοινωνία: επισημάνθηκε ότι το κράτος δεν έχει ανάγκη από την σύμφωνη γνώμη της κοινωνίας για να νομοθετήσει. Πολλοί και πολλές από τους/τις συνέδρους κατέδειξαν την σημασία της ορατότητας, της ενημέρωσης και της παρουσίας των οικογενειών μας στον δημόσιο χώρο και λόγο. Σημειώθηκε ,επίσης, ότι η κοινωνία «ετοιμάζεται» όταν γνωρίσει τις οικογένειές μας και όταν κατανοήσει ότι αποτελούν μια βιωμένη πραγματικότητα. Εντύπωση προκάλεσε, επίσης, η τοποθέτηση της βουλεύτριας της Ένωσης Κεντρώων κυρίας Θεοδώρας Μεγαλοοικονόμου που μετέφερε στους συνέδρους την θετική εμπειρία της τόσο για την ανατροφή των παιδιών όσο και για την λειτουργικότητα των οικογενειών μας, εμπειρία που απέκτησε μέσα από την γνωριμία της με ένα ζευγάρι γυναικών που μεγαλώνουν τα παιδιά τους στην εκλογική της περιφέρεια στον Πειραιά. Την λειτουργικότητα των οικογενειών μας κατέδειξε και η εμπειρία της βουλεύτριας Βασιλικής Κατριβάνου που την μοιράστηκε με τις/τους συνέδρους εξηγώντας ότι την απέκτησε καθώς έζησε για αρκετό καιρό μαζί με μια οικογένεια γυναικών και το παιδί τους στις ΗΠΑ.
(φωτογραφία Μαίρη Λιαντινιώτη)
Σε σχέση με τα ΜΜΕ και το δημόσιο λόγο: ο χαιρετισμός που απεύθυνε ο Λευτέρης Κρέτσος, Γενικός Γραμματέας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας κατά την έναρξη των εργασιών του συνεδρίου, επεσήμανε ότι ο τρόπος που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ και τα δημόσια πρόσωπα τα θέματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας εμπεριέχουν κακοποιητικό λόγο και αυτό φάνηκε στην συζήτηση που προηγήθηκε της ψήφισης του νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης. Σημείωσε ότι αν υπάρχει βούληση από την πλευρά της πολιτείας - όσο και να ακούγονται αυτά που ακούστηκαν εντός Βουλής - μπορούμε να προχωράμε με νόμους μέχρι να αποκτήσουμε τα δικαιώματα που στερηθήκαμε ως τώρα, αλλά και εκείνα που εξακολουθούμε να στερούμαστε. Έγινε σαφές ότι θα πρέπει να κινηθούμε με συγκεκριμένους τρόπους ώστε να «εκπαιδεύσουμε» τον τύπο και τα ΜΜΕ για τον τρόπο που θα χειρίζονται θέματα που μας αφορούν (Μαριανέλλα Κλώκα). Στο συνέδριο έγινε επίσης σαφές ότι ο δημόσιος λόγος των πολιτικών, όπως εκφράστηκε στην συζήτηση για την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης εμπεριείχε από απαξιωτικά μέχρι και υβριστικά στοιχεία ,όπως κατέδειξε με κοινωνιολογικούς όρους στην εισήγηση της Μαίρης Λεοντσίνη αναλύοντας τον.
(Φωτογραφία Ειρήνη Πετροπούλου)
Σε σχέση με την ύπαρξη ΛΟΑΤΚΙ χαρακτήρων στην λογοτεχνία που απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους:και την ανυπαρξία σχεδόν ντόπιας παραγωγής κειμένων που να απευθύνονται στις παραπάνω κατηγορίες συγκριτικά με άλλες χώρες μίλησε η Αγγελική Γιαννικοπούλου. Επισημάνθηκε η ανάγκη να μπορούν τα παιδιά μας να αναγνωρίζουν την οικογένειά τους μέσα στα βιβλία ,καθώς και του τρόπου που λειτουργεί σε συμβολικό επίπεδο η «έξωση» ΛΟΑΤΚΙ χαρακτήρων από την λογοτεχνία για παιδιά ως προσπάθεια «έξωσης» των ΛΟΑΤΚΙ και από την πραγματική ζωή της οποίας η λογοτεχνία αποτελεί αναπαράσταση. Στο σημείο αυτό σημειώθηκε η προσπάθεια που κάνουμε ως οργάνωση να έχουμε τέτοια βιβλία, δείξαμε το πρώτο βιβλίο για εφήβους και ενήλικες, το «Μικρές Οικογενειακές Ιστορίες» των Αυγούστου Κορτώ και Στέλλας Μπελιά.
Αύγουστος Κορτώ (Φωτογραφία Στέλλα Μπελιά)
Στη συνέχεια διαβάστηκε το δεύτερο εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά που εκδώσαμε «Η Αλίκη Κοιτάζει τον Καθρέφτη» από την ηθοποιό Τζούλη Σούμα. Τέλος, παρουσιάστηκε το βίντεο όπου ο εικαστικός Ιωάννης Αλεξιάδης εξηγούσε τον τρόπο με τον οποίο εργάστηκε για την εικονογράφηση του βιβλίου.
(Φωτογραφία Στέλλα Μπελιά)
Σε σχέση με τον ακτιβισμό και τις διεκδικήσεις: έγινε σαφές ότι «ακτιβισμός» μπορεί να είναι και μόνο η φυσική παρουσία μας στον δημόσιο χώρο, ότι δεν μπορεί να υφίσταται διαχωρισμός σε «σοβαρές» ακτιβιστικές δράσεις (π.χ. ένα συνέδριο) και «μη σοβαρές» (π.χ. ένα πάρτι με DragShow) (διαδραστική εργασία σε ομάδες), ότι οφείλουμε να απενοχοποιήσουμε την ερωτική μας επιθυμία (Άσπα Χαλκίδου) και να μπορούμε να μιλάμε γι’ αυτήν χωρίς ντροπή και ενοχές.
(Φωτογραφία Βασίλης Θανόπουλος)
Αβραάμ Βροχίδης (Ομοφοβία και Τρανσφοβία στην Εκπαίδευση)
Χρυσούλα Ηλιοπούλου (Colour Youth )
Στέφανος Παπακωνσταντίνου ΟΛΚΕ
Ραλλία Φωκά (Οικογένειες Ουράνιο Τόξο-Προεδρείο)
Άννα Κουρουπού ΣΥΔ
Κατίνα Ρίγγλη ΛΟΑ
Γιάννος Κανελόπουλος Proud Seniors Greece
(Φωτογραφία Βασίλης Θανόπουλος)
Ντίνα Βαρδαραμάτου ( PRAKSIS)
Ραφαήλ Μπιλίδας (Athens Pride )
Γιώργος Κουνάνης ( ΕΠΣΕ - Τμήμα Σεξ. Προσ. και Ταυτ. Φύλου)
Ραλλία Φωκά (Οικογένειες Ουράνιο Τόξο - Προεδρείο) Χαραλαμπάτος Κωνσταντίνος (Pride Patras) Ιωάννης Τεμπονέρας ( ( Blender Patras)
Στους χαιρετισμούς που απεύθυναν οι ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις ,που συμμετείχαν, φάνηκε ότι κάθε οργάνωση εξετάζει το θέμα της γονεϊκότητας των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων μέσα από την δική της οπτική, την δική της θεματική και το δικό της διεκδικητικό πλαίσιο.
Στο τέλος οι οργανώσεις, που συμμετείχαν, συνδιαμόρφωσαν το σκελετό ενός κειμένου- Μανιφέστου όπου υπάρχουν συγκεντρωμένες οι θέσεις και οι διεκδικήσεις μας ως ΛΟΑΤΚΙ σχετικά με την γονεϊκότητα. Το Μανιφέστο, όπως συνδιαμορφώθηκε και μετά τη λήξη του συνεδρίου, παραδόθηκε στα χέρια νομικών ώστε να μπορεί να λειτουργήσει ως διεκδικητικό «εργαλείο» στις μελλοντικές μας επαφές με την πολιτεία κατά την συζήτηση θεμάτων που άπτονται της γονεϊκότητας των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου