Σεξουαλικότητα και πολιτική στο Γ' Ράιχ: Ελλάδα, το πρώτο επίσημα αντισημιτικό κράτος μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

ΓΡΑΦΕΙ ο συνεργάτης μας Σπύρος Πετρίτης

Ο τίτλος της παρούσας ανάρτησης, συνεχίζοντας την σειρά των επετειακών αναρτήσεων σε αυτό το ιστολόγιο με βάση την σημερινή επέτειο του ΟΧΙ -που ποτέ δεν ειπώθηκε πραγματικά στην Ελλάδα στο σπόρο  της φασιστικής ιδεολογίας, με αποτέλεσμα να δρέπουμε με την πρώτη "κρίση" τους καρπούς του- σκοπό έχει να θέσει επί τάπητος μια από τις πιο αθέατες, σχεδόν κεκαλυμμένες μορφές του ναζισμού, όπως αποτυπώνεται στην ιστορική πραγματικότητα, αλλά και στη σημερινή θανατοπολιτική του νεοναζιστικού πολιτικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής.

Είναι δέ ιστορικά διαπιστωμένο πως η έλλειψη αλληλεγγύης αλλά και η βαθιά υποκρισία στη γερμανική κοινωνία την περίοδο πριν από το Ολοκαύτωμα, ο "τρόμος και η αθλιότητα", όπως περιγράφει αυτή την κατάσταση και ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, συνέτεινε ώστε η προσπάθεια του Χίτλερ και των συνεργατών του σε σύντομο διάστημα να ευδοκιμήσει. Η ακόλουθη δήλωση/ποίημα του πάστορα Martin Niemöller (1892–1984) καταδεικνύει αυτή την έλλειψη αλληλεγγύης ανάμεσα στους διωκόμενους πολίτες, που οδήγησε αναρίθμητους από εκείνους στα κρεματόρια, ενώ άλλοι έζησαν το δράμα της προσφυγιάς χωρίς πάντα να γίνονται δεκτοί στα γειτονικά κράτη.Όπως λοιπόν αναφέρεται και σε ειδικό αφιέρωμα στον Ιό της Ελευθεροτυπίας, η αλήθεια είναι πως μεταξύ άλλων, "χιλιάδες ομοφυλόφιλοι βασανίστηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Επέζησαν ελάχιστοι. Και αυτοί υποχρεώθηκαν μετά τον πόλεμο να αποσιωπήσουν τα βιώματά τους και να ζήσουν σε έναν κόσμο που συνέχιζε να τους θεωρεί "έκφυλους" και "κοινωνικά επικίνδυνους". Η ιστορία τους αρχίζει επιτέλους να γράφεται" (Πηγή:http://www.iospress.gr/ios2000/ios20000625a.htm) ...

Χαρακτηριστικό όμως είναι ότι την ίδια περίοδο, είχε αρχίσει να ξαναγράφεται ή ακόμα και να παραχαράσσεται η μνήμη από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Όπως αναφέρει στη συγκλονιστική ανοιχτή επιστολή της και η αντιναζιστική πρωτοβουλία, μία οργάνωση πολιτών με έδρα την Αθήνα, που ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1997 και δραστηριοποιήθηκε στην πάλη ενάντια στο νεοναζισμό, το ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον αντισημιτισμό στην ελληνική κοινωνία, "η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όπου το Ανώτατο Δικαστήριο νομιμοποίησε το ανοιχτό ωμό κάλεσμα για πραγματοποίηση γενοκτονίας ενάντια στους Εβραίους πολίτες αυτής της συγκεκριμένης χώρας αλλά επίσης και στους Εβραίους όλης της Ευρώπης". Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για αυτή την οργάνωση και τις δραστηριότητές της στην ιστοσελίδα: www.antinazi.gr, ενώ ολόκληρο το κείμενο της επιστολής είναι διαθέσιμο εδώ!

Το ιστορικό της υπόθεσης: Το Μάιο του 2006 ο Κωνσταντίνος Πλεύρης έγραψε ένα βιβλίο 1400 σελίδων με τίτλο: «Εβραίοι, όλη η Αλήθεια». Σε αυτό το βιβλίο, που πούλησε χιλιάδες αντίγραφα και μπορεί να βρεθεί ακόμη και σήμερα σε μεγάλα βιβλιοπωλεία της Αθήνας, ο Κ. Πλεύρης καλεί ωμά σε νέα εξόντωση των Εβραίων, απειλεί τους δημοκρατικούς πολίτες με «κρεμάλα», υμνεί τις βαρβαρότητες του Γ' Ράϊχ, και προσπαθεί να «αποδείξει» για ποιούς λόγους η Ελλάδα και ολόκληρη η Ευρώπη πρέπει να απαλλαγεί από τους «υπανθρώπους» και «επίβουλους» Εβραίους! Ο Κ. Πλεύρης, ιδρυτικό στέλεχος του ακροδεξιού κόμματος Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑ.Ο.Σ), το οποίο είχε όχι μόνο αντιπροσώπους στο ελληνικό κοινοβούλιο, αλλά και εκπροσώπηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συμμετείχε επίσης στις ευρωεκλογές του 1999 σε συνεργασία με τη νεοναζιστική και εγκληματικά βίαιη οργάνωση «Χρυσή Αυγή», αλλά και προβαλλόταν επί δεκαετίες από τηλεπαραθύρων ως «έγκριτος ιστορικός».

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία, το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο των Εβραϊκών Κοινοτήτων στην Ελλάδα και το Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι υπέβαλαν μηνύσεις κατά του Κ. Πλεύρη σύμφωνα με τον τότε αντιρατσιστικό νόμο της χώρας, το αποτέλεσμα όμως των δικών που ακολούθησαν και οι οποίες είχαν διάρκεια σχεδόν δυόμισι χρόνων, ήταν η σκανδαλώδης αθώωση του Κ. Πλεύρη, μία απόφαση που το ελληνικό Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε το Μάη του 2010, επικυρώνοντας ουσιαστικά το δικαίωμα στην επιλογή της αντισημιτικής και φιλοναζιστικής άποψης και δράσης. Σε όλη τη διάρκεια της δίκης, δύο γνωστά στελέχη και βουλευτές, τότε, του ακροδεξιού κόμματος ΛΑΟΣ υποστήριξαν θερμά τον Κώστα Πλεύρη. Πρόκειται για τον Άδωνη Γεωργιάδη, που διαφήμιζε το βιβλίο επανειλημμένα από την ελληνική τηλεόραση, λέγοντας ότι αυτό είναι το «αγαπημένο» του, και τον συνήγορο υπεράσπισης και υιό του Κώστα Πλεύρη, Θάνο (Αθανάσιο), που συνεχίζουν την πολιτική τους σταδιοδρομία από των βουλευτικών εδράνων της Νέας Δημοκρατίας.

Στην τελική φάση της δίκης, δημοσιεύτηκε από τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ Γιώργο Καρατζαφέρη στην εφημερίδα του ΛΑΟΣ «Α1» ένα άρθρο που έκλεινε με τη δήλωση ο «Εβραίος μυρίζει αίμα» (!), ενώ την ίδια περίοδο τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα σιώπησαν ή επέβαλαν τη σιωπή για τη δίκη, σε τέτοιο βαθμό, ώστε τελικά να κρυφτεί το τρομακτικό σκάνδαλο των αντισημιτικών  θέσεων των ίδιων των δικαστών, όπως συνοψίζονται στο σκεπτικό και των δύο αποφάσεων: του Εφετείου και του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Και οι δύο αποφάσεις δικαιολογούν τη ρατσιστική βία κατά των Εβραίων όπως και τη ναζιστική γενοκτονία ως εξής: «Ο κατηγορούμενος δεν στρέφεται κατά των Εβραίων, μόνο λόγω της φυλετικής και εθνικής καταγωγής τους αλλά κυρίως λόγω των επιδιώξεών τους για παγκόσμια κυριαρχία, των μεθόδων που χρησιμοποιούν για την ευόδωση αυτών και τη συνωμοτική τους δράση» (!!!)

Διόλου τυχαίο, λοιπόν, ότι στη μονογραφία του με τίτλο: "Κίναιδοι", που είχε προηγηθεί το έτος 2005, ο Κώστα Πλεύρης, συμπληρώνοντας το "παζλ", βρήκε την ευκαιρία να χύσει το ναζιστικό δηλητήριό του και κατά του "κιναιδισμού", καταγγέλοντας την ομοφυλοφιλία ως "πράξη εκφυλισμού, διότι αντίκειται προς τον φυσικόν νόμον της έλξεως των δυο φύλων και καταγγέλλεται ή τηλεοπτική και πολιτική αλητεία, που ιδιοτελώς προβάλλει τους ομοφυλοφίλους". Στην εικόνα που ακολουθεί, η αφίσα από την κινηματογραφική ταινία: Bent,  βρετανικής/ιαπωνικής παραγωγής έτους 1997, σε σκηνοθεσία Sean Mathias. Η δραματική αυτή ταινία, βασισμένη στο θεατρικό έργο του Martin Sherman με τον ίδιο τίτλο, που είχε προηγηθεί δέκα χρόνια νωρίτερα, αναφέρεται στον εγκλεισμό σε στρατόπεδο συγκέντρωσης δύο ομοφυλόφιλων ανδρών στη ναζιστική Γερμανία μετά τη δολοφονία του Ernst Röhm, αρχηγού της SA και παλαιού φίλου του Χίτλερ, κατά τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών (γερμ. Nacht der langen Messer).

Έπειτα από όλα αυτά, ας κρατήσουμε -όσοι ακόμη πιστεύουμε στην αξία της δημοκρατίας και του σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα, στον αντιρατσισμό- αυτή την έκκληση από την ανοιχτή επιστολή τηςΑντιναζιστικής Πρωτοβουλίας:

Η πάλη πρέπει τώρα να συνεχιστεί!

Σπύρος Πετρίτης Θεατρολόγος από το http://loving2write.weebly.com/