Ζητήματα που έχουν διχάσει την κοινωνία μας είναι το σύμφωνο συμβίωσης και - κυρίως - η νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου. Οι ακρότητες περισσεύουν στην κοινωνία μας, κι αυτό που πολλές φορές ξεχνούν όλοι, είναι ότι όποια κι αν είναι η άποψη του καθενός, δεν χρειάζονται ούτε ύβρεις, ούτε βία, ούτε τίποτα άλλο προσβλητικό.
Ο Χρόνος βρέθηκε σε εκδήλωση με θέμα "οι νομοθετικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων έφεραν την LGBTQI+ κοινότητα δυναμικά στο προσκήνιο". Στο πάνελ συζήτησης βρέθηκαν οι: Θεοφανώ Παπαζήση - ομότιμη καθηγήτρια Αστικού Δικαίου ΑΠΘ, μέλος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του Συμφώνου Συμβίωσης και της Νομικής Αναγνώρισης της Ταυτότητας Φύλου, πρόεδρος ιδρύματος ορφανοτροφείου Θηλέων "Η Μέλισσα". Ζαφειρώ Χιλιαδά - μέλος του Thessaloniki Pride, Bachelor of Arts in Political Science and Gender Studies, Grinnell College. Αναστάσιος Ζαρίφης - γραμματέας Περιφέρειας του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 19 Μαρτίου στη Λέσχη Κομοτηναίων.
"Έτυχε να είμαι μέλος στις νομοπαρασκευαστικές και για το σύμφωνο συμβίωσης και για την αλλαγή φύλου", θα μας πει η κα Παπαζήση, ξεκινώντας την συζήτησή μας.
ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ
Αναφορικά με το Σύμφωνο Συμβίωσης, ανέφερε κυρίως θετικά στη νομοθετική ρύθμιση, αλλά και κάποια αρνητικά στοιχεία, καθώς και τα επόμενα βήματα. "Θεωρώ ότι η ρύθμισή του (ετεροφυλόφιλοι, ομοφυλόφιλοι) είναι περίπου η ιδανική σε ό,τι αφορά στις σχέσεις των συντρόφων. Οι σχέσεις είναι πλέον πολύ καλά ρυθμισμένες όχι μόνο σε σχέση με το προηγούμενο αλλά και σε σχέση με άλλες χώρες, γιατί τους δίνει όλα τα δικαιώματα που έχουν και οι σύζυγοι, αν τα θέλουν, εκτός αν θέλουν να κάνουν δικές τους συμφωνίες.
Όμως, υπολείπεται στη ρύθμιση της σχέσης των γονιών με τα παιδιά. Θεωρώ ότι εκεί υπάρχει ένα πολύ μεγάλο έλλειμμα και πρέπει ο επόμενος νόμος, όταν γίνει, να ρυθμίζει τις σχέσεις γονέων και παιδιών. Κυρίως θα πρέπει να ρυθμίζει τρία θέματα: Πρώτον, η πρόσβαση στην βοηθούμενη αναπαραγωγή (τεχνητή γονιμοποίηση). Δεύτερον, η δυνατότητα να υιοθετήσεις το παιδί του συντρόφου, είτε είναι φυσικό του παιδί από προηγούμενο γάμο αν δεν έχει άλλο γονιό, είτε αν έχει γίνει με εξωσωματική, είτε αν είναι υιοθετημένο. Τρίτον - και μακρινότερο βήμα γιατί για τα προηγούμενα δύο βήματα θα υπάρξουν αντιδράσεις - είναι η κοινή υιοθεσία κι από τους δύο παιδιών τρίτων".
ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΦΥΛΟΥ
Αναφορικά με τη Νομική Αναγνώριση της Ταυτότητας Φύλου δεν έκρυψε ότι έχουν υπάρξει ηχηρές αντιδράσεις από την κοινωνία. Αναλυτικά μας είπε τα παρακάτω:
"Το σύμφωνο το ψήφισαν πανηγυρικά στη βουλή, αλλά σε αυτό υπάρχει φοβερή αντίδραση, γιατί βγαίνουν τα ομοφοβικά στερεότυπα που συνδέουν την ομοφυλοφιλία με την παιδεραστία και με την πορνεία. Δεν είναι όμως έτσι. Έχω φίλους ομοφυλόφιλους και δεν είναι έτσι, είναι μια χαρά σοβαροί άνθρωποι. Φυσικά και μπορεί να υπάρχουν και ομοφυλόφιλοι που δεν είναι σοβαροί, αλλά συγγνώμη κιόλας, στην υπόλοιπη κοινωνία υπάρχουν μόνο σοβαροί και μόνο οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι σοβαροί;
Είναι θέμα που αφορά το άτομο κι όχι την ελληνική κοινωνία. Είναι αίτημα των ομοφυλόφιλων αυτές οι ρυθμίσεις. Δεν έχουμε λόγο να πούμε ότι ο ομοφυλόφιλος γείτονάς μου δεν θα έχει το δικαίωμα που έχουμε εμείς, επειδή δεν μας αρέσει. Αυτά είναι φασιστικά και καταπιεστικά πράγματα. Δεν έχω δικαίωμα ως κοινωνία να απαγορεύω τα δικαιώματα. Έχω δικαίωμα να απαγορεύω τις εγκληματικές πράξεις.
Σε ό,τι αφορά την αλλαγή φύλου δυστυχώς το νομοσχέδιο που πέρασε απείχε από την πρόταση που κάναμε ως νομοπαρασκευαστική. Το ότι το διεμφυλικό άτομο για να μπορεί να αλλάξει (φύλο) να πρέπει να είναι άγαμο, αυτό είναι πραγματικά δόγμα στις οικογένειες. Βεβαίως μπορεί ένα ζευγάρι να θέλει να χωρίσει, όταν μάθει πως ο ένας είναι διεμφυλικός, όμως όταν οι σύντροφοι έχουν αγάπη και κατανόηση και θέλουν να μεγαλώσουν μαζί τα παιδιά τους, ποιά είμαι εγώ - που παριστάνω την κοινωνία - να πω ότι πρέπει να διαλύσουν την οικογένεια; Ο ρόλος μίας κοινωνίας θα έπρεπε να είναι να διατηρήσει την συνοχή των οικογενειών.
Ως επιτροπή διαφωνήσαμε και στο να υπάρχει όριο στην αλλαγή του φύλου στους ανηλίκους. Εφόσον ούτως ή άλλως δεν επιβάλλεται χειρουργική επέμβαση, θα πρέπει να μπορεί να γίνει σε όλες τις ηλικίες. Το παιδί πρέπει να προστατευτεί από την οικογένειά του, με αλλαγή φύλου, έτσι ώστε όταν πάει στο σχολείο να μην πέσει θύμα bullying από τα υπόλοιπα παιδιά, γιατί τα παιδιά είναι σκληρά, δεν είναι αγγελάκια. Τα παιδιά δεν έχουν συναίσθηση του πόνου που προκαλούν στους άλλους. Τα διεμφυλικά παιδιά υποφέρουν στα σχολεία. Έχουμε ακόμη και θανάτους, αλλά και εγκαταλείψεις των παιδιών από το σχολείο.
Παρόλα αυτά αξίζει να σημειωθεί πως είναι μεγάλη κατάκτηση το γεγονός ότι στο νόμο πλέον υπάρχει ρητά ότι δεν απαιτείται χειρουργική επέμβαση, γιατί μπορεί να ήταν μία παρόρμηση, πχ κάποιος για μία περίοδο να νόμιζε... Γι' αυτό και η χειρουργική επέμβαση πρέπει να γίνεται μόνο όταν το πρόσωπο είναι απολύτως σίγουρο ότι θέλει να την κάνει".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου