Ρατσισμός Εκκλησίας απέναντι στη γυναίκα

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Η εκδήλωση που πραγματοποιεί σήμερα έξω από το Υπουργείο Οικονομικών και το Προεδρικό Μέγαρο το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ και το Γραφείο Γυναικών Εργατοϋπαλλήλων της ΠΕΟ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, αποτελεί, εκτός των άλλων, μια ακόμα ευκαιρία για όσες και όσους δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί το νόημα αυτής της Ημέρας. Δίνει μια ακόμα ευκαιρία για ενημέρωση και κατανόηση των πολύ σοβαρών ζητημάτων και προβλημάτων που, δυστυχώς, ακόμα βαραίνουν τη γυναίκα, σαν φύση και σαν ανθρώπινη προσωπικότητα, είτε σαν εργαζόμενη, είτε με την ιδιότητα της μάνας ή της συντρόφου, είτε σαν μέρος του κοινωνικού γίγνεσθαι.

Δε νομίζω να υπάρχει κανένας ορθά σκεπτόμενος πολίτης που να μην αντιλαμβάνεται (κι ας μη θέλουν να το παραδεχτούν κάποιοι) ότι ακόμα και σήμερα στον πολιτισμένο κόσμο που περηφανεύεται ότι έχει ενταχθεί η Κύπρος (για να περιοριστούμε στο δικό μας τόπο), ακόμα και μετά από τόσους αγώνες που έγιναν για χειραφέτηση και ισότητα, εξακολουθούμε ακόμα σαν κράτος αλλά και σαν πολίτες να αντιμετωπίζουμε τη γυναικεία οντότητα με δυσπιστία και επιφυλάξεις, με ρατσιστική διάθεση.

Παρά τις βαρύγδουπες διακηρύξεις περί ίσης και ισότιμης αντιμετώπισης, παρά το ότι δεν χάνουν ευκαιρία οι κυβερνώντες και οι συν αυτώ να μιλούν με αβρότητα και ενίοτε με «παχιά» λόγια και χαρακτηρισμούς για τη γυναίκα, τις ικανότητες και τις δυνατότητές της, ωστόσο η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Οι άντρες, με μια ανόητη υπεροψία (πατώντας ενδεχομένως και στην «ανωτερότητα» που τους προσδίδει η μυϊκή τους υπεροχή έναντι της γυναικείας φύσης), εξακολουθούν να διεκδικούν το δικαίωμα να έχουν το πάνω χέρι στην εκτίμηση των καταστάσεων και στη λήψη και εφαρμογή αποφάσεων που αφορούν τη γυναίκα.

Το διαπιστώνουμε αυτό καθημερινά σε όλες τις εκφάνσεις της επαγγελματικής και κοινωνικής καθημερινότητας. Το είδαμε και πρόσφατα μέσα από τον τρόπο που ενήργησε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που, ενώ προεκλογικά έδινε την εντύπωση ότι θα τεκμηρίωνε τις επικλήσεις περί ισότητας και πολλοί έτρεφαν την ψευδαίσθηση ότι το νέο Υπουργικό Συμβούλιο θα στελεχωνόταν με την έντονη παρουσία γυναικών, στο τέλος, για τα μάτια του κόσμου (για να το πούμε έτσι απλά), η γυναικεία παρουσία περιορίστηκε σε κάποια ολίγα και δευτερεύουσας σημασίας πόστα.

Ακόμα πιο έντονος όμως είναι ο ρατσισμός που επιδεικνύει η Εκκλησία απέναντι στη γυναίκα. Παραπέμπουμε μόνο στα όσα απαράδεκτα ξεστόμισε προχθές ο Αρχιεπίσκοπος ξεσηκώνοντας την οργή των γυναικών μονογονιών.