Οι τρανς δεν είναι μόνο Drag Queens και στην ΕΛΛΑΔΑ

 Στέκομαι δίπλα σε κάθε τρανς που έχει κακοποιηθεί, βιαστεί από εραστή, σύντροφο ή πελάτη. Που έχει υβριστεί ή προσβληθεί από την κοινωνία.

Η διαφήμιση της Pantene είναι διαφήμιση για σαμπουάν μαλλιών. Δίνει ελάχιστο χώρο στην γκέι γυναίκα. Την παρουσιάζει άχρωμη και άοσμη, κλεισμένη στο σπίτι, με ένα πουκαμισάκι κουμπωμένο ως τον λαιμό. Με ένα πουλόβερ πάλι ως τον λαιμό. Καμία σχέση με την γκέι γυναίκα που είδα χτες στον δρόμο με τα κοντά της μαλλιά με πετρόλ και μωβ ανταύγειες και μιλήσαμε. Κρατούσε μια πολύχρωμη μεγάλη ομπρέλα του Pride, και έλαμπε.

Υπάρχουν γκέι γυναίκες με παγκόσμια λάμψη και κατακτήσεις στον επαγγελματικό τομέα. Επιτυχημένες επιχειρηματίες, εφοπλίστριες, υπουργοί, επικεφαλείς μουσείων, συγκλονιστικές φωτογράφοι, παγκόσμια γνωστές παρουσιάστριες, συγγραφείς, καθηγήτριες πανεπιστημίων, ηθοποιοί και σκηνοθέτες.

Η διαφήμιση αναφέρεται μόνο για δευτερόλεπτα στην γκέι γυναίκα. Αντίθετα όλος ο χρόνος δίνεται στις τρανς γυναίκες. Οι τρανς γυναίκες παρουσιάζονται μόνο να φορούν περούκες. Να φορούν πούλιες και παγιέτες. Και πανύψηλα τακούνια. Να κάνουν Drag show ως drag queens και πασαρέλα. Και να χειροκροτούνται για αυτό. Λες και δεν υπάρχουν καθηγήτριες τρανς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που γράφουν βιβλία πάνω σε επιστημονικά αντικείμενα.

Αυτό ζητάμε για τις τρανς πολίτες; Ή να μπορούν να γίνουν δικηγόροι, γιατροί, επιχειρηματίες, έμποροι, πιλότοι, στρατιωτικοί, καθηγήτριες, υπάλληλοι, επιστήμονες στο Cern, να εργαστούν στην Νάσα, στην Τεσλα, στην SpaceX; Να βγάλουν το ψωμί τους με επαγγελματικές φιλοδοξίες και αποδοχή. Είναι σαν να τις καταδικάζουμε να είναι αποδέκτες μόνο ως Ντράγκ Κουίνς και sex workers.

Τίποτα δεν είναι μεμπτό και ανήθικο. Φτάνει να έχεις επιλογή. Η βάση του φιλελευθερισμού είναι η οικονομική ελευθερία. Το άτομο να εργάζεται και να αμείβεται σύμφωνα με την αξία του έργου που παράγει. Να έχει ίση πρόσβαση στην εργασία ανεξάρτητα από το φύλο του, την καταγωγή του, και το χρώμα του δέρματος του. Μόνο τότε το άτομο μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς και να συντηρεί τον εαυτό του. Τότε είναι ελεύθερος πολίτης μέσα σε μια δημοκρατία.

Πρέπει να αποδεχτούμε τις τρανς γυναίκες στον εργασία που επιλέγουν και σύμφωνα με την ατομική τους αξία. Το άτομο δεν λάμπει επειδή φοράει παγιέτες και τακούνια. Μια γυναίκα που εργάζεται σκληρά δεν φοράει παρά σε εξόδους γόβες. Γυαλιστερά ρούχα σπάνια. Δεν γίνεσαι γυναίκα επειδή φοράς δωδεκάποντα, έχεις μαλλί κομμωτηρίου και φοράς πούλιες. Γυναίκα είναι χίλια αλλά πράγματα. Ελευθερία, δύναμη και δημιουργία.

Οι τρανς πρέπει να έχουν πρόσβαση σε οποιαδήποτε εργασία χωρίς ποσοστώσεις. Όπως δεν θέλουμε ποσόστωση και για τις γυναίκες.

Στο θέμα των ποσοστώσεων υπάρχουν δυο απόψεις:

1η) Δίνοντας με ποσόστωση μια θέση σε κάποιον, την στερείς από κάποιον πιο ικανό που την αξίζει και τον αδικείς. Έτσι καταργείται η αξιοκρατία.

2η) Βοηθώντας κάποιον/α να βρει μια δουλειά που αλλιώς δεν θα την έβρισκε, του δίνεις την δυνατότητα να παράγει κι έτσι ίσως να δώσει περισσότερα από κάποιον άλλον γιατί η ανθρώπινη δράση είναι δυναμική και απρόβλεπτη.

Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στην Δύση οι δυτικές γυναίκες, δυνατές και ισότιμες. Συχνά πιο δυνατές από τους άντρες και δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μαζί τους. Στην δική μου εργασία όλες οι διευθύντριες είναι γυναίκες. Αναγνωρίζω όμως ότι δεν συμβαίνει σε όλους τους τομείς το ίδιο.

Ζητάμε ερωτική ελευθερία για όλα τα άτομα σύμφωνα με τις ατομικές τους επιλογές. Μια τρανς μπορεί να είναι μονογαμική ενώ ένας στρέιτ να είναι πολυγαμικός.

Έχω μπει σε ταξί με τρανς γυναίκα που φορούσε ένα κομψό ταγιέρ. Είπα στον οδηγό: Να ανοίξω το παράθυρο αν δεν ενοχλεί την κυρία; «Ό,τι θέλεις κορίτσι μου!», μου απάντησε εκείνη.

Πρόσφατα σε μεγάλο κατάστημα καλλυντικών με εξυπηρέτησε τρανς κοπέλα. Επαγγελματίας, με γνώσεις πάνω στο αντικείμενο της. Σοβαρότατη. Φορούσε το ίδιο κομψό μαύρο σύνολο που φορούσαν όλοι οι υπάλληλοι. Και χάρηκα. Γιατί αυτό σημαίνει ισότιμη πρόσβαση στην εργασία σύμφωνα με την ατομική αξία.

Η Pantene έκανε ένα μικρό βήμα προς την αποδοχή. Γιατί κατέταξε γκέι και τρανς γυναίκες μόνο σε συγκεκριμένους χώρους. Την γκέι γυναίκα κλεισμένη στο σπίτι και καλυμμένη από την κορφή ως τα νύχια και την τρανς μόνο ως Drag Queen.

Ας διεκδικήσουμε ως πολίτες περισσότερα από αυτά τα πρότυπα.

Ο άνθρωπος ανεξαρτήτως φύλου είναι δημιουργός. Ερευνά, αναζητά, αγαπά, προοδεύει, μορφώνεται και εργάζεται. Γίνεται συνέχεια κάτι μεγαλύτερο. Ο στόχος του ανθρώπου είναι η επιδίωξη της ευτυχίας σύμφωνα με τη Διακήρυξη της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας. Ο ορθολογισμός και η αναζήτηση του υπερφυσικού δεν αποκλείουν το ένα το άλλο. Η Δύση, ο Διαφωτισμός, η Αναγέννηση μας απελευθέρωσαν

Η κατάταξη των τρανς μόνον ως ντραγκ Κουίνς τις περιθωριοποιεί και τις κατατάσσει σε μια ακόμα πιο αδύναμη κοινωνικά ομάδα. Η αποδοχή των ΛΟΑΤΚΙ δεν περιορίζεται στο να παραβρεθούμε στην παρέλαση του Pride. Σημαίνει ίση πρόσβαση στην αγορά εργασίας. Και κανένας δεν μιλάει για αυτό.

Όσο για τις γυναίκες: Οι πρώτες σουφραζέτες έδωσαν αγώνες.

Γκέι δίνουν αγώνες. Αλλά ας δώσουμε και τους αγώνες που έγραψα. Για ατομική και οικονομική ελευθερία.

Και μερικά παραδείγματα από το εξωτερικό: Σε πανεπιστημιακά πάνελ στην Αμερική πολλοί ΛΟΑΤΚΙ έχουν αποφασίσει να αναφέρονται οι άλλοι σε αυτούς ως «they», όχι ως «he» ή «she». Οι συνομιλητές τους έχουν συνέχεια την αγωνία μήπως κάνουν λάθος και τελικά τους προσβάλουν άθελα τους αποκαλώντας τους ως «they».

Καθηγητής σε πανεπιστήμιο της Βοστώνης μου διηγήθηκε πως έδωσε συστατική επιστολή σε έναν φοιτητή που είχε μικρό όνομα που θα μπορούσε να ανήκει και στα δυο φύλα, είχε μακριά μαλλιά και βαμμένα νύχια και του απευθύνθηκε όπως σε κορίτσι. Ο φοιτητής στο τέλος τον διόρθωσε ευγενικά λέγοντάς του «κύριε καθηγητά, είμαι άντρας και όχι γυναίκα».

Ο καθένας, στρέιτ ή γκέι έχει δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό. Δεν μπορούμε όμως να επιβάλουμε το πώς θα μας εκλάβουν οι άλλοι. Εξαρτάται από τον ευγένεια και την ατομική τους βούληση.

Τον Ιούνιο του 2020 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ -αποτελούμενο από συντηρητικούς κυρίως και με επικεφαλής τον Neil Gorsuch, τοποθετημένο από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, αποφάσισε ότι σύμφωνα με τον υπάρχοντα νόμο, το Άρθρο 7 του Νόμου για τα Δικαιώματα του Πολίτη 1967, απαγορεύεται να απολύονται άτομα που είναι γκέι ή τρανς εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού και την ταυτότητα του φύλλου τους. Ήδη σε 28 πολιτείες υπήρχαν νόμοι που προστάτευαν τους LGBTQ εργαζόμενους.

Αυτό το νομοθέτημα ήταν μια σημαντική νίκη για τα κινήματα των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ και του κινήματος των δικαιωμάτων των transgender, που τότε ανέτειλε. Γιατί κάθε ενήλικας LGBTQ έχει ανάγκη για μια εργασία.

«Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, ότι είναι παράνομο να απολύονται πολίτες επειδή είναι LGBTQ είναι το αποτέλεσμα δεκάδων ακτιβιστών που μάχονται για τα δικαιώματα μας», δήλωσε τότε ο James Essecs, διευθυντής της Αμερικανικής Ένωσης για τα Πολιτικά Δικαιώματα των Λεσβιών, των γκέι, των Bisexual, των transgender και του HIV PROJECT.

Ο Τζο Μπαιντεν, υποψήφιος τότε δήλωσε ότι το δικαστήριο επικύρωσε τη γνήσια αμερικανική ιδέα ότι «κάθε άτομο πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και αξιοπρέπεια, ότι ο καθένας πρέπει να μπορεί να ζει ανοιχτά και περήφανα, να είναι ο πραγματικός εαυτός του χωρίς φόβο».

Ο νόμος ήταν μια νίκη για τον Τζ. Μπόστοκ, που απολύθηκε επειδή συμμετείχε σε μια γκέι ποδοσφαιρική ομάδα.

Για τους συγγενείς του Donald Zarda, του skydiver δασκάλου που απολύθηκε επειδή είπε σε μια γυναίκα πελάτη, να μην φοβηθεί να δεθεί μαζί του για την πτώση γιατί ήταν 100% γκέι. Ο Ζάρντα πέθανε πριν η υπόθεση του να φτάσει στο Ανώτατο Δικαστήριο.

Για την Aimee Stephens που απολύθηκε από ένα γραφείο κηδειών στο Μίσιγκαν, δυο εβδομάδες αφότου ανακοίνωσε ότι είναι τρανς. «Με απέλυσαν με ένα γράμμα και με χρήματα για να κρατήσω το στόμα μου κλειστό», είπε. Η Στεφενς πέθανε από αρρώστια στο συκώτι ένα μήνα πριν την απόφαση, αλλά ο σύζυγος της συνέχισε τη νομική διαμάχη. Το Γραφείο Κηδειών δήλωσε ότι «δεν είναι φυλετική διάκριση για έναν εργοδότη το να ζητά το ενδυμασία σύμφωνα με το βιολογικό φύλο. Ούτε είναι υποχρεωμένο να παρέχει ειδικές εγκαταστάσεις τουαλέτας σύμφωνα με τον αυτοπροσδιορισμό του άλλου, παρά με το βιολογικό του φύλο».

Και καταλήγω: Ένας άνθρωπος που εργάζεται και δημιουργεί ανεμπόδιστα, που επιλέγει τις σπουδές του, το επάγγελμα του κι έχει ελεύθερη πρόσβαση στην αγορά εργασίας, θα είναι υγιής και δεν θα υποκύψει σε νευρώσεις και στην κατάθλιψη, όπως έγραψε και ο ψυχίατρος Όττο Ρανκ, μαθητής του Φρόιντ. Και στη χρήση ουσιών συμπληρώνω.

Για το άτομο δημιουργό και για μια αληθινά Ανοιχτή Κοινωνία. Η μάχη που δίνεται για τη Δημοκρατία δίνεται και στο επίπεδο των ιδεών, όπως υποστήριξε ο φιλόσοφος Καρλ Πόππερ.