Το Μάρτιο, άλλωστε, συμπληρώνει 9 χρόνια στο τιμόνι της μεσσηνιακής Μητρόπολης και ένα από τα πολλά που έχει καταφέρει, είναι το άνοιγμα της Εκκλησίας στην τοπική αρχικά κοινωνία, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, αφού είναι καθηγητής και, μάλιστα, πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ πολλάκις εκπροσωπεί την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας στο εξωτερικό.
Καθημερινά τους τελευταίους μήνες βλέπουμε μια επίθεση - αμφισβήτηση στην Εκκλησία. Μπορείτε να δώσετε μια εξήγηση γιατί συμβαίνει αυτό;
Διότι η Εκκλησία αποτελεί επικοινωνιακά το εύκολο μέσο, προκειμένου να αποδείξουμε ότι γίνονται μεταρρυθμίσεις.
Σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών. Κατ’ αρχάς, ποια η γνώμη σας για τους ομοφυλόφιλους, αλλά και ποια η άποψή σας για το συγκεκριμένο σύμφωνο.
Οι ομοφυλόφιλοι, όπως όλοι οι άνθρωποι, είναι δημιουργήματα του Θεού και ισχύει και γι’ αυτούς ο αντίστοιχος σεβασμός και η τιμή, και όχι η βία και η απόρριψη. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο τρόπος με τον οποίο ο Χριστός αντιμετώπισε την αμαρτωλή γυναίκα της Ευαγγελικής περικοπής, χαρακτηρίστηκε από το λόγο Του, «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Αυτός ο κανόνας αποτελεί τη διοικούσα γραμμή για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να συμπεριφερόμεθα προς κάθε άνθρωπο και συνάνθρωπο, ανεξάρτητα από την ετερότητα ή τη διαφορετικότητά του. Η Εκκλησία δεν απορρίπτει τα πρόσωπα, αλλά τα σέβεται στο πλαίσιο των ελεύθερων επιλογών και των δικαιωμάτων τους. Εκείνο που δεν μπορεί να αποδεχθεί η Εκκλησία είναι την κάθε μορφή συμφώνου η οποία αμαυρώνει το μυστηριακό χαρακτήρα του Γάμου και αλλοιώνει λειτουργικά το θεσμό της οικογένειας.
Ακόμη ένα ζήτημα που αναφέρεται συχνά από τον κόσμο είναι η σχέση Εκκλησίας - Κράτους. Είστε υπέρ του διαχωρισμού;
Δεν μπορεί να απαντηθεί μονολεκτικά με ένα ναι ή ένα όχι. Η πολυετής και πολυχρόνια σχέση Εκκλησίας και Πολιτείας, ήδη από το 1830 μέχρι σήμερα, έχει διαμορφώσει ένα πλαίσιο σχέσεως το οποίο αφορά όλους τους χώρους της ελληνικής κοινωνίας και, ως εκ τούτου, καθίσταται θέμα πολυσύνθετο, πολυδιάστατο και αρκετά περίπλοκο. Εξαιτίας ακριβώς αυτής της δυσκολίας απαιτείται διάλογος μεταξύ Εκκλησίας – Πολιτείας, ο οποίος, για να είναι ουσιαστικός, θα πρέπει να εμπνέεται από την αλήθεια και την εμπιστοσύνη.
Η νεολαία της κυβερνητικής πλειοψηφίας ζητά να σταματήσει η προσευχή στα σχολεία. Ποια η γνώμη σας;
Το θέμα της προσευχής δεν είναι θέμα ιδεολογίας και πολιτικής, άλλωστε σήμερα ισχύει η δυνατότητα απαλλαγής από την προσευχή, εφόσον το επιθυμούν και οι γονείς του μαθητού.
Γενικότερα τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια τάση απομάκρυνσης του κόσμου από την Εκκλησία. Ως μητροπολίτης, αλλά και ως καθηγητής, πώς το δικαιολογείτε αυτό, αλλά και πώς μπορεί να αλλάξει;
Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ότι εμφανίζεται τάση απομάκρυνσης. Μάλλον το αντίθετο ισχύει και, μάλιστα, με την παρουσία και συμμετοχή νέων. Όμως, ότι η Εκκλησία πρέπει να αλλάξει τον κώδικα επικοινωνίας με τους ανθρώπους, ιδίως με τα νέα παιδιά, είναι απαραίτητο. Αυτό συνεπάγεται ότι ο εκκλησιαστικός λόγος δεν πρέπει να περιορίζεται στο «πρέπει» και στο «μη», αλλά είναι αναγκαίο να αποτελεί μέσο απάντησης στα σύγχρονα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου και τις προκλήσεις του σύγχρονου πολιτισμού.
H συνέντευξη δόθηκε στον Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου