Άρθρο της Κατερίνας Παπανικολάου
Επιτέλους η ελληνική Βουλή είπε το ναι στην αγάπη χωρίς όρους, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αστερίσκους. Είπε ναι στην ελεύθερη συμβίωση. Είπε ναι στην αποδοχή της σχέσης μεταξύ δυο ανθρώπων ανεξάρτητα από το φύλο τους. Δεν κατάφερε να πει το ναι στην πλήρη νομοθετική κάλυψη των ζευγαριών που θα συνάψουν το σύμφωνο συμβίωσης, άφησε έξω την επιμέλεια των παιδιών που μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες. Όμως αυτή την ώρα η παρούσα στήλη θα ασχοληθεί μόνο με τη θετική έκβαση της χθεσινής ψηφοφορίας. Θα αποφύγει τον σχολιασμό των όσων δεν έγιναν και κυρίως των όσων ειπώθηκαν μέσα στη Βουλή. Καμιά φορά αρκεί το αποτέλεσμα. Ειδικά όταν μιλάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα που για χρόνια καταπατήθηκαν, όπως στην περίπτωση της ΛΟΑΤ κοινότητας.
Η πλήρης ισότητα δεν έχει κατακτηθεί με την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. Όμως έχει γίνει ένα μεγάλο βήμα. Δικαιώθηκαν οι αγώνες πολλών ακτιβιστών, δικαιώθηκε η προσφυγή (και εκεί δικαίωση) των Βαλλιανάτου- Μυλωνά και άλλων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δικαιώθηκε η αγάπη. Επί της ουσίας έγινε ένα βήμα, ένα γενναίο βήμα, για μια πολιτεία που κρύβεται ακόμη και κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας, δηλώνοντας «απών» διά των εκπροσώπων της. Έγινε ένα βήμα που τιμά τη δημοκρατία και τη διακήρυξη της ελευθερίας του ανθρώπου. Και η Ελλάδα δείχνει πια να προσπαθεί να συμπορευτεί με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, να θέλει να προασπίσει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής και να προστατέψει την προσωπικότητα κάθε πολίτη της, ανεξάρτητα από τη σεξουαλικότητα και το φύλο. Σε όλα αυτά λοιπόν αξίζει να σταθούμε για λίγο, και να χαρούμε — ανήκουμε ή δεν ανήκουμε στη ΛΟΑΤ κοινότητα.
Τι φέρνει το σύμφωνο συμβίωσης με δυο λέξεις; Ελευθερία και ορατότητα. Τα ομόφυλα ζευγάρια δεν χρειάζεται να κρύβονται πια. Ούτε απέναντι στον νόμο του κράτους, ούτε απέναντι στην κοινωνία. Μπορούν επίσημα να ζουν μαζί και να απολαμβάνουν όσα δικαιώματα αυτή τη στιγμή το σύμφωνο συμβίωσης δίνει, όχι μόνο σε αυτά, αλλά και στα ετερόφυλα ζευγάρια. Ζούμε μια πρώτη εξίσωση των δικαιωμάτων σε μια σχέση χωρίς να αναφερόμαστε στο φύλο. Η ΛΟΑΤ κοινότητα στην Ελλάδα είναι ίση στα μάτια του νομοθέτη τουλάχιστον ως προς τα πρώτα βασικά. Τι καλείται να κάνει μετά από λίγες ημέρες γιορτής; Να αξιοποιήσει αυτή την ορατότητα. Να τη χρησιμοποιήσει ως εργαλείο στην ακτιβιστική της δράση και να ζητήσει —και να κατακτήσει— και τα υπόλοιπα, ώστε η οικογένεια να μην έχει φύλο.
Σήμερα η παρούσα στήλη γιορτάζει την ελευθερία, την ανοιχτότητα, την ισότητα, τον έρωτα και την αγάπη.
Η Κατερίνα Παπανικολάου είναι ολιστική θεραπεύτρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου