ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΣ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΣ
Εξαιτίας όσων ακολούθησαν το θάνατο του Μηνά Χατζησάββα ξαναθυμηθήκαμε εκείνη την ωραία φράση που εξηγεί γιατί ο όρος ομοφοβικός είναι εντελώς λανθασμένος: Γιατί κανείς από αυτούς που αποκαλούμε «ομοφοβικούς» δεν φωνάζει «βοήθεια» στη θέα ενός ομοφυλόφιλου και δεν πετιέται τρομαγμένος όταν ακούει κάποιο τραγούδι του Έλτον του Τζον. Οι δήθεν «ομοφοβικοί» δεν φοβούνται τους ομοφυλόφιλους. Είναι απλώς τόσο μαλάκες ώστε να νομίζουν πως η καύλα πρέπει να αστυνομεύεται και τόσο καθάρματα ώστε ευχαρίστως θα αναλάμβαναν την αστυνόμευση οι ίδιοι.
Από την άλλη, αν κανείς σκεφτεί πως αν δεν είσαι εντελώς τρελός, ο μοναδικός λόγος για τον οποίο μπορεί στ’ αλήθεια να ενοχληθείς από την καύλα κάποιου είναι το ότι δεν είσαι το αντικείμενό της, μπορεί όντως να έχουμε να κάνουμε με φόβο. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση ο φόβος έχει να κάνει με την προσωπική επιθυμία και έτσι ο όρος «ομοφοβικός» πάλι δεν μοιάζει αρκετά καλός και ίσως θα έπρεπε να αντικατασταθεί από τον όρο «εαυτοφοβικός».
Όπως και να έχει, εκτός από την ωραία φράση, θυμηθήκαμε και ένα σωρό ωραίες μπούρδες οι οποίες ακούγονται, ίδιες και απαράλλαχτες, κάθε φορά που το θέμα μιας συζήτησης είναι αυτοί οι παράξενοι γκέι και η ακατανόητη επιθυμία τους να ζουν όπως οι κανονικότατοι στρέιτ.
Η θρησκευτική μπούρδα
«Ο Θεός έκανε τον άντρα και τη γυναίκα, δεν έκανε την άντρα τη γυναίκα και τους γκέι»
Κάθε φράση που ξεκινάει με τις λέξεις «ο Θεός έκανε...» είναι προφανώς μια μπούρδα από μόνη της και το καλύτερο που μπορεί κάποιος να κάνει είναι να μην πει τίποτα, για τον ίδιο λόγο που καλύτερα είναι να μη βάζουμε τις φωνές σε ένα δρόμο επειδή έχει πολλές λακκούβες. Παρόλα αυτά, αν έχουμε όρεξη και κουράγιο, μπορούμε να απαντήσουμε πως ο Θεός δεν έκανε ούτε: τον τροχό, τα σπίτια, τα ρούχα, τα παπούτσια, τα ποτά, τα αναψυκτικά, τους δρόμους, τα αεροπλάνα, τα πλοία, τις βάρκες, τα μαχαίρια, τα πιρούνια, τα πιάτα, τους φούρνους, τς τοστιέρες, τις καφετιέρες, τα μπρίκια, τις κατσαρόλες, τα βιβλία, τις ταινίες, το ποδόσφαιρο και ό,τι άλλο μας κατεβεί στο μυαλό, μέχρι ο συνομιλητής μας να παραδεχτεί πως ο Θεός, μετά την έβδομη ημέρα που ξεκουράστηκε, το ’ριξε στην τεμπελιά και δεν έκανε και πάρα πολλά πράγματα και κανονικά θα έπρεπε να είχε απολυθεί από την υπεύθυνη θέση του παντοκράτορα. Ευτυχώς οι άνθρωποι εξελίχθηκαν χωρίς τη βοήθειά του, ξεπέρασαν αυτά που «δημιούργησε» και έτσι δεν ζούμε πια στις σπηλιές. Εκεί δηλαδή όπου πολλοί συνάνθρωποί μας εμφανώς ανήκουν, ακόμα και σήμερα.
Η επιστημονικοφανής μπούρδα
«Η ομοφυλοφιλία δεν είναι στη φύση μας»
Για αρχή, εκτός από πράσινη και βαρετή, κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι ορίζεται ως «φύση» κάθε φορά που κάποιος την επικαλείται. Είναι μια από αυτές τις ωραίες λέξεις πασπαρτού (αγάπη, ευτυχία, αξιοπρέπεια, οφσάιντ) που ο καθένας γεμίζει με όποιο νόημα ταιριάζει στις επιθυμίες του. Αν εξαιρέσω αυτή την –όχι και τόσο ασήμαντη– λεπτομέρεια, είναι μάλλον ασφαλές να πω πως οι άνθρωποι που ξεστομίζουν αυτή την μπούρδα δεν διαφέρουν πολύ από τους θεούσους της προηγούμενης. Και σίγουρα θα δυσκολευτούν πολύ να καταλάβουν πως αν σκεφτούμε τον άνθρωπο ως μέρος μιας κάποιας «φύσης» τότε ό,τι κάνει (ακόμα κι αυτά που σε κάποιους φαίνονται «αφύσικα») είναι και αυτά «φύση». Ίσως όμως μπορέσουν –χωρίς να στραμπουλήξουν τον εγκέφαλό τους– να καταλάβουν πως «στη φύση μας» δεν είναι ούτε... (ακολουθεί η, γνωστή από την πρώτη μπούρδα, ατελείωτη λίστα όλων όσα αποτελούν αυτό που ονομάζουμε Ανθρώπινο Πολιτισμό).
Η ανθρωποκεντρική μπούρδα
«Αν ήμασταν όλοι ομοφυλόφιλοι θα εξαφανίζονταν το ανθρώπινο είδος»
Μπούρδα υπερ-ατού που ξεστομίζεται από ανθρώπους που –για κάποιον περίεργο λόγο– δεν γνωρίζουν πως οι ομοφυλόφιλοι έχουν τη βιολογική δυνατότητα να κάνουν παιδιά. Το ότι, εξαιτίας της πνευματικής τους κατάστασης, οι άνθρωποι αυτοί είναι πολύ πιθανό να πιστεύουν ΚΑΙ ότι τα παιδιά τα φέρνει ο πελαργός κάνει την ένστασή τους ένα μεγάλο μυστήριο.
Η γιωργολιαγκίστικη μπούρδα
«Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους γκέι...»
Μια μπούρδα την οποία συνήθως ακολουθεί η λεξούλα «αλλά». Μια λεξούλα που προηγείται όλων των, πολλών, προβλημάτων που έχει ο συνάνθρωπος που την αμολάει με τους γκέι. Και χωρίς το «αλλά» όμως, η φράση αυτή βρομάει μπούρδα από μακριά, καθώς φανερώνει πως ο εν λόγω συνάνθρωπος αντιλαμβάνεται τους γκέι ως κάτι εντελώς ξεχωριστό από όλους τους υπόλοιπους «κανονικούς» ανθρώπους. Ας πούμε, ως κάποιου είδους αρρώστους με τους οποίους –χάρη στην καλή του την καρδιά– δεν έχει κανένα πρόβλημα. Και για να κάνω λίγο πιο σαφές αυτό που θέλω να πω για όποιον «δεν έχει πρόβλημα με τους γκέι»: φανταστείτε τι θα σκεφτόσασταν αν ακούγατε από κάποιον τη φράση «δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους άντρες που τους αρέσουν οι γυναίκες» ή τη φράση «δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ανθρώπους που είναι ανάμεσα στο 1,78 και το 1,84»......... Αυτό ακριβώς σκέφτομαι κι εγώ.
Η κοινό-της-Τατιάνας μπούρδα
«Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα, ο γάμος είναι ένα μυστήριο ευλογημένο από τον Θεό»
Από μόνη της η φράση «ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα» φανερώνει πως το άι το κιου μιας κουβέντας έχει φτάσει πιο χαμηλά κι από το κέντρο βάρους του Αλέξη του Κούγια και πως το μόνο που απομένει για να αγγίξει το πάτωμα είναι μια συζήτηση στην οποία θα ακουστούν οι λέξεις «Ζήνα» και «Κουτσελίνη». Επίσης, δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως αν η ευλογία του γάμου λειτουργούσε θα αγνοούσαμε τη λέξη «συζυγοκτόνος». Και πως το μόνο πραγματικό μυστήριο του γάμου είναι το ποιος μακιγιέρ με ειδίκευση στους κλόουν βάφει τις νύφες.
Δυστυχώς όλα τα παραπάνω είναι άσχετα με το θέμα, καθώς ο γάμος για τον οποίο μιλάμε είναι ο πολιτικός. Ένας γάμος που ακόμα και για τους πιο στρέιτ συμπολίτες μας είναι εντελώς καταραμένος και αμαρτωλός. Εκτός αν η εκκλησία είναι έτοιμη να αναγνωρίσει πως και ο πολιτικός ο γάμος είναι ευλογημένος, οπότε η συζήτηση αλλάζει, ο Καμίνης αφήνει χίπστερ μούσι, φοράει μακριά μαύρα φορέματα και στολίζεται με χρυσά μενταγιόν. Μέχρι τότε, τα του Άνθιμου τω Άνθιμω και τα του Μπουτάρη τω Μπουτάρι ή κάπως έτσι.
Δυστυχώς όλα τα παραπάνω είναι άσχετα με το θέμα, καθώς ο γάμος για τον οποίο μιλάμε είναι ο πολιτικός. Ένας γάμος που ακόμα και για τους πιο στρέιτ συμπολίτες μας είναι εντελώς καταραμένος και αμαρτωλός. Εκτός αν η εκκλησία είναι έτοιμη να αναγνωρίσει πως και ο πολιτικός ο γάμος είναι ευλογημένος, οπότε η συζήτηση αλλάζει, ο Καμίνης αφήνει χίπστερ μούσι, φοράει μακριά μαύρα φορέματα και στολίζεται με χρυσά μενταγιόν. Μέχρι τότε, τα του Άνθιμου τω Άνθιμω και τα του Μπουτάρη τω Μπουτάρι ή κάπως έτσι.
Η παιδοψυχολογική μπούρδα
«Δεν έχω πρόβλημα να παντρεύονται οι ομοφυλόφιλοι αλλά δεν πρέπει να κάνουν ή να υιοθετούν ή να μεγαλώνουν παιδιά. Τα παιδιά για να μεγαλώσουν σωστά χρειάζονται και μπαμπά και μαμά».
Μια συνηθισμένη μπούρδα, την οποία αν στ’ αλήθεια πίστευαν όσοι την ξεστομίζουν θα έπρεπε να τη χρησιμοποιούν και όταν μιλούν για τις μονογονικές οικογένειες. Θέλω να πω πως αν το παιδί όντως κινδυνεύει μεγαλώνοντας χωρίς μαμά ή μπαμπά, πρέπει, το συντομότερο δυνατόν, τα παιδιά που μεγαλώνουν με ένα γονιό να τεθούν υπό την προστασία της πρόνοιας και από εκεί να δοθούν σε ετερόφυλα ζευγάρια. Έτσι θα μεγαλώσουν σωστά και θα γίνουν υγιείς και ισορροπημένοι άνθρωποι όπως ο Αδόλφος ο Χίτλερ ή ο Ιωσήφ ο Στάλιν ή ο Ηλίας ο Κασιδιάρης ή ο (η λίστα με ισορροπημένους ανθρώπους που μεγάλωσαν με μπαμπά και μαμά μπορεί να συνεχιστεί όσο τραβάει η όρεξή σας).
Η ανεκτική μπούρδα
«Ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει στο κρεβάτι του»
Όσοι κάπως ενοχλούνται κάθε φορά που διαπιστώνουν πως η Ελλάδα είναι το Ιράν της Ευρώπης (δηλαδή πολύ καλύτερο από το Ιράν της Ασίας, αλλά πολύ χειρότερο από την Ελλάδα της Ευρώπης) ξέρουν πως ο κάθε γκέι πρέπει να είναι ελεύθερος να κάνει οτιδήποτε κάνει και οπουδήποτε το κάνει και ο κάθε στρέιτ. Όλα τα άλλα είναι κουβέντες ανθρώπων πολύ χειρότερων από τον Φαήλο τον Κρανιδιώτη (αν υποτεθεί οτι αυτό είναι δυνατόν) καθώς ενώ ο τρόπος σκέψης τους είναι σχεδόν ο ίδιος, εκείνοι, ασκόπως, παριστάνουν πως είναι διαφορετικός.
Η γονεϊκή μπούρδα
«Τι θα πω στο παιδί μου αν με ρωτήσει;»
Δεν είμαι γονιός για να ξέρω. Αλλά κάποιος άλλος είναι και μπράβο του:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου