Απόγευμα Τρίτης, βρίσκομαι στην Πλατεία Αριστοτέλους, που πραγματοποιείται συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την διεθνή ημέρα μνήμης των τρανς θυμάτων. Γίνομαι μάρτυρας σε περιστατικό ομορφοβικής επίθεσης. « Μα τι όμορφο παλικάρι που είσαι, αλλά γιατί να είσαι γκέι!» αναφωνεί μια κυρία με προσβλητικό ύφος στο παιδί που βρίσκεται ακριβώς δίπλα μου επειδή κρατούσε την σημαία με το ουράνιο τόξο- σύμβολο της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Γράφει η Ευτέρπη Μουζακίτη
Ο Μύρος, το αγόρι που δέχεται την ομοφοβική επίθεση, παγώνει, παγώνω και εγώ, όμως απαντάει ψύχραιμα και ήρεμα. Εξηγεί. Η κυρία συνεχίζει. «Οι γονείς σου το ξέρουν; …. Τι λένε για αυτό; «….» και τι είσαι περήφανος εσύ τώρα που είσαι γκέι;» Απαντάνε και άλλοι στην κυρία, αυτή οπισθοχωρεί και φεύγει.
Και αμέσως με κατακλύζουν σκέψεις. Είναι η πόλη που ζω ομοφοβική ή όλα αυτά είναι μεμονωμένα περιστατικά; Συζητάω με τον Μύρο για αυτό που συνέβη, η κουβέντα φεύγει από αυτό και πάει στις δράσεις του Thessaloniki Pride, καθώς μου αναφέρει πως έχει αναλάβει μια ραδιοφωνική εκπομπή με θεματική ενότητα τις ειδήσεις της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. “Proud ‘n Loud” ονομάζεται, έλα το Σάββατο στο στούντιο, μου λέει.
από την ομόδα της εκπομπής στο Facebook
Και έτσι και έγινε. Βρέθηκα στο στούντιο για να γνωρίσω τα άτομα που εκπροσωπούν τις φωνές της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στο ραδιόφωνο. Με καλωσορίζει ο Μύρος και η Μαριάννα, που εκτός από εθελοντές του Thessaloniki Pride είναι και φίλοι από το σχολείο. Τρίτη εβδομάδα που πραγματοποιούν την εκπομπή οι δυο τους, οπότε το άγχος πριν βγουν στον αέρα είναι ακόμα φανερό. Από το φθινόπωρο του 2013, οι εθελοντές του Thessaloniki Pride κάθε Σάββατο στις δυο το μεσημέρι έχουν δώσει το δικό τους ραντεβού με τους ακροατές της πόλης στο εθελοντικό ραδιόφωνο FM100,6 της δημοτικής ραδιοτηλεόρασης μέσα από την εκπομπή «Proud ‘n Loud». Το Thessaloniki Pride έχει την δική του φωνή στα ΜΜΕ, και είναι μάλιστα η μοναδική εκπομπή στην Ελλάδα που ασχολείται με την συγκεκριμένη θεματική ενότητα.
Στην συνέχεια έρχεται και ο Πάνος, που είχε αναλάβει την εκπομπή τα προηγούμενα τρία χρόνια. Η εκπομπή ξεκινάει . Φεστιβάλ Υπερηφάνειας στο Μαυροβούνιο, τραγούδι, Διεθνής Ημέρα Τρανς Μνήμης- εκδηλώσεις στην Θεσσαλονίκη, τραγούδι, περιστατικό ομοφοβικής επίθεσης. Το περιστατικό αφηγείται ο Μύρος στους ακροατές, ένα περιστατικό που αν δεν βρεθείς μπροστά, όσο και αν στο περιγράφει κάποιος είναι δύσκολο να αποτυπώσει την κατάσταση.
Λεκτικές και σωματικές επιθέσεις, δέχονται ακόμα και σήμερα στην Θεσσαλονίκη, τα άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. «Όπως πάντα και παντού, υπάρχουν οι ακραίες φωνές. Ευτυχώς όμως μέχρι τώρα έχουμε δει ότι ο κόσμος δεν είναι τρομακτικά αρνητικός απέναντι μας, βλέπουμε μια ελπίδα» μου λέει ο Μύρος και μου επισημαίνει το παράδειγμα του περσινού Thessaloniki Pride, που συγκέντρωσε 18.000 άτομα.
Υπάρχουν ακόμα άτομα και ομάδες μάχονται με ακραίες πρακτικές την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Τα παιδιά μου τονίζουν πως η Θεσσαλονίκη γενικά είναι μια ελεύθερη πόλη, που δεν σε αναγκάζει να «κρυφτείς». Ωστόσο, πολλές φορές μπορεί να χρειαστεί να κρύψουν τον τρόπο που εκφράζονται, για να αποφύγουν τα αρνητικά σχόλια αλλά ακόμα και για να διασφαλίσουν την ακεραιότητα τους, όπως μου επισημαίνει ο Πάνος. «Δεν το παρουσιάζω ως μια καλή πρακτική, δεν θα έπρεπε να προσπαθούμε να κρυφτούμε, απλά δυστυχώς για να διασφαλίσεις την ακεραιότητα σου, ρυθμίζεις κάποια στοιχεία στην συμπεριφορά σου που καταλαβαίνεις ότι μπορεί να λειτουργήσουν ως πόλος έλξης διακρίσεων ή επιθέσεων» αναφέρει.
Συνεχίζοντας την κουβέντα μου με τον Πάνο, που συμμετέχει στο Thessaloniki Pride από το 2013, μου λέει πως οι σωματικές επιθέσεις, έχουν περιοριστεί μετά την «pride εποχή» και την θεσμοθέτηση του αντιρατσιστικού νόμου. Ωστόσο ο ίδιος παρατηρεί πως υπάρχουν συχνά λεκτικές επιθέσεις, στον δρόμο, στο λεωφορείο, μιας και δεν είναι άτομο που θα κρύψει την συμπεριφορά και την έκφραση του. «Ακόμα και ο τρόπος που μιλάω στο τηλέφωνο μπορεί να πυροδοτήσει άσχημα σχόλια, δεν σε αγγίζουν μετά από ένα σημείο, ειδικά όταν φτάνεις σε μια ηλικία που αυτό είναι ένα μοτίβο, αρχίζει και γίνεται αστείο…. Ναι προφανώς και θα με πειράξει ότι υπάρχουν διακρίσεις. Κυρίως με πειράζει ότι σκέφτομαι την ώρα που γίνεται ένα τέτοιο σχόλιο πως θα το δεχόταν ένα παιδί πιο ευαίσθητο, ένα παιδί μικρότερης ηλικίας, ή πιο ανυπεράσπιστο.»
Η μια ώρα που διαρκεί η εκπομπή πέρασε γρήγορα. Ποιες είναι οι προσδοκίες σου από την εκπομπή, ρωτάω την Μαριάννα, που είναι εθελόντρια στο Thessaloniki Pride εδώ και τρεις μήνες. «Ο λόγος που το έκανα είναι γιατί θέλω πάρα πολύ να κάνω μια πολύ μικρή αλλαγή έστω για να είναι τα πράγματα καλύτερα, να αφήσουμε ένα καλύτερο μέλλον, κάπως, αν γίνει αυτό μέσω του ραδιοφώνου, μέσω κάποιου άλλου μέσου, κάπως, μακάρι, ανυπομονώ να γίνει» μου λέει γεμάτη ενθουσιασμό για αυτό που κάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου