Της Ελένης Κωνσταντίνου
Έξαρση επιθέσεων τόσο προς την οργάνωση Accept-ΛΟΑΤΚΙ Κύπρου, όσο και προς μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ παρουσιάζεται το τελευταίο διάστημα, γεγονός που δημιουργεί έντονη ανησυχία, αλλά και φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη να εφαρμοστούν επιτέλους άρθρα του ποινικού κώδικα. Με αφορμή και το τελευταίο περιστατικό στο ΤΕΠΑΚ, ο αντιπρόεδρος της Accept, Αντώνης Παπαγεωργίου, επισημαίνει ότι η κύρια ανησυχία εστιάζεται στο γεγονός ότι από τη ρητορική μίσους μεταφερόμαστε στα εγκλήματα μίσους.
«Μας ανησυχεί το γεγονός ότι υπάρχει ξεκάθαρη έξαρση, όταν μέσα σε 3 μήνες υπάρχουν 3 επιθέσεις μόνο προς την οργάνωση, χωρίς να συνυπολογίζονται επιθέσεις σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Ναι, ανησυχούμε γιατί από τη ρητορική μίσους μεταφερόμαστε στα εγκλήματα μίσους.
Εντοπίζουμε ως οργάνωση ότι η αδιαφορία της κοινωνίας, η αναλγησία, η ατιμωρησία για τη ρητορική μίσους που ακούστηκε ακόμη και μέσα από τη Βουλή, το ναό της Δημοκρατίας, επανειλημμένες φορές από συγκεκριμένους βουλευτές και πολιτικά κόμματα, έφερε τους ψηφοφόρους τους, τα κάτω στρώματα της κοινωνίας να αποθαρρυνθούν εντελώς αφού υπάρχει ατιμωρησία στα ανώτερα στρώματα στη ρητορική μίσους. Όταν συμβαίνει η ανοχή στη ρητορική μίσους, τότε με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε στα εγκλήματα μίσους. Πρέπει να κοπεί το πρόβλημα από τη ρίζα του. Να εφαρμόζονται οι νόμοι, οι νόμοι είναι ξεκάθαροι, υπάρχουν εκεί αλλά δεν εφαρμόζονται».
Ερωτηθείς για το ρόλο της εκπαίδευσης, ο κ. Παπαγεωργίου σημείωσε πως εκείνο που πιέζει η Accept είναι για την υποχρεωτική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών. Η ομοφοβία στα σχολεία είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα με σοβαρές διαστάσεις. Το εκπαιδευτικό σύστημα από την άλλη δεν φαίνεται να είναι εξοικειωμένο με τις σύγχρονες αντιλήψεις στα θέματα του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας του φύλου. Αυτή η έλλειψη εξειδικευμένης πληροφόρησης συντείνει στην εδραίωση στρεβλών απόψεων και προκαταλήψεων και στη δημιουργία, τροφοδότηση και αναπαραγωγή, με συγκεκαλυμμένο ή απροκάλυπτο τρόπο, ενός ομοφοβικού κλίματος, που έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την έλλειψη ανεκτικότητας. Ενώ την ίδια ώρα, ομοφοβικά περιστατικά αντί να τυγχάνουν χειρισμού, αντιμετωπίζονται με αμηχανία και διάθεση αποσιώπησης.
«Δυστυχώς, οι εκπαιδευτικοί δεν είναι ενημερωμένοι στα θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου και πώς αυτά διδάσκονται. Τα αποφεύγουν, φοβούνται γονείς, Εκκλησία, Διεύθυνση. Και ενώ τουλάχιστον στη Μέση Εκπαίδευση υπάρχουν ξεκάθαρες αναφορές στο μάθημα αγωγής υγείας για τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου, δεν διδάσκεται το μάθημα. Στη Δημοτική Εκπαίδευση πιέζουμε να μπει το θέμα τουλάχιστον του ομοφοβικού εκφοβισμού γιατί όλοι περάσαμε από σχολεία και ξέρουμε πολύ καλά πως όταν ένα παιδί είναι θηλυπρεπές δεν μπορεί να τη γλιτώσει από το δημοτικό. Οπόταν δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από τη λέξη εκφοβισμός. Αλλά να ονομαστεί, όπως λέμε φυλετικός εκφοβισμός, ή εκφοβισμός λόγω του σώματος, να λέμε ομοφοβικός εκφοβισμός να μη φοβούνται οι δάσκαλοι να το πουν και να νιώθει και το παιδί καλύτερα. Επίσης, να διδάσκεται και από τη δημοτική εκπαίδευση το θέμα των εναλλακτικών μορφών οικογένειας όπως είναι οι οικογένειες με δύο μητέρες ή δύο μπαμπάδες. Υπάρχουν πλέον μωρά που φοβούνται να πουν ότι έχουν δύο μαμάδες ή δύο μπαμπάδες, μετά όμως το μαθαίνουν τα άλλα τα παιδιά και τότε αλίμονο της μοίρας τους».
Επίσης, ζητούν να εφαρμοστεί στην εκπαίδευση ο κώδικας κατά του ρατσισμού που είναι μια μορφή αντιμετώπισης ομοφοβικών περαστικών και μέσα στα σχολεία «δεν γίνεται να καταγγέλλουν παιδιά ότι συμμαθητές τους, τους κοροϊδεύουν και να τους απαντούμε, μην τους δίνεις σημασία».
Όπως σημειώνει ο κ. Παπαγεωργίου, υπάρχουν ξεκάθαρα βήματα από πλευράς Υπουργείου Παιδείας που όμως δεν εφαρμόζονται «για αυτό ευθύνη φέρει και το Υπουργείο Παιδείας που ενώ το πλασάρει στην Ευρώπη ότι είναι υποχρεωτικός ο κώδικας αντιμετώπισης του εκφοβισμού στην πραγματικότητα δεν είναι υποχρεωτικός γιατί πρέπει το ίδιο το σχολείο να ζητήσει την εφαρμογή του. Αυτή τη στιγμή στην Κύπρο μόνο 30 σχολεία τον εφαρμόζουν από τα 300».
Την ίδια ώρα, όπως σημείωσε ο κ. Παπαγεωργίου, η Accept ζητά από τα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ να καταγγέλλουν πλέον τα περιστατικά της ρητορικής μίσους που μπορεί να αναρτώνται και δημόσια στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. «Δηλαδή βλέπουν κάτι που αφορά ρητορική μίσους, να το κάνουν screenshot και να το στέλνουν στην Υπηρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και από κει η Αστυνομία να κάνει το καθήκον της. Επίσης, ζητούμε και από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ όταν βλέπουν αυτόν τον οχετό μίσους, να απενεργοποιούν τα σχόλια».
Δύο προτάσεις νόμου από το ΑΚΕΛ και συστάσεις για εφαρμογή της νομοθεσίας
Να σημειώσουμε ότι το ΑΚΕΛ με δύο προτάσεις νόμου στοχεύει στην ενίσχυση της νομοθεσίας για την υποκίνηση μίσους και βίας σε βάρος των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.
Από τον περασμένο Ιούλη, το ΑΚΕΛ έχει καταθέσει στη Βουλή πρόταση νόμου για την αύξηση των ποινών που προβλέπονται στον Ποινικό Κώδικα για τη διάπραξη του αδικήματος της υποκίνησης βίας ή μίσους λόγω γενετήσιου προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου. Σκοπός της πρότασης είναι να εξομοιωθεί το ύψος των ποινών για ομοφοβική και τρανσφοβική υποκίνηση βίας και μίσους ώστε να αντιστοιχεί στις ποινές που προβλέπονται στη νομοθεσία του 2011 για άλλες μορφές του αδικήματος (βάσει της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής). Έτσι, η ομοφοβική και τρανσφοβική ρητορική μίσους θα υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) χρόνια ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες ευρώ (€10.000) ή και στις δύο αυτές ποινές.
Επίσης, με νέα πρόταση νόμου το ΑΚΕΛ στοχεύει να ενισχύσει περαιτέρω τη νομοθεσία για την ομοφοβική και τρανσφοβική ρητορική μίσους. Με την πρόταση που καταθέτει στη Βουλή το ΑΚΕΛ, προτείνεται η τροποποίηση του περί της Καταπολέμησης Ορισμένων Μορφών και Εκδηλώσεων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου Νόμου του 2011, ώστε να ενταχθεί στη σχετική νομοθεσία η υποκίνηση βίας ή μίσους κατά ομάδας προσώπων ή μέλους ομάδας που προσδιορίζεται βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου. Όπως έχει αναφερθεί, μέχρι σήμερα, η ομοφοβική και τρανσφοβική υποκίνηση βίας ή μίσους περιλαμβάνεται στον Ποινικό Κώδικα, αλλά όχι στη σχετική νομοθεσία του 2011.
Την ίδια ώρα, το ΑΚΕΛ επισημαίνει ξανά ότι πέρα από τη συνεχή αξιολόγηση και ενίσχυση της νομοθεσίας για την ομοφοβία και τρανσφοβία, το κρίσιμο ζητούμενο είναι η εφαρμογή της από την Πολιτεία, κάτι στο οποίο όλη αυτή τη δεκαετία τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Ιδιαίτερα η ανοχή που επιδεικνύει εδώ και χρόνια η Πολιτεία στην ομοβοφική/τρανσφοβική ρητορική μίσους από πολιτικά και άλλα δημόσια πρόσωπα πρέπει επιτέλους να τερματιστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου