ΚΙ ΑΝ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΧΡΩΜΑ
Ένας κόσμος σκοτεινιάζει.
Ομοτρανσφοβική και έμφυλη βία. Αστυνομική καταστολή πάνω στα σώματα όσων αντιστέκονται. Κρατικές επαναπροωθήσεις προσφυγ(ισσ)ων. Άνοδος ακροδεξιάς. Απειλή γενίκευσης του πολέμου. Γενοκτονικές πολιτικές σε βάρος ενός ολόκληρου λαού. Προσπάθεια φίμωσης της φωνής όσων υπερασπίζονται το δίκιο στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη. Μέσα σε μια συνθήκη όπου οι κυβερνώντες έχουν βαλθεί να στραγγίσουν τα χρώματα απ’ τις ζωές μας, το 
Αυτοοργανωμένο Thessaloniki Pride στη Θεσσαλονίκη σκορπίζει μια πολύχρωμη φλόγα. Έρχεται για 8η χρονιά να μιλήσει, να αναδείξει και να παλέψει για τα ζητήματα που αφορούν τη ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητα. Αλλά όχι μόνο. Το REclaim Pride είναι ένα εγχείρημα από εμάς – για εμάς, μακριά από χορηγίες, διαφημίσεις και μεγάλα συμφέροντα. Φέτος, οι ΛΟΑΤΚΙΑ+ διεκδικήσεις απασχόλησαν την κοινωνία σε ένα πλαίσιο προβληματικής μιντιακής κάλυψης που αποπροσανατόλισε και δίχασε τον κόσμο. Ωστόσο, το νομοσχέδιο για τον ομόφυλο γάμο και την παιδοθεσία -πάγια διεκδίκηση του κινήματος- αποτελεί γεγονός. Κάτι παραπάνω από γεγονός, είναι μία νίκη, μια δικαίωση των μακροχρόνιων προσπαθειών μας. Δεν μας χαρίστηκε – το κερδίσαμε! Όμως ο αγώνας δεν τελειώνει εδώ. Το ίδιο το νομοσχέδιο είναι ατελές, ενώ η βία ενάντια στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα φαίνεται να εντείνεται. Τρανταχτό παράδειγμα η άγρια τρανσφοβική επίθεση σε δύο κουήρ άτομα στην Αριστοτέλους, ενώ απλά έκαναν βόλτα, στην πιο κεντρική πλατεία της πόλης. Παράλληλα, αυξάνονται οι επιθέσεις στα pride τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλο τον κόσμο, αλλά και τα περιστατικά ομοφοβικής βίας στα σχολεία.
Οι αυξημένες επιθέσεις δεν είναι καθόλου άσχετες με την άνοδο της ακροδεξιάς και την επανεμφάνιση φασιστικών ομάδων. Μέσα στο κοινοβούλιο, είδαμε τις ηγεσίες των συστημικών κομμάτων να μην μπορούν να πείσουν ούτε τους ίδιους τους βουλευτές τους, ως προς το νομοσχέδιο για τον ομόφυλο γάμο (το ένα τρίτο της παράταξης της κυβέρνησης καταψήφισε ή απείχε), κλείνοντας το μάτι στο ακροδεξιό ακροατήριο τους), ενώ με την είσοδο των Σπαρτιατών και της Νίκης στην Βουλή και την αύξηση των ποσοστών της Ελληνικής Λύσης, η ακροδεξιά και η φασιστική ιδεολογία απέκτησαν αξιοσημείωτη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και προβολή στον δημόσιο λόγο. Παράλληλα, έχει κανονικοποιηθεί να προβάλλεται στην τηλεόραση κάθε ομοφοβική άποψη, προωθώντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό και θυσιάζοντας τον ουσιαστικό πολιτικό διάλογο στον βωμό του φτηνού θεάματος.
Την ίδια περίοδο που γινόταν η προανακριτική για τα Τέμπη και πανελλαδικά οι φοιτητ(ρι)ές έκαναν καταλήψεις ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι δημοσιογράφοι των καναλιών φρόντισαν ώστε να μην προβληθεί τίποτα από αυτά, επιλέγοντας συνειδητά σκανδαλοθηρικά ρεπορτάζ όπου διάσημες περσόνες καλούνταν να τοποθετηθούν (συνήθως με κακοποιητικό λόγο) πάνω στον ομόφυλο γάμο. Φυσικά, το οργανωμένο ΛΟΑΤΚΙΑ κίνημα δεν ήταν πρωταγωνιστής των ρεπορτάζ «ενημέρωσης» και οι διεκδικήσεις μας μεταφέρονταν και διαστρεβλώνονταν από άτομα που μιλούσαν για εμάς χωρίς εμάς! Σήμερα παρατηρείται αυξημένη τρανσφοβία σε πολλούς χώρους, αφού με επίκεντρο την “προστασία των παιδιών” αναπτύχθηκε τρανσφοβική ρητορική. Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, έχουν σημειωθεί 5 γυναικοκτονίες μέσα στο 2024. Η πιο πρόσφατη 
σημειώθηκε ακριβώς έξω από ένα αστυνομικό τμήμα Είναι προφανές για άλλη μια φορά ότι οι ζωές μας δεν μετράνε για αυτούς. Η αύξηση των αστυνομικών δυνάμεων στα τμήματα των ΜΑΤ σίγουρα δεν έγιναν για ν` αντιμετωπίσουν το φαινόμενο των γυναικοκτονιών, Από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις μέχρι τις φεμινιστικές πορείες για δικαιοσύνη για τη δωδεκάχρονη βλέπουμε να ενισχύεται ο αυταρχισμός και η βία της αστυνομίας. Η δικαιοσύνη από την άλλη, στην υπόθεση του ΖΑΚ αλλά και της 12χρονης, έδειξε για άλλη μια φορά το πραγματικό της πρόσωπο: αθώωση των δολοφόνων του, απαλλαγές από κατηγορίες των παιδοβιαστών του Κολωνού, ενοχοποίηση των θυμάτων (η μητέρα στη φυλακή και στοχοποιημένη η μικρή). Αντίθετα το δικαστικό σώμα πάντα βρίσκει τρόπους να αθωώνει ή ν` αποφυλακίζει γρήγορα τους δολοφόνους του Γρηγορόπουλου, του Μάγγου, του Φύσσα με τη πρόσφατη απόφαση για αποφυλάκιση του Μιχαλολιάκου, και να κωλυσιεργεί όπως στην υπόθεση των Τεμπών.Καμία αληθινή δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει σε ένα σύστημα που είναι κατασκευασμένο εναντίον μας.
Κανένα διεθνές δίκαιο δεν μπορεί να υπάρξει επίσης, όταν επιτρέπει να δολοφονούνται μαζικά έγκυες γυναίκες (μια σφαίρα δύο άτομα).Στην περίπτωση της γενοκτονίας που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή στην 
Παλαιστίνη, η ’δημοκρατική’ Ευρώπη (και η Ελλάδα μέσα σ` αυτή), όχι μόνο αδιαφορεί όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά σε μεγάλο ποσοστό ενισχύει σημαντικά το κράτος του Ισραήλ τροφοδοτώντας σε υλικό και πολιτικό επίπεδο τις γενοκτονικές του πρακτικές. Θεσμοί όπως το EuroPride δεν παίρνουν θέση για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων με αποτέλεσμα να ξεπλένουν έμμεσα τη δολοφονική του δράση παρουσιάζοντας τον εαυτό του με το περιτύλιγμα του queer-friendly προορισμού, άσχετα που δεν έχει προσχωρήσει πλήρη ισότητα στα ΛΟΑΤΚΙ υποκείμενα που ζουν σε αυτό, ώστε να μην δυσαρεστήσει τη βαθιά συντηρητική κοινωνία του. Ακόμα, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό την στιγμή που σκοτώνει 
κουήρ Παλαιστίνια άτομα, να καλεί ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα να καταταγούν στον δολοφονικό του στρατό, πλασάροντας ακόμα και την στράτευση ως μια “συμπεριληπτική” πολιτική. Οι “lgbt-friendly” θεσμοί στην ΕΕ αποσιωπούν όλα τα παραπάνω ώστε να μην δυσαρεστήσουν το νεοφιλελεύθερο πολιτικό καθεστώς που εξυπηρετούν.
Μέσα σ` αυτό το ζόφο περιστολής δικαιωμάτων, βίας, αυταρχισμού, γενοκτονίας και πολέμων η φτώχεια εξαπλώνεται ραγδαία. Τα σούπερ μάρκετ, τα ενοίκια, το ρεύμα είναι λίγα από τα πολλά αγαθά που όλο και ακριβαίνουν, κάνοντας τα δυσπρόσιτα στον μέσο πολίτη. Τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ υποκείμενα είναι συχνά πιο ευάλωτα σε τέτοιου είδους οικονομικές ανισότητες όντας επισφαλώς εργαζόμενα, συχνά χωρίς δεσμούς με οικογένειες που θα μπορούσαν να τα στηρίξουν και όλα αυτά με ένα σύστημα υγείας που δεν καλύπτει βασικές ανάγκες πόσο μάλλον κάλυψη για ορμονοθεραπείες, φυλομετάβαση, κτλ.
Επειδή σε περιόδους οικονομικής κρίσης οι άνθρωποι στρέφονται στα ακροδεξιά αφηγήματα που ξεπλένουν το σύστημα και χρησιμοποιούν τις μετανάστριες, τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και γενικότερα τη διαφορετικότητα ως αποδιοπομπαίο τράγο είναι πιο σημαντικό από ποτέ να διεκδικήσουμε αύξηση μισθών, ανθρώπινα ωράρια, περιορισμό της ακρίβειας, δημόσιο και προσβάσιμο για όλους κοινωνικό κράτος, ορατότητα ισότητα και αποδοχή. Οι κοινές διεκδικήσεις και δράσεις είναι απαραίτητες για μαζικές απαντήσεις όπως η μεγάλη διαδήλωση την επομένη της επίθεσης στην Αριστοτέλους, είναι το έδαφος για να μην αφήσουμε χώρο στους φασίστες, για να αποδομήσουμε τα επιχειρήματά τους και να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για το χτίσιμο ενός μαζικού αντιφασιστικού και αντινεοφιλελεύθερου κινήματος. Για να μην φοβόμαστε στον δρόμο.
Ενώνουμε τις φωνές μας με όσα πλάσματα αντιστέκονται, ενώνουμε τις φωνές μας με τους εξεγερμένους φοιτητές και καθηγήτ(ρι)ες στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, της Ευρώπης, του Καναδά, της Αυστραλίας. Κρατάμε άσβεστη τη φλόγα που ξεπήδησε από την εξέγερση στο Στόουνγουολ τον Ιούνη του 1969 στη Ν. Υόρκη και τη δένουμε με τις διεκδικήσεις του σήμερα. Δίνουμε χρώμα με τους αγώνες μας σ` έναν κόσμο που σκοτεινιάζει.
event πολύχρωμης πορείας έκφρασης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου