Η 34χρονη δημιουργός μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την «Διαπαιδαγώγιση της Κάμερον Ποστ», το ομότιτλο μυθιστόρημα της Έμιλι Ντάνφορτ, στο οποίο μια έφηβη (Κλόι Γκρέις Μόρετζ) βιώνει τα πρώτα σκιρτήματα της έλξης προς το ίδιο φύλο. Η συντηρητική οικογένειά της αντιλαμβάνεται τις προτιμήσεις της και την στέλνει εσώκλειστη σε κέντρο όπου υποβάλλεται σε θεραπεία «ομοφυλοφιλικής μετατροπής». Πόσο απέχει, άραγε, η ταινία της από τη μυθοπλασία...
Πρόσφατα το περιοδικό Little White Lies είχε εξώφυλλο την Κλοέ Μόρετζ στο «Η Διαπαιδαγώγηση…». Εάν υπολογίσουμε και την βράβευσή σας στο Σάντανς, είναι αυτές δύο αποδείξεις πως φτιάξατε κάτι πολύ καλό;
Ναι! Με τιμούν πάρα πολύ όλα αυτά και μου τονώνουν την αυτοπεποίθηση, προσπαθώ όμως να μην τα σκέφτομαι συνεχώς. Όταν κάναμε μοντάζ ξέραμε ότι είχαμε κάτι καλό στα χέρια μας, όμως όταν κερδίζεις ένα σημαντικό βραβείο σημαίνει ότι η ταινία επικοινώνησε και άγγιξε περισσότερο κόσμο, έτσι νιώθεις και εσύ λιγότερο μόνος.
Ναι! Με τιμούν πάρα πολύ όλα αυτά και μου τονώνουν την αυτοπεποίθηση, προσπαθώ όμως να μην τα σκέφτομαι συνεχώς. Όταν κάναμε μοντάζ ξέραμε ότι είχαμε κάτι καλό στα χέρια μας, όμως όταν κερδίζεις ένα σημαντικό βραβείο σημαίνει ότι η ταινία επικοινώνησε και άγγιξε περισσότερο κόσμο, έτσι νιώθεις και εσύ λιγότερο μόνος.
Στην ταινία υπάρχει η αίσθηση πως ό,τι παρακολουθούμε συμβαίνει σε μια ακαθόριστη χρονική περίοδο. Ήταν κάτι που επιδιώξατε εξαρχής;
Ναι, ακριβώς. Δεν ήθελα ο θεατής να συνδέσει την ταινία με μια συγκεκριμένη πόλη, σε μια συγκεκριμένη εποχή. Ήθελα να υπάρχει αυτή η ασάφεια. Απεικονίζονται βέβαια πολλά στοιχεία που προδίδουν πως είμαστε στα ’90s, αλλά το να είσαι έφηβος είναι μια διαχρονική, καθολική εμπειρία. Όπως και το ότι νιώθεις προβληματικός και προσπαθείς ή σου επιβάλλουν να μοιάζεις όπως όλοι.
Ναι, ακριβώς. Δεν ήθελα ο θεατής να συνδέσει την ταινία με μια συγκεκριμένη πόλη, σε μια συγκεκριμένη εποχή. Ήθελα να υπάρχει αυτή η ασάφεια. Απεικονίζονται βέβαια πολλά στοιχεία που προδίδουν πως είμαστε στα ’90s, αλλά το να είσαι έφηβος είναι μια διαχρονική, καθολική εμπειρία. Όπως και το ότι νιώθεις προβληματικός και προσπαθείς ή σου επιβάλλουν να μοιάζεις όπως όλοι.
Ενώ έβλεπα την ταινία αναρωτιόμουν συνεχώς, έκπληκτος, αν όντως υφίστανται αυτά τα κέντρα.
Είναι αληθινά αυτά τα μέρη… Όταν με τη συνεργάτιδά μου Σεσίλια Φρουγκιουέλε δουλεύαμε πάνω στη μεταφορά του βιβλίου της Έμιλι Ντάνφορτ, συναντήσαμε πολλούς ανθρώπους που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία ομοφυλοφιλικής μετάβασης και για χρόνια ζούσαν σε τέτοια κέντρα. Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται στις ΗΠΑ, αλλά στην πραγματικότητα είναι διασκορπισμένα σε όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό το να είσαι ομοφυλόφιλος αποτελεί από μόνο του μια πρόκληση. Έχω φίλη Ελληνίδα η οποία ζει στο εξωτερικό επειδή φοβάται να είναι ανοιχτά γκέι σε μια φιλελεύθερη κατά τα άλλα χώρα.
Είναι αληθινά αυτά τα μέρη… Όταν με τη συνεργάτιδά μου Σεσίλια Φρουγκιουέλε δουλεύαμε πάνω στη μεταφορά του βιβλίου της Έμιλι Ντάνφορτ, συναντήσαμε πολλούς ανθρώπους που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία ομοφυλοφιλικής μετάβασης και για χρόνια ζούσαν σε τέτοια κέντρα. Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται στις ΗΠΑ, αλλά στην πραγματικότητα είναι διασκορπισμένα σε όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό το να είσαι ομοφυλόφιλος αποτελεί από μόνο του μια πρόκληση. Έχω φίλη Ελληνίδα η οποία ζει στο εξωτερικό επειδή φοβάται να είναι ανοιχτά γκέι σε μια φιλελεύθερη κατά τα άλλα χώρα.
Προσωπικά με ξεπερνάει η λογική της αντιμετώπισης της ομοφυλοφιλίας σαν κάτι που δεν υπάρχει. Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστούν όσοι σκέφτονται έτσι;
Ειλικρινά δεν έχω ιδέα. Πώς πρέπει, αντίστοιχα, να αντιμετωπιστούν οι αμέτρητοι νεοναζί που βρίσκονται σε έξαρση αυτήν τη στιγμή στον αμερικανικό Νότο; Πιστεύω ότι το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τους αποκλείσεις από τη ζωή σου... Από την άλλη, πολλοί σκληροπυρηνικοί ευαγγελιστές πιστεύουν ακράδαντα πως η ομοφυλοφιλία δεν υπάρχει. Όπως και στο Ιράν, όπου λένε ότι ομοφυλόφιλοι δεν υφίστανται στη χώρα τους.
Ειλικρινά δεν έχω ιδέα. Πώς πρέπει, αντίστοιχα, να αντιμετωπιστούν οι αμέτρητοι νεοναζί που βρίσκονται σε έξαρση αυτήν τη στιγμή στον αμερικανικό Νότο; Πιστεύω ότι το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τους αποκλείσεις από τη ζωή σου... Από την άλλη, πολλοί σκληροπυρηνικοί ευαγγελιστές πιστεύουν ακράδαντα πως η ομοφυλοφιλία δεν υπάρχει. Όπως και στο Ιράν, όπου λένε ότι ομοφυλόφιλοι δεν υφίστανται στη χώρα τους.
Κάτι ακόμα που με προβλημάτισε είναι το γεγονός πως αυτά τα κέντρα είναι νόμιμα. Πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο;
Δυστυχώς είναι απλό, καλύπτονται από το 1ο άρθρο του Συντάγματος σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης. Είναι ένα «παραθυράκι» του νόμου που εκμεταλλεύονται. Ακτιβιστές φίλοι μού έχουν εκμυστηρευτεί πως ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν νομικά είναι μέσω καταγγελίας για εξαπάτηση καταναλωτή. Διότι, αυτό που πουλάνε είναι πως θα απαλλάξουν τον «ασθενή» από την ομοφυλοφιλία του, κάτι που προφανώς είναι αδύνατο.
Δυστυχώς είναι απλό, καλύπτονται από το 1ο άρθρο του Συντάγματος σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης. Είναι ένα «παραθυράκι» του νόμου που εκμεταλλεύονται. Ακτιβιστές φίλοι μού έχουν εκμυστηρευτεί πως ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν νομικά είναι μέσω καταγγελίας για εξαπάτηση καταναλωτή. Διότι, αυτό που πουλάνε είναι πως θα απαλλάξουν τον «ασθενή» από την ομοφυλοφιλία του, κάτι που προφανώς είναι αδύνατο.
Η εικόνα των ΗΠΑ υπό την κυβέρνηση Τραμπ είναι δυσοίωνη. Ποια είναι η δική σας εμπειρία ζώντας εκεί;
Εξαρτάται σε ποια πολιτεία βρίσκεσαι, παντού όμως αντιλαμβανόμαστε μια αντίφαση. Για παράδειγμα ενώ η Νέα Υόρκη είναι ένα τρομερά φιλελεύθερο μέρος, λίγα χιλιόμετρα μακριά όπου γυρίσαμε την ταινία υπάρχουν ορδές τρομερά συντηρητικών υποστηρικτών του Τραμπ. Ζούμε σε ένα κλίμα διαρκούς έντασης...
Εξαρτάται σε ποια πολιτεία βρίσκεσαι, παντού όμως αντιλαμβανόμαστε μια αντίφαση. Για παράδειγμα ενώ η Νέα Υόρκη είναι ένα τρομερά φιλελεύθερο μέρος, λίγα χιλιόμετρα μακριά όπου γυρίσαμε την ταινία υπάρχουν ορδές τρομερά συντηρητικών υποστηρικτών του Τραμπ. Ζούμε σε ένα κλίμα διαρκούς έντασης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου