Ο Ιωάννης Κεσέν αναφέρθηκε στην επιθυμία του να ακολουθήσει το δρόμο του θεού αλλά και το συναίσθημα που τον έκανε να παραιτηθεί από το όνειρο του, λόγω της υποκρισίας και του ρατσισμού με τον οποίο ήλθε αντιμέτωπος όσο καιρό ήταν ιερέας. Συγκεκριμένα ανέφερε:
«Άρχισα να βλέπω ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο αγγελικά όσο αναγράφονταν στους βίους των Αγίων. Μεγάλο "χαστούκι" μου έδωσε ένα σκηνικό, όταν τον πρώτο χρόνο της ιεροσύνης μου όταν μια τρανς γυναίκα μου ζήτησε να της μεταφέρω τα μυστήρια, να κοινωνήσει γιατί ήταν ετοιμοθάνατη. Εγώ ήμουν στην Κέρκυρα αυτή ήταν στη Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας απαγορεύεται να μεταφέρει κανείς τα μυστήρια από την Κέρκυρα στη Θεσσαλονίκη. Πήγα να την κοινωνήσω και κάνοντας μια κουβέντα μαζί της μου είπε ότι δεν ήθελα να κοινωνήσω, ήθελα την παρέα σου που κάναμε τηλεφωνικά τόσες μέρες. Ως εκ τούτου, η παρέα της μου φανέρωσε ένα θείον, διαφορετικό από αυτό που είχα στο μυαλό μου»
Έχω λάβει πολλή αγάπη και ουσιαστική αγάπη από άτομα από την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα που μοιράζονται την εμπειρία τους και κλαίω. Έχω χαλάσει πολλά χαρτομάντιλα από ιστορίες και διηγήσεις που μου δίνουν δύναμη, έναντι άλλων μηνυμάτων που με στέλνουν σε μέρη που εγώ δεν έχω πάει, όπως η κόλαση, ο σατανάς ή ο διάολος. Έχω λάβει μηνύματα που με έχουν προβληματίσει πολύ για την τραχύτητα, τη σκληρότητα και τον τρόπο που με εκλαμβάνουν ως πρόσωπο.
Ακούει η μητέρα στον ναό ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι ανώμαλοι, το ενστερνίζεται και όταν το αγόρι ή το κορίτσι κάνει coming out, θα το διώξει από το σπίτι και υπήρξα συνυπεύθυνος και εγώ αυτής της συνθήκης. Δεν θα μπορούσα λοιπόν να μείνω και δεν θα μπορούσα να έφευγα και να το τηρούσα εν σιγή.
Τον σεξουαλικό προσανατολισμό ανακάλυψα σε πολύ μικρή ηλικία. Όταν κάποια στιγμή το κατάλαβα, πήγα σε έναν ιερέα που ήταν πολύ χαριτωμένος γλυκός και του το εξομολογήθηκα με ενοχή και δάκρυα και μου είχε πει με μια ευθύτητα και απλότητα "ο πρώτος είσαι ή ο τελευταίος"; Κατάλαβα ότι υπάρχει μια αγκαλιά και δεν μπορώ να πω ότι έχω δεχθεί ομοφοβικά πυρά [...] Ωστόσο όταν το ιερό βιβλίο λεει ότι αν είσαι ομοφυλόφιλος Παράδεισο δεν έχει, καταλαβαίνεις ότι καλείσαι να το ασκήσεις πάνω στους ανθρώπους. Εγώ δεν μίλησα ποτέ για τίποτα ηθικό, για σεξουαλικές ή προγαμιαίες σχέσεις.
Όταν παραιτήθηκα πριν από ένα χρόνο, έφυγα από το γραφείο του αρχιεπισκόπου, έβγαλα το ράσο έμεινα με το κοντομάνικο και ένιωσα τον ήλιο να με καίει και έβαλα τα κλάματα. Είχα πολύ καιρό να αισθανθώ αυτό το κάψιμο του ήλιου πάνω στο χέρι μου.
Κάποιοι μου λένε ότι πέταξα πέντε χρόνια από τη ζωή μου. Τους απαντώ ότι αυτά ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Μπήκα μέσα στο ελληνικό σπίτι, έμαθα τα προβλήματα. Μέχρι τότε ζούσε σε μια γυάλινη σφαίρα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η καταπίεση ιδιαίτερα των ανδρών σε βάρος των γυναικών.
Κάποτε γύρισε το μάτι μου όταν κάποιος μου είπε: Προτιμώ να μου φέρουν τον γιο μου οι τέσσερις παρά να μου πουν ότι κάνει έρωτα στα τέσσερα. Αυτό είναι βλασφημία για την ανθρώπινη ζωή και την αξία της. Αμα το σύστημα φτιάχνει τέτοιους χριστιανούς να τους χαίρεται.
Στο χώρο της εκκλησίας δεν βρήκα πολλούς ανθρώπους που να βάζουν το μυαλό κάτω και να σκέφτονται πράγματα. Να βάζουν ερωτηματικά. Ο μόνος άνθρωπος που μπορούσα να μοιραστώ όλα τα συναισθήματα που μου προκλήθηκαν είναι ένας κληρικός που βρίσκεται στις ΗΠΑ. Μέσα στην εκκλησία βρήκα μόνο έτοιμες κασέτες και έτοιμες συνταγές. Πράγματα τα οποία με βρίσκουν αντίθετο.
Όλοι οι άνθρωποι κρίνουν από την οθόνη και το κινητό σαν Θεοί! Σα να έχουν τη δύναμη να ξέρουν τι συμβαίνει μέσα στην ψυχή μου. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ για τα αρνητικά σχόλια που έχω δεχθεί μέσα από μηνύματα στο διαδίκτυο.
Η εκκλησία απλά δεν μπορεί να πάει μπροστά. Χρησιμοποιεί μια γλώσσα του παρελθόντος”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου