Εκτός αυτού, έχει συμβάλει με πολλούς τρόπους στον αγώνα των ατόμων με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις. Υποστηρίζει ενεργά καμπάνιες για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ, έχει κάνει γενναίες δωρεές, δε διστάζει να μιλά ανοικτά για την ομοφοβία. Ωστόσο, ο ίδιος θεωρεί ότι η μεγαλύτερη προσφορά του στο κίνημα είναι η ταινία “Stonewall”, η οποία ήταν αφιερωμένη στην πρώτη ιστορική εξέγερση των ΛΟΑΤ το 1969 στην Αμερική. Προς μεγάλη του έκπληξη, η κοινότητα δεν συμμερίστηκε τον ενθουσιασμό του. Η ταινία προκάλεσε ένα πρωτόγνωρο, για τον Έμεριχ, κύμα οργής ανάμεσα στους γκέι, τις λεσβίες και τους τρανς, οι οποίοι οργάνωσαν μία διαδικτυακή εκστρατεία προκειμένου να την μποϊκοτάρουν. Η βασική τους ένσταση ήταν ότι ο γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε έναν λευκό άνδρα (Τζέρεμι Ίρβινγκ), χωρίς θηλυπρεπή στοιχεία, ο οποίος ανταποκρινόταν πλήρως στα ετεροφυλοφιλικά πρότυπα. Ο γερμανός σκηνοθέτης υποστήριξε ότι με τον τρόπο αυτό θέλησε να προσελκύσει ένα ευρύτερο κοινό που ειδάλλως δεν θα μπορούσε να ταυτιστεί με τους ήρωες του έργου. Ωστόσο, η εξήγηση αυτή εξόργισε ακόμα περισσότερο το ΛΟΑΤ κοινό, που ανταπάντησε ότι το ετεροφυλόφιλο κοινό έχει ήδη πάμπολλες ταινίες με τις οποίες μπορεί να ταυτιστεί. Και εν τέλει, η κατακραυγή κατάφερε το μποϊκοτάζ που επιδίωκε. Το “Stonewall” δεν έφερε στα ταμεία τα αναμενόμενα κέρδη, ενώ οι κριτικές που απέσπασε ήταν κυρίως αρνητικές.
Σκηνή από την ταινία Stonewall που βγήκε το 2015. Flickr Παρόλα αυτά, ένα στραβοπάτημα δε στάθηκε αρκετό για να ανακόψει την επιτυχημένη πορεία του Ρόναλντ Έμεριχ. Ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφόρησε το σίκουελ του “Independence Day”, στο οποίο ο σκηνοθέτης αποφάσισε να προσθέσει ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων. Ήταν σαν να ήθελε να επανορθώσει για το “Stonewall” και να ενταχθεί ξανά στην κοινότητα που άλλοτε με καμάρι εκπροσωπούσε. Άλλωστε, μετά τον κινηματογράφο, το άλλο μεγάλο του πάθος είναι η πολιτική κι ο δημόσιος λόγος. Ο γερμανός σκηνοθέτης έχει παραδεχθεί ότι είναι ένα αθεράπευτα πολιτικό ον. Και η εμπλοκή του στην πολιτική ζωή δεν περιορίζεται μόνο στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων. Ο Ρόναλντ Έμεριχ διαχρονικά παραμένει ένθερμος υποστηρικτής του δημοκρατικού κόμματος, δηλώνει ταγμένος διεθνιστής, ενώ στις προεδρικές εκλογές του 2016 είχε χρηματοδοτήσει ανοικτά τις καμπάνιες της Χίλαρι Κλίντον. Το γεγονός ότι δεν είναι Αμερικανός στην καταγωγή δεν τον πτόησε ποτέ. Άλλωστε, ο ίδιος δεν πιστεύει στην έννοια του έθνους, πιστεύει σε «πανανθρώπινες ιδέες και αξίες». «Δίχως αυτά τα κοινωνικά κατασκευάσματα που μας χωρίζουν, είμαστε όλοι ένα». asdasd Η Ναυμαχία του Μίντγουεϊ Παρά τη διεθνή αναγνώριση των τελευταίων δεκαετιών και τη μόνιμη πλέον διαμονή του στις ΗΠΑ, ο Ρόναλντ Έμεριχ γεννήθηκε σε μία εποχή που οι μνήμες των ναζί ήταν ακόμα νωπές και σε μία χώρα που οι πληγές που είχαν αφήσει πίσω τους δεν είχαν επουλωθεί. Μεγάλωσε διαβάζοντας βιβλία, βλέποντας ταινίες και ντοκιμαντέρ για τα φριχτά χρόνια του πολέμου. Η μελέτη της ιστορίας τον είχε γοητεύσει από πολύ μικρό κι έτσι, μέχρι την εφηβεία του είχε μάθει για κάθε μάχη και κάθε πτυχή του Β’ Παγκοσμίου. Μία από τις μάχες που τον είχαν σημαδέψει ήταν του Μίντγουεϊ. Σκηνή από την ταινία «Η Ναυμαχία του Μίντγουεϊ» που προβάλλεται στους κινηματογράφους. Η πρωτοποριακή αεροναυμαχία μεταξύ Αμερικανών και Ιαπώνων είχε εντυπωσιάσει το νεαρό Έμεριχ λόγω της ιστορικής, αλλά κυρίως λόγω της στρατηγικής της σημασίας. Μάλιστα, είχε επηρεαστεί τόσο βαθιά που από τα πρώτα χρόνια που ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής και άρχισε να δραστηριοποιείται στο χώρο, το Μίντγουεϊ ήταν ένα από τα μεγάλα καλλιτεχνικά του όνειρα. «Ήθελα να κάνω τη Ναυμαχία του Μίντγουεϊ τα τελευταία 20 χρόνια. Εν τέλει όμως, τώρα είναι η καταλληλότερη περίοδος να γίνει». Για τον γερμανό σκηνοθέτη ήταν σημαντικό η ιστορία να ειπωθεί με τον σωστό τρόπο, όπως ακριβώς την είχε πλασμένη στο μυαλό του.
Αλλά και τα θέματα που ήθελε να θίξει δεν ταίριαζαν με την ευρωπαϊκή αισθητική. Έτσι, πριν ακόμα κλείσει τα 30 ίδρυσε μαζί με την αδερφή του μία εταιρεία παραγωγής με το όνομα Centropolis και έκανε τις πρώτες του κινηματογραφικές απόπειρες στην απαιτητική αλλά και τεράστια αγορά των ΗΠΑ. Οι ταινίες που γύρισε αρχικά στα τέλη της δεκαετίας του ’80 είχαν μεν ως βάση τη Γερμανία, ήταν όμως στα αγγλικά. Ακριβώς διότι ήθελε να απευθυνθεί σε ένα ευρύ κοινό. Ένας Γερμανός που σπάει τα αμερικανικά ρεκόρ Η πρώτη παραγωγή του Ρόναλντ Έμεριχ επί αμερικανικού εδάφους έγινε πράξη το 1992 με την ταινία “Universal Soldier”. Για τον Γερμανό σκηνοθέτη αυτό ήταν το βάπτισμα του πυρός. Το ταλέντο του αναγνωρίστηκε κατευθείαν, η καθιέρωση όμως ήρθε με την δεύτερη απόπειρα. Το 1994 κυκλοφόρησε το “Stargate”, το οποίο είχε γράψει και σκηνοθετήσει ο ίδιος. Ήταν μία ταινία επιστημονικής φαντασίας, χωρίς υπερβολικά υψηλές προσδοκίες. Ο Έμεριχ, όμως, πίστευε πολύ στο καλλιτεχνικό του «παιδί». Και τελικά δικαιώθηκε. Την περίοδο της κυκλοφορίας του, το «Stargate» μετατράπηκε στην πιο επιτυχημένη ταμειακά ταινία όλων των εποχών για το μήνα Οκτώβριο. Δύο χρόνια αργότερα, το “Independence Day” έγινε η πρώτη ταινία που κατάφερε να φτάσει τα έσοδα των 100 εκατομμυρίων μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα. Το Independence Day έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του 1996. Flickr Η αρχή μίας λαμπρής καριέρας είχε γίνει. Ακολούθησαν παραγωγές όπως το “Godzilla”, το “The Patriot”, το “The Day After Tommorrow”, το “2012”, το “Anonymous”, το “Stonewall” και το τελευταίο του δημιούργημα, «Η Ναυμαχία του Μίντγουεϊ». Ο Γερμανός καθιερώθηκε ως ο πλέον ειδικός στις φουτουριστικές ταινίες φαντασίας και στα ιστορικά επικά φιλμ. Η «Ναυμαχία του Μίντγουεϊ», είναι ένα μάθημα ιστορίας και ένα εντυπωσιακό κινηματογραφικό έργο. Έρχεται στους κινηματογράφους στις 28 Νοεμβρίου από την ODEON. Το καστ απαρτίζουν οι Εντ Σκράιν ως Ρίτσαρντ Μπεστ, Πάτρικ Γουίλσον ως Έντουιν Λέιτον, Λουκ Έβανς ως Γουέιντ ΜακΚλάσκι, Άαρον Έκχαρτ ως Τζίμι Ντουλίτλ, Νικ Τζόνας ως Μπρούνο Γκάιντο, Μάντι Μουρ ως Ανν Μπεστ, Ντένις Κουέιντ ως Γουίλιαμ «Μπουλ» Χάλσεϊ και Γούντι Χάρελσον ως Τσέστερ Νίμιτς....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου