Του Ιωάννη Σάββα*
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες περιστατικών απροκάλυπτου σεξισμού και ομοφοβίας, φυσικά απότοκα μιας άδικης και καταπιεστικής πατριαρχικής κοινωνίας. Πρόσφατα, οικογενειακή φίλη, απόφοιτη Πληροφορικής με μεταπτυχιακά, μου εκμυστηρεύτηκε ότι ξεκίνησε δουλειά σε γνωστή εταιρεία τηλεπικοινωνιών την ίδια μέρα με έναν άνδρα, στην ίδια ακριβώς θέση, και στον άνδρα προσφέρθηκε μεγαλύτερο εναρκτήριο ποσό συμβολαίου! Αποτελεί σύνηθες κοινωνικό φαινόμενο η ανισότητα και η κακομεταχείριση συγκεκριμένων ομάδων να περνάει στο ντούκου.
Η πάροδος των αιώνων μιας φαλλοκρατικής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, που κατόρθωσε με δάκρυα και αίμα αναρίθμητων γυναικών να επιβληθεί ως «κατεστημένη», έχει αφήσει βαθύτερες πληγές στο συλλογικό ασυνείδητο απ’ ό,τι πιστεύαμε. Η χυδαιότητα και η φασίζουσα νοοτροπία με την οποία αντιμετωπίστηκε από σημαντικό τμήμα της κοινωνίας, αλλά και των ΜΜΕ, ο βιασμός και η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο, η πρόσφατη δολοφονία της Αγγελικής Πέτρου από τον ίδιο της τον πατέρα στην Κέρκυρα επειδή δεν ενέκρινε τη σχέση της με άντρα αφγανικής καταγωγής, αλλά και ο αποτρόπαιος θάνατος του ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου απέδειξαν περίτρανα ότι κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενος άνθρωπος οφείλει να σταθεί με τόλμη και αποφασιστικότητα ενάντια στον σεξισμό και στην ομοφοβία. Φράσεις όπως «τα 'θελε και τα 'παθε», «φορούσε προκλητικά ρούχα», «ένας πούστης ήτανε», επιβάλλεται να αντιμετωπιστούν όπως ακριβώς είναι: φασιστικές και άκρως επικίνδυνες. Καμία ανθρώπινη ζωή δεν περισσεύει, και όποιος δεν είναι με τον άνθρωπο είναι σαφώς εναντίον του.
Αν εγώ ως άντρας πλαγιάσω με δύο ή τρεις γυναίκες, όχι μόνο ουδείς θα με κατακρίνει αλλά για την παρέα θα είμαι μάγκας και νταής και η πράξη μου επαινετέα. Αν πάλι φορέσω εφαρμοστό μπλουζάκι για να τονίσω τους κοιλιακούς μου ή στενή φόρμα για αναδείξω τα καλλίγραμμα πόδια μου, τότε όλα καλά. Άντρας είμαι εξάλλου, ό,τι θέλω κάνω. Η πατριαρχική κοινωνία μας να 'ναι καλά για τις de facto διακρίσεις της. Αν τώρα μια γυναίκα, που υποτίθεται σε ένα καθεστώς ισονομίας και δημοκρατίας απολαμβάνει τα ίδια ακριβώς δικαιώματα, προβεί σε παρόμοιες πράξεις, τότε αυτόματα γίνεται εξώλης και προώλης, ανεξάρτητα αν ο υπόλοιπος βίος της σφύζει από αγαθά έργα. Και επιπλέον, θα «δικαστεί» από τα αυτόκλητα δικαστήρια των “καθωσπρέπει” φαρισαϊκών πολιτών.
Τα ίδια ισχύουν φυσικά και για την ομοφοβία και το πλήθος των ομοφοβικών ανθρώπων, συνήθως ανδρών χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτό τον παράλογο και απόλυτο φόβο για τον έρωτα προς το όμοιο φύλο. O ομοφυλόφιλος έρωτας υπήρχε σε κάθε κοινωνία και πολιτισμό, αναπτυγμένο ή μη, και σε κάθε «εθνικό» ανδροπρεπές παλάτι, ρωμαϊκό, βυζαντινό και νεο-ορθόδοξο. Αφού είναι κοινώς αποδεκτό ότι ουδείς επιλέγει συνειδητά το άτομο που αγαπάει, πράγμα που μας το επιβεβαιώνουν και επισφραγίζουν έργα αιώνων της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας, τότε γιατί ο ομοφυλόφιλος κατακρίνεται που έτυχε να νιώσει αγάπη για το όμοιο φύλο; Πόσοι άνδρες αγάπησαν τη «λάθος» γυναίκα, κατά το γνωστόν λαϊκό άσμα, και πόσες γυναίκες αγάπησαν τον «λάθος» άνδρα, επιβεβαιώνοντας εκ νέου ότι ο έρωτας είναι τυφλός;
Τόσο ο σεξισμός όσο και η ομοφοβία αποτελούν μάστιγα για την κοινωνία και η εξάλειψή τους χρειάζεται εντατικούς αγώνες από όλους τους ελευθερόφρονες πολίτες. Χίλιες φορές με τις γυναίκες και τους γκέι, που πολλές φορές αποδείχθηκαν περισσότερο «αντράκια» από oρισμένους άνανδρους άνδρες των οποίων ο ανδρισμός στηρίζεται αποκλειστικά σε ένα καθ’ όλα τυχαίο γεγονός της Φύσης.
* Ο Ιωάννης Σάββα είναι αρχαιολόγος - ιστορικός ερευνητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου