☛ Με αφορμή το «Πέντε εμβληματικά κτίρια του αθηναϊκού αρχιτεκτονικού μοντερνισμού» του Γιάννη Πανταζόπουλου: «Δύο σημειωσούλες, τόσες δα: α) Ο Προβελέγγιος, εχθρός του Πικιώνη, αλλά χαλάλι του, έχει σχεδιάσει το Au Revoir, το παλιότερο εν λειτουργία μπαρ της Αθήνας. Οι νυν ιδιοκτήτες του αρνήθηκαν να το πουλήσουν όταν θέλησαν να συνταξιοδοτηθούν στο ξεκίνημα της κρίσης, καθώς υποψήφιοι αγοραστές ήθελαν να το κάνουν τυροπιτάδικο ή ποπάδικο. Απλώς ο γιος του ενός αναγκάστηκε να αλλάξει δουλειά. Είναι το πιο γουντιαλενικό μπαρ της Αθήνας. β) Στην Μπλε Πολυκατοικία, όπου πρόσφατα κάποια μπαλκόνια βάφτηκαν στο αρχικό χρώμα, έχουν κατά καιρούς διαμείνει, μεταξύ άλλων, τόσο ο Λεωνίδας Κύρκος, ο οποίος είχε στήσει πολυβόλο στην ταράτσα της κατά τα Δεκεμβριανά και έλεγχε την περιοχή μέχρι την Πατησίων, όσο και η Σώτη Τριανταφύλλου, η οποία αποχώρησε όταν "δημοκρατικές δυνάμεις" την προπηλάκισαν κατά την παρουσίαση βιβλίου στο Floral, το οποίο, ω του θαύματος, έκλεισε». (Σχόλιο του Γ.) Το εξώφυλλο του τεύχους της περασμένης εβδομάδας
☛ Για τη συνέντευξη «Το αν θα γίνουμε straight ή gay είναι γραμμένο στα γονίδιά μας;» που πήρε ο Θοδωρής Αντωνόπουλος από τον Jacques Balthazart: «Καλά, μην απομακρυνθείτε και πολύ από το βιολογικό επιχείρημα. Όσο πιο "κοινωνικό" φαινόμενο είναι, τόσο μεγαλύτερο πάτημα δίνεται στους "ηθικούς". »Εξάλλου, όταν ανεξαρτήτως ηθών τα μαθηματικά ποσοστά παραμένουν πρακτικά σταθερά, το κοινωνικό περιβάλλον δεν αποτελεί ρυθμιστικό παράγοντα. Με αυτό τον τρόπο επιδρά στο θέμα της κοινωνικής απελευθέρωσης του ατόμου (εν προκειμένω του ομοφυλόφιλου), επηρεάζοντας το αν θα "ντρέπεται" κάποιος ή όχι γι' αυτό που είναι. Άλλο το πώς δημιουργείται η σεξουαλικότητα και άλλο ο τρόπος που αντιμετωπίζεται από την κοινωνία. »Τέλος, αλίμονο στη γενιά που θα ζήσει να δει την Ιατρική να έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να μπορεί να παίζει συνειδητά με τα γονίδια (ευγονική). Τότε νομίζω πως θα έχει φτάσει η πιο ζοφερή στιγμή της ανθρωπότητας όσον αφορά τις κοινωνικές διακρίσεις... όταν θα μπορείς να επιλέγεις». (Σχόλιο του Προσωρινώς ο Ποκοπίκος)
☛ Για το «Πώς η Μέριλ Στριπ έφτασε στο απλησίαστο οσκαρικό ρεκόρ των 21 υποψηφιοτήτων» που έγραψε ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος: «Εξαιρετική ηθοποιός, αλλά δεν ήταν όλες της οι ερμηνείες καλές. Π.χ. στο Ο διάβολος φοράει Prada ήταν εντελώς διεκπεραιωτική, σαν να έκανε αγγαρεία ή, μάλλον, σαν να έλεγε "και πολύ σας πέφτω!". Εντελώς ανούσια υποψηφιότητα...» σχολίασε ο/η ryss, ενώ ο annibas πρόσθεσε: «Έχει δώσει εξαιρετικές ερμηνείες και κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ταλέντο της, αλλά ακόμα κι αν εμφανιστεί σε ταινία απλώς σε πορτρέτο σε τοίχο ή σε φωτογραφία στην εφημερίδα του πρωταγωνιστή είναι αρκετό για την Ακαδημία για να της δώσει μια υποψηφιότητα Β' Ρόλου».
☛ Για τις τρεις «Πληγές της Αθήνας» του περασμένου τεύχους και με αφορμή τη φράση «Πότε θα ξαναποκτήσει η γειτονιά το υπέροχο και μεγάλο της πάρκο; Πότε θα μπει μια τάξη εκεί, στην Αχαρνών;». «Πόσες φορές έχουμε ακούσει φίλους και συγγενείς να λένε με ύφος συνωμοσιολόγου ότι τα Εξάρχεια "επίτηδες τα έχουν αφήσει". Πρόσφατα, φίλος που πριν από δύο χρόνια λάτρευε την πλατεία μου είπε "την πλατεία τη χάσαμε, τώρα πάμε Βαλτετσίου". »Αναρωτιέμαι, τον Άγιο Παντελεήμονα, τα (Κάτω) Πατήσια, την Κυψέλη, την Αττική, τον Άγιο Νικόλαο, τη Βάθη, το Πεδίον του Άρεως, τον Άγιο Παύλο, το Μεταξουργείο, την Ακαδημία Πλάτωνος και τον Κολωνό επίτηδες τα έχουν αφήσει ή απλώς έχουμε ένα κράτος-οπερέτα που δεν μπορεί να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα; Πότε θα μπει μια τάξη εκεί, στην Αθήνα;». (Σχόλιο του Γράφοντα)
☛ Για το «Υπάρχει λόγος που κάθε βίντεο του Konilo στο YouTube έχει πάνω από μισό εκατομμύριο views» του M. Hulot: «Οι Έλληνες YouTubers βασίζουν την επιτυχία τους στις στρατιές παιδιών 12-14 χρονών, γι' αυτό δεν κάνουν επιτυχία σε κανένα άλλο μέσο και καταποντίζονται μετά από λίγα χρόνια, όταν δηλαδή ενηλικιωθεί το φανατικό κοινό. Το ίδιο παθαίνουν και οι Έλληνες "τραγουδιστές", όπως oι Stan, Vegas, Stikoudi, Boys & Noise κ.λπ. κ.λπ.». (Σχόλιο του/της realthinking) Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου