Από τη γενοκτονία των Εβραίων κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Σιάρπβιλ της Νότιας Αφρικής, στις δολοφονίες μαύρων εν ψυχρώ από την αστυνομία στις ΗΠΑ, στις βομβιστικές επιθέσεις κατά τζαμιών ή κέντρων προσφύγων στην Ευρώπη… η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων αποδεικνύεται, δυστυχώς, ακόμα απαραίτητη. Η ανθρωπότητα ζει μια νέα έξαρση του ρατσισμού. Βλέπουμε κόμματα με υπερεθνικιστικές και φασιστικές απόψεις να κερδίζουν έδαφος, τη ρατσιστική προπαγάνδα να διαδίδεται με αυξανόμενη αποτελεσματικότητα μέσω του διαδικτύου, τις επιθέσεις με στόχο μειονότητες, μετανάστες και πρόσφυγες, να έχουν αυξηθεί. Το φαινόμενο δεν είναι βέβαια τυχαίο.
Ο ρατσισμός και ο εθνικισμός βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε περιόδους κρίσεων. Ιδιαίτερα όταν οι κυβερνήσεις επιλέγουν τον εύκολο δρόμο, επιστρατεύοντας την πατριδοκαπηλία και μια ξενοφοβική ρητορική, αντί να χτυπήσουν τις ρίζες της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Τα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με συγκατάβαση. Ο λαϊκισμός και το χάιδεμα τέτοιων απόψεων, τις ενισχύουν στην πράξη και διευκολύνουν την εξάπλωσή τους. Όσο επιτρέπουμε την υποτίμηση και τον παραγκωνισμό του διαφορετικού, τόσο θα φουντώνουν οι καθημερινές ρατσιστικές συμπεριφορές.
Στην τελευταία Έκθεση για την Κύπρο, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (ECRI), καταγράφεται μεταξύ πολλών άλλων ότι: «Ρατσιστικές δηλώσεις στη δημόσια σφαίρα συνεχίζουν να αποτελούν σύνηθες φαινόμενο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου έχει λάβει σαφή θέση κατά των ΛΟΑΤ σε ποικίλες περιπτώσεις. Οι μετανάστες, κυρίως μουσουλμάνοι, συχνά παρουσιάζονται στα ΜΜΕ υπό ένα αρνητικό φως και σχετίζονται με προβλήματα, όπως η αύξηση της ανεργίας και της εγκληματικότητας. Τα ΜΜΕ έχουν επίσης περιγραφεί ως άκρως ομοφοβικά. Ο νόμος για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκφράσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου δεν έχει εφαρμοστεί σε καμία υπόθεση μέχρι τώρα». Το θέμα λοιπόν είναι η συλλογική και θεσμική στάση που πρέπει να εμπεδωθεί και να εκφράζεται καθημερινά ώστε να εκμηδενιστούν οι ρατσιστικές δοξασίες και τα εγκλήματα που αυτές οι δοξασίες τροφοδοτούν. Η πολιτεία έχει την ευθύνη να κατοχυρώσει και να προστατεύσει την ισότητα, όχι μόνο με νόμους και διαδικασίες, αλλά στην πράξη. Είναι καιρός κάποιοι να πληρώσουν για τα ρατσιστικά ξεσπάσματά τους. Είναι καιρός η εκπαίδευση να τεθεί στην εμπροσθοφυλακή αντί να αναπαράγει τέτοιες αντιλήψεις. Είναι όμως μεγάλη και η ευθύνη της κοινωνίας, του καθενός από μας.
Ξεπερνώντας τα στερεότυπα και τις φοβίες μας, να μάθουμε -και ως άτομα αλλά και ως κοινωνικό σύνολονα κρίνουμε τον απέναντί μας, τον δίπλα μας, ως άνθρωπο. Να εναντιωνόμαστε στις καθημερινές πρακτικές διακρίσεων από τα πειράγματα στο σχολείο μέχρι την κακομεταχείριση ατόμων άλλου χρώματος ή εθνικότητας ή την επιλεκτική κάλυψη εγκλημάτων από τα μέσα ενημέρωσης ή την Αστυνομία. Έτσι, θα βάλουμε ένα λιθαράκι στην προσπάθεια να χτίσουμε μια καινούργια, μια ανοιχτή κοινωνία. Όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών είναι αδιαπραγμάτευτα και κανένας άνθρωπος δεν είναι αόρατος. Μια κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί αλλά είναι όλοι ίσοι. Γιατί, δεν μπορούμε να διεκδικούμε ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα και την ίδια ώρα να κλείνουμε τα μάτια στις διακρίσεις που γίνονται δίπλα μας, όποια και αν είναι η βάση τους το χρώμα, η θρησκεία, η γλώσσα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου