Προσοχή πόθος: Το «Call me By Your Name» του Λούκα Γκουαντανίνο ενθουσίασε το Sundance

Μία από τις πιο πολυσυζητημένες πρεμιέρες του φετινού φεστιβάλ του Sundance, είναι η νέα ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο «Call Me By Your Name», βασισμένη στο ομώνυμο, εξαιρετικό μυθιστόρημα του Αιγύπτιου συγγραφέα και καθηγητή Θεωρίας της Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, Αντρέ Ασιμάν. 
Παραδομένο στα θέλγητρα ενός ειδυλλιακού καλοκαιριού στη βόρεια Ιταλία του 1983, το «Call Me By Your Name» συνεχίζει την κινηματογραφική διερεύνηση του ερωτικού πόθου, σταθερή θεματική του Γκουαντανίνο και στις συνεργασίες του με την Τίλντα Σουίντον στα «Είμαι ο Έρωτας» (2009) και το φετινό «Κάτω από τον Ήλιο». Η ταινία εστιάζει στον νεαρό Έλιο Πέρλμαν (Τίμοθι Σαλαμέ) που περνά τις διακοπές του σε μία οικογενειακή βίλα του 17ου αιώνα, ώσπου μια μέρα καταφθάνει ο γοητευτικός Όλιβερ (Άρμι Χάμερ), φίλος του πατέρα του Έλιοτ (στο ρόλο ο σπουδαίος καρατερίστας Μάικλ Στούλμπαργκ) και διαπρεπής καθηγητής στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. 
Οι ηλιόλουστες μέρες θα αυξήσουν την ερωτική ένταση και οι Έλιο και Όλιβερ θα ανακαλύψουν τη μεθυστική ομορφιά μιας κρυφής επιθυμίας που τους σιγοκαίει, όσο ο καλοκαιρινός ήλιος. Με ένα εντυπωσιακό μέσο όρο 97/100 στο Metascore και με τους κριτικούς να κάνουν λόγο για μία «αριστοτεχνική δουλειά» (Jordan Hoffman, The Guardian) που ενσωματώνει επιρροές από το σινεμά του Τζέιμς Άιβορι (ο οποίος έχει συνεργαστεί στο σενάριο), του Φρανσουά Οζόν («8 Γυναίκες») και του Πέδρο Αλμοδόβαρ, το «Call Me By Your Name» σύμφωνα με τον Peter Debruge είναι «σχεδόν επαναστατικό». Στην κριτική του στο Variety γράφει πως «...εκτός από λίγες στιγμές στο "Maurice" και το "Brokeback Mountain", ο έρωτας και η οικειότητα μεταξύ δύο αρσενικών χαρακτήρων δεν είχε ποτέ την πραγματική αίσθηση ή το συναισθηματικό σπαραγμό σε κινηματογραφικό πλαίσιο όπως εδώ. Είναι σχεδόν επαναστατικό. Είναι κινηματογραφική τέχνη». Aν και η ταινία λαμβάνει χώρα στο παρελθόν, τα δικαιώματα της ΛΟΑΤ κοινότητας και η πολιτική σκέπη της Προεδρίας Τραμπ, την κάνει ιδιαίτερα επίκαιρη. Στη συνέντευξη τύπου ο σκηνοθέτης Λούκα Γκουαντανίνο κατηγόρησε ευθέως τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Μάικ Πένς, και τη μεσαιωνική του αντίληψη περί θεραπείας μετατροπής ομοφυλοφίλων για αλλαγή σεξουαλικού προσανατολισμού. «...η ιδέα πως μπορείς να αντιστρέψεις την ταυτότητα κάποιου, από μη-κανονική σε κανονική, μιλά περισσότερο για τον ίδιο [σ.τ.σ. τον Πενς]. 
Είμαι πολύ περίεργος να μάθω αν κάποιος στο στενό του κύκλο μπορεί να μας πει τι πραγματικά σκέφτεται ο Κος Πενς για τον εαυτό του», δήλωσε ο σκηνοθέτης. Στα 12 χρόνια από το «Brokeback Mountain», έχει υπάρξει σημαντική πρόοδος σε μικρή και μεγάλη οθόνη όσον αφορά την ύπαρξη ομοφυλόφιλων χαρακτήρων («Carol», «Glee» το φετινό «Moonlight» κ.α.), μα η αποδοχή σε κοινωνικό επίπεδο δεν είναι δεδομένη. 
Το 2006 ο Χιθ Λέτζερ και ο Τζέικ Τζίλενχαλ θεωρήθηκαν θαρραλέοι που συμμετείχαν στην ταινία του Ανγκ Λι, ενώ ο σκηνοθέτης Τζόναθαν Ντέμι είχε δηλώσει το 1994 με αφορμή το «Philadelphia» «...θα ήθελα το 2013 να βλέπουν το "Φιλαδέλφεια" και να λένε: Μα το πιστεύεις πως είχαν τέτοιου είδους προβλήματα;» (Περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, #45). Ο Άρμι Χάμερ («The Social Network», «Κωδικό Όνομα U.N.C.L.E.»), ο ερωτικός καταλύτης του «Call Me By Your Name» πιστεύει πως «η τέχνη είναι ένας επιδραστικός και ελπιδοφόρος παράγοντας αλλαγής. Κοινωνιολογικά, θα ήθελα να ελπίζω ότι έχουμε εξελιχθεί αρκετά ώστε να μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω και δούμε την ανθρωπιά, την αλήθεια, που είναι παρούσες σε κάθε επιθυμία».