Συντάκτης:
Συναντηθήκαμε με τον Βαγγέλη Ραπτόπουλο, τον γνωστό συγγραφέα, στο μοναδικό γκέι-λέσβιαν μπαρ-ρεστοράν της πόλης στην πλατεία Αυδή. Τη «Μυροβόλο», στην οποία μας υποδέχτηκε η φιλόξενη Μαίρη Ψαρουδάκη. Εχω πάει κι άλλες φορές εκεί.
Εξαιρετικό το περιβάλλον, τα βλέμματα των κοριτσιών είναι πιο υγρά και πιο ζεστά σε σχέση με τα άλλα μπαρ, δημιουργείται ενδιαφέρον στην πορεία της βραδιάς, μου θυμίζει τις πιο σέξι και ζωηρές καταστάσεις που ζούσαμε στα μπαρ παλιότερα. Και συναντηθήκαμε εκεί γιατί το τελευταίο μυθιστόρημά του λέγεται «Λεσβία» (Κέδρος) και αναφέρεται στην ιστορία δύο κοριτσιών που είναι ερωτευμένα μεταξύ τους. Η Βιβή που είναι 100% σίγουρη για τον εαυτό της και η Μελίνα που δεν είναι και τόσο. «Η Μελίνα νιώθει έτσι μόνο όταν είναι με τη Βιβή, ενώ η τελευταία μάλλον νιώθει έτσι πάντα ή πολύ πιο συχνά εν πάση περιπτώσει. Ναι, η Βιβή τής το έχει εξομολογηθεί ότι έχει στο παρελθόν νιώσει έτσι και γι’ άλλες κοπέλες και γυναίκες» γράφει ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος και αποκαλύπτει πως αντιμετώπισε κάποιου είδους προβλήματα με το βιβλίο και το θέμα του.
«Αιφνιδιάστηκα, γιατί δεν περίμενα ότι παραμένουμε τόσο βαθιά συντηρητική κοινωνία. Αναγνώστες μού έστειλαν μηνύματα ότι τους προπηλάκισαν επειδή κρατούσαν στα χέρια τους το βιβλίο -σ’ ένα πάρκο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και σ’ ένα τραμ στην Αθήνα, όπου μετά την αντίδραση μιας ηλικιωμένης στράφηκαν σχεδόν όλοι οι επιβάτες εναντίον του αναγνώστη μου.
»Επίσης ο πωλητής του μυθιστορήματος στη Βόρεια Ελλάδα με ενημέρωσε ότι πάμπολλοι βιβλιοπώλες εκεί αρνήθηκαν να πάρουν το βιβλίο, φοβούμενοι τις αντιδράσεις στενόμυαλων πελατών τους. Βιβλιοπώλης της Νέας Ερυθραίας στην Αθήνα, δήλωσε σε αναγνώστρια που του το ζήτησε ότι δεν βάζει στο μαγαζί του «τέτοια αίσχη».
Βέβαια, στη «Μυροβόλο» τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τα κορίτσια ένιωθαν πολύ πιο απελευθερωμένα στο περιβάλλον τους, φλέρταραν, φιλιούνταν, αγκαλιάζονταν. Αλλωστε τα νέα παιδιά είναι πολύ πιο απελευθερωμένα από τις παλιότερες γενιές σε σχέση με τα θέματα του φύλου και του σώματός τους.
Συμφωνεί και ο Βαγγέλης. «Για τους νεότερους παρόμοια θέματα έχουν λυθεί εκ των πραγμάτων. Γιατί οι νέοι βιώνουν τη ρευστότητα του φύλου και την κατάργηση των στερεότυπων άντρας-γυναίκα, με τα οποία ανατράφηκαν οι παλαιότερες γενιές. Στους νέους η μοναξιά θερίζει και πολλοί μένουν για χρόνια αζευγάρωτοι, ενώ είναι ευκολότερο να κάνεις σεξ παρά σχέση με συναισθηματικό βάθος.»Ανεξαρτήτως του εάν αυτή θα είναι ετεροφυλόφιλη ή ομοφυλόφιλη. Εμείς πάλι ευκολότερα συνάπταμε σχέσεις και δυσκολότερα κάναμε σεξ. Εχουν συμβεί κολοσσιαίες αλλαγές σε σύγκριση με το παρελθόν».
Γι’ αυτό και δεν τίθεται καν το ζήτημα αν γεννιέσαι ή γίνεσαι λεσβία... «Φυσικά. Κατά πόσο γεννιόμαστε ή γινόμαστε οτιδήποτε στη ζωή; Εκ γενετής ή λόγω ανατροφής καταλήγουμε να είμαστε το ένα ή το άλλο;» απαντά ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος. «Απέναντι σ’ αυτό ακόμα και η επιστήμη είναι διχασμένη. Πιστεύω όμως ότι το φύλο μας είναι μια κοινωνική κατασκευή και ότι το ανακαλύπτουμε, για να μην πω ότι το δημιουργούμε, στην πορεία της ζωής μας. Είναι ανεξάρτητο από τα γεννητικά μας όργανα και στην πραγματικότητα η διαδικασία συνεχίζεται εφ’ όρου ζωής. Φέρ’ ειπείν, για ένα αρσενικό κάθε θηλυκό, που ερωτεύεται ή κάνει σεξ μαζί του, του βγάζει και μια διαφορετική πλευρά στην επιφάνεια: πιο βίαιη ή πιο τρυφερή και ούτω καθεξής».
Μπορεί ένα βιβλίο να βοηθήσει κάποιους ανθρώπους; «Η λογοτεχνία βοηθάει εκ των πραγμάτων, άλλοτε παίζοντας έναν παρηγορητικό ρόλο κι άλλοτε διευρύνοντας τις συνειδήσεις. Η ‘‘Λεσβία’’, φέρ’ ειπείν, παρηγορεί όχι μόνο τις λεσβίες, αλλά οποιονδήποτε ανήκει σε μια μειονότητα που βρίσκεται υπό διωγμόν.
Και κυρίως διευρύνει τη συνείδηση των υπολοίπων, υποδεικνύοντάς τους ότι όσοι και όσες ανήκουν στη ΛΟΑΤ κοινότητα δεν είναι εξωγήινα όντα, αλλά κανονικοί άνθρωποι. Γι’ αυτό και ζωντάνεψα έναν τοξικομανή και ψυχοπαθή χούλιγκαν και βιαστή στη ‘‘Λεσβία’’. Αυτός παραμένει ανενόχλητος παρότι είναι όντως τέρας, ενώ το λεσβιακό ζευγάρι της ιστορίας μου καταδιώκεται και υφίσταται κάθε είδους βία, χωρίς να έχει κάνει τίποτα το επιλήψιμο, εκτός από το να ζει έναν παθιασμένο έρωτα».
Πολυγραφότατος ο συγγραφέας, έχει κυκλοφορήσει έως τώρα 25 βιβλία! «Διάφοροι εκεί έξω θεωρούν ότι γράφω ασταμάτητα, με τόσα που έχω εκδώσει» λέει χαμογελώντας. «Ομως περνάω αχανή χρονικά διαστήματα στα οποία δεν σταυρώνω λέξη.
Πάντως όταν με κυριεύει μια ιδέα, της αφοσιώνομαι όσο πιο πολύ γίνεται. Οχι μόνο ξυπνάω και γράφω, αλλά θα έλεγα ότι γράφω ακόμα και στον ύπνο μου.
Σε περιόδους συγγραφικού οίστρου ο εφιάλτης μου είναι το να μπλοκάρω και να μην μπορώ να γράψω παρακάτω (μου έχει συμβεί άπειρες φορές κι έχω ένα σωρό ημιτελή γραπτά στα συρτάρια μου), πράγμα που επιταχύνει περισσότερο τις προσπάθειές μου.
Από κει και πέρα άλλα γραπτά μου ολοκληρώθηκαν ταχύτατα, τουλάχιστον το πρώτο χέρι, σαν να είχε σπάσει ένα φράγμα. Κι άλλα με εξαιρετική δυσκολία, σαν κινέζικο μαρτύριο, λέξη λέξη, σταγόνα τη σταγόνα».
Μιλήσαμε και για πολιτικά με τον Βαγγέλη, προς το τέλος της κουβέντας μας. «Ο ΣΥΡΙΖΑ τα έκανε όπως τα έκανε, έτσι χάλια, εντάξει, αλλά μπορεί η Νέα Δημοκρατία να μας σώσει;» του λέω. «Δείτε τι έγινε με την ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή για το επίδομα στους χαμηλοσυνταξιούχους, που προανήγγειλε ο Τσίπρας και κόντεψε να μας στοιχίσει ένα Grexit από τον Σόιμπλε» απαντά. «Είναι απίστευτο, αλλά η Δεξιά και το Ακραίο Κέντρο, Ποτάμια και τα ρέστα, κυριολεκτικά δεν παίζονται! Εννοώ ότι, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποταχτεί σχεδόν ολοσχερώς στις απαιτήσεις και τις πιέσεις των δανειστών, οι Βενιζελο-Κούληδες κατορθώνουν πάντα να εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως, όσο πιο δουλοπρεπείς γίνεται απέναντί τους.
Πώς στο καλό το πετυχαίνουν αυτό; Χρειάζεται ιδιαίτερο ταλέντο. Με άλλα λόγια, μπορεί να έχουμε ήδη βουλιάξει όσο πιο βαθιά γίνεται, είναι σίγουρο όμως ότι η Ν.Δ. όχι μόνο δεν θα μας σώσει, αλλά θα βρει τον τρόπο να μας βουλιάξει ακόμα περισσότερο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου