«ΔΕΝ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΑΜΕ μόνο το σύμφωνο συμβίωσης (για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα). Έχουμε καταψηφίσει και το σύμφωνο συμβίωσης για ετερόφυλα ζευγάρια. Εμείς θεωρούμε ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων, οι ερωτικές, οι συναισθηματικές, η συμβίωση αυτή, δεν μπορούν να στηρίζονται σε καταναγκαστικά μέτρα, με οικονομικά ή άλλα κριτήρια που είναι περασμένων εποχών… Προς τι λοιπόν ο λόγος να στηριζόμαστε σε έναν παρωχημένο αναχρονιστικό θεσμό που είναι ο γάμος είτε με τη μορφή του πολιτικού ή θρησκευτικού είτε με τη μορφή του συμφώνου συμβίωσης;», είπε προχτές ο γ.γ. του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας μιλώντας στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού στον Alpha, και αν κάποιος αγνοούσε τη μέχρι τώρα στάση του κόμματός του απέναντι στα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα θα υπέθετε ότι, έστω με καθυστέρηση μισού αιώνα, το ΚΚΕ αίφνης κατελήφθη από το ελευθεριακό πνεύμα των '60s!
Όμως όχι, το «κόμμα του λαού» δεν εναγκαλίστηκε αίφνης τη σεξουαλική επανάσταση, τις ελεύθερες σχέσεις, την πολυγαμία και τα κοινόβια, φαινόμενα που στην εποχή τους απαξίωνε, όπως όλα τα δογματικά Κ.Κ., που ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τη Νέα Αριστερά και τα κινήματα αμφισβήτησης.
Οι φιλελεύθερες αντιλήψεις της Οκτωβριανής Επανάστασης περί τη σεξουαλικότητα «θάφτηκαν» εξάλλου μαζί με τον Λένιν ήδη από τη δεκαετία του ’20. Στους ομοφυλόφιλους μάλιστα καταλογιζόταν (και στην Ελλάδα) ότι εξαιτίας ακριβώς του «πάθους» τους ήταν μειωμένης αξιοπιστίας και ηθικής συγκρότησης και άρα επιρρεπείς στην προδοσία ενώ η σεξουαλική ελευθεριότητα θεωρούνταν σύμπτωμα της καπιταλιστικής παρακμής.
Και αν μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» τα περισσότερα Κ.Κ. ή ό,τι απέμεινε από αυτά στη Δύση άλλαξαν ρότα, κάνοντας «ανοίγματα» και στους ΛΟΑΤΚΙ+, το δικό μας παρέμεινε προσκολλημένο σε ξεπερασμένα ιδεολογικά σχήματα, αλλάζοντας απλώς ρητορική.
Και αν μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» τα περισσότερα Κ.Κ. ή ό,τι απέμεινε από αυτά στη Δύση άλλαξαν ρότα, κάνοντας «ανοίγματα» και στους ΛΟΑΤΚΙ+, το δικό μας παρέμεινε προσκολλημένο σε ξεπερασμένα ιδεολογικά σχήματα, αλλάζοντας απλώς ρητορική.
Για να μην αδικούμε εντελώς τον Περισσό, επιχείρησε κάποια δειλά βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια, αν αναλογιστεί κανείς ότι παλιότερα απέφευγε την παραμικρή αναφορά – επί δεκαετίες οι ΛΟΑΤΚΙ+ για το κόμμα ήταν απλώς «αόρατοι», σε ερωτηματολόγια μάλιστα που είχε στείλει παλιότερα το ΑΚΟΕ ζητώντας τις θέσεις των κομμάτων για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, σιωπούσε επιδεικτικά.
Όταν βέβαια λέμε βήματα, εννοούμε ότι διακρίνει επιτέλους τον «ελέφαντα στο δωμάτιο» αλλά μέχρι εκεί. Ποτέ δεν έβαλε στην ατζέντα του κανένα ζήτημα που να αφορά τους ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπους, ποτέ δεν εμφάνισε κάποιον-α ανοικτά ΛΟΑΤΚΙ+ υποψήφιο-α, ακόμα και στην περίπτωση που ήταν «φως φανάρι», ποτέ δεν ψήφισε οποιοδήποτε θεσμικό μέτρο ήρθε στη βουλή μετά το ’15, ούτε καν το σύμφωνο συμβίωσης και τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.
Προσπαθώντας μάλιστα ο σ. Κουτσούμπας να δικαιολογήσει την αποχή από την ψήφιση του συμφώνου το ’15, είπε τότε (στον Δημήτρη Δανίκα) ότι το κόμμα διαφωνούσε με τη δυνατότητα τεκνοθεσίας και από τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρια, όπως και με την προοπτική να ακολουθήσει «νόμος για το κοινωνικό φύλο», μια θεωρία «στην οποία είμαστε επίσης αντίθετοι».
Είχε πει τότε κι άλλα «μαργαριτάρια», ότι είναι δικαίωμα του ενήλικου να επιλέγει (λες και η σεξουαλικότητα είναι ζήτημα επιλογής) «αρκεί να μην προκαλεί», ως παραδείγματα δε τέτοιων προκλήσεων έφερνε άνδρες ή γυναίκες που αλλάζουν πολλούς ερωτικούς συντρόφους «γιατί το ήθος έχει κι αυτό την κοινωνική του διάσταση, εξάλλου είναι και το ατομικό, τι νιώθω εγώ, ζούμε σε μια κοινωνία με ανθρώπους δίπλα μας, έχουμε παιδιά», κάνοντας ακόμα και τον Καρατζαφέρη του ΛΑΟΣ να φαντάζει πιο «προχώ» σε τέτοια ζητήματα.
Σε συνέντευξή του στη LiFO δυο χρόνια αργότερα και έχοντας μάλλον συνειδητοποιήσει ότι δεν ζούμε πια στη βικτωριανή εποχή, αφού κατηγόρησε μεν την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ότι με την επέκταση του συμφώνου «αποσκοπούσε να κρύψει την επίθεση διαρκείας στα δικαιώματα των εργαζομένων», διακήρυττε ότι το ΚΚΕ παλεύει για μια σειρά κοινωνικά δικαιώματα ανεξάρτητα από φύλο, σεξουαλικό προσανατολισμό, φυλή ή θρησκεία. Όπως παλεύει σταθερά και ενάντια στον ρατσισμό που εκδηλώνεται εις βάρος ανθρώπων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό».
«Πιστεύουμε επίσης», συνέχιζε, ότι «άλλα ζητήματα που υπάρχουν στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, όπως για παράδειγμα τα κληρονομικά, μπορούν να διευθετηθούν μέσω ιδιωτικών συμφωνητικών, συμβολαιογραφικών πράξεων, ότι μπορούν να γίνουν οι αναγκαίες τροποποιήσεις στον Αστικό Κώδικα για ομόφυλα ζευγάρια», θέση ανάλογη με αυτή που επανέλαβε και τώρα στη Ναταλία Γερμανού. Το ότι ο ίδιος ο σ. Κουτσούμπας όπως και αρκετοί άλλοι ομοϊδεάτες του έχει κάνει κανονικά χρήση του «αστικού» δικαιώματός του στον γάμο, τον οποίο επιδεικτικά απαξιώνει για άλλες ομάδες ανθρώπων, αποτελεί μάλλον λεπτομέρεια.
Το γεγονός, τώρα, ότι δεν μπορείς να σταθείς δίπλα στον άνθρωπό σου και να πάρεις αποφάσεις γι' αυτόν στα δύσκολα (σε περίπτωση νοσηλείας π.χ.), αν δεν διατηρείς μια αναγνωρισμένη συγγενική σχέση α’ βαθμού μαζί του, ότι αν τον κληρονομήσεις υπό αυτό το καθεστώς φορολογείσαι με 40%, δεν τον απασχόλησε βέβαια ούτε τότε, ούτε τώρα, όπως δεν τον απασχολεί τι γίνεται με τα παιδιά ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων από προηγούμενη ετερόφυλη σχέση, με εκείνα τα παιδιά που από μικρά νιώθουν διαφορετικά και μια σειρά άλλες ανισότητες και διακρίσεις. Αυτά είναι θέματα που προφανώς θα λυθούν αυτόματα, σαν επικρατήσει ο σοσιαλισμός, στην πορεία για τον οποίο δεν πειράζει και να «θυσιαστούν» μερικοί άνθρωποι ή και ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Οι δε συμβολαιογράφοι ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων σίγουρα θα τον μακαρίζουν για τη στήριξη των εργασιών του κλάδου τους!
Όμως, αλήθεια, δεν μας είπε ο σύντροφος, θεωρεί άραγε εξίσου καταδικαστέα και μια σειρά άλλα «αστικά» δικαιώματα για τα οποία αγωνίστηκαν και οι κομμουνιστές, όπως το 8ωρο, οι μισθολογικές αυξήσεις, τα επιδόματα, το ταμείο ανεργίας, τα μέτρα ασφαλείας σε εργασιακούς χώρους κ.λπ. και αν ναι, γιατί δεν ζητά να καταργηθούν ώστε η επιστροφή στον «πρωτόγονο» καπιταλισμό να ισχυροποιήσει το επαναστατικό φρόνημα του προλεταριάτου;
Είναι νομίζω ξεκάθαρο ότι αυτό που έχει αλλάξει στο ΚΚΕ αναφορικά με τους ΛΟΑΤΚΙ+ αλλά και τα κοινωνικά ήθη γενικότερα δεν είναι οι απόψεις, αλλά η αιτιολόγησή τους. Είναι, επιπλέον, ίσως το μόνο κομμουνιστικό ή κομμουνιστογενές κόμμα στη Δυτική Ευρώπη που διατηρεί οπισθοδρομικές έως αντιδραστικές απόψεις αναφορικά με τέτοια ζητήματα.
Αναρωτιέμαι πώς το εκλαμβάνουν αυτό οι ΛΟΑΤΚΙ+ ψηφοφόροι του ή οι κοντινοί τους άνθρωποι – γιατί υπάρχουν εννοείται και τέτοιοι. Όπως υπάρχουν και άνθρωποι πιο ανοικτόμυαλοι που για δικούς τους λόγους, προσδοκίες ή «κολλήματα» εξακολουθούν να το στηρίζουν, αποφεύγοντας ακόμα και την εσωκομματική κριτική.
Όμως την κομματική ηγεσία δεν την πολυαπασχολεί αυτή η μειοψηφία, περισσότερο την ενδιαφέρει να είναι αρεστό στους «παραδοσιακούς» ψηφοφόρους του, η πλειονότητα των οποίων είναι «παλαιών ηθών». Και δεδομένου ότι η ηγεσία φαίνεται ικανοποιημένη με αυτό το 5-5.5% που παίρνει στις τελευταίες αρκετές εκλογικές αναμετρήσεις, μάλλον θα αργήσουμε να δούμε ουσιαστικές αλλαγές επ’αυτού στον Περισσό. Που για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε πολύ άτολμος και πολύ λίγος απέναντι στις σύγχρονες προκλήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου