Ευρώπη: Η ομοφοβία πάει στις κάλπες – θα νικήσει;

 Μετά τη

ν επίθεση που δέχτηκε ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων ανδρών τον περασμένο Φεβρουάριο σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό της Ρώμης, άρχισαν να πληθαίνουν στην Ιταλία οι φωνές διαμαρτυρίας και αγανάκτησης, με πάρα πολλούς πολίτες και πολιτικούς να ζητούν τη θέσπιση νόμου με στόχο την πάταξη της ομοφοβίας. Παρουσιάστηκε ένα σχετικό νομοσχέδιο (στο πλαίσιο του οποίου θα ενισχυόταν επίσης η προστασία των γυναικών και των ατόμων με αναπηρίες) το οποίο απορρίφθηκε σχεδόν αυτομάτως από τα κόμματα της ακροδεξιάς ως «ομοφυλοφιλική προπαγάνδα» ενώ τις επιφυλάξεις του έσπευσε να εκφράσει και το Βατικανό. Τελικά το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε στην ιταλική Βουλή πέρυσι τον Νοέμβριο. Την προηγούμενη εβδομάδα, ωστόσο, απορρίφθηκε από τα μέλη της Γερουσίας, γεγονός που ενθουσίασε το σύνολο της συντηρητικής παράταξης στο ιταλικό κοινοβούλιο. Οι υποστηρικτές του νομοσχεδίου από την πλευρά τους έκαναν λόγο για απομάκρυνση της Ιταλίας από τις ευρωπαϊκές αξίες ενώ η ευρωβουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος Πίνα Πιτσέρνο χαρακτήρισε την απόρριψή του ως «μία από τις χειρότερες σελίδες στην ιστορία της Ιταλικής Δημοκρατίας». Πολιτισμικός πόλεμος Τα παραπάνω εξιστορεί σε άρθρο του ο Αντονι Φαϊόλα της Washington Post, υποστηρίζοντας, μάλιστα, πως η εξέλιξη της υπόθεσης στην Ιταλία είναι ενδεικτική όσον αφορά το πώς τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων κατέληξαν να αποτελούν το νέο μέτωπο του πολυδιάστατου πολιτισμικού πολέμου που μαίνεται εδώ και καιρό και στην Ευρώπη. Στην ίδια ήπειρο όπου τέθηκαν οι βάσεις για τη νομιμοποίηση των γάμων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, η αντιπαράθεση για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων «μετατρέπεται σε υπαρξιακό ζήτημα για το πιο φιλόδοξο πολιτικό και οικονομικό μπλοκ του κόσμου», υποστηρίζει ο αμερικανός αρθρογράφος 

Εκφραστές της πολιτικής ομοφοβίας στην Ευρώπη δεν είναι απαραίτητα τα ακροδεξιά κόμματα. Ο Γκερτ Βίλντερς στην Ολλανδία και η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία βάλλουν κυρίως κατά των μεταναστών και των προσφύγων, φτάνοντας, μάλιστα, στο σημείο να αυτοπαρουσιάζονται ως προστάτες της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας από την απειλή του ισλαμιστικού φονταμενταλισμού. Και η Αλις Βάιντελ, η επικεφαλής (μαζί με τον Αλεξάντερ Γκάουλαντ) της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία, είναι μία λεσβία μητέρα. Βουλευτές φιλελεύθερων ευρωπαϊκών κομμάτων έχουν κατηγορήσει τον Πούτιν αλλά και αμερικανικές οργανώσεις χριστιανών φονταμενταλιστών ότι χρηματοδοτούν ακτιβιστικές δράσεις κατά των δικαιωμάτων της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ και των αμβλώσεων στην Ευρώπη. 

Το δημοψήφισμα του Ορμπαν Κατά πόσο είναι αποδοτική η ομοφοβία ως πολιτική στρατηγική θα διαπιστωθεί την επόμενη χρονιά στην Ουγγαρία. «Καθώς θα είναι αντιμέτωπος με μία ενωμένη αντιπολίτευση στις εκλογές της επόμενης χρονιάς, ο αυταρχικός πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν, ο οποίος ανέκαθεν προωθούσε τις “χριστιανικές αξίες” ενώ σε μεγάλο βαθμό απέφευγε να κηρύξει (όπως συνέβη στην Πολωνία) πόλεμο στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, τώρα προφανώς εκτιμά πως το ζήτημα μπορεί να του προσφέρει τη νίκη», εξηγεί ο Αντονι Φαϊόλα. Επιδιώκοντας, για παράδειγμα, να συσπειρώσει γύρω του τους συντηρητικούς και θρησκευόμενους ψηφοφόρους της Ουγγαρίας προέβη στην προκήρυξη δημοψηφίσματος για τον ομοφοβικό νόμο του, στον οποίο εναντιώνεται, φυσικά, η ΕΕ. Εκείνος υποστηρίζει πως προστατεύει τα παιδιά, απαγορεύοντας οποιαδήποτε απεικόνιση/αναφορά ανθρώπων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας σε υλικό που προορίζεται για αυτά. «Η εκστρατεία κατά της ομοφυλοφιλίας στην Ουγγαρία εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά αυτό το καλοκαίρι. Είναι σαν να αντέγραψαν την κυβέρνηση της Πολωνίας. Στην Ουγγαρία πραγματικά δεν υπήρξε πότε πριν μία πολιτική παράδοση κατά των ομοφυλόφιλων. Υπάρχει όμως τώρα», σημείωσε ο Πέτερ Κρέκο, διευθυντής του Political Capital Institute που εδρεύει στη Βουδαπέστη. 

Εκφραστές της πολιτικής ομοφοβίας στην Ευρώπη δεν είναι απαραίτητα τα ακροδεξιά κόμματα. Ο Γκερτ Βίλντερς στην Ολλανδία και η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία βάλλουν κυρίως κατά των μεταναστών και των προσφύγων, φτάνοντας, μάλιστα, στο σημείο να αυτοπαρουσιάζονται ως προστάτες της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας από την απειλή του ισλαμιστικού φονταμενταλισμού. Και η Αλις Βάιντελ, η επικεφαλής (μαζί με τον Αλεξάντερ Γκάουλαντ) της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία, είναι μία λεσβία μητέρα. Βουλευτές φιλελεύθερων ευρωπαϊκών κομμάτων έχουν κατηγορήσει τον Πούτιν αλλά και αμερικανικές οργανώσεις χριστιανών φονταμενταλιστών ότι χρηματοδοτούν ακτιβιστικές δράσεις κατά των δικαιωμάτων της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ και των αμβλώσεων στην Ευρώπη. Το δημοψήφισμα του Ορμπαν Κατά πόσο είναι αποδοτική η ομοφοβία ως πολιτική στρατηγική θα διαπιστωθεί την επόμενη χρονιά στην Ουγγαρία. «Καθώς θα είναι αντιμέτωπος με μία ενωμένη αντιπολίτευση στις εκλογές της επόμενης χρονιάς, ο αυταρχικός πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν, ο οποίος ανέκαθεν προωθούσε τις “χριστιανικές αξίες” ενώ σε μεγάλο βαθμό απέφευγε να κηρύξει (όπως συνέβη στην Πολωνία) πόλεμο στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, τώρα προφανώς εκτιμά πως το ζήτημα μπορεί να του προσφέρει τη νίκη», εξηγεί ο Αντονι Φαϊόλα. 

Επιδιώκοντας, για παράδειγμα, να συσπειρώσει γύρω του τους συντηρητικούς και θρησκευόμενους ψηφοφόρους της Ουγγαρίας προέβη στην προκήρυξη δημοψηφίσματος για τον ομοφοβικό νόμο του, στον οποίο εναντιώνεται, φυσικά, η ΕΕ. Εκείνος υποστηρίζει πως προστατεύει τα παιδιά, απαγορεύοντας οποιαδήποτε απεικόνιση/αναφορά ανθρώπων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας σε υλικό που προορίζεται για αυτά. «Η εκστρατεία κατά της ομοφυλοφιλίας στην Ουγγαρία εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά αυτό το καλοκαίρι. Είναι σαν να αντέγραψαν την κυβέρνηση της Πολωνίας. Στην Ουγγαρία πραγματικά δεν υπήρξε πότε πριν μία πολιτική παράδοση κατά των ομοφυλόφιλων. Υπάρχει όμως τώρα», σημείωσε ο Πέτερ Κρέκο, διευθυντής του Political Capital Institute που εδρεύει στη Βουδαπέστη. Πηγή: Protagon.gr