Το πρώτο αθηναϊκό Queer Liberation March πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στο κέντρο της Αθήνας. Η πορεία είχε ως αφετηρία την πλατεία Εξαρχείων, πέρασε από το μέρος που δολοφονήθηκε ο Ζακ και κατέληξε στη Βουλή.
TOURETTEPHOTOGRAPHY TOURETTEPHOTOGRAPHY
Πρόκειται για πορεία αφιερωμένη στην παγκόσμια ημέρα υπερηφάνειας.
TOURETTEPHOTOGRAPHY
Στόχος του κινήματος είναι η απεμπλοκή των διεκδικήσεων της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας «από την καπιταλιστική κανονικότητα, η οποία λειτουργεί δομικά ως μηχανή παραγωγής αποκλεισμών, επισφάλειας, και ευαλωτότητας».
Χρώματα, συνθήματα υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, των αμφιφυλόφιλων και των τρανς και άλλα μουσικοχορευτικά δρώμενα γέμισαν τους δρόμους της Θεσσαλονίκης το μεσημέρι του Σαββάτου στο πλαίσιο της πολύχρωμης πορείας ελεύθερης έκφρασης για το 4ο αυτοοργανωμένο Thessaloniki Pride
Της πορείας, που ξεκίνησε από το άγαλμα Βενιζέλου, προηγήθηκε συγκέντρωση στην πλατεία Δικαστηρίων, όπου οι παρευρισκόμενοι μοιράστηκαν προσωπικές εμπειρίες.
Πραγματοποιήθηκαν μεταξύ άλλων body painting, ομιλίες και χορευτικά show, ενώ πολλοί κρατούσαν πολύχρωμες σημαίες.
Με κεντρικό σύνθημα «Φύλο, Φυλή, Ζωή παγιδευμένη, η κανονικότητα με αίμα είναι βαμμένη», οι 300 και πλέον διαδηλωτές διαμαρτύρονται ενάντια στις ρατσιστικές συμπεριφορές που δέχονται, στέλνοντας καθολικό μήνυμα κατά των ανισοτήτων.
Οι συμμετέχοντες σε ανακοίνωσή τους τονίζουν μεταξύ άλλων, ότι «ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας, είμαστε εδώ για να δείχνουμε αλληλεγγύη και φροντίδα το ένα στο άλλο. Η κατάσταση που διανύουμε είναι πολύ κρίσιμη και το να κατεβούμε στο δρόμο είναι αναγκαιότητα».
Σύμφωνα με το voria.gr, έγραψαν και σχετικά γκραφίτι σε τοίχους.
Οι διαμαρτυρόμενοι έκαναν μια στάση στην οδό Τσιμισκή στο ύψους του εμπορικού κέντρου όπου βρίσκεται το Προξενείο των ΗΠΑ καθώς και έξω από το ΑΤ Λευκού Πύργου, φωνάζοντας συνθήματα. Στο σημείο υπήρχε ισχυρή αστυνομική δύναμη.
Την ετήσια λίστα με τα βιβλία για τα οποία υποβλήθηκαν τα περισσότερα αιτήματα απομάκρυνσής τους από βιβλιοθήκες, σχολεία και πανεπιστήμια στις ΗΠΑ το 2019 παρουσίασε η Αμερικανική Ένωση Βιβλιοθηκών (ALA). Στη λίστα αυτή κυριαρχούν τα βιβλία με ομοφυλόφιλους, αμφιφυλόφιλους ή τρανς χαρακτήρες (LGBTQ/ΛΟΑΤ): ισχύει για τα οκτώ από τα δέκα πρώτα βιβλία της λίστας. «Παρατηρούμε ότι η πλειοψηφία των βιβλίων με τις περισσότερες καταγγελίες έχουν ΛΟΑΤ θέματα ή χαρακτήρες, και μάλιστα τα βιβλία με χαρακτήρες που προσδιορίζονται ως τρανς φαίνεται να στοχοποιούνται ιδιαίτερα», δήλωσε στο CNN η Deborah Caldwell-Stone, διευθύντρια του Γραφείου Πνευματικής Ελευθερίας της ALA, προσθέτοντας: «Αυτό αντανακλά κάποιες από τις πολιτικές και κοινωνικές διαμάχες που βλέπουμε στην κοινωνία, αλλά δείχνει επίσης και την προσπάθεια που καταβάλλεται από μεμονωμένα άτομα και ομάδες, λόγω των πολιτικών και θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, να ελέγξουν την πρόσβαση των νέων ανθρώπων σε οποιαδήποτε πληροφορία σχετίζεται με θετικές απεικονίσεις χαρακτήρων που προσδιορίζονται ως ΛΟΑΤ».
Σύμφωνα με την ALA, το 2019 καταγράφηκαν τουλάχιστον 377 καταγγελίες για την απόσυρση 566 βιβλίων, η πλειοψηφία των οποίων υποβλήθηκε από επισκέπτες βιβλιοθηκών και γονείς.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι δύο τίτλοι της πρώτης δεκάδας που δεν «κατηγορήθηκαν» για τον σεξουαλικό προσανατολισμό των χαρακτήρων τους είναι η σειρά «Χάρι Πότερ» της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ (για την απεικόνιση μαγείας και μαγισσών) και το μυθιστόρημα Η ιστορία της θεραπαινίδας της Μάργκαρετ Άτγουντ (για απρεπείς εκφράσεις και σεξουαλικές σκηνές).
Πέρα από τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη εισηγήσεις θα πραγματοποιήσουν, μεταξύ των άλλων η πρωθυπουργός της Νορβηγίας Erna Solberg, ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Προώθηση του Ευρωπαϊκού τρόπου ζωής, Μαργαρίτης Σχοινάς και ο Υφυπουργός Εξωτερικών του Καναδά, Robert Oliphant. Πλήθος ομιλητών και στα πάνελ που ακολουθούν με το πρόσωπο που ξεχωρίζει να είναι ο Αλέξης Πατέλης, ο Επικεφαλής Οικονομικός Σύμβουλος του πρωθυπουργού μετά από το δημόσιο "άνοιγμα" του.
Σύμφωνα με αυτή στο σύνολο των ατόμων της ελληνικής κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ που συμμετείχε στην έρευνα το 43% κρύβει την σεξουαλική του ταυτότητα στον εργασιακό χώρο. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσοστό για χώρα της λεγόμενης Δυτικής Ευρώπης και το πέμπτο μεγαλύτερο στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι στο 26%.
Το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση "μυστικότητας" σε ότι αφορά στις λεσβίες με ποσοστό 38% στην Ευρώπη των 28 όταν ο μέσος όρος στη συγκεκριμένη γεωγραφική ζώνη να είναι στο 14%. Σχετικά καλύτερη είναι η κατάσταση για τους Έλληνες ομοφυλόφιλους καθώς το 35% δηλώνει ότι κρύβει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις στον χώρο της δουλειάς, το 52% έχει "ανοιχτεί" επιλεκτικά και ένα ποσοστό 13% είναι ανοιχτά γκέι.
Η Ζανκτ Πάουλι είναι γνωστή για τις κοινωνικές και πολιτικές της ευαισθησίες. Οι παίκτες της το έδειξαν κόντρα στο παιχνίδι με την Μπόχουμ, φορώντας φανέλες οι οποίες είναι αφιερωμένες στα δικαιώματα της LGBTQ+ κοινότητας.
Δεν είναι ένας ακόμα ποδοσφαιρικός σύλλογος! Η κουλτούρα της Ζανκτ Πάουλι και των φιλάθλων της είναι κόντρα σε κάθε τι ρατσιστικό, φασιστικό, και σεξιστικό, κάτι που φάνηκε και στον τελευταίο της αγώνα στην έδρα της Μπόχουμ (05.06.2020).
Οι παίκτες της ομάδας του Αμβούργου εμφανίστηκαν στην αναμέτρηση για την 30η αγωνιστική της Bundesliga 2 με μαύρες φανέλες, οι οποίες είχαν την LGBTQ+ σημαία (σημαία των ΛΟΑΤ ή σημαία του ουράνιου τόξου).
Με αυτό τον τρόπο, οι παίκτες της Ζανκτ Πάουλι έστειλαν μήνυμα κατά της ομοφοβίας, υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα της συγκεκριμένης κοινότητας, η οποία διεκδικεί ισότητα και αποδοχή ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Την ώρα που στην κοινωνική δικτύωση σηκώθηκε ένα συντηρητικό τσουνάμι κατά της ανάρτησης του Βασιλόπουλου για την Ημέρα του Πατέρα, ένας βουλευτής με συντηρητικό, δεξιό ακροατήριο, ο Μπογδάνος, πρότεινε στην κυβέρνηση να θεσμοθετήσει τον γάμο ομοφύλων. Οι συνθήκες ωριμάζουν, αρκεί η πολιτική να αποφασίσει ότι οφείλει να κάνει και συγκρούσεις για να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα
Δεν μπορεί να μην πήρε το μάτι σας την ανάρτηση του Βασιλόπουλου και το τσουνάμι που σήκωσε στα social media. Ο μπαμπάς που φοράει τα κοκαλάκια της κόρης του, έχει γαλάζια σκιά στα μάτια και στο στόμα το χαμόγελο που γεννιέται όταν παίρνεις αγκαλιά το παιδί σου. Οι αντιδράσεις όσων επέκριναν την ανάρτηση εστιάστηκαν στην προβολή του συγκεκριμένου προτύπου. Το βρήκαν αρκετά gay για τις αντοχές τους, υπέρμετρα τολμηρό ή και χυδαίο ως μήνυμα που αναφέρεται στην οικογένεια.
Εγώ το βρήκα υπέροχο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Αν σας άρεσε, δεν χρειάζεστε επιβεβαίωση. Αν ενοχληθήκατε, δεν πρόκειται να σας μεταπείσω – ούτως ή άλλως δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε σε διαφορετικές γλώσσες. Δεν παύει όμως να με εντυπωσιάζει η ένταση με την οποία οι άνθρωποι αντιδρούν στο παραμικρό. Λες και έχει εκλείψει πλήρως η έννοια της αδιαφορίας. Τίποτα πλέον δεν λέγεται χωρίς να υπάρχουν κάποιοι που θα το σηκώσουν, θα το βάλουν κάτω από τον φακό τους και μετά θα δοκιμάσουν τα δόντια τους πάνω του. Ναι, είναι τα διαλεκτικά ήθη στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμα και αν δεν έχεις τι να πεις, πρέπει να πεις κάτι. Και αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα ως μία προέκταση του συναισθηματικού σου κόσμου. Και, εντάξει, ποτέ οι ματιές δεν ήταν καθαρές. Όμως τώρα θολώνουν τόσο γρήγορα, σαν τζάμια στη βροχή.
Οι αντιδράσεις στην ανάρτηση με τον μπαμπά του Βασιλόπουλου μας υπενθυμίζουν και κάτι ακόμα. Τις μεγάλες αντοχές που έχουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά στην ελληνική κοινωνία. Δεν είμαστε και Σκανδιναβοί, σε αυτά τα θέματα χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο. Επίσης τα θέματα «ηθών» συνήθως δεν αντιστοιχούν σε ένα οικονομικό, υλικό επίδικο. Έχουν να κάνουν με προκαταλήψεις, άρα είναι πολύ ανθεκτικά απέναντι στη λογική.
Το Σάββατο στην «Καθημερινή» δημοσιεύθηκε ένα άρθρο του Κωνσταντίνου Μπογδάνου με το οποίο καλεί την κυβέρνηση να αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία για τον γάμο των ομοφύλων. Και όπως αντιλαμβάνεστε, ο γάμος δεν στέκει μόνο ως νομική πράξη και τελετή στο δημαρχείο, φέρνει και άλλα πράγματα, όπως η τεκνοθεσία. Ο Μπογδάνος γράφει ότι είναι φιλελεύθερος, αλλά δεν θα μπορούσε να πει το ίδιο και για το εκλογικό του ακροατήριο. Ομοίως και ο πρόεδρος της Βουλής έχει εκφραστεί θετικά για τη θεσμική ενίσχυση των ομόφυλων ζευγαριών μέσα στο πλαίσιο του γάμου. Πολιτικά, λοιπόν, θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν βλέπαμε μία διακομματική νομοθετική πρωτοβουλία. Τον Μπογδάνο αγκαλιά με τον Φίλη (μη σας πω και τον Πολάκη…) να συνυπογράφουν τη σχετική πρόταση νόμου, καθώς η πολιτική αντιπαράθεση δεν έχει θέση στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το πολιτικό ερώτημα πάντα παραμένει το ίδιο. Γάμος ομοφύλων. Τι κάνεις με όλους αυτούς που αντέδρασαν στην ανάρτηση του Βασιλόπουλου; Τους αγνοείς ή τους περιμένεις; Συγκρούεσαι μαζί τους ή πας να τους το φέρεις μαλακά; Κάποιοι θα πουν ότι η σύγκρουση είναι η μαμμή της εξέλιξης. Κάποιοι θα πάρουν στο χέρι τις δημοσκοπήσεις και άλλοι θα πουν ότι είναι ένα θέμα για το οποίο δεν αξίζει να συγκρουστείς. Το ορθό και το ηθικό επιτάσσει να τους γράψεις όλους αυτούς στα παλιά σου τα παπούτσια. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ευτυχία δεν παραδίδονται έρμαια σε προκαταλήψεις – τουλάχιστον όχι σε ένα κοσμικό κράτος του δυτικού κόσμου. Όμως πόσοι πολιτικοί το ασπάζονται, στα αλήθεια, αυτό;
Μια κοινωνία χωρίς ετερογένεια είναι μια κουκκίδα στην γραμμή της ιστορίας. Είναι μια πεπερασμένη στιγμή χωρίς περιθώρια εξέλιξης. Η διαφορετικότητα πλαισιώνει κάθε τομέα της ζωής. Είναι η πολυφωνία στην ενημέρωση, η καινοτομία στην επιστήμη, η παρθενογένεση στην τέχνη, η κινητήριος δύναμη της προόδου. Μάλιστα, είναι εμφανές πως σε περιόδους όπου η τάση για διαφοροποίηση εκμηδενίστηκε, τα αποτελέσματα ήταν τρομακτικά και γράφτηκαν μαύρες σελίδες στην ιστορία του ανθρώπινου είδους. Ας παρομοιάσουμε την δομή της κοινωνίας με ένα παζλ. Όλα τα κομμάτια διαφέρουν μεταξύ τους κι όμως ενωμένα σχηματίζουν ένα ολοκληρωμένο σύνολο. Συνεπώς, καταφέρνουν να αλληλεπιδρούν σε μια ήσυχη και συνάμα ρευστή ισορροπία, που διατηρείται με την διαφορετικότητα. Τι συμβαίνει, όμως, όταν αυτή η ισορροπία διαταράσσεται και παραβιάζεται από κομμάτια της κοινωνίας; Άτομα ορμώμενα από την ανάγκη τους να ξεχωρίσουν επιχειρούν βεβιασμένα να παρουσιαστούν ως κάτι αλλοτινό από το πραγματικό;
Αυτοαναίρεση της διαφορετικότητας
Στις μέρες μας, η αυθεντικότητα φαντάζει κάτι σχεδόν άπιαστο και πολλές φορές προβάλλεται ως αυτοσκοπός. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να είμαστε ή έστω να δείχνουμε διαφορετικοί. Έτσι όμως χάνουμε κάπου στην πορεία την ουσία. Τρέχουμε με μανία να ξεφύγουμε από τα ¨δίχτυα¨ του κομφορμισμού και τελικά απιστούμε οι ίδιοι απέναντι στις επιθυμίες και τις αξίες μας. Γενικότερα, είναι στην φύση του ανθρώπινης οντότητας να μαγεύεται από την ανατρεπτικότητα και συνάμα την διαφορετικότητα. Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που πλέον την καθιστά πανάκεια και ενοχοποιεί καταστάσεις που ίσως με μια πιο ψύχραιμη οπτική γωνία να θεωρούνταν βιώσιμες. Παράλληλα, ενώ ο σύγχρονος άνθρωπος κυνηγάει την συνεύρεση και την αδιάλειπτη επικοινωνία με το εαυτό του, συχνά βρίσκεται παγιδευμένος σε ενέργειες που δεν τον εκφράζουν, με απώτερο στόχο την επίτευξη της μοναδικότητας και την διαφυγή από την ροή της μάζας.
Έτσι, σταδιακά χάνει την ατομική του ταυτότητα και παύει να θεωρείται μοναδικός. Απόρροια αυτού είναι ακόμα και η ίδια η διαφορετικότητα να παραβιάζει μόνη της τα σύνορα που την ορίζουν. Επομένως, παύει να υφίσταται, εφόσον πλέον εκβιάζεται. Μάλιστα, καθώς αίρεται, μετατρέπει τον άνθρωπο και αναπόδραστα την κοινωνία σε κενά, μάταιης ύπαρξης σύνολα. Για να ξεφύγει η κοινωνία από αυτό το τέλμα, οφείλει να αναζητήσει νέες απαντήσεις και να επαναπροσδιορίσει τις θεμελιώδεις της αξίες. Πώς ξεχωρίζει η ουσιαστική, ατόφια διαφορετικότητα σε έναν κόσμο που όλοι προσπαθούν να διαφέρουν;
Διαφορετικότητα που διαφέρει
Αυτά τα ασαφή όρια καλούμαστε να εντοπίσουμε, πρώτα εσωτερικά σε ατομικό επίπεδο και έπειτα στο πλαίσιο των ομάδων. Πρώτιστα, είναι σημαντικό με συνεχή, ανεξάρτητη ενημέρωση να διερευνούμε την αυθεντικότητα και τις αξίες πάνω στις οποίες βασίζεται κάθε τι νέο που αυτοπαρουσιάζεται ως ανατρεπτική αλλαγή. Επιπλέον, βασικό είναι να μην ξεχνάμε πως η διαφορετικότητα στηρίζεται σε έμφυτο υπόβαθρο. Πηγάζει από την μοναδικότητα του καθενός και δεν μεταποιείται σε κάτι, με σκοπό να διακρίνεται. Επομένως, ένας τρόπος για να διαφέρει κάποιος είναι να μένει ο ίδιος. Διατηρώντας άθικτο τον εσωτερικό του κόσμο και τις επιλογές του από συμβάσεις και κοινωνικά στερεότυπα. Όταν ποικίλα χρώματα συνυπάρχουν σε έναν καμβά, το αποτέλεσμα δύναται να είναι μαγικό, εφόσον ικανοποιείται μια συνθήκη, κάθε χρώμα να διατηρεί την ιδιόμορφη λάμψη του, αποφεύγοντας να γίνει θαμπό στην προσπάθεια του να μοιάσει σε κάτι άλλο. Άλλωστε, όπως γράφει και ο Βόλφγκανγκ Γκαίτε: δεν υπάρχουν ούτε δύο άνθρωποι στον κόσμο που να βλέπουν την ζωή ακριβώς με τον ίδιο τρόπο!
Στην Ιρλανδία, στα μέσα της δεκαετίας του '90, ο Eddie (Fionn O'Shea) και η Amber (Lola Petticrew) αποφάσισαν να κάνουν μια σχέση προκειμένου να σταματήσουν όλοι να εικάζονται για τη σεξουαλικότητά τους.
Ο Έντι επιθυμεί να ακολουθήσει τον μπαμπά του στο στρατό, ενώ ο Άμπερ ονειρεύεται να μετακομίσει στο φιλελεύθερο κέντρο του Λονδίνου. Ωστόσο, η «ιδανική» ρύθμιση τους αρχίζει να καταρρέει, αναγκάζοντας τον Eddie να απορρίψει βαθύτερα, καθώς η Amber συνειδητοποιεί ότι ένα επικίνδυνο μέλλον περιμένει τον καλύτερο φίλο της, εκτός εάν παρεμβαίνει.
ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ: Μια όμορφη ρομαντική κωμωδία που μας δείχνει το εφιαλτικό κλίμα για τους ΛΟΑΤ στην Ιρλανδία του χθες μέσα από το πρίσμα των ανησυχιών των νέων αλλά και την αντιμετώπιση....του περίγυρου. Ο ήρωας με την φίλη του μετά από περιπέτειες και την αποδοχή, αποτελεί πρελούδιο μιας ωραίας ιστορίας. Φυσικά η ΛΟΑΤ κοπέλα συστήνει προς το τέλος στον φίλο της να ζήσει...φεύγοντας από την χώρα που πνίγει τους διαφορετικούς... With English Subtitles Here OR Here OR Here
Ο αριθμός των κρουσμάτων του κορονοϊού ξεπερνά πλέον τα 5 εκ. σε όλον τον κόσμο, ενώ οι νεκροί φτάνουν σε εκατοντάδες χιλιάδες. Στο μεταξύ, η πανδημία συνεχίζει να εξαπλώνεται και να τρομοκρατεί ολοένα και περισσότερες χώρες.
Είναι εύκολο να νιώθουμε αδύναμοι σε τέτοιους καιρούς εφ′ όσον δεν έχει βρεθεί ακόμα φάρμακο ή εμβόλιο για τον ιό και πολλές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας, προσπαθούν να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για να κρατήσουν τους πολίτες τους ασφαλείς και να περιορίσουν την περαιτέρω μετάδοση του ιού.
Παρ′ ότι εμείς ως ιδιώτες είναι λογικό να μην μπορούμε από μόνοι μας να μειώσουμε την εξάπλωση του κορονοϊού, μπορούμε, όμως, να βοηθήσουμε τις ευπαθείς ομάδες στην κοινωνία μας και να καταπολεμήσουμε κοινωνικά στερεότυπα που επιδεινώνονται εξαιτίας του ιού, όπως ο ρατσισμός και οι προκαταλήψεις...
Successfully Subcribed!
Realness delivered to your inbox
Από το τακτικό πλύσιμο των χεριών στη καταπολέμηση του ρατσισμού και στη βοήθεια των ηλικιωμένων γειτόνων μας, όλοι μπορούμε να κάνουμε πράγματα, έστω και μικρά, για να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο. Καθώς συνέπεια του κορονοϊού αποτελεί η απομόνωση – είτε λόγω καραντίνας είτε λόγω μέτρων πρόληψης που έχει επιβάλει το Υπουργείο Υγείας – ειδικοί πιστεύουν ότι είναι πιο σημαντικό να κρατήσουμε επαφές με τους γύρω μαΌπως το έθεσε και η Στέισι Τόρες, βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο, στη Vox: «Δεν θέλεις να αυτο-απομονωθείς σε σημείο που να μην μπορείς να βοηθήσεις άλλους ανθρώπους».
POWEROFFLOWERS VIA GETTY IMAGES
Λάβετε τις κατάλληλες προφυλάξεις – όχι μόνο για τον εαυτό σου αλλά και για τους άλλους
Τη περίοδο αυτή που ο κορονοϊός έχει προσβάλει σχεδόν 100 συμπολίτες μας, όλοι γνωρίζουμε ποιες προφυλάξεις και ποια μέτρα οφείλουμε να λάβουμε για να περιορίσουμε το ρίσκο να προσβληθούμε από τον ιό. Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι τα ίδια μέτρα βοηθούν στη γενικότερη μείωση του κορονοϊού, ειδικά στη μείωση των κρουσμάτων σε ευπαθείς ομάδες όπως είναι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι και όσοι έχουν προβλήματα υγείας με μεγάλη πιθανότητα να αρρωστήσουν πολύ σοβαρά.
Αρχικά, να πλένετε τα χέρια σας. Το πλύσιμο των χεριών αποτελεί τον πιο εύκολο και γρήγορο τρόπο να αποφύγετε την εξάπλωση μιας μεταδοτικής ασθένειας, ικανό να μειώσει τις λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος κατά 15 με 20 τοις εκατό. Θα πρέπει να πλένετε τα χέρια σας πριν από κάθε γεύμα και αφού χρησιμοποιήσετε το μπάνιο, φυσήξετε τη μύτη σας, φτερνιστείτε, βήξετε ή προσέχετε κάποιον άρρωστο.
Μεταξύ άλλων μέτρων αποφύγετε να αγγίζετε το πρόσωπο σας, παραμείνετε στο σπίτι σας όταν νιώσετε κάποια αδιαθεσία και να καθαρίζετε συχνά τις επιφάνειες που ακουμπάτε περισσότερο, όπως το κινητό σας.
Αυτά τα πολύ απλά πράγματα μπορούν να προστατέψουν τόσο εσάς τους ίδιους όσο και τους γύρω σας, και να μειώσουν την αίσθηση αδυναμίας και φόβου που νιώθετε.
«Πάντα υπάρχει κάτι καινούριο που μας αγχώνει και συγκεκριμένα όταν δεν μπορούμε να το δούμε, να το νιώσουμε ή να το γευτούμε», λέει η Ρόμπιν Γκέργουιτς, ψυχολόγος και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Ντιουκ των ΗΠΑ στο τμήμα ιατρικής. Όταν γνωρίζουμε ότι μπορούμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας η ανησυχία αυτή σταδιακά μειώνεται.
«Μπορούμε πραγματικά να περιορίσουμε τις συνέπειες του ιού», τονίζει η Νάνσυ Μεσσόνιερ, διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου για την ανοσοποίηση και τις αναπνευστικές παθήσεις του CDC των ΗΠΑ.
Αν αισθάνεστε άρρωστος ή ανήκετε σε ευπαθείς ομάδες και παρουσιάζετε συμπτώματα θα πρέπει να έρθετε σε επικοινωνία με τον γιατρό σας.
Προετοιμαστείτε αλλά μην το παρακάνετε με τις προμήθειες
Όπως το πλύσιμο των χεριών, το να έχετε τα απολύτως απαραίτητα στο σπίτι θα βοηθήσει τόσο εσάς όσο και τους γύρω σας. Αν βρίσκεστε σε καραντίνα, ή αν εκεί που μένετε σας έχει ζητηθεί να παραμείνετε στο σπίτι για να μην μεταδοθεί ο ιός, θα πρέπει να προμηθευτείτε φαγητό, είδη υγιεινής και φάρμακα.
Τα μέτρα απομόνωσης θα αναγκάσουν πολλούς να εξαρτηθούν από το ντελίβερι, γράφει η Ζεινέπ Τουφεκτζή στην Scientific American, γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες μόλυνσης τόσο για τους εργαζόμενους σε ντελίβερι όσο και για τους πελάτες.
Ωστόσο, η Τουφεκτζή προτείνει φαγητά μακράς διάρκειας, εμφιαλωμένο νερό και συνταγογραφούμενα και μη φάρμακα σε περίπτωση που απαγορευτεί η πρόσβαση σε σούπερ μάρκετ και φαρμακεία. Το σημαντικό είναι να μην το παρακάνετε με τις αγορές σας. Για παράδειγμα, οι μάσκες δεν είναι απαραίτητες για όσους είναι υγιείς, αλλά παρατηρείται έλλειψη σε πολλές περιοχές της χώρας δυσκολεύοντας όσους τις έχουν ανάγκη να τις προμηθευτούν.
Αν έχετε την δυνατότητα να προμηθευτείτε όσα χρειάζεστε σκεφτείτε όσους δυσκολεύονται οικονομικά και είναι πιο δύσκολο να βρουν όσα χρειάζονται για να προφυλαχθούν από τον κορονοϊό. Σε κάθε περίπτωση περιορίστε τις αγορές σας στα απολύτως απαραίτητα ή βοηθήστε όσους έχουν ανάγκη.
MOTORTION VIA GETTY IMAGES
Πάρτε θέση κατά του ρατσισμού ή της ξενοφοβίας
Πολλοί χρησιμοποιούν τον κορονοϊό ως ένα μέσο να αναπτύξουν ή αναβιώσουν ρατσιστικά στερεότυπα ήδη από όταν ξέσπασε ο ιός στην Γουχάν της Κίνας.
Τα μέσα ενημέρωσης πολλές φορές ενισχύουν αυτά τα στερεότυπα και στη προκειμένη περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιούν τους Ασιάτες και συγκεκριμένα τους Κινέζους ως το «πρόσωπο» του κορονοϊού - κάτι που δεν ισχύει.
Στις ΗΠΑ έχουν καταγραφεί πολυάριθμες αναφορές ρατσισμού και επίθεσης σε άτομα με ασιατική καταγωγή, κυρίως από άτομα που έχουν προσβληθεί από τον ιό. Στο επίκεντρο έχουν βρεθεί όλες οι «Κινέζικες πόλεις» (Chinatowns) όλης της χώρας, οι οποίες χάνουν την πελατεία τους.
Ωστόσο και στην χώρα μας πολλοί συμπολίτες μας που έχουν βρεθεί θετικοί στον ιό έχουν δεχτεί κακεντρεχή σχόλια.
Η μόνη λύση σε αυτή τη συμπεριφορά αποτελεί η καταπολέμηση της και η κινητοποίηση όλων μας ενάντια σε αυτή. Μην φοβηθείτε να αγοράσετε προϊόντα από μαγαζιά που ανήκουν σε Ασιάτες πολίτες. Επικεντρωθείτε σε όσα μας συμβουλεύουν οι ειδικοί και οι δημόσιες αρχές και μην αφήνετε τα ρατσιστικά σχόλια να σας επηρεάσουν.
Σε μία προσπάθεια κινητοποίησης των Αμερικανών κινεζικής καταγωγής, ξεκίνησε να γράφει ο Τζέισον Όλιβερ Τσανγκ, αναπληρωτής καθηγητής ιστορίας και ασιατικών αμερικανικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ στις ΗΠΑ, ένα έγγραφο για τη καταπολέμηση του ρατσισμού σχετικά με τον κορονοϊό, στο οποίο αναφέρεται η χρήση του hashtag #IAmNotAVirus (δεν είμαι ιός) για την ευαισθητοποίηση εν μέσω της επιδημίας.
INTERSTID VIA GETTY IMAGES
Μην απομονώνετε τις ευπαθείς ομάδες - βοηθήστε τες
Το γεγονός ότι ο κορονοϊός προσβάλει σε μεγάλο βαθμό και με ακραία συμπτώματα κυρίως τους μεγαλύτερους σε ηλικία και εκείνους που έχουν ιστορικό με προβλήματα υγείας, φαίνεται να καθησυχάζει τους νεότερους σε ηλικία και όσους είναι υγιείς. Όμως, κάποιοι έχουν ξεπεράσει αυτό το όριο και θεωρούν τον κορονοϊό ασήμαντο καθώς είναι «θανάσιμος» μόνο για τους ηλικιωμένους και τους άρρωστους.
Η συμπεριφορά αυτή είναι επικίνδυνη, λέει η Τόρες, διότι συμπεραίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν κάποια θέση μέσα στη κοινωνία και δεν χρειάζεται να τους βοηθήσουμε.
Η καταπολέμηση αυτών των θέσεων ως κοινωνία επιβεβαιώνει ότι «κάθε άνθρωπός έχει αξία». Σε ατομικό επίπεδο, και κυρίως όσοι είστε νέοι και υγιείς, θα πρέπει να αφήσετε πίσω τις διακρίσεις και να σκεφτείτε την υγεία των μεγαλύτερων σε ηλικία συγγενικών σας προσώπων και των γειτόνων σας.
Αυτή τη περίοδο η βοήθεια των ηλικιωμένων και των άρρωστων είναι σημαντική. Ένας τρόπος να βοηθήσετε είναι να τους παρέχετε φαγητό, φάρμακα και σε περίπτωση που αρρωστήσετε να βρείτε μία βοηθό να τους προσέχει. Όσοι είναι άνω των 60 ετών είναι προτιμότερο να αποφεύγουν τα μεγάλα πλήθη και να ενημερώσουν ότι είναι άρρωστοι, ενώ όσοι από εσάς νιώθετε αδιαθεσία μην τους επισκεφτείτε.
Σε κάθε περίπτωση - είτε αυτό αφορά ηλικιωμένους και αρρώστους είτε άλλες κοινωνικές ομάδες – θα πρέπει να κρατήσετε επαφή μαζί τους και να του βοηθήσετε, ειδικά στη περίοδο που διανύουμε με την πανδημία του κορνοϊού.
Να είστε ενήμεροι και να σκέφτεστε όσους έχουν επηρεαστεί περισσότερο
Η παραπληροφόρηση σχετικά με τον κορονοϊό ενισχύει την ξενοφοβία και την ανασφάλεια των πολιτών. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι πολίτες θα πρέπει να ενημερώνονται από έμπιστες πηγές όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και το Υπουργείο Υγείας.
Ωστόσο, η ενημέρωση δεν έχει να κάνει μόνο για την κατανόηση των συνεπειών του ιού και τα μέτρα προφύλαξης, αλλά και την κατανόηση της κατάστασης που βρίσκεται η κοινότητα στην οποία ζούμε και τις δυνατότητες της.
Τόσο οι δημόσιες αρχές όσο και εμείς οι ίδιοι πρέπει να αναλογιστούμε την υπερπροσπάθεια που καταλαμβάνουν οι εργαζόμενοι σε νοσοκομεία, εταιρείες καθαρισμού κλπ και το ρίσκο που αναλαμβάνουν εν μέσω της πανδημίας.
Ένας τρόπος που μπορείτε να συμβάλετε και εσείς στην βοήθεια όσων έχουν πληγεί από τον κορονοϊό αλλά και γενικότερα της κοινωνίας στην οποία ζείτε είναι η δωρεά σε αρμόδιους φορείς ή και την συμμετοχή σας στην πλατφόρμα δωρεάν υπηρεσιών για τη περιφέρεια αττικής.
Γενικότερα, κατά τη περίοδο κρίσεων όπως αυτή που διανύουμε τώρα και μεταξύ άλλων όπως της οικονομικής και προσφυγικής κρίσης των τελευταίων χρόνων, είναι λογικό οι περισσότεροι να σκεφτούμε μόνο τον εαυτό μας και την οικογένεια μας. Εντούτοις, είναι σημαντικό να βοηθήσουμε και τους συμπολίτες μας, ειδικά όσοι από εμάς έχουμε την δυνατότητα να το κάνουμε.
Πολίτες που ανησυχούν ότι πάσχουν από λοίμωξη του αναπνευστικού (πυρετό ή/και βήχα ή/και δύσπνοια) και ήρθαν σε επαφή με πιθανό ή επιβεβαιωμένο κρούσμα ή έχουν ιστορικό ταξιδιού σε πληττόμενες χώρες θα πρέπει να επικοινωνούν με τον ΕΟΔΥ στο τηλ. 1135.
Προσοχή: Δεν θα πρέπει να επισκέπτονται ιδιωτικά ιατρεία, εφημερεύοντα νοσοκομεία, εξωτερικά ιατρεία κ.λπ. Ο ΕΟΔΥ θα μεριμνήσει για την διακομιδή τους σε νοσοκομεία αναφοράς του κορονοϊού. Χρήσιμες πληροφορίες εδώ.
Μετά την ακύρωση εκατοντάδων παρελάσεων Pride λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, τα εθνικά δίκτυα Pride δημιούργησαν μια νέα ψηφιακή παγκόσμια ημέρα στις 27 Ιουνίου: την Global Pride day 2020. Σκοπός τους να ενώσουν τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Με 24ωρη μουσική, παραστάσεις και ομιλίες το «παρών» θα δώσουν πολιτικοί, όπως ο Αμερικανός υποψήφιος για την προεδρία, Τζο Μπάιντεν, ο πρωθυπουργός του Καναδά, Τζάστιν Τριντό και ο Ιρλανδός ομόλογός του Λίο Βάραντκαρ. Στις ομιλίες τους αναμένεται να επισημάνουν τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σε ορισμένες χώρες τα άτομα ΛΟΑΤΚΙ+. «Πολλοί άνθρωποι, ειδικά οι νέοι, έπρεπε να επιστρέψουν ίσως στις οικογένειές τους ή στην πατρίδα τους, που μπορεί να μην υποστηρίζουν τις επιλογές τους ή να είναι πιο συντηρητικοί», δήλωσε ο 24χρονος Ramses Oliva, τρανς ομοφυλόφιλος που είναι πρεσβευτής για φιλανθρωπικούς σκοπούς του «Just Like Us» στηρίζοντας νέους της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. «Νομίζω ότι το Global Pride για πολλούς από εμάς θα είναι αυτή ακριβώς η ευκαιρία να αναπνεύσουμε και να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας τις ταυτότητές μας και πόσο σημαντικό είναι να συνεχίσουμε να γιορτάζουμε ειδικά σε δύσκολες στιγμές όπως αυτή», πρόσθεσε. Περισσότερες από 500 ενώσεις Pride υπέβαλαν πάνω από 1.000 κομμάτια περιεχομένου (μουσικές, ομιλίες κλπ) για να συμπεριληφθούν στην ύλη του Global Pride, και μια εθελοντική ομάδα παραγωγής, τα μετατρέπει 24ωρο stream. «Αυτό που κάνει το Global Pride πολύ μοναδικό είναι ότι αυτό είναι το πρώτο Pride event του είδους του, όπου επικεντρωνόμαστε πραγματικά στην προσέγγιση ολόκληρης της παγκόσμιας κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+», δήλωσε η Natalie Thompson, πρόεδρος της εκδήλωσης Global Pride. «Φωνή» στο event θα έχει και το κίνημα «Black Lives Matter». «Νομίζω ότι όταν οι άνθρωποι, που δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένοι με τα Pride events, τα βλέπουν, τα προσεγγίζουν ως ένα μεγάλο πάρτι. Όμως, πίσω από τα παρασκήνια, υπάρχει αρκετή δουλειά που γίνεται για να προωθήσουμε τις πολιτικές για την αντιμετώπιση των ζητημάτων που έχουν αν κάνουν με τα ανθρώπινα δικαιώματα.» πρόσθεσε. Μεταξύ αυτών που θα συμμετάσχουν δε, είναι το κίνημα Pride της Γεωργίας. Πέρυσι, οι διοργανωτές της πρώτης εκδήλωσης Pride στην πρωτεύουσα της Τιφλίδας δέχθηκαν απειλές θανάτου. Ο διοργανωτής της Γεωργίας, Τζιόργκι Ταμπαγκάρι, δήλωσε ότι η συμμετοχή στο φετινό παγκόσμιο γεγονός τους έδωσε κάποιο είδος ασφάλειας από τις απειλές. Μια άλλη συμμετέχουσα ομάδα είναι το PINK DOT SG, το οποίο υποστηρίζει την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ στη Σιγκαπούρη. Η Clement Tan, μέλος της επιτροπής, είπε ότι ένας από τους στόχους είναι να δείξουν στους ανθρώπους ότι ο κορωνοϊός δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη μάχη κατά των διακρίσεων. Με πληροφορίες του Reuters Πηγή: www.lifo.gr
Athens Pride πραγματοποίησε συμβολική διαμαρτυρία αλληλεγγύης μπροστά από το ελληνικό κοινοβούλιο, στο Σύνταγμα, σε ένδειξη υποστήριξης του κινήματος Black Lives Matter.
Προσθέτοντας ακόμη δυο χρώματα στη σημαία που αποτελεί σύμβολο της LGBTQI, το Athens Pride αναγνώρισε την ανάγκη για περαιτέρω συμπερίληψη, ορατότητα και αυτομόρφωση.
Το Athens Pride εκφράζει την αλληλεγγύη του στο κίνημα Black Lives Matter αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα πως οι επιπτώσεις της αστυνομικής βίας, των φυλετικών προκαταλήψεων και του ρατσισμού είναι φαινόμενα που αφορούν και στην Ελλάδα.
«Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθούμε τις μαζικές διαδηλώσεις που πυροδοτήθηκαν έπειτα από μια ακόμα βάναυση δολοφονία ενός μαύρου ανθρώπου από την αστυνομία, στη Μινεάπολη των ΗΠΑ. Η δολοφονία του George Floyd δεν ήταν τυχαίο γεγονός, αλλά αποτέλεσμα του συστημικού ρατσισμού, της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας καθώς και της ανοχής μιας ολόκληρης κοινωνίας στα φαινόμενα αυτά» σημειώνεται στην ανακοίνωση.
«Η πρωταρχική ευθύνη για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βαραίνει αδιαμφισβήτητα τις κυβερνήσεις. Είναι όμως εξίσου σημαντικό να αναγνωρίσουμε το ρόλο που μας αναλογεί στη μάχη για την καθολική προάσπιση τους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, ξεκινώντας με την αναγνώριση των προνομίων μας και της πολιτικής ευθύνης που απορρέει από αυτά.».
Αλέξης Πατέλης: Μια τολμηρή, για τα ελληνικά δεδομένα, εξομολόγηση έκανε ο επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του Κυριάκου Μητσοτάκη.
«Ο πρωθυπουργός έχει γνωρίσει τον σύζυγο μου, όπως και εγώ τη δική του», εξομολογήθηκε ο επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του Κυριάκου Μητσοτάκη, Αλέξης Πατέλης, ο οποίος προέβη στη σχετική αποκάλυψη στην «Καθημερινή της Κυριακής».
Είναι εκείνος που συμβουλεύει τον πρωθυπουργό για θέματα οικονομικής πολιτικής και θα λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος με την παγκόσμια επενδυτική κοινότητα. «Ξέρω ποιος είμαι, και δεν ντρέπομαι για αυτό. Αντιθέτως είμαι πολύ ευτυχισμένος, οπότε δεν έχω κάποιο ζήτημα. Το με ποιον ή με ποια είσαι είναι ένα ζήτημα κοινωνικό, με την έννοια ότι ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό, και όχι απλώς ένα ζήτημα προσωπικό».
«Ο κόσμος με τον οποίο συνεργάζομαι στην κυβέρνηση ξέρει πως είμαι γκέι και δεν τους νοιάζει»
Αυτό αναφέρει συγκεκριμένα στη συνέντευξή του και συνεχίζει: «Ταυτόχρονα στη ζωή είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις ποιος είσαι, να αποδέχεσαι τον εαυτό σου, πρώτα από όλα εσύ ο ίδιος. Ο κόσμος με τον οποίο συνεργάζομαι στην κυβέρνηση ξέρει πως είμαι γκέι και δεν τους νοιάζει. Ο πρωθυπουργός προφανώς και έχει γνωρίσει τον σύζυγό μου, όπως έχω γνωρίσει και εγώ τη σύζυγό του».
Και στη συνέχεια προσθέτει: «Ήμουν τυχερός να μην αντιμετωπίσω σοβαρά προβλήματα ως γκέι. Σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στο ότι είχα την τύχη να ζήσω στο εξωτερικό, όπου είχα την ευκαιρία να κατασταλάξω και να καταλάβω τον εαυτό μου, όπως επίσης και η οικογένειά μου, που με αγκάλιασε αμέσως. Άλλοι δυστυχώς δεν ήταν τόσο τυχεροί».
Επίσης, μίλησε για την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία: «Υπάρχουν ακόμα μεγάλες προκαταλήψεις στην Ελλάδα και ομοφυλόφιλοι που αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ενός ομοφυλόφιλου στην Ελλάδα σήμερα, κατά την άποψή μου, δεν είναι κατά βάση νομοθετικό, αν και υπάρχουν ακόμα προφανώς περιθώρια βελτίωσης, ειδικά στον εργασιακό τομέα, αλλά κυρίως ζήτημα ορατότητας».
Μίλησε και για την κατάσταση στην Ελλάδα
«Δεν έχουμε διαφορετικές εικόνες Ελλήνων ομοφυλόφιλων, δεν έχουμε την εικόνα ενός γκέι ποδοσφαιριστή, μιας λεσβίας σε ένα χωριό, ενός γκέι σπασίκλα, μιας λεσβίας κωμικού-πόσο μάλλον αμφίφυλων, τρανς ή intersex», σημειώνει ο επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού.
Και αναφέρει: «Είναι λοιπόν, συνειδητή επιλογή μου η σημερινή συνέντευξη. Όταν δεν βλέπεις κάτι, θεωρείς αυτομάτως πως δεν υπάρχει. Και δεν έχουμε καταλάβει ακόμα ως κοινωνία, πως η διαφορετικότητα είναι κάτι θετικό, όχι αρνητικό, διότι όταν ερχόμαστε σε επαφή με κάτι καινούργιο, μαθαίνουμε και οι ίδιοι για τον εαυτό μας, και γινόμαστε καλύτεροι».
Να σημειωθεί πως ο προϊστάμενος στο Οικονομικό Γραφείο του Πρωθυπουργού τα τελευταία 27 χρόνια εργαζόταν ως οικονομολόγος και αναλυτής στον χρηματοπιστωτικό τομέα στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και την Αθήνα. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στα οικονομικά από το πανεπιστήμιο του Πρίνστον στις ΗΠΑ, όπου ολοκλήρωσε τη διατριβή του με επιβλέποντα καθηγητή τον πρώην διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, Μπεν Μπερνάκι.
Κάνουμε #cinematherapy βλέποντας ταινίες που χαλαρώνουν, φτιάχνουν το κέφι και πάνε κόντρα στην κλειστοφοβική διάθεση.
«Η ετεροκανονικότητα δεν πρέπει να γίνεται κανονικότητα» μου είχε πει μια κοπέλα σε ένα λουσμένο με γκλίτερ πάρτι, κι αυτήν ακριβώς την ατάκα σκεφτόμουν βλέποντας το «But I'm a Cheerleader» (1999) της Τζέιμι Μπάμπιτ, μιας και η ταινία ενσαρκώνει απόλυτα το πνεύμα της παραπάνω κουβέντας.
Ίσως να μη σας λέει κάτι από μόνο του το όνομα της Μπάμπιτ, όμως θα έχετε δει σίγουρα κάποια από τις τηλεοπτικές σειρές που σκηνοθέτησε. Όπως το προσωπικά λατρεμένο «Οικογένεια Γκίλμορ» ή το ανατρεπτικό «Girls» της Λένα Ντάναμ, όπου εκτός του ότι οι γυναικείοι χαρακτήρες βρίσκονται στο προσκήνιο, οι σειρές αυτές φέρνουν στην επιφάνεια ουσιαστικές απεικονίσεις της θηλυκότητας και της σεξουαλικότητας εν γένει. Πρόκειται για θεματικές που απασχολούσαν την Μπάμπιτ από τη δεκαετία του '90, όταν έκανε τα πρώτα της βήματα στο σινεμά. Έναν ανδροκρατούμενο χώρο της βιομηχανίας του θεάματος, τον οποίο η δημιουργός φιλοδοξούσε να αλλάξει. Οι ταινίες που οραματιζόταν έκαναν πράξη τη συμπερίληψη, ενώ πέταγαν από το παράθυρο την ομοφοβία. Αυτή η διάθεση, σε συνδυασμό με ένα άρθρο που έπεσε στα χέρια της Μπάμπιτ, ενέπνευσαν ένα από τα πιο camp, ξέγνοιαστα, αστεία και ρομαντικά φιλμ της τελευταίας χρονιάς του 20ου αιώνα.
Στο «But I'm a Cheerleader» πρωταγωνιστεί η Νατάσα Λιόν, στο απόγειο της δημοφιλίας της τότε, προτού βρει και εκείνη σουξέ στην τηλεόραση («Orange is the New Black», «Russian Doll»). Στην ταινία υποδύεται μια 17χρονη, η οποία υποχρεώνεται από τους γονείς της να υποστεί μια «διορθωτική θεραπεία» ώστε να ξεπεράσει την ομοφυλοφιλία της. Τη διαδικασία θα αναλάβει ένα ειδικό κέντρο «αποκατάστασης» όπου αναγκάζεται να μείνει ο χαρακτήρας της Λιόν.
Τα σκηνικά και τα κουστούμια που μοιάζουν βγαλμένα από ταινία του Τζον Γουότερς, με κυρίαρχα τα έντονα χρώματα, συμπληρώνουν την ποπ υπερβολή που διατρέχει τον γενετικό κώδικα του «Cheerleader» και κατά συνέπεια τους χαρακτήρες. Όλοι τους αντικατοπτρίζουν από ένα διαφορετικό, οικείο σε όλους, στερεότυπο, όπως το καλό και έντιμο κορίτσι, τον θηλυπρεπή ομοφυλόφιλο κ.ο.κ. Η Μπάμπιτ παρωδεί χωρίς έλεος με στόχο να ανατρέψει αυτά τα στερεότυπα, κάτι που συμβαίνει στο δεύτερο μέρος της ταινίας.
Αυτό που ξεκινάει σα μια ανεξέλεγκτη κωμωδία, προοδευτικά αποκτά έναν ειλικρινή ρομαντισμό ο οποίος βοηθά να απελευθερωθεί η ανθρωπιά των ηρωίδων. Την ίδια στιγμή, όπως όταν στο κέντρο τα αγόρια υποχρεώνονται να φοράνε μπλε και τα κορίτσια ροζ, απογυμνώνεται η κοντόφθαλμη λογική των συντηρητικών σχετικά με το φύλο. Η Μπάμπιτ τα φέρνει όλα τούμπα, με το πιο δυνατό όπλο όλων, το χιούμορ.
Για αυτό και σήμερα η ταινία θεωρείται queer classic, με τους μικρούς ρόλους προσωπικοτήτων όπως η Μινκ Στόουλ (σταθερή παρουσία στις ταινίες του Γουότερς) και ο σούπερ σταρ ΡουΠολ, να ενισχύουν τη φήμη της. Επιπλέον όμως, το «But I'm a Cheerleader» ήταν μία από τις πρώτες ταινίες που ανέδειξαν σε ένα μαζικό κοινό τη λειτουργία αυτών των «κέντρων αποκατάστασης», τα οποία μπορεί σε εμάς να φαντάζουν εξωπραγματικά, αλλά στις ΗΠΑ αποτελούν πραγματικότητα. Χαίρουν μάλιστα της στήριξης του αντιπροέδρου Μάικ Πενς...
