Φανταχτερά ρούχα, χορός, παρελάσεις, άρματα και λάτιν ρυθμοί κυριαρχούν στο pride σε όλα τα μέρη του κόσμου. Οι εκδηλώσεις αυτές αφορούν τη ΛΟΑΤ κοινότητα που διαδηλώνει δημόσια την περηφάνια που κάθε άτομο πρέπει να αισθάνεται για τη σεξουαλική του ταυτότητα, ενώ γιορτάζεται ανοιχτά η διαφορετικότητα και η κουλτούρα τους. Παράλληλα αποτελούν και μια μορφή διεκδικήσεων από την συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, με κύριο στόχο την εξουδετέρωση των αρνητικών στερεοτύπων στην οποία είνα εγκλωβισμένη η σκέψη και πρακτική πολλών ανθρώπων.
Τα τελευταία χρόνια ωστόσο σε κάποιες πόλεις οι πορείες που κάποτε ήταν επίσημες διαμαρτυρίες κατά της καταστολής, έγιναν εορτασμοί των σημερινών δικαιωμάτων ή της προόδου, αντανακλώντας τη δύναμη των κοινοτήτων ΛΟΑΤ. Στην Μπογκοτά, για παράδειγμα, την πρωτεύουσα μιας κοινωνικά συντηρητικής χώρας, υπήρξε εκπληκτική πρόοδος στα δικαιώματα των ΛΟΑΤ. Ενδεικτικό είναι ότι στην φετινή πορεία βγήκαν στους δρόμους δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι για να γιορτάσουν την μέρα, με πανό που έγραφαν «ούτε ένα βήμα πίσω».
Τον περασμένο Μάρτιο μάλιστα, η Angélica Lozano Correa, πρώην μέλος του δημοτικού συμβουλίου της Μπογκοτά, έγινε το πρώτο ανοιχτά LGBT άτομο που εκλέχθηκε στη Γερουσία. Το 2016 η κυβέρνηση της χώρας ενέκρινε νόμους που επιτρέπουν σε ζευγάρια του ίδιου φύλου να υιοθετήσουν παιδιά και να παντρευτούν, ενώ το προηγούμενο έτος έδωσε στους διεμφυλικούς το δικαίωμα να αλλάξουν την ταυτότητά τους σε επίσημα κυβερνητικά έγγραφα, πολιτικές που επέτρεψαν περισσότερη ισότητα.
Αλλά ενώ αυτοί οι νόμοι υποδεικνύουν ότι η Μπογκοτά είναι «φιλική» και ανεκτική για την κοινότητα των LGBT, το ζήτημα είναι περίπλοκο. Στο φετινό Pride της Μπογκοτά υπήρξε μια έντονη αντίσταση και φόβος της δεξιάς κυβέρνησης του νέου προέδρου Ivan Duque. Ο Duque αντιτάσσεται ανοιχτά στην ειρηνευτική συμφωνία για την LGBT κοινότητα, που υπέγραψε ο προηγούμενος πρόεδρος Juan Manuel Santos, το 2016. Οι ακτιβιστές ισχυρίζονται ότι είναι επίσης εναντίον των δικαιωμάτων του γάμου και της υιοθεσίας από άτομα του ιδίου φύλου.
«Αν και η κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι δεν θα υπάρξουν πισωγυρίσματα σε ότι αφορά στα δικαιώματα των ΛΟΑΤ, ο διορισμός πολλών αξιωματούχων που είναι εναντίον τους, οι περικοπές πόρων για δημόσιες πολιτικές και η συνεχής ενίσχυση των ριζοσπαστικών θρησκευτικών κινημάτων που προωθούν το μίσος και την παραπληροφόρηση απέναντι τους είναι ανησυχητικές», ανάφερε στον Guardian η Marcela Sánchez, διευθύντρια της Colombia Diversa, μιας οργάνωσης για την προστασία των δικαιωμάτων των LGBT.
Τι δείχνουν οι έρευνες
Το Equaldex, που συλλέγει στοιχεία για την LGBT κοινότητα σε όλο τον κόσμο, «χαρτογραφεί» τη νομιμότητα της ομοφυλοφιλίας και εντοπίζει έναν αριθμό παραγόντων όπως η ελευθερία της αλλαγής του φύλου και της υιοθέτησης παιδιών. Παράλληλα, η Εκστρατεία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα εξετάζει τις δημοτικές υπηρεσίες, την επιβολή του νόμου και την δημόσια θέση της ηγεσίας της πόλης για την ισότητα στις ΗΠΑ.
Οι 78 από τις 506 πόλεις των Η.Π.Α., όπως το Μπρούκινγκς, το Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα και το Κλίβελαντ στο Οχάιο, πέτυχαν την τέλεια βαθμολογία. Ωστόσο, η Εκστρατεία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναφέρει ότι οι μετρήσεις της δεν μπορούν να αντικατοπτρίζουν τη φιλικότητα της πόλης προς αυτά τα άτομα.
Άλλες παγκόσμιες έρευνες προσπάθησαν να αξιολογήσουν τη φιλικότητα, με βάση τις δημόσιες συμπεριφορές, την πρόσβαση στη νυχτερινή ζωή και την προσωπική ασφάλεια. Μια έρευνα του 2017 από την ιστοσελίδα Nestpick κατέταξε τις καλύτερες πόλεις για την LGBT κοινότητα, ζητώντας από χιλιάδες ανθρώπους να βαθμολογήσουν πόσο άνετα και ασφαλείς αισθάνθηκαν και πόση πρόσβαση είχαν στη διασκέδαση. Η Μαδρίτη, το Άμστερνταμ και το Τορόντο κατέκτησαν τις τρεις πρώτες θέσεις της λίστας.
Αναμφισβήτητα ο αριθμός των ΛΟΑΤ σε μία πόλη θα μπορούσε να αντικατοπτρίζει το επίπεδο φιλικότητας», υποστηρίζει ο André du Plessis, διευθυντής της International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, το Σαν Φρανσίσκο, που έχει χαρακτηριστεί και ως η «ομοφυλοφιλική πρωτεύουσα του κόσμου», έχει το μεγαλύτερο ποσοστό κατοίκων της ΛΟΑΤ κοινότητας στη χώρα με 6,2%, ενώ ακολουθεί το Πόρτλαντ και το Όστιν.
Αλλά ακόμα και όταν οι πόλεις είναι φαινομενικά προοδευτικές, οι εμπειρίες των μελών της LGBT κοινότητας μπορεί να είναι τελείως διαφορετικές. «Για πολλούς, το Κέιπ Τάουν και το Γιοχάνεσμπουργκ αποτελούν τον απόλυτο παράδεισο, αλλά ταυτόχρονα οι έγχρωμες λεσβίες που ζουν σε φτωχές περιοχές συχνά βιώνουν σωματική και σεξουαλική κακοποίηση», υπογραμμίζει ο Graeme Reid, διευθυντής του προγράμματος για τα δικαιώματα των LGBT, Human Rights Watch.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι μελέτη του 2017 διαπίστωσε ότι τέσσερις στους 10 Νοτιοαφρικανούς ΛΟΑΤ γνωρίζουν κάποιον που έχει σκοτωθεί για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Ακόμη και στο Λονδίνο και στο Παρίσι, που έχουν τη φήμη ότι είναι πόλεις φιλικές προς τη διαφορετικότητα, τα εγκλήματα μίσους έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Ειδικότερα, το 25% της LGBT κοινότητας του Λονδίνου είχε υποστεί παρενόχληση ή επίθεση.
Αλλά και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βραζιλίας, το Ρίο ντε Τζανέιρο, έχει χαρακτηριστεί εδώ και χρόνια ως τουριστικός προορισμός των LGBT. Έχει καταβάλει τεράστιες προσπάθειες για την παροχή προγραμμάτων καταπολέμησης του εκφοβισμού που απευθύνονται σε φοιτητές και έχει απαγορεύσει τις διακρίσεις στα νυχτερινά κέντρα. Ωστόσο, το τελευταίο έτος έχει δει ρεκόρ βίαιων επιθέσεων κατά της κοινότητας queer. Και με μια πρόσφατα εκλεγμένη ακροδεξιά κυβέρνηση, υπάρχουν φόβοι ότι η κατάσταση θα μπορούσε να επιδεινωθεί.
«Gay Disneyland»
Αντίθετα, ορισμένες χώρες με συντηρητική και επικίνδυνη στάση απέναντι στην κοινότητα των LGBT, όπως το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία, μπορεί να είναι πιο φιλικές. Αυτό ισχύει ακόμη και στη Ρωσία, όπου σύμφωνα με τους ακτιβιστές δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν την περασμένη εβδομάδα και σχεδόν 40 κρατούνται, σε μια νέα ομοφοβική «αναταραχή» στην περιοχή της Τσετσενίας.
«Θα βρείτε μια γκέι κοινότητα σε πολλά μέρη που μπορεί να σας εκπλήξουν», ανέφερε ο Ed Salvato, ταξιδιωτικός πράκτορας. «Ορισμένες από αυτές τις περιοχές, είναι η Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη, παρά τους ομοφοβικούς νόμους που έχουν».
Αλλά και το συντηρητικό και καθολικό Δουβλίνο έχει τη δική του δυνατή κοινότητα. «Το Δουβλίνο είναι σαν μια "Gay Disneyland" τώρα, ενώ δεν συνέβαινε το ίδιο πριν από 20 ή 30 χρόνια. Μετά τα δύο τελευταία δημοψηφίσματα η Ιρλανδία και το Δουβλίνο έχουν αγκαλιάσει την διαφορετικότητα», δήλωσε ο καθηγητής Andrew Reynolds του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας. Μάλιστα είναι η πρώτη χώρα που νομιμοποίησε τον γάμο ομοφυλοφίλων με λαϊκή ψηφοφορία, σε ένα δημοψήφισμα του 2015 με ποσοστό 62%.
Πρόοδος στην πολιτική
Τα τελευταία χρόνια πολλά άτομα από την LGBT κοινότητα έχουν ασχοληθεί και με την πολιτική σε όλο τον κόσμο με επιτυχία. Η Μινεάπολις έγραψε ιστορία πέρυσι στις ΗΠΑ, εκλέγοντας την Andrea Jenkins, την πρώτη διεμφυλική γυναίκα στον χώρο, ενώ τον Νοέμβριο ο Jared Polis έγινε ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος που εξελέγη ως κυβερνήτης των ΗΠΑ.
Στην Πολωνία, μία από τις πιο καθολικές και συντηρητικές χώρες της Ευρώπης, οι ψηφοφόροι στη μικρή πόλη Slupsk επέλεξαν φέτος για δήμαρχο, τον ομοφυλόφιλο Robert Biedron, ο οποίος είχε δεχτεί επίθεση πριν λίγα χρόνια στην πόλη εξαιτίας των σεξουαλικών του προτιμήσεων. Αλλά και στην Κατμαντού, στο Νεπάλ, ο Sunil Pant έγινε ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος ανώτερος αξιωματούχος της Ασίας το 2008.
Παράλληλα, η διεμφυλική γυναίκα Τέσα Γκάνσερερ θα γράψει ιστορία στη Γερμανία όταν λάβει τη θέση της στην περιφερειακή Βουλή της Βαυαρίας αυτή την εβδομάδα, τρεις μήνες μετά την επανεκλογή της ως Μάρκους Γκάνσερερ.
Κάθε φορά που οι πόλεις ψηφίζουν άτομα της LGBTQ κοινότητας, στέλνουν ένα σαφές μήνυμα, δείχνοντας ότι εκτιμούν κάθε ικανό πολιτικό, ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Άλλωστε αυτά είναι λίγα από τα άτομα που μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση και τους νόμους σε ολόκληρο τον κόσμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου