Με αφορμή δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι η Μητρόπολη Καλαβρύτων αντιμετωπίζει ως ανεπιθύμητο ηλικιωμένο άτομο από τη Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων «Καλλιμανοπούλειο» λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού, οι Proud Seniors Greece, Ομάδα Υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ ατόμων 50+, εκφράζουν την ανησυχία τους και σημειώνουν ότι θα παρακολουθούν στενά την εξέλιξη της υπόθεσης.
Η ανακοίνωση των Proud Seniors Greece
Για την υπόθεση της απομάκρυνσης του γκέι ηλικιωμένου από το Καλλιμανοπούλειο ίδρυμα της Μητρόπολης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας
Σχετικά με τα δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι ηλικιωμένο άτομο θεωρείται ανεπιθύμητο λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού από τη Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων «Καλλιμανοπούλειο» και συγκεκριμένα από τον Αμβρόσιο, καταρχήν εκφράζουμε την έντονη ανησυχία μας για την ασφάλεια αυτού του προσώπου, δεδομένου ότι μέχρι τώρα ούτε το «Καλλιμανοπούλειο», ούτε κάποια άλλη αρμόδια αρχή που έχει ευθύνη για την καλή λειτουργία των γηροκομείων, ούτε η Μητρόπολη Καλαβρύτων δεν έχουν διαψεύσει τα σχετικά δημοσιεύματα.
Κατανοούμε φυσικά ότι πληροφορίες που έχουν να κάνουν με ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα ανθρώπων και κυρίως ανθρώπων που είναι σε ιδιαίτερα ευάλωτη θέση ή ΑΜΕΑ πρέπει να περιφρουρούνται με τη δέουσα προσοχή και με κύριο γνώμονα το συμφέρον και σεβασμό στα ίδια τα άτομα.
Περιμένουμε ωστόσο από τις αρμόδιες υπηρεσίες και φορείς να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες έτσι ώστε το άτομο αυτό να έχει την κατάλληλη ψυχοκοινωνική και ιδρυματική φροντίδα.
Στα πλαίσια αυτά μας ανησυχεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι από τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες που μερίμνησαν για την ιδρυματική φροντίδα αυτού του ατόμου επιλέχθηκε εξ’αρχής το εν λόγω ίδρυμα χωρίς να εκτιμηθεί η εχθρότητα και το μίσος που συστηματικά ο Αμβρόσιος εξαπολύει ενάντια στη ΛΟΑΤ κοινότητα.
Εμείς από τη μεριά μας ως ομάδα που δραστηριοποιούμαστε για την στήριξη και συνηγορία των ΛΟΑΤΚΙ ηλικιωμένων ατόμων, ακόμα και μετά την παρέμβαση που λέγεται ότι έκανε ο διευθυντής του ιδρύματος για την παραμονή του εν λόγω ηλικιωμένου, δεν εφησυχάζουμε και θα παρακολουθούμε στενά την εξέλιξη αυτής της περίπτωσης μέχρι να διαπιστώσουμε ότι το άτομο αυτό είναι ασφαλές και σε ένα κατάλληλο για εκείνο πλαίσιο φροντίδας.
Proud Seniors Greece, Ομάδα Υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ ατόμων 50+
Στην επιστολή τους οι ευρωβουλευτές προτρέπουν, μεταξύ άλλων, να ανακαλέσει ο Κυβερνήτης της Άγκυρας την απαγόρευση των εκδηλώσεων υπέρ των ΛΟΑΤ
Επιστολή προς τον Κυβερνήτη της Άγκυρας, Βασίπ Σαχίν, αναφορικά με την άρση της απαγόρευσης εκδηλώσεων της κοινότητας ΛΟΑΤ και υπέρ των δικαιωμάτων της, συνυπογράφουν, από 5 πολιτικές ομάδες(S&D, GUE/ NGL, Greens/EFA, ALDE, EPP), 40 ευρωβουλευτές, μεταξύ των οποίων ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αρμόδιος για θέματα Ισότητας των Φύλων και Διαφορετικότητας, και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης.
Στην επιστολή τους οι ευρωβουλευτές προτρέπουν, μεταξύ άλλων, να ανακαλέσει ο Κυβερνήτης της Άγκυρας την απαγόρευση των εκδηλώσεων υπέρ των ΛΟΑΤ, δεδομένου ότι δεν διαθέτει πλέον νομική βάση, αφού η κυβέρνηση της Τουρκίας ανακάλεσε την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στις 18 Ιουλίου 2018.
Ακολουθεί η πλήρης επιστολή των ευρωβουλευτών:
Αξιότιμε Κυβερνήτη της Άγκυρας,
Θα θέλαμε να σας ευχηθούμε ό,τι καλύτερο στη νέα σας θέση. Ο διορισμός σας ως κυβερνήτης τον Οκτώβριο του 2018 αποτελεί επίσης μια ευκαιρία για την αντιμετώπιση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που έλαβαν χώρα στην Άγκυρα για περισσότερο από έναν χρόνο.
Στις 19 Νοεμβρίου 2017, το Κυβερνείο της Άγκυρας απαγόρευσε όλες τις εσωτερικές και υπαίθριες δραστηριότητες σχετιζόμενες με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ στην πόλη για αόριστο χρονικό διάστημα, με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ως νομική βάση για την απόφαση. Αυτή η απαγόρευση έχει οδηγήσει σε περισσότερες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διακρίσεις και βία κατά των λεσβιών, των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφιλων, των μεταναστών και των διαζευγμένων (ΛΟΑΤ) πολιτών και προσφύγων. Όταν η ελευθερία της έκφρασης και της συνάθροισης απαγορεύεται για τους ΛΟΑΤ πολίτες, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν καθίστανται αόρατες και τα αδικήματα εναντίον τους περνάνε σε μεγάλο βαθμό ατιμώρητα.
Οι ενώσεις που ιδρύθηκαν στην Άγκυρα, όπως η Kaos GL, η πρώτη ένωση δικαιωμάτων ΛΟΑΤ στην Τουρκία, και η Pink Life, η πρώτη οργάνωση για τα δικαιώματα των τρανσέξουαλ στην Τουρκία, διοργάνωναν εκδηλώσεις με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν δημιούργησαν κανένα ζήτημα δημόσιας τάξης ή δημόσιας ασφάλειας. Αντίθετα, οι εκδηλώσεις αυτές δεν έχουν άλλο στόχο παρά να υπενθυμίζουν στον κόσμο και στην Τουρκία ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι οικουμενικά, σύμφωνα με τις διεθνείς αρχές για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το τουρκικό σύνταγμα.
Η κυβέρνηση ανακάλεσε την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην Τουρκία στις 18 Ιουλίου 2018. Συνεπώς, η απαγόρευση των εκδηλώσεων ΛΟΑΤ δεν έχει πλέον νομική βάση. Εντούτοις, στο πλαίσιο μιας νέας απόφασης, που ελήφθη στις 3 Οκτωβρίου 2018, το Κυβερνείο της Άγκυρας απαγόρευσε και πάλι όλες τις δραστηριότητες που σχετίζονται με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ στην πόλη, για λόγους «προστασίας της δημόσιας τάξης" ή "ευαισθησίας του κοινού».
Σας παροτρύνουμε, λοιπόν, να αντιστρέψετε αυτή τη διακριτή απαγόρευση, που είναι αντίθετη με τα πρότυπα των Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και την τουρκική εθνική νομοθεσία.
Με εκτίμηση,
Οι 40 Ευρωβουλευτές που υπογράφουν την επιστολή:
Terry Reintke (Πράσινοι, Γερμανία), Daniele Viotti (S&D, Ιταλία), Malin Bjork (GUE-NGL, Σουηδία), Sirpa Pietikainen (EPP, Φινλανδία), Tanja Fajon (S&D, Σλοβενία), Soraya Post (S&D, Σουηδία), Ana Gomes (S&D, Πορτογαλία), Theresa Griffin (S&D, Ηνωμένο Βασίλειο), David Martin (S&D, Ηνωμένο Βασίλειο), Bart Staes (Πράσινοι, Βέλγιο), Dimitrios Papadimoulis (GUE-NGL, Ελλάδα), Julie Ward (S&D, Ηνωμένο Βασίλειο), Kati Piri (S&D, Ολλανδία), Monika Vana (Πράσινοι, Αυστρία), Jose Inacio Faria (EPP, Πορτογαλία), Brando Benifei (S&D, Ιταλία), Jean Lambert (Πράσινοι, Ηνωμένο Βασίλειο), Izaskun Bilbao Barandica (ALDE, Ισπανία), Peter Niedermüller (S&D, Ουγγαρία), Anne-Marie Mineur (GUE-NGL, Ολλανδία), Virginie Roziere (S&D, Γαλλία), Jude Kirton-Darling (S&D, Ηνωμένο Βασίλειο), Josef Weidenholzer (S&D, Αυστρία), Josep-Maria Terricabras (Πράσινοι, Ισπανία), Clare Moody (S&D, Ηνωμένο Βασίλειο), Martina Anderson (GUE-NGL, Ηνωμένο Βασίλειο), Lynn Boylan (GUE-NGL, Ιρλανδία), Matt Carthy (GUE-NGL, Ιρλανδία), Liadh Ni Riada (GUE-NGL, Ιρλανδία), Hilde Vautmans (ALDE, Βέλγιο), Rebecca Harms (Πράσινοι, Γερμανία), Jordi Solé (Πράσινοι, Ισπανία), Wajid Khan (Πράσινοι, Βέλγιο), Ismail Ertug (S&D, Γερμανία), Knut Fleckenstein (S&D, Γερμανία), Miltiadis Kyrkos (S&D, Ελλάδα), Ana Miranda (Πράσινοι, Ισπανία), Bodil Valero (Πράσινοι, Σουηδία), Marietje Schaake (ALDE, Ολλανδία), Javi López (S&D, Ισπανία).
Στην Ολομέλεια της ΚΓ Συνόδου της Βουλής των Εφήβων μίλησε ο μαθητής της Β’ τάξης του ΓΕΛ Κυπαρισσίας, Αθανάσιος-Αναστάσιος Κωνσταντόπουλος, ως εκπρόσωπος της ΣΤ’ Ομάδας της Συνόδου, με θέμα «Ζητήματα ταυτότητας και σεξουαλικότητας στην εφηβεία»! Η ομιλία του είχε ως εξής: «Αξιότιμε κύριε πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων, αξιότιμοι υπουργοί, αγαπητοί έφηβοι βουλευτές, ονομάζομαι Αθανάσιος-Αναστάσιος Κωνσταντόπουλος και είμαι ένας από τους εκπροσώπους της Μεσσηνίας και αγορητής της ΣΤ΄ Ομάδας, με θέμα “Ζητήματα ταυτότητας και σεξουαλικότητας στην εφηβεία”. Αρχικά, θα ξεκινήσω με μια σύντομη περιγραφή των όσων βιώσαμε σε αυτό το πρόγραμμα. Η δουλειά μας ξεκίνησε αρκετές εβδομάδες πριν μέσω ενός κλειστού φόρουμ, όπου ανταλλάξαμε απόψεις. Οι εργασίες μας στην Αθήνα ξεκίνησαν τη δεύτερη μέρα, εφόσον την πρώτη φτάσαμε στο ξενοδοχείο και μας έγινε μια ενημέρωση για το τι θα γίνει τις επόμενες μέρες. Τη δεύτερη μέρα πήγαμε στο Μουσικό Σχολείο Αθήνας, όπου μπήκαμε σε σκέψεις και εκφράσαμε τις απόψεις μας μέσα από συζήτηση. Την τρίτη μέρα οι Ομάδες συνεδριάσαμε στο ξενοδοχείο, όπου προτείναμε τρόπους αντιμετώπισης και επίλυσης των ζητημάτων που αφορούν στη σεξουαλικότητα των νέων. Την τέταρτη μέρα με την Ομάδα μου συνεδριάσαμε σε Αίθουσα της Βουλής με τον Α΄ Αντιπρόεδρο της Βουλής,. Αναστάσιο Κουράκη, και παρουσιάσαμε τις προτάσεις μας. Τώρα θα σας παρουσιάσω τις προτάσεις της ομάδας μου. Θεωρούμε αναγκαία την ενσωμάτωση του μαθήματος σεξουαλικής αγωγής στο σχολικό πρόγραμμα ήδη από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, προσαρμοσμένη στις ανάγκες και στις μαθησιακές δυνατότητες κάθε σχολικής βαθμίδας, προκειμένου τα παιδιά και οι έφηβοι να έρχονται σε επαφή με τη σεξουαλικότητά τους με ασφαλή τρόπο. Επιτακτική κρίνεται η ύπαρξη ψυχολογικής υποστήριξης στο σχολείο, καθώς οι έφηβοι θα μπορούν να μοιραστούν τους προβληματισμούς τους και να λύσουν τις απορίες τους γύρω από τη σεξουαλικότητα. Ειδικά καταρτισμένοι ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί θα πρέπει να είναι σε θέση να ενεργούν υποστηρικτικά στις ανάγκες της μαθητικής κοινότητας. Θα πρέπει να διοργανώνονται ημερίδες από το κράτος, με σκοπό την ενημέρωση των πολιτών, την ευαισθητοποίησή τους στο θέμα της σεξουαλικότητας και της ταυτότητας φύλου. Δεν μπορεί να παραλειφθεί η ανάγκη για ύπαρξη βιωματικών δράσεων και η διεξαγωγή σεμιναρίων στο χώρο του σχολείου, με σκοπό την ενημέρωση των παιδιών, των γονέων, των καθηγητών από ειδικούς για σεξουαλικά ζητήματα μέσω δημιουργικών δραστηριοτήτων. Ιδιαίτερα για τους γονείς απαραίτητη είναι η παροχή συμβουλευτικής σε ζητήματα που αφορούν στην περίοδο της εφηβείας και της έναρξης της σεξουαλικής ζωής των παιδιών. Απαραίτητη κρίνεται η ενημέρωση και η παροχή σεξουαλικής υποστήριξης από ειδικούς σε γονείς με ΛΟΑΤΚΙ + παιδιά. Σε περίπτωση άσκησης οποιασδήποτε μορφής βίας σε αυτά τα παιδιά, να κρίνεται αναγκαία η απομάκρυνσή τους από την οικογενειακή εστία και η στέγασή τους σε ειδικά διαμορφωμένες εγκαταστάσεις. Να παρέχεται δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τη φυλομετάβαση, δηλαδή ορμόνες και επεμβάσεις. Για τα ανήλικα άτομα, που οι γονείς τους είναι διαζευγμένοι, να αρκεί για τη φυλομετάβαση η υπογραφή του γονέα που έχει την επιμέλεια του παιδιού, αφού προηγουμένως έχει ελεγχθεί η ψυχοδιανοητική ικανότητα αυτού του γονέα. Υποχρεωτική να είναι η χρήση του επιθυμητού ονόματος για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στο σχολικό και εργασιακό χώρο και, σε αντίθετη περίπτωση, να επιβάλλονται οι απαραίτητες κυρώσεις. Να γίνει άρση της νομοθεσίας που απαγορεύει τη σύναψη πολιτικού γάμου των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων ως επικύρωση της οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Επίσης, να είναι εφικτή η υιοθεσία και όχι μόνο η αναδοχή παιδιών από μονογονεϊκές οικογένειες και ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες. Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένας ενιαίος και έγκυρος διαδικτυακός χώρος συζητήσεων υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, στον οποίο θα μπορούν να συμμετέχουν ανώνυμα μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς και εξειδικευμένοι επαγγελματίες, όπως γιατροί, ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί, με σκοπό την ανταλλαγή ιδεών, εμπειριών και προβλημάτων που σχετίζονται με τη σεξουαλική ανάπτυξη των εφήβων. Αποτέλεσμα θα είναι ο εμπλουτισμός των ιδεών καθενός από τις ιδέες όλων των άλλων και η απάντηση στα διάφορα προβλήματα από την οπτική της καθεμιάς εμπλεκόμενης ομάδας. Είναι εξίσου σημαντική η ίδρυση και λειτουργία δομών, με σκοπό την οικονομική και ψυχολογική ενίσχυση των ανήλικων μητέρων, των θυμάτων βιασμού και των μονογονεϊκών οικογενειών. Η ποινή που αναγράφεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 1 του ν.927/1979 για όποιον προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε ενέργειες που μπορεί να προκαλέσουν διακρίσεις στη σεξουαλικότητα και στην ταυτότητα φύλου του ατόμου να μην εξαγοράζεται, αλλά να εκτίεται. Ένα βήμα πιο κοντά στην επίλυση του ζητήματος του ρατσισμού στη διαφορετικότητα ως προς τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα του φύλου είναι η ουσιαστική βελτιστοποίηση του έργου του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, προκειμένου να αποφευχθεί η παραπληροφόρηση και η χειραγώγηση του κοινού. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει η προβολή διαφημίσεων σε ώρες τηλεοπτικής εκπομπής με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίησή του. Τέλος, θα πρέπει να υπάρξουν κρατικές δομές που μέριμνά τους θα είναι η παροχή δωρεάν εξετάσεων για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Και μην ξεχνάμε: Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί. Ευχαριστώ». Από την εφημερίδα 'Θάρρος'
«Δυστυχώς αναβιώνει ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία και ο αντισημιτισμός», τόνισε ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, μιλώντας στη Γενική Συνέλευση και στην εκδήλωση για την κοπή της πίτας του Ελληνο-Ισραηλινού Επιμελητηρίου Εμπορίου και Τεχνολογίας.
Ο κ. Μπακογιάννης επισήμανε ότι «ξεχνάμε εύκολα και ταυτόχρονα δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Είμαστε υποχρεωμένοι να μην ξεχνάμε». Επίσης, χαρακτήρισε αποκρουστική την πρόσφατη βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη.
Τέτοια φαινόμενα, είπε, μας βρίσκουν ενωμένους, αποφασισμένους, χωρίς αστερίσκους και συμβιβασμούς και γι'αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να μην ξεχνάμε. Ο κ. Μπακογιάννης αναφέρθηκε στη δράση στην Κατοχή του μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομου Δημητρίου που μαζί με τον δήμαρχο του νησιού Λουκά Καρρέρ έσωσαν 272 Εβραίους καθώς και στον 'Αγγελο Έβερτ - πατέρα του πρώην δήμαρχου Αθηναίων και πρώην προέδρου της ΝΔ Μιλτιάδη - ο οποίος ως αρχηγός της Αστυνομίας εξέδιδε πλαστά πιστοποιητικά βάφτισης σε πολλούς Εβραίους για να τους σώσει.
Ακόμη, υπενθύμισε ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός το 1990 προχώρησε στην αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ. Αναφερόμενος στα προβλήματα της Αθήνας σημείωσε ότι χρειάζονται «πραγματικές λύσεις σε πραγματικά προβλήματα. Να ξεπερνάμε αυτά που μας χωρίζουν και να ενώνουμε δυνάμεις». Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων ανέφερε και 11 στόχους του επιχειρησιακού σχεδίου που ετοιμάζει ο συνδυασμός «Αθήνα Ψηλά» για την ασφάλεια, την καθαριότητα, την προσβασιμότητα, το πράσινο, τον μεγάλο αθηναϊκό περίπατο, τις σύγχρονες γειτονιές-πρότυπα, τον τουρισμό, τους χώρους άθλησης, τις παιδικές χαρές, την επιχειρηματικότητα, τις υπηρεσίες του Δήμου, τις κοινωνικές υπηρεσίες, την αξιοποίηση της δημοτικής υπηρεσίας.
Ο κ. Μπακογιάννης δεσμεύτηκε ότι υπεύθυνος για όσα γίνονται ή δεν γίνονται στο Δήμο θα είναι ο δήμαρχος και θα είναι υπόλογος στους πολίτες. «Διαθέτουμε εμπειρία, ξέρουμε με ποιον πάμε να τα βάλουμε και ξέρουμε και τον τρόπο να τα καταφέρουμε», είπε, ενώ ανέφερε και τις θεσμικές παρεμβάσεις στις οποίες θα πρέπει να συμφωνήσουν όλοι οι συνυποψήφιοι να ζητήσουν από το κράτος.
Συγκεκριμένα τόνισε ότι πρέπει ο δήμος να αναλάβει τη διαχείριση του πρασίνου που βρίσκεται εντός των ορίων του (Πεδίον του 'Αρεως), τις αρμοδιότητες για τη συντήρηση του Οδικού Δικτύου και του Δικτύου Ομβρίων υδάτων, να υπάρξει ανταποδοτικότητα στην παροχή υπηρεσιών προς το Ελληνικό Δημόσιο, να μεταβιβαστεί στο δήμο η διαχείριση αναξιοποίητων κτηρίων του Δημοσίου εντός των γεωγραφικών ορίων του, μετά από κατάθεση business plan για την αξιοποίησή τους, να καταργηθεί η Ανάπλαση ΑΕ και να μεταφερθεί ο ΕΝΦΙΑ στους Δήμους.
Σάλος έχει προκληθεί τις τελευταίες μέρες με την ύπαρξη ενός σάιτ που αυτοπροσδιορίζεται ως μια «εναλλακτική για την ομοφυλοφιλία», ονομάζεται omofylofilia.gr και επισημαίνει ότι "η διαχείριση του ιστοτόπου βρίσκεται σε πνευματική κοινωνία με την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος υπό τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο".
Δεν είναι μόνο ότι οι απόψεις που καταγράφονται είναι ακραίες, αλλά επίσης παρουσιάζονται ολόκληρες συνεντεύξεις εμφανώς fake με ψεύτικες φωτογραφίες υποτίθεται ομοφυλόφιλων οι οποίες πρέρχονται από image banks και έχουν χρησιμοποιηθεί δεκάδες φορές για άλλους σκοπούς.
Εάν το εν λόγω site δεν έχει σχέση με την Εκκλησία της Ελλάδος και καταχρηστικά χρησιμοποιεί την ονομασία ακόμη και του αρχιεπισκόπου καλό θα ήταν άμεσα να αποκηρυχθεί από τους υπευθύνους, καθώς μόνο κακό κάνει στην εικόνα της εκκλησίας. Την άλλη εκδοχή, να ανήκει όντως και να διαχειρίζεται από την εκκλησία της Ελλάδας δεν θα θέλαμε ούτε να την σκεφτούμε.
Σύμφωνα με όσα είδαμε στο σάιτ, αν είσαι ομοφυλόφιλος θα πρέπει να κάνεις την υπέρβαση και να αγιάσεις
Πιο συγκεκριμένα στην ιστοσελίδα αναφέρεται ότι αποτελεί «τη μεγαλύτερη ελληνική συλλογή άρθρων και υλικού για την ομοφυλοφιλία και την ασκητική της υπέρβαση μέσω μιας αγίας ζωής εν Χριστώ Ιησού».
Ούτε λίγο ούτε πολύ, σύμφωνα με το εν λόγω site, η ομοφυλοφιλία είναι αποδεκτή αν και εφόσον τα ομοφυλόφιλα άτομα αποζητήσουν την βοήθεια κάποιου πνευματικού ή της εκκλησίας για να ξεφύγουν από τα «πάθη» τους… και φυσικά αν δεν κάνουν σεξ.
Συντάκτης των άρθρων είναι ο Γιώργος Δ. που στο βιογραφικό του σημειώνει ότι είναι 30 ετών και ζει στη Θεσσαλονίκη.
«Βιώνει ομόφυλες έλξεις από την προεφηβική του ηλικία, αλλά αγωνίζεται να ευχαριστήσει το Θεό με την προσευχή και την εγκράτεια. Δημιούργησε δε την παρούσα ταπεινή προσπάθεια με την ευχή του πνευματικού του» γραφεί κάτω από το όνομα του.
O υποτιθέμενος Στέφανος 21 ετών, ομοφυλόφιλος, όπως παρουσιάζεται στο σάιτ, είναι φωτό από Image bank και έχει δημσιευθεί μέχρι και σε σάιτ στην Ασία.
Στην ενότητα «Σχετικά με εμάς» αναφέρεται ότι «Ίσως σε μερικούς ακούγεται παράξενο, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που, ενώ νιώθουν επιθυμία για τους ομόφυλούς τους, δεν είναι ευτυχισμένοι με αυτό. Βλέπουν ότι στον τρόπο ζωής των περισσότερων σύγχρονων ομοφυλόφιλων κυριαρχούν οι επιφανειακές σχέσεις, οι περιστασιακές σεξουαλικές επαφές και ο ναρκισσισμός.
Είναι η ηρωική εκείνη πάστα ανθρώπων, που αποφασίζει να πολεμήσει τις αμαρτωλές της επιθυμίες
Ακόμη και αν με μεγάλη επιτυχία ζουν και ενεργούν μέσα σε αυτό το πλαίσιο, συχνά δε νιώθουν ικανοποιημένοι. Αισθάνονται ένα ψυχικό κενό... Είναι η ηρωική εκείνη πάστα ανθρώπων, που αποφασίζει να πολεμήσει τις αμαρτωλές της επιθυμίες, για να είναι αρεστή στο Χριστό. Είναι η ομάδα εκείνη, που αντιλαμβάνεται ότι η Αγία Γραφή μιλά για την ομοφυλοφιλία και έχει μία σαφή πρόταση για όσους αισθάνονται ομόφυλες έλξεις: την αγιότητα».
Μάλιστα ο συντάκτης του σάιτ σε ένα κείμενό του που τιτλοφορείται «Γιατί δεν θα πάω στο Pride» εξηγεί- υποτίθεται- στον φίλο του τον Νίκο:
«Καλέ μου φίλε, σ' αγαπώ. Αλλά δεν θα μπορέσω να έρθω. Πρώτα και κύρια, γιατί το Pride δεν με εκφράζει, αφού δεν νιώθω καθόλου γκέι. Όχι, όχι, μη με παρεξηγείς. Είμαι κι εγώ ομοφυλόφιλος, όσο κι εσύ. 100%. Αλλά γκέι δεν είμαι. Ούτε γκέι, ούτε μπάι, ούτε κουήρ, ούτε τρανς.
Γιατί βλέπεις, γκέι δεν είναι απλά αυτός που έτυχε να έλκεται από το ίδιο φύλο. Είναι αυτός που ένα τυχαίο γεγονός το παίρνει και το κάνει λαϊφστάιλ, αυτός που επιλέγει να ακολουθήσει τις έλξεις του και να τις κάνει προσδιοριστικό στοιχείο της ταυτότητάς του. Δεν θυμάμαι -διόρθωσέ με άμα κάνω λάθος- να ένιωσα ποτέ έτσι και πάνε χρόνια που δεν χρησιμοποιώ πια αυτή την λέξη για να μιλήσω για το σεξουαλικό μου προσανατολισμό».
Στην παράσταση «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα», που ανεβαίνει στο Θέατρο “Τζένη Καρέζη”, βρέθηκε το βράδυ του Σαββάτου ο πρωθυπουργός και η σύντροφός του Μπέτυ Μπαζιάνα.
Ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε την παράσταση λίγο αργότερα στον λογαριασμό του στο Instagram, “θαυμάσια θεατρική δουλειά”. Δημοσιοποίησε μάλιστα βίντεο από την παράσταση, αλλά και φωτογραφία από τη συνάντησή του στα καμαρίνια με τον σκηνοθέτη Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο και τον πρωταγωνιστή Γιάννη Νιάρρο. Στο μήνυμά του ο πρωθυπουργός σημείωσε συγκεκριμένα:
«Στην παράσταση 'Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα', μια θαυμάσια θεατρική δουλειά του Β. Θεοδωρόπουλου για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα.
Ο Γιάννης Νιάρρος στον ρόλο ενός έφηβου με αυτισμό δίνει ένα ισχυρό παράδειγμα για τη δύναμη της θέλησης».
Το έργο έχει διασκευάσει ο δημοφιλής θεατρικός συγγραφέας Σάιμον Στίβενς, που έργα του έχουν ανεβεί άλλες δυο φορές από το Θέατρο του Νέου Κόσμου. Βασίστηκε στο ομότιτλο πολυβραβευμένο μυθιστόρημα του Μαρκ Χάντον που κέρδισε επτά βραβεία Ολίβιε, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου το 2013.
Το έργο εκτός από την Ελλάδα, έχει παιχτεί σε πολλές ακόμη χώρες, ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, το Μεξικό, η Κορέα, η Ιαπωνία, η Αυστραλία, το Βέλγιο, το Ισραήλ κ.ά. κερδίζοντας πολλά σημαντικά βραβεία.
Οι ιστορίες των γκέι ιερέων μένουν κρυφές, αφανείς από τον έξω κόσμο, γνωστές μόνο ανάμεσα στους ίδιους, συχνά ούτε καν αυτό. Δεν πρέπει να ξεπερνούν τους δέκα οι κληρικοί στις Ηνωμένες Πολιτείες που έχουν τολμήσει να δηλώσουν γκέι δημοσίως παρά το ότι οι γκέι άντρες αποτελούν τουλάχιστον το 30 με 40 τοις εκατό του Καθολικού κλήρου στη χώρα σύμφωνα με δεκάδες εκτιμήσεις των ίδιων των γκέι κληρικών αλλά και ερευνητών. Κάποιοι κληρικοί μάλιστα τοποθετούν το ποσοστό πλησιέστερα στο 75 τοις εκατό. Το ήδη επισφαλές περιβάλλον για αυτούς τους κληρικούς – από τη στιγμή που η εκκλησία έχει στη δικαιοδοσία της την στέγαση, την ασφάλιση και την σύνταξή τους και μπορεί να τους κόψει και τα τρία εξαιτίας της σεξουαλικής τους ταυτότητας, ακόμα κι αν τηρούν τους όρκους αγαμίας – έχει γίνει εσχάτως πολύ επικίνδυνο. Η πτώση του πάλαι πότε πανίσχυρου καρδινάλιου Θίοντορ ΜακΚάρικ ο οποίος καθαιρέθηκε την προηγούμενη εβδομάδα μετά τις καταγγελίες εναντίον του για χρόνια κακοποίηση αγοριών και νεαρών ανδρών, πυροδότησε τις κατηγορίες εκ μέρους συντηρητικών κύκλων ότι η ομοφυλοφιλία ευθύνεται κυρίως για την κρίση στην οποία έχει περιέλθει η εκκλησία. «Όταν δήλωσα ότι είμαι γκέι, είχα περάσει προ πολλού τα 50. Χρόνια πολλά κουβαλούσα το μυστικό και προσευχόμουν στον Θεό όχι να με 'διορθώσει', αλλά να πεθάνω πριν το μάθει οποιοσδήποτε». Ακόμα κι ο Πάπας Φραγκίσκος έχει γίνει πιο κριτικός τους τελευταίους μήνες, αποκαλώντας την ομοφυλοφιλία «μόδα», προτείνοντας να μην γίνονται αποδεκτοί ως ιερείς όσοι ακολουθούν αυτή την «εδραιωμένη τάση», και καλώντας τους ήδη υπαρκτούς γκέι κληρικούς να είναι «απολύτως υπεύθυνοι και να μην σκανδαλίζουν με τη συμπεριφορά τους». Μέχρι και πριν λίγα χρόνια, τέτοιες προειδοποιήσεις έμοιαζαν αδιανόητες. 'Όταν το 2013 ο Πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε το επαναστατικό ερώτημα «ποιος είμαι εγώ για να κρίνω;», ήταν σα να καλούσε τις πόρτες της «ντουλάπας» να ανοίξουν, απελευθερώνοντας όλους τους γκέι κληρικούς. Και τώρα, τα σκάνδαλα σεξουαλικής κακοποίησης απειλούν να τις κλείσουν ερμητικά και πάλι. Η προοπτική να καταστούν αποδιοπομπαίοι τράγοι, έχει οδηγήσει πολλούς κληρικούς πίσω στην ντουλάπα. Όπως δήλωσε στους New York Times ο Πατέρας Μπομπ Μπούσεν από την Γιούτα – ο οποίος «αποκαλύφθηκε» πριν από 12 χρόνια όταν ξεκίνησε να κάνει λειτουργίες για πιστούς από την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και είναι ένας από τους ελάχιστους κληρικούς που μίλησαν επωνύμως στην εφημερίδα – «η τεράστια πλειοψηφία των γκέι ιερέων δε νιώθει καθόλου ασφαλής». «Δεν είναι δική μου η ντροπή, ποτέ δεν ήταν. Η ντροπή είναι της εκκλησίας. Αυτοί πρέπει να κουβαλήσουν την ντροπή και την ευθύνη για όσα έκαναν σε μένα και σε τόσους άλλους γκέι». «Η ζωή στην ντουλάπα είναι χειρότερη από το να γίνεις αποδιοπομπαίος τράγος. Δεν είναι ντουλάπα. Είναι κλουβί. Όταν δήλωσα ότι είμαι γκέι, είχα περάσει προ πολλού τα 50. Μπήκα στον κλήρο 18 χρονών και ήμουν τότε ένας νεαρός, ενθουσιώδης παρθένος που δεν είχα ιδέα για τίποτα, πόσο μάλλον δε αν είμαι γκέι ή στρέιτ. Χρόνια πολλά κουβαλούσα το μυστικό και προσευχόμουν στον Θεό όχι να με 'διορθώσει', αλλά να πεθάνω πριν το μάθει οποιοσδήποτε. Θυμάμαι ακόμα να βλέπω έναν συμφοιτητή στην ιερατική σχολή να βγαίνει στις πέντε τα ξημερώματα από το δωμάτιο ενός άλλου στην εστία κι εγώ να σκέφτομαι, τι ωραία, συζητούσαν μέχρι το πρωί. Τόσο αφελής ήμουν». Ένας άλλος γκέι Καθολικός κληρικός, ο Γκρεγκ Γκράιτεν, δήλωσε απλά: «Δεν είναι δική μου η ντροπή, ποτέ δεν ήταν. Η ντροπή είναι της εκκλησίας. Αυτοί πρέπει να κουβαλήσουν την ντροπή και την ευθύνη για όσα έκαναν σε μένα και σε τόσους άλλους γκέι». Το τεράστιο ζήτημα που έχει προκύψει είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσει ένα από τα φλέγοντα θέματα στην ατζέντα του μεγάλου τετραήμερου συνεδρίου που θα γίνει αυτήν την εβδομάδα στο Βατικανό υπό την αιγίδα του ποντίφικα. Όταν ξέσπασε εκ νέου το περασμένο καλοκαίρι η κρίση στους κόλπους της Καθολικής εκκλησίας μετά τις καταγγελίες για σωρεία κακοποιήσεων νεαρών αγοριών ανά τον πλανήτη, ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στο Βατικανό, Αρχιεπίσκοπος Κάρλο Μαρία Βιγκανό, κατηγόρησε τα «ομοφυλόφιλα δίκτυα» των Αμερικανών καρδιναλίων ότι συνωμοτούν κρυφά προκειμένου να προστατεύσουν δράστες συστηματικής κακοποίησης. Συγχρόνως σχεδόν με το συνέδριο, κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στην Ευρώπη ένα βιβλίο με τον τίτλο «Σόδομα» (στις ΗΠΑ θα κυκλοφορήσει με τίτλο «Στην ντουλάπα του Βατικανού») το οποίο υπόσχεται να αποκαλύψει την γκέι υποκουλτούρα του Βατικανού σε όλο της το μέγεθος. Πηγή: www.lifo.gr
Με αφορμή την ημερίδα της 25ης Φεβρουαρίου, #DF19: 1η Ημερίδα Documento «Ευρώπη, Σκοτεινή Ήπειρος Ξανά», στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, ο Zoυλφί Λιβανελί μίλησε στην κάμερα του documentonews.gr.
Ο γνωστός Τούρκος μουσικοσυνθέτης και λογοτέχνης ανέφερε χαρακτηριστικά:
«Ο ρατσισμός είναι ένα μεγάλο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Και δυστυχώς βλέπουμε να αυξάνεται παντού στον κόσμο, μαζί με τον φονταμενταλισμό και τον εθνικισμό. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί απέναντι σε αυτόν τον μεγάλο εχθρό. Να τον πολεμήσουμε με την διεθνή μας αλληλεγγύη προς τους θαρραλέους ανθρώπους».
ΜΙΑ καταπληκτική ανθολογία διαφορετικών ιστοριών με ταινίες μικρού μήκους με διαφορετικά μηνύματα αλλά πάντα με επίκεντρο την ενηλικίωση του αγοριού που γίνεται άντρας. Μέσα από διαφορετικές βραβευμένες ιστορίες αποκρυσταλλώνουν την ανάγκη για κατανόηση, για αποδοχή αλλά κυρίως για την διαφορετικότητα. Βέβαια τις περισσότερες φορές η ιστορία μπορεί να μην έχει ευτυχή κατάληψη και να υπονοεί μέσα από τις εικόνες περισσότερα από το περιβάλλον που βιώνει ο νέος που κουβαλάει το δικό του φορτίο. Ένα φορτίο που μπορεί να το κουβαλά ολόκληρη σχεδόν την ζωή του...
ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕ ΝΟΗΜΑ Όταν ένα αγόρι γίνεται νεαρός, ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τον κόσμο μπορεί να αλλάξει όχι μόνο τις αντιλήψεις του για τους γύρω του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο οι άλλοι τον βλέπουν. Καθώς οι συναισθηματικές επιθυμίες έρχονται στην επιφάνεια, υπάρχει η επιλογή είτε να εξωτερικέυονται και να ενεργούν πάνω τους, είτε να τις θάβουν.
Αυτή η επιλογή των ταινιών μικρού μήκους δείχνει τους αγώνες και τις ερωτικές εκδηλώσεις που βλέπουν τα μάτια των αγοριών που γίνονται άνδρες, αλλά κυρίως από τα άτομα που προσελκύονται. Η ανθολογία των ταινιών μικρού μήκους αποτελεί την διακύμανση όλου του ερωτικού φάσματος αποκαλύπτοντας ότι ο άνθρωπος εκτός από σκεπτόμενο ον περιβάλλεται από αύρα πλημμυρισμένη από πολύχρωμες αξιώσεις. Here OR Here
Μια ομάδα ερευνητών του παραφυσικού αναζητούν μόνο ομοφυλόφιλα φαντάσματα, καθώς η αποστολή τους είναι να δώσουν στην αποθανούσα ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα τη χαμένη φωνή της.
Οι 9 κυνηγοί φαντασμάτων της Queer Ghost Hunters κινηματογραφούν τις περιπέτειές τους και τις ανεβάζουν στο ομώνυμο κανάλι του YouΤube, ισχυριζόμενοι πως έχουν επικοινωνήσει μέχρι στιγμής με τουλάχιστον 15 πνεύματα ομοφυλοφίλων.
Μεταξύ των οποίων μια λεσβία καλόγρια, έναν ομοφυλόφιλο φυλακισμένο και ένα τρίο ερμηνευτών σε ένα εγκαταλειμμένο πια μπαρ του Σιάτλ των ΗΠΑ…
Η γκέι σύντροφος της πρωθυπουργού της Σερβίας, Άνα Μπρνάμπιτς, έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι. Ανακοίνωση από το γραφείο της πρωθυπουργού αναφέρει ότι η μητέρα Μίλιτσα Ντιούρντιτς και το μωρό είναι καλά στην υγεία τους.
Η 43χρονη Μπρνάμπιτς είναι η πρώτη ομόφυλη επικεφαλής κυβέρνησης που ζει σε ομόφυλο ζευγάρι και έγινε γονιός. Παράλληλα η Μπρνάμπιτς είναι η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Σερβίας και η πρώτη ανοιχτά γκέι. Ανήλθε στην εξουσία τον Ιούνιο του 2017. Ο διορισμός της χαρακτηρίστηκε έκπληξη σε μια χώρα των Βαλκανίων που δεν αναγνωρίζει τους γάμους ή τη συμβίωση ανάμεσα σε άτομα του ιδίου φύλου.
Σύμφωνα με τον σερβικό τύπο, το αγοράκι θα το ονομάσουν Ιγκόρ.
Το 2017, στη Gay Pride στο Βελιγράδι, όταν ρωτήθηκε εάν θα ήθελε να νομιμοποιήσει τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, η ίδια είχε απαντήσει:
«Δεν μπορώ να σας δώσω την προσωπική άποψή μου, καθώς βρίσκομαι εδώ ως πρωθυπουργός που εκπροσωπεί την κυβέρνηση της Σερβίας». athens voice
Ο Δημήτρης Γέρος αποφάσισε να αφηγηθεί την ιστορία του Οβίλ και του Ουσμάν, γκέι ζευγαριού Μουσουλμάνων που ζουν στη Μόρια της Λέσβου. Ο διεθνούς φήμης εικαστικός εδώ και πολλά χρόνια ζει για μεγάλα διαστήματα στη Λέσβο, όπου μεταξύ άλλων συνάντησε και δύο νεαρούς ερωτευμένους Μουσουλμάνους, τους Οβίλ και Ουσμάν, άκουσε την συγκινητική τους ιστορία και αποφάσισε να την μοιραστεί με τον κόσμο. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει την μαρτυρία του ζευγαριού, των οποίων η μοναδική επιθυμία ήταν να ζήσουν ελεύθερα μαζί, αφού στις πατρίδες τους αυτό είναι παράνομο και ως εκ τούτου επικίνδυνο. Μην έχοντας άλλη επιλογή από το να διαφύγουν στη Δύση, ακολούθησαν το καραβάνι μεταναστών και προσφύγων που αναγκαστικά περνάει από την Ελλάδα. Κάπως έτσι βρέθηκαν στον καταυλισμό της Μόριας, όπου ο «Παράδεισος» που τους είχαν υποσχεθεί έμοιαζε περισσότερο με κόλαση. Η σοκαριστική μαρτυρία τους ήταν επίσης η αφορμή για να αναδειχθούν μέσα από το ντοκιμαντέρ, οι απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων στις χώρες τους, η ομοφοβία, η προκατάληψη της Μουσουλμανικής θρησκείας απέναντι σε οποιονδήποτε διαφέρει από το κυρίαρχο θρησκευτικό και κοινωνικό πρότυπο και κυρίως η έλλειψη βασικών ανθρώπινων ελευθεριών που εμείς τις θεωρούμε δεδομένες. Εκτός των άλλων απεικονίζει επίσης, μέσα από μοναδικά πλάνα ακυκλοφόρητου υλικού τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και την ζωή εντός και εκτός της Μόριας. Επειδή απαγορεύεται αυστηρά στους ιδιώτες, τους δημοσιογράφους και τα κινηματογραφικά συνεργεία να εισέλθουν στον καταυλισμό χωρίς κρατική άδεια, πολλές σκηνές έχουν καταγραφεί με τα κινητά τηλέφωνα μεταναστών ή προσφύγων. Πρόκειται για ανέκδοτο υλικό που το παραχώρησαν προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σ' αυτή τη παραγωγή. Αν και παλιότερα ο Δημήτρης Γέρος είχε κάνει έργα Video Art, αυτή είναι η πρώτη φορά που ασχολείται με τον κινηματογράφο. Ο Δημήτρης Γέρος είπε στο lesvosnews.net για το φιλμ: «Ελάχιστοι μουσουλμάνοι, όπως οι Οβίλ και Ουσμάν, έχουν το σθένος να παραδεχτούν ότι είναι γκέι. Ιδίως όταν ζουν αυτοεξόριστοι ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους, κυρίως βαθιά θρησκευόμενους, και μάλλον εξαθλιωμένους συμπατριώτες τους, στον απαράδεκτο καταυλισμό της Μόριας, στη Λέσβο, όπου συνυπάρχουν άτομα διαφορετικών φυλών, προερχόμενα, κατά κανόνα, από χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Η δύναμη με την οποία αντιμετωπίζουν τη ζωή, και το κουράγιο τους, με έκανε να δημιουργήσω αυτό το ντοκιμαντέρ προκειμένου να ενθαρρύνω και άλλους μουσουλμάνους να εκφραστούν ελεύθερα, χωρίς καμία ενοχή για την ιδιαιτερότητά τους, και παράλληλα να δείξω την αγάπη, τη θλίψη, τη μοναξιά, την απελπισία αλλά και τη μεγάλη λαχτάρα για ελευθερία και ζωή που χαρακτηρίζει αυτά τα παιδιά. Επίσης, μέσα από τις άθλιες εικόνες και τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης στον καταυλισμό, ήθελα να υπενθυμίσω την αποκλειστική ευθύνη μερικών χωρών που με την πολιτική τους δημιουργούν πρόσφυγες και μετανάστες που αναγκάζονται να φύγουν απελπισμένοι από την πατρίδα τους και να ζουν με την αγωνία της απόρριψης, χωρίς ουσιαστική αλληλεγγύη και βοήθεια από την διεθνή κοινότητα η οποία παρακολουθεί μάλλον αδιάφορα τα γεγονότα και έχει αφήσει τη φτωχή Ελλάδα και την Ιταλία να διαχειριστούν τον μεγαλύτερο όγκο αυτού του προβλήματος. Όσο ο δυτικός κόσμος δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το μεταναστευτικό τόσο τα πράγματα θα χειροτερεύουν. Πρέπει, επί τέλους, να σταματήσει η καταπίεση, να εκλείψει ο σκοταδισμός και να υπάρξει ελευθερία, αφού, όχι μόνον οι γκέι αλλά κυρίως οι γυναίκες υποφέρουν στις οπισθοδρομικές μουσουλμανικές χώρες, όπου έχει καταπατηθεί κάθε ανθρώπινο δικαίωμα και η δικαιοσύνη λειτουργεί επιλεκτικά». Πηγή: lifo
Το κλειδί είναι η πρόληψη. Ένα παιδί με δυσκολία, πρέπει να προληφθεί πριν απομονωθεί, πριν στιγματιστεί στην τάξη και στο σχολείο. Και φυσικά, κάθε παιδί πρέπει να μπορεί να πάει στο σχολείο της γειτονιάς του
«Το κλειδί είναι η πρόληψη. Ένα παιδί με δυσκολία, πρέπει να προληφθεί πριν απομονωθεί, πριν στιγματιστεί στην τάξη και στο σχολείο. Υπάρχουν όλο και περισσότερα παιδιά (με μαθησιακές δυσκολίες, ΔΕΠΥ, στο αυτιστικό φάσμα, αναπηρία κλπ) που ταλαιπωρούνται μέσα στην κρίση». Η Ελένη Μαλαχά, ειδική παιδαγωγός, προϊσταμένη στο ΚΕΣΥ Κέρκυρας, μιλά για την ειδική αγωγή και τη στοχοποίηση στις «ιστορίες που γράφουν Ιστορία» Στο Κόκκινο, με την Τζούλυ Τσίγκα.
Με την οικονομική κρίση αυξήθηκαν πολύ τα προβλήματα. Υπάρχουν όλο και περισσότερα παιδιά (με μαθησιακές δυσκολίες, ΔΕΠΥ, στο αυτιστικό φάσμα, αναπηρία κλπ) που ταλαιπωρούνται μέσα στην κρίση. Τεράστια σημασία έχει η έγκαιρη στήριξη του παιδιού από το προνήπιο, μόλις διαγνωσθεί η όποια δυσκολία.
Στο αυτιστικό φάσμα πρέπει το παιδί να στηριχθεί πολύ νωρίτερα και αν αυτό γίνει μπορεί σε λίγα χρόνια να μην υπάρχει αυτή η δυσκολία.
Το κλειδί είναι η πρόληψη. Ένα παιδί με δυσκολία, πρέπει να προληφθεί πριν απομονωθεί, πριν στιγματιστεί στην τάξη και στο σχολείο. Και φυσικά, κάθε παιδί πρέπει να μπορεί να πάει στο σχολείο της γειτονιάς του, λίγα είναι εκείνα που πρέπει να φοιτήσουν σε ειδικό σχολείο, άρα πρέπει να υπάρχουν τμήματα ένταξης σε κάθε σχολείο. Προσαρμογή, λοιπόν, χρειάζεται και το σχολείο.
Από την 1η Σεπτέμβρη πρέπει τα σχολεία να είναι προετοιμασμένα να δεχθούν τους μαθητές και με παράλληλη στήριξη. Θα πρέπει η ίδια η Πολιτεία να παρεμβαίνει και να παρέχει παράλληλη στήριξη, δε μπορεί να επιλέγει ο γονέας – γιατί αναγκάζεται – ποιον θα βάλει στο σχολικό πλαίσιο. Η παράλληλη στήριξη πρέπει να είναι μόνιμη και σταθερή, αλλιώς το παιδί δε μπορεί να ενταχθεί σωστά, ενώ διαταράσσεται και το σχολικό περιβάλλον.
Πολύ κερδισμένα από αυτή τη συνύπαρξη βγαίνουν και τα παιδιά της τυπικής ανάπτυξης γιατί ωφελούνται από τη συναναστροφή τους με τα διαφορετικά παιδιά.
Καλλιεργούμε, έτσι, καλύτερους ανθρώπους, με αποδοχή. Δεν πρέπει να φθάνουμε να δημιουργούμε αρνητική στάση στα παιδιά, γιατί η θεωρία «σεβασμός στην διαφορετικότητα» είναι εύκολη, όμως στην πράξη είναι διαφορετικά. Και το κάθε παιδί με δυσκολίες, πρέπει να έχει το δικαίωμα να λάβει την εκπαίδευση που δικαιούται. Όχι ισότιμη, αλλά αυτό που δικαιούται, αυτό που έχει ανάγκη, δεν το βάζουμε σε μια τάξη απλά για να υπάρχει. Και ο εκπαιδευτικός συναντά δυσκολίες, αν δεν υπάρχει η σωστή υποδομή στο σχολείο. Εγώ έτσι στράφηκα στην ειδική αγωγή, από όλα αυτά που αντιμετώπιζα στη γενική τάξη. Όταν δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις σωστά, νιώθεις αναποτελεσματικός και μετά αισθάνεσαι καμένος.
Στόχος του ΚΕΣΥ (Κέντρο Συμβουλευτικής Υποστήριξης) είναι να γίνει πιο ανοιχτό από το ΚΕΔΥ και να στραφεί στην ισότιμη ένταξη όλων των παιδιών στο σχολείο, αλλά και να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου. Οι δυσκολίες είναι πολλές και κυρίως στην στελέχωσή του με μόνιμες, οργανικές θέσεις, που δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής.
Ελληνικά ξενοδοχεία και μεταξύ αυτών τέσσερα από την Κρήτη, προσελκύουν σημαντικό αριθμό γκέι πελατών.
Τα δύο βρίσκονται στην περιοχή των Χανίων,το ένα στο Ηράκλειο και ένα ακόμη στον Άγιο Νικόλαο.
To ξενοδοχείο Domus Noruz
Πρόκειται για το Thalassa Beach Resort, μια μονάδα αποκλειστικά για ενήλικες που βρίσκεται μπροστά στην παραλία της Αγίας Μαρίνας, 9 χιλιόμετρα από τα Χανιά,και το ξενοδοχείο Domus Noruz Chania το οποίο επίσης απευθύνεται μόνο σε ενήλικες και βρίσκεται στην παραλία των Αγίων Αποστόλων.Ακόμη το OliveGreenHotelστο Ηράκλειο και το Minos Beach art hotel,στον Άγιο Νικόλαο.
Το ξενοδοχείο Olive Green
Ποια είναι
H λίστα με τα ξενοδοχεία συμπεριλήφθηκε στην πρόσφατη έρευνα του Hotel Collection, του Travel by Interest με τα 70+ ξενοδοχεία, από όλο τον κόσμο, που στοχεύουν στο gay κοινό μέσω στοχευμένων φωτογραφιών που συμπεριλαμβάνονται στο brand identity τους.
To Minos Beach Art Hotel
Δείτε τη λίστα των ελληνικών ξενοδοχείων:
1. Delight Boutique Hotel, Μύκονος
2. Domes Noruz Chania, Autograph Collection, Κρήτη
Το δικαίωμα στην ορατότητα και η ισότητα σε θέματα γάμου έχει αποκατασταθεί σε αρκετές περιοχές της Λατινικής Αμερικής και τα τελευταία χρόνια η ευρύτερη κοινωνική πρόοδος σε λοάτκι θέματα είναι μεγάλη. Όπως όμως συμβαίνει συχνά και στις χώρες της Μεσογείου, με τις οποίες η Νότιος Αμερική παρουσιάζει ενδιαφερόντως αρκετά πολιτισμικά κοινά, τα τεκταινόμενα σε κοινωνικό επίπεδο δεν συμβαδίζουν απαραίτητα με το νομοθετικό στάτους κβο.
Ούτε σαφώς με το πολιτικό και πολιτειακό.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην πόλη του Maracay, στην περιβόητη τούτες τις μέρες Βενεζουέλα, ο γκέι ακτιβιστής καλλιτέχνης Daniel Arzola έχει ενδεχομένως μια ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθεί.
Δείγμα της δουλειάς του Daniel
Από μικρό παιδί λάτρευε να ζωγραφίζει και να παίζει με τις νερομπογιές. Η ιδιαιτερότητα όμως της ιδιοσυγκρασίας του συχνά δεν γινόταν αποδεκτή από παιδιά της ηλικίας του, που τακτικά τον κοροίδευσαν και τον περιφρονούσαν. Μέχρι που, στην ηλικία των 15 ετών, βίωσε κάτι που σήμερα το περιγράφει ως μια ασύλληπτα τρομακτική εμπειρία.
Είχαν βασικά προσπαθήσει να με κάψουν ζωντανό, δήλωσε σε συνέντευξη που έδωσε σχετικά πρόσφατα στο Gay Star News. «Mε είχαν δέσει σε ένα πάσσαλο της ηλεκτρικής, μου είχαν βγάλει τα παπούτσια, με είχαν κάψει με τσιγάρο στην περιοχή των γεννητικών μου οργάνων και μου κατέστρεψαν όλες μου τις ζωγραφιές».
Mε είχαν κάψει με τσιγάρο στα γεννητικά μου όργανα και μου κατέστρεψαν όλες μου τις ζωγραφιές
Ο Arzola είχε εκείνη τη μέρα νιώσει ανήμπορος να το σκάσει και η πανάσχημη αυτή εμπειρία θα τον τραυμάτιζε για πάντα. Μέχρι τότε, έχει πει, οι ζωγραφιές του ήταν ο δημιουργικός, προσωπικός του τρόπος επικοινωνίας και εξωτερίκευσης των συναισθημάτων του. Κατά τη διάρκεια της απαίσιας εκείνης επίθεσης, θυμάται με πολλή πίκρα, δουλειά ολόκληρων μηνών καταστράφηκε σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα.
Έπρεπε να περάσουν έξι ολόκληρα χρόνια για να ασχοληθεί ξανά με την τέχνη του, κι όταν το έπραξε, προτίμησε να το κάνει ψηφιακά, αφού με τον τρόπο αυτό αισθανόταν ασφάλεια. Τα νέα του σκίτσα θα φυλάσσονταν τώρα online και κανείς δεν θα μπορούσε να τα καταστρέψει πια.
Το έτος 2013, όταν ο Arzola ήταν 23 ετών, το πρότζεκτ του με την ονομασία «Δεν είμαι το αστείο σου» [Ι'm Not Your Joke] το οποίο περιελάμβανε 50 εικονογραφήσεις του πολύ ταλαντούχου, όπως σύντομα θα αποδεικνυόταν, καλλιτέχνη, έγιναν αντικείμενο προβολής και συζήτησης τόσο στη Βενεζουέλα όσο κι αλλού.
Mέσω της δουλειάς του, προσπάθησε να βγάλει προς τα έξω πιο θετικές αλλά και πιο ρεαλιστικές εικόνες της λοάτκι κοινότητας. Όπως διευκρίνιζε, «ειδικά οι γκέι άντρες προβάλλονταν συνήθως ως αστείοι και καρικατούρες μόνο» (σ.σ εξού και η ονομασία του πρότζεκτ I’m Not a Joke).
Ένα τουίτ στο μεταξύ τον Οκτώβριο του 2013 από την παγκόσμια Βίσση, γνωστότερη στο διεθνές σκηνικό ως Μαντόνα, θα του άλλαζε τη ζωή για πάντα. «This art is no joke, Ι love this», είχε τουιτάρει η απόλυτη και μέσα στις επόμενες λίγες μέρες, ο Arzola θα γινόταν περιζήτητος σε δημοσιογράφους από όλα τα μέρη της υφηλίου που ζητούσαν εναγωνίως να πάρουν συνέντευξη απ’ το ανερχόμενο αυτό αστέρι.
Σύμφωνα όμως με το δημοσίευμα στο Gay Star News, τότε ήταν και που θα «ανακάλυπταν» τον Daniel οι αρχές της Βενεζουέλας. Λίγο καιρό μετά και αφού έγινε εκ νέου δέκτης εκφοβιστικών απειλών, μη έχοντας ξεπεράσει την τραυματική του εμπειρία από την εφηβεία αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα.
«Πάντοτε λέω πως η Μαντόνα μου άλλαξε τη ζωή. Όταν κοινοποίησε τη δουλειά μου στο Twitter, πολλοί δημοσιογράφοι με καλούσαν για συνεντεύξεις. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και το RNW (Radio Netherlands Worldwide) στο Άμστερνταμ, ένα agency που θα αποδεικνυόταν σωτήριο στην πορεία για μένα, αφού μέσω τους κατόρθωσα να φύγω από τη Βενεζουέλα και να βρω για λίγο καιρό την ηρεμία μου στην Ολλανδία.
Το ξεχωριστό ταλέντο του Arzola δεν θα αργούσε να αναγνωριστεί. Μετά από μερικούς μήνες στο Άμστερνταμ, το 2014 επέστρεψε στη Λατινική Αμερική, μένοντας αρχικά για λίγο διάστημα στην Αργεντινή. Το 2015 μετεγκαταστάθηκε στη Χιλή, όπου είχε την τιμή να δουλέψει για τον προοδευτικό δήμο του Μπουένος Άιρες, που τότε έτρεχε μια καμπάνια για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Arzola δούλεψε συγκεκριμένα για τη φιλοτέχνηση ενός έργου εις μνήμην του Carlos Jauregui, ενός ανθρώπου που ήταν πολύ δραστήριος ακτιβιστής για γκέι θέματα στην Αργεντινή, ήδη από τη δεκαετία του 1990.
«Στη Λατινική Αμερική δεν έχουμε να επιδείξουμε πλούσια ακτιβιστική ιστορία, ό Jauregui όμως είναι κάτι σαν τον δικό μας Harvey Milk», είχε πει ο Arzola. «Μιλούσε για την ισότητα στον γάμο από το 80’. Ήταν πολύ γενναίος».
αντί να κάνει βήματα προς τα μπροστά, η Βενεζουέλα κάνει βήματα προς τα πίσω
Αναφορικά με την ιδιαίτερη του πατρίδα, Βενεζουέλα, που αυτές τις μέρες για τους γνωστούς πολιτικούς λόγους έχει γίνει διεθνές επίκεντρο, λίγο καιρό πριν ο Arzola δήλωνε πως «αντί να κάνει βήματα προς τα μπροστά, η Βενεζουέλα κάνει βήματα προς τα πίσω».
«Η Βενεζουέλα είναι βασικά μια δικτατορία. Μπορεί να μοιάζει σαν δημοκρατία επειδή γίνονται εκλογές, δεν γίνεται όμως σεβαστή η διαφορετικότητα. Αν δεν είσαι σαν κι αυτούς, θα σε απειλήσουν, θα σε φυλακίσουν , ίσως ακόμη και να σε ‘εξαφανίσουν’
