Ένα ομόφυλο ζευγάρι Μουσουλμάνων στη Μόρια στο ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Γέρου

Ο Δημήτρης Γέρος αποφάσισε να αφηγηθεί την ιστορία του Οβίλ και του Ουσμάν, γκέι ζευγαριού Μουσουλμάνων που ζουν στη Μόρια της Λέσβου.   Ο διεθνούς φήμης εικαστικός εδώ και πολλά χρόνια ζει για μεγάλα διαστήματα στη Λέσβο, όπου μεταξύ άλλων συνάντησε και δύο νεαρούς ερωτευμένους Μουσουλμάνους, τους Οβίλ και Ουσμάν, άκουσε την συγκινητική τους ιστορία και αποφάσισε να την μοιραστεί με τον κόσμο.       
 Το ντοκιμαντέρ καταγράφει την μαρτυρία του ζευγαριού, των οποίων η μοναδική επιθυμία ήταν να ζήσουν ελεύθερα μαζί, αφού στις πατρίδες τους αυτό είναι παράνομο και ως εκ τούτου επικίνδυνο. Μην έχοντας άλλη επιλογή από το να διαφύγουν στη Δύση, ακολούθησαν το καραβάνι μεταναστών και προσφύγων που αναγκαστικά περνάει από την Ελλάδα. Κάπως έτσι βρέθηκαν στον καταυλισμό της Μόριας, όπου ο «Παράδεισος» που τους είχαν υποσχεθεί έμοιαζε περισσότερο με κόλαση.           
Η σοκαριστική μαρτυρία τους ήταν επίσης η αφορμή για να αναδειχθούν μέσα από το ντοκιμαντέρ, οι απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων στις χώρες τους, η ομοφοβία, η προκατάληψη της Μουσουλμανικής θρησκείας απέναντι σε οποιονδήποτε διαφέρει από το κυρίαρχο θρησκευτικό και κοινωνικό πρότυπο και κυρίως η έλλειψη βασικών ανθρώπινων ελευθεριών που εμείς τις θεωρούμε δεδομένες.   Εκτός των άλλων απεικονίζει επίσης, μέσα από μοναδικά πλάνα ακυκλοφόρητου υλικού τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και την ζωή εντός και εκτός της Μόριας. Επειδή απαγορεύεται αυστηρά στους ιδιώτες, τους δημοσιογράφους και τα κινηματογραφικά συνεργεία να εισέλθουν στον καταυλισμό χωρίς κρατική άδεια, πολλές σκηνές έχουν καταγραφεί με τα κινητά τηλέφωνα μεταναστών ή προσφύγων. Πρόκειται για ανέκδοτο υλικό που το παραχώρησαν προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σ' αυτή τη παραγωγή.          
 Αν και παλιότερα ο Δημήτρης Γέρος είχε κάνει έργα Video Art, αυτή είναι η πρώτη φορά που ασχολείται με τον κινηματογράφο.   Ο Δημήτρης Γέρος είπε στο lesvosnews.net για το φιλμ: «Ελάχιστοι μουσουλμάνοι, όπως οι Οβίλ και Ουσμάν, έχουν το σθένος να παραδεχτούν ότι είναι γκέι. Ιδίως όταν ζουν αυτοεξόριστοι ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους, κυρίως βαθιά θρησκευόμενους, και μάλλον εξαθλιωμένους συμπατριώτες τους, στον απαράδεκτο καταυλισμό της Μόριας, στη Λέσβο, όπου συνυπάρχουν άτομα διαφορετικών φυλών, προερχόμενα, κατά κανόνα, από χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Η δύναμη με την οποία αντιμετωπίζουν τη ζωή, και το κουράγιο τους, με έκανε να δημιουργήσω αυτό το ντοκιμαντέρ προκειμένου να ενθαρρύνω και άλλους μουσουλμάνους να εκφραστούν ελεύθερα, χωρίς καμία ενοχή για την ιδιαιτερότητά τους, και παράλληλα να δείξω την αγάπη, τη θλίψη, τη μοναξιά, την απελπισία αλλά και τη μεγάλη λαχτάρα για ελευθερία και ζωή που χαρακτηρίζει αυτά τα παιδιά. 
Επίσης, μέσα από τις άθλιες εικόνες και τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης στον καταυλισμό, ήθελα να υπενθυμίσω την αποκλειστική ευθύνη μερικών χωρών που με την πολιτική τους δημιουργούν πρόσφυγες και μετανάστες που αναγκάζονται να φύγουν απελπισμένοι από την πατρίδα τους και να ζουν με την αγωνία της απόρριψης, χωρίς ουσιαστική αλληλεγγύη και βοήθεια από την διεθνή κοινότητα η οποία παρακολουθεί μάλλον αδιάφορα τα γεγονότα και έχει αφήσει τη φτωχή Ελλάδα και την Ιταλία να διαχειριστούν τον μεγαλύτερο όγκο αυτού του προβλήματος. Όσο ο δυτικός κόσμος δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το μεταναστευτικό τόσο τα πράγματα θα χειροτερεύουν. Πρέπει, επί τέλους, να σταματήσει η καταπίεση, να εκλείψει ο σκοταδισμός και να υπάρξει ελευθερία, αφού, όχι μόνον οι γκέι αλλά κυρίως οι γυναίκες υποφέρουν στις οπισθοδρομικές μουσουλμανικές χώρες, όπου έχει καταπατηθεί κάθε ανθρώπινο δικαίωμα και η δικαιοσύνη λειτουργεί επιλεκτικά». Πηγή: lifo