Μετά τις εκλογές που ανέδειξαν σε εκ νέου κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τα φώτα χαμήλωσαν στην Κωνσταντινούπολη και την υπόλοιπη Τουρκία. Η ζωή μπήκε στους γνώριμους ρυθμούς της και ο φόβος, εγκατεστημένος εδώ και πολλά χρόνια στη γείτονα, πήρε πάλι τη θέση του στην καρδιά των πολιτών.
Όχι όλων φυσικά. Κάποιοι τολμούν, κάποιοι αντιστέκονται, κάποιοι ελπίζουν για ένα καλύτερο αύριο. Παράδειγμα: Το να είσαι gay στην Τουρκία του Ερντογάν (και να το διατρανώνεις) δεν αποτελεί περίπατο στο δάσος. Θέλει κότσια και τσαμπουκά. Θέλει να χτυπήσεις το χέρι σου στο μαχαίρι μίας σχεδόν ολοκληρωτικής εξουσίας. Και οι Τούρκοι μέλη της LGBT κοινότητας της Κωνσταντινούπολης τόλμησαν και διοργάνωσαν το pride της 1ης Ιουλίου παρά την κυβερνητική απαγόρευση. Η τύχη τους ήταν προδιαγεγραμμένη. Δέχθηκαν κιλά χημικών, είδα τους ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους να μυρίζουν τη σάρκα τους έτοιμοι να επέμβουν (αν έδιναν την εντολή τα αφεντικά τους), συνελήφθησαν (κάποιοι από αυτούς), λοιδωρήθηκαν. Αλλά στο τέλος νίκησαν. Και ολοκλήρωσαν την πορεία τους.
Ένας από τους τολμηρούς της 1ης Ιουλίου, ο Μπόρα Τασντεμίρ, είχε το θάρρος να μιλήσει στο news247.gr. Δεν ήταν εύκολο, στην Τουρκία όλοι σε περιμένουν με το δάχτυλο στη σκανδάλη όταν "δυσφημείς" το καθεστώς. Ο Μπόρα όμως, γνωστός gay ακτιβιστής στη γείτονα, αφήνει την τόλμη να κυλά στις φλέβες του.
Η ιστορία της 1ης Ιουλίου
Ο λόγος, λοιπόν, του ανήκει, χωρίς επιπλέον δικές μας εισαγωγές: "Eίχε αρχικά ανακοινωθεί ότι το pride Istanbul θα γινόταν την 1η Ιουλίου, στην πλατεία Ταξίμ, στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Πριν φτάσουμε σε εκείνη την ημερομηνία όμως, ζητήθηκε από την επιτροπή διεξαγωγής του pride να εξασφαλιστεί γραπτή άδεια. Επίσης οι αρχές δεν έδιναν εγγυήσεις ότι θα μπορούσε να προστατευτεί η ασφάλεια των συμμετοχόντων. Βασικά βέβαια η μόνη απειλή ήταν η αστυνομία. Από την πλευρά μας επιμείναμε.
Έτσι, αντί για την πλατεία Ταξίμ, επιλέξαμε το Μις Σοκάκ, έναν από τους παράλληλους δρόμους στην Ιστικλάλ (σσ ένας από τους πιο εμπορικούς δρόμους της Κωνσταντινούπολης). Πράγματι, συγκεντρωθήκαμε, αρχίσαμε να φωνάζουμε συνθήματα, κάναμε τη δημόσια δήλωσή μας και δημιουργήσαμε θόρυβο στο σημείο για περίπου μισή ώρα. Διαταχθήκαμε τότε να φύγουμε και να επιστρέψουμε στα σπίτια μας αλλά αρνηθήκαμε.
Αρχίσαμε να περπατάμε σε άλλους παράλληλους δρόμους προς την Ιστικλάλ αλλά οι αστυνομικοί ήταν παντού. Ηταν πίσω μας, μάς ακολουθούσαν και μπλόκαραν όλες τις εξόδους προς την Ιστικλάλ. Μετά από λίγη ώρα και ενώ ακόμη περπατούσαμε κάποιοι αστυνομικοί άρχισαν να συλλαμβάνουν κόσμο που βρισκόταν κοντά μου. Έτρεξα για να προσεγγίσω άλλα παιδιά και να αποφύγω τη σύλληψη. Κάναμε τη φωνή μας και πάλι να ακουστεί φωνάζοντας συνθήματα.
Τότε αστυνομικοί άρχισαν να μάς κυνηγούν από την άλλη πλευρά. Μάς ψέκασαν με δακρυγόνα και αναγκάστηκα να μπω σ' ένα μπαρ για να αναπνεύσω και να συνέλθω. Οι αστυνομικοί έφυγαν και εμείς σπεύσαμε να βρούμε τους συντρόφους μας για να τελειώσουμε την πορεία.
Έτσι ακόμα και αν η αστυνομία ή η κυβέρνηση δεν μας επέτρεψαν να γιορτάσουμε τη σεξουαλική ελευθερία μας και να μοιράσουμε αγάπη, ακόμα και αν προσπάθησαν να μάς τρομάξουν, εμείς δεν φοβηθήκαμε και πραγματοποιήσαμε την πορεία μας φτάνοντας μέχρι το τέλος. Δεν φοβόμαστε να ξέρετε, είμαστε δυνατοί. Αποτελούμε, νομίζω, ένα σπουδαίο παράδειγμα ότι δεν πρόκειται να φοβηθούμε να πούμε τη γνώμη μας, άσχετα με το ποιοι είμαστε και από που προερχόμαστε".
Η μη αποδοχή οδηγεί στην αυτοκτονία!
Ζόρικες καταστάσεις. Μπορείτε να το καταλάβετε και από τα videos που παραθέτουμε. Είπαμε, το να είσαι gay στην Τουρκία είναι περιπέτεια: "Το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι ότι το pride ουσιαστικά διώκεται στην Τουρκία. Πολύς κόσμος έχει τρομερή δυσκολία στο να προσπαθήσει να καταλάβει και να αποδεχθεί τα άτομα της LGBT κοινότητας. Αυτό, να ξέρετε, στοιχίζει ζωές. Κάποιοι δεν αντέχουν και αυτοκτονούν!
Όπως και σε κάθε άλλο μέρος του κόσμο, φυσικά και υπάρχουν απειλές θανάτου εναντίον μας. Οι απειλές γίνονται όλο και πιο σκληρές πηγαίνοντας προς την κεντρική και την ανατολική Τουρκία. Ενα παράδειγμα: Το 2012 ένας γκέι 17 χρόνων έπεσε θύμα βίας και αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι του. Τελικά δολοφονήθηκε από τον πατέρα και τους θείους του. Είναι πάντως φαινόμενα που επαναλαμβάνονται τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική.
Για την πρωτεύουσα, την Άγκυρα, δεν έχω για να πω την αλήθεια πολλές πληροφορίες αλλά υποθέτω ότι δεν υπάρχουν οι βαθμοί ελευθερίας που υπάρχουν στην Κωνσταντινούπολη. Δεν υπάρχει καν pride στην Άγκυρα, άρα μπορούμε να πούμε ότι ο κόσμος δεν είναι τόσο ενεργός.
Στην Σμύρνη, τρίτη πόλη σε πληθυσμό στην Τουρκία, υπάρχει ανοχή, ίσως και περισσότερη από ότι στην Κωνσταντινούπολη. Οι περισσότεροι πάντως της LGBT κοινότητας πιστεύουν ότι δεν πρέπει να δείχνουν στον κόσμο την ταυτότητά τους και αποδέχονται ότι είναι οκ να μην το αναφέρουν πουθενά. Πριν από κάποια χρόνια πάντως το pride στη Σμύρνη έγινε χωρίς μάλιστα τις αστυνομικές διώξεις που έλαβαν χώρα στην Κωνσταντινούπολη.
Τουλάχιστον, ας κάνουμε το στοιχειώδες, να δείξουμε στον καθέναν και στη κάθε μία ότι δεν είναι μόνος και ότι η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί. Γι' αυτό άλλωστε και το pride έχει μεγάλη σημασία για μας. Θα τα καταφέρουμε, δεν απελπίζομαι”.
Όλα αυτά πως συνδέονται με τον παράγοντα της θρησκείας, ιδιαίτερα σ' ένα καθεστώς που ποντάρει πολύ σ' αυτό το στοιχείο; Ο Μπόρα έχει την απάντηση: "Τα προηγούμενα δύο χρόνια το pride απαγορεύτηκε επειδή συνέπεσε με το μήνα του ραμαζανιού κάτι που μέχρι ενός σημείου μπορεί να γίνει κατανοητό. Δεν θέλαμε να ενοχλήσουμε κανέναν. Πρέπει έτσι και αλλιώς πάντα να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Αλλά εφέτος δεν υπήρχε πρόβλημα με το ραμαζάνι ούτε κάτι άλλο σχετικό με τη θρησκεία που να μάς εμποδίζει. Και όμως, δεν έδωσαν άδεια. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι η κατάσταση δεν έχει να κάνει τόσο με τη θρησκεία, είναι περισσότερο πολιτική".
Διαβάστε και τι μέτρα ασφαλείας λαμβάνουν οι gay στις δουλειές τους: "Στους χώρους δουλειάς τα άτομα της LGBT κοινότητας πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικά και να μην δίνουν ξεκάθαρα προς τα έξω την αληθινή τους ταυτότητα. Προσποιούνται, άρα, ότι είναι straight έτσι ώστε να αποφύγουν τα πολλά προβλήματα. Αλλάζουν βέβαια τα πράγματα από εταιρία σε εταιρία αλλά και από πόλη σε πόλη. Ο γενικός κανόνας όμως λέει ότι πρέπει να κρύβεσαι".
Το προσωπείο του Ερντογάν κρύβεται πίσω από τη θρησκεία
Ο.. Σουλτάνος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επανεκλέχθηκε πρόσφατα στην προεδρεία της χώρας. Ο Μπόρα δεν μασά τα λόγια του: "Με την επανεκλογή η κατάσταση γίνεται ολοένα και χειρότερη όχι μόνο για τα μέλη της LGBT κοινότητας αλλά για όλο τον τουρκικό λαό. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι θέλει να μετατρέψει αυτή τη χώρα σε θεοκρατικό καθεστώς στο οποίο οι πολίτες δεν θα λαμβάνουν αρκετή μόρφωση και θα πρέπει να υπακούουν στις θρησκευτικές επιταγές και τους κανόνες. Αλλά θα πω και πάλι αυτό. Δεν έχει να κάνει με τη θρησκεία, είναι μόνο πολιτική. Απλά κρύβονται πίσω από τη θρησκεία.
Η ελπίδα μας, να ξέρετε, δεν πεθαίνει. Ξέρουμε ότι είμαστε μόνοι μας σ' αυτό και ότι μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα μόνο εμείς. Είμαστε επίσης αρκετά υπομονετικοί και θα καταφέρουμε, αργά ή γρήγορα".
Και επειδή τίποτα δεν γίνεται στην τύχη, διαπιστώστε, μέσα από τα λόγια του Μπόρα, πώς ακριβώς εκπαιδεύει τους μαθητές το τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα πάνω σε θέματα σεξουαλικής διαφορετικότητας: "Οταν ήμουν στο Λύκειο, έμαθα ότι το να είναι κανείς γκέι είναι ψυχολογική ανωμαλία η οποία οφειλόταν, όπως μάς έλεγαν, στην έλλειψη της πατρικής φιγούρας στο σπίτι. Υποθέτω ότι και στα άλλα σχολεία έλεγαν πάνω-κάτω τα ίδια. Για τώρα δεν έχω ιδέα αν μιλάνε γι' αυτό στα σχολεία. Εμαθα πάντως πρόσφατα ότι σ' ένα από τα πανεπιστήμια της Κωνσταντινούπολης αναφέρθηκε και πάλι ότι το να είσαι γκέι είναι ανωμαλία. Όλα αυτά σε μάθημα ψυχολογίας!”
Επιμύθιο: Για να γυρίσει ο ήλιος της ελευθερίας στην Τουρκία, θέλει δουλειά πολλή. Τα σκοτάδια κυριαρχούν και απειλούν...news247
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου