Εκδήλωση αφιερωμένη στη Διεθνή Ημέρα Τρανς Μνήμης διοργάνωσε στην Αίθουσα Μανώλης Αναγνωστάκης του Δήμου Θεσσαλονίκης το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ).
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης αναδείχθηκαν οι κοινωνικές προκαταλήψεις που ακόμη υπάρχουν στη χώρα μας, παρά το γεγονός ότι έχουν μειωθεί αισθητά οι πολίτες που «ενοχλούνται» ακόμη και από την παρουσία των τρανς. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που έγινε στην Ελλάδα «το 38% των ατόμων που ρωτήθηκαν δε θα ήθελαν να εργάζονται στον ίδιο χώρο μ’ ένα τρανς» ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην ίδια ερώτηση τα προηγούμενα χρόνια έφτανε το 80%. Επίσης επισημάνθηκε ότι απαιτούνται νέες ρυθμίσεις στο νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία και τα δικαιώματα των διεμφυλικών παρά τα βήματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα.
Η Διεθνής Ημέρα Τρανς Μνήμης, πραγματοποιείται για τέταρτη συνεχή χρονιά στη Θεσσαλονίκη, και είναι ημέρα μνήμης για όσα τρανς άτομα υπήρξαν θύματα τρανφοβικού μίσους, εγκλημάτων και βίας, αλλά και αφύπνισης για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα στην καθημερινότητά τους.
Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές, θα ακολουθήσει πορεία χωρίς συνθήματα και πανό, με κεριά, σε μνήμη όσων τρανς ανθρώπων υπήρξαν θύματα του τρανσφοβικού μίσους σε όλο τον κόσμο.
Η μεγάλη αλλαγή
Και έκανα δυο διαπιστώσεις.
Πρώτον, πόσο το συγκεκριμένο γεγονός αναδεικνύει την πόλωση που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και πόσο ο θάνατος ενός ιστορικού ηγέτη που ταυτίστηκε με το υπαρκτό αλλά και το ύστερο σοσιαλισμό, γίνεται αφορμή για πολιτική αντιπαράθεση, κάποτε σοβαρή αλλά τις περισσότερες φορές αντιπαράθεση καφενείου. Καλή είναι η πολιτική αντιπαράθεση έστω και ανώριμη. Πολύ καλύτερη από την πολιτική αφασία που για χρόνια ήταν βυθισμένη η κοινωνία μας.
Δεύτερη διαπίστωση, πόσο άγνοια υπάρχει για το τί ήταν ο Φιντέλ Κάστρο, τί πέτυχε ή δεν πέτυχε στην Κούβα, τί σωστό και τί λάθος έκανε και τελικά μέσα σε τί διεθνές πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο έκανε όσα έκανε. Γιατί αυτό είναι που καθορίζει και την πορεία του και την αξιολόγησή μας, πενήντα χρόνια μετά.
Η άγνοια αυτή οδηγεί σε αντιπαράθεση και κριτική με γηπεδικούς όρους.
Η άγνοια αυτή οδηγεί σε αντιπαράθεση και κριτική με γηπεδικούς όρους.
Μπορεί να γίνει αντικειμενική αξιολόγηση του φαινομένου “Φιντέλ Κάστρο”; Όσο μπορεί να γίνει και για την πάλη των τάξεων. Γιατί αυτό ήταν και συνεχίζει να είναι η κουβανική επανάσταση, που επιβίωσε της πτώσης του τείχους και της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά σε ένα ιδιαίτερα εχθρικό περιβάλλον, απομονωμένη για χρόνια πριν αρχίσουν να αναδύονται οι αριστερές κυβερνήσεις στην Λατινική Αμερική στις οποίες βρήκε στήριγμα. Και όταν λέμε πάλη των τάξεων μην πάει το μυαλό μας σε θεωρίες και ιδανικές κοινωνίες. Η Κούβα είναι ένα σοσιαλιστικό πείραμα που απέχει πολύ από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
Το viva Fidel θα γράφεται πιθανότατα για πολλά χρόνια ακόμη στους τοίχους της Κούβας. REUTERS/Claudia Daut/File Photo
Αν απαντήσουμε στο ερώτημα, γιατί η Κούβα άντεξε και αντέχει στην εποχή τηνπαγκοσμιοποίησης να εφαρμόζει ένα διαφορετικό μοντέλο, ίσως καταφέρουμε να απαντήσουμε τί ήταν τελικά ο Φιντέλ Κάστρο και τί κατάφερε ή δεν κατάφερε να κάνει
Βρέθηκα στην Κούβα πριν αρκετά χρόνια και τα οικονομικά μου τότε μου επέτρεπαν και να μείνω αρκετά αλλά και να νοικιάσω ένα αυτοκίνητο για να ταξιδέψω στην ενδοχώρα όσο περισσότερο μπορούσα. Διαπίστωσα ότι ο “τροπικός σοσιαλισμός” δεν ήταν διόλου, ας πούμε... βαρετός, όπως στις πρώην Ανατολικές χώρες από τις οποίες επίσης είχα εμπειρία.
Ναι εντάξει, τα παράπονα υπήρχαν, όπως υπάρχουν και θα υπάρχουν σε όποια χώρα και αν ζει κανείς και νομίζω ότι είναι κάπως άδικο να κρίνουμε τον Καστρισμό με πολιτικά και κοινωνικά κριτήρια του σήμερα. Ο Καστρισμός ανταποκρινόταν σε ένα διεθνές περιβάλλον μια παγκόσμια οικονομία που σε σύγκριση με το σήμερα είναι η μέρα με τη νύχτα.
Ναι εντάξει, τα παράπονα υπήρχαν, όπως υπάρχουν και θα υπάρχουν σε όποια χώρα και αν ζει κανείς και νομίζω ότι είναι κάπως άδικο να κρίνουμε τον Καστρισμό με πολιτικά και κοινωνικά κριτήρια του σήμερα. Ο Καστρισμός ανταποκρινόταν σε ένα διεθνές περιβάλλον μια παγκόσμια οικονομία που σε σύγκριση με το σήμερα είναι η μέρα με τη νύχτα.