Οι νέοι απορρίπτουν τον Τραμπ και είναι επόμενο...

Αρθρο του Μάικλ Γκέρσον από τη «The Washington Post»

• 18/8

Ο Ντόναλντ Τραμπ ίσως κοστίσει στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα μια ολόκληρη γενιά νέων ψηφοφόρων. Στις αμερικανικές εκλογές του 1984, οι ψηφοφόροι ηλικίας 18 έως 24 ετών είχαν στηρίξει τον Ρεπουμπλικάνο Ρόναλντ Ρίγκαν έναντι του Δημοκρατικού Γουόλτερ Μόντεϊλ, με ποσοστό 61% έναντι 39%. «Ο γηραιότερος πρόεδρος στα αμερικανικά χρονικά και τα νεότερα μέλη του εκλογικού σώματος έχουν σφυρηλατήσει έναν από τους ισχυρότερους δεσμούς στην αμερικανική πολιτική» έγραφε η εφημερίδα «Philadelphia Inquirer» το 1986.

Ας περάσουμε τώρα σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση («USA Today»/Rock the Vote) που εμφανίζει την υποψήφια των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον να επικρατεί έναντι του Ρεπουμπλικάνου Ντόναλντ Τραμπ με ποσοστό 56% έναντι 20% στους ψηφοφόρους κάτω των 35 ετών. Μόνο ένας στους πέντε νέους σε ηλικία ψηφοφόρους εμφανίζεται να στηρίζει τον Τραμπ, ποσοστό που μεταφράζεται σε μια εντυπωσιακή κατάρρευση για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.

Για ποιο λόγο λοιπόν ο Τραμπ καταρρέει στις προτιμήσεις των νέων; Ο λόγος δεν είναι η Χίλαρι. Δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι η Χίλαρι φαντάζει ελκυστική απέναντι στον ιδεαλισμό των νέων όπως έκανε ο Ομπάμα, επομένως ο λόγος δεν είναι αυτός. Δεν μπορεί επίσης να υποστηρίξει κανείς ότι οι νέοι ψηφοφόροι απορρίπτουν τον Τραμπ επειδή αυτός είναι κοινωνικά συντηρητικός. Ο ίδιος έχει δεσμευθεί άλλωστε να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της ΛΟΑΤ κοινότητας (αλλά όχι και τον γάμο μεταξύ ομοφύλων). Θα τολμούσα να πω ότι η αποτυχία του Τραμπ μεταξύ των νέων έχει να κάνει με την επίθεση που αυτός έχει εξαπολύσει ενάντια στην ίδια την ιδέα της ανεκτικότητας, κυρίως της φυλετικής και θρησκευτικής ανεκτικότητας.

Ενώ η Κλίντον έχει ένα πρόβλημα ηθικής φύσης, ο Τραμπ έχει ένα πρόβλημα ανθρωπιάς. Η μαχητικότητά του θα μπορούσε να αποτελέσει πλεονέκτημα στα μάτια των νέων. Η εν λόγω μαχητικότητα ωστόσο έχει συνδεθεί με μια απαξιωτική έλλειψη συμπόνιας.

Το να κοροϊδεύεις έναν ρεπόρτερ με ειδικές ανάγκες, να αποκηρύσσεις όλους τους Μεξικανούς ως βιαστές, να καταδικάζεις έναν δικαστή λόγω της καταγωγής του, να επιτίθεσαι στο θρήσκευμα μιας μητέρας που θρηνεί τον θάνατο του στρατιώτη γιου της, ή να προωθείς τις συστηματικές διακρίσεις εναντίον των μουσουλμάνων, όλα αυτά δεν παραβιάζουν απλώς την πολιτική ορθότητα, παραβιάζουν την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια φανερώνοντας σοβαρή ηθική βλάβη.