«Retablo»: Ένα κοινωνικό δράμα για τη διαφορετικότητα στις Άνδε

 ΤA RETABLOS είναι ξύλινα κουτιά με ζωγραφική και φιγούρες από ξύλο ή πεπιεσμένο χαρτί που τα φτιάχνουν τεχνίτες λαϊκής τέχνης στα χωριά των Άνδεων στο Περού. Τα πολύχρωμα αυτά κουτιά που μοιάζουν με εικονοστάσια έχουν θρησκευτικά θέματα ή αναπαριστούν στιγμιότυπα ιστορίας ή της καθημερινής ζωής. Για τους κατοίκους του Περού το retablo είναι σημαντική υπόθεση στην οικογενειακή παράδοση, γιατί συχνά περιέχει τις φιγούρες των μελών όλης της φαμίλιας, μαζί με αγίους και τους προστάτες θεούς της παλιάς τους θρησκείας, των Ίνκας. 

Δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιου είδους ταινία από το Περού που να ασχολείται με την τοξική αρρενωπότητα με αυτόν τον τρόπο.

Αυτά τα retablos κατασκευάζει κατά παραγγελία ο Noé που ζει με την οικογένειά του σε μια απομονωμένη κοινότητα των περουβιανών βουνοκορφών, και τα πουλάει στις πλούσιες οικογένειες χιλιόμετρα μακριά, μεταφέροντάς τα στην πλάτη του. Η κοινωνία στα οροπέδια είναι βαθιά συντηρητική και θρησκόληπτη και ο 14χρονος γιος της οικογένειας μεγαλώνει μέσα στα ταμπού και την αυστηρότητα της παράδοσης, σε έναν κόσμο χωρίς έλεος. Φορτώνεται την πολιτιστική κληρονομιά, αναζητώντας παράλληλα την ανδρική ταυτότητα σε έναν κόσμο που το διαφορετικό το τιμωρεί πολύ αυστηρά, με μίσος και βία.FaceboTwitter

 Η κοινωνία στα οροπέδια είναι βαθιά συντηρητική και θρησκόληπτη και ο 14χρονος γιος της οικογένειας μεγαλώνει μέσα στα ταμπού και την αυστηρότητα της παράδοσης, σε έναν κόσμο χωρίς έλεος.

Το ασφυκτικό πλαίσιο που δημιουργεί ο περίγυρος, ο οποίος δεν δέχεται καμία σεξουαλική παρέκκλιση, γίνεται βραχνάς για τον πατέρα που λόγω των σεξουαλικών του προτιμήσεων αντιμετωπίζει τη βιαιότητα των κατοίκων της περιοχής που είναι απίστευτης ομορφιάς, διαφέρει εντελώς από την Ευρώπη σε κάθε επίπεδο, και τον αποξενώνει από τον γιο του, ο οποίος βλέπει τον κόσμο του να καταρρέει. Ο Noé δεν μπορεί να αντέξει την ντροπή και την απελπισία, κυρίως τις συνέπειες που θα έχει η ατίμωση που έχει υποστεί στην οικογένειά του, ιδίως ο γιος του, και η κατάληξη είναι τραγική για όλους.

Δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιου είδους ταινία από το Περού που να ασχολείται με την τοξική αρρενωπότητα με αυτόν τον τρόπο. «Πάντα λέω ότι για μένα το “Retablo” είναι μια ερωτική ιστορία, μια ιστορία για το πόσο περίπλοκη μπορεί να είναι η ανεκτικότητα», λέει ο σκηνοθέτης. «Για την ποικιλομορφία και το πόσο δύσκολο είναι να την αποδεχτείς. Αλλά είναι επίσης και μια ιστορία για την πολυπλοκότητα και τον νεωτερισμό και το πώς αυτά τα δύο πράγματα μπορούν να συνυπάρχουν».