Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κλειστούστίβου είναι η εγχώρια διοργάνωση του χειμώνα που θα συγκεντρώσει τα περισσότερα βλέμματα από το κοινό. Αυτό, λοιπόν, αποτέλεσε και την καλύτερη ευκαιρία για τονΕμμανουήλ Καραλήγια να στείλει το δικό του μήνυμα στήριξης και αγάπης.
Μόλις πριν από μερικές μέρες ψηφίστηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ένα νομοσχέδιο που έφερε πληθώρα χαμόγελων από την ΛΟΑΤ+ κοινότητα και τους υποστηρικτές της αλλά και πολλά επικριτικά σχόλια.
Ο πρωταθλητής του επί κοντώ αποφάσισε να δείξει τη στήριξή του με τον δικό του τρόπο, καρφιτσώνοντας πάνω στη μπλούζα του αλλά και πάνω στην αγωνιστική του εμφάνιση ένα σύμβολο στα χρώματα της σημαίας της ΛΟΑΤ+ κοινότητας.
Ο "Μανόλο" κράτησε αυτό το σύμβολο σε όλη τη διάρκεια του αγώνα του και χωρίς να χρησιμοποιήσει λέξεις, έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα στήριξης και έτσι ίσως να άνοιξε τον δρόμο και στον αθλητισμό ώστε να εξαλεφθεί κάθε ταμπού για τη σεξουαλικότητα των αθλητών/τριων.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
To“Αλέξανδρος: Η γέννηση ενός θεού”έκανε ντόρο για όλους τους λάθος λόγους. Εκ του αποτελέσματος όμως, κρίνεται ως επιτυχημένο.
Ζούμε στη χώρα που ένα χαρτόκουτο συσκευασίας γάλακτος, ανάγεται σε μείζον θέμα συζήτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ζούμε στη χώρα που η Εκκλησία έχει λόγο για τα θέματα που αφορούν τις μήτρες των γυναικών και τα δικαιώματα των παιδιών και των ομόφυλων ζευγαριών, σε μεγαλύτερο βαθμό από την ίδια την κοινωνία των πολιτών.
Δεν κάνει λοιπόν καμία εντύπωση που τις τελευταίες ημέρες η δημόσια αντιπαράθεση συγκεντρώνει τα “βέλη” της γύρω από τη νέα σειρά δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ του Netflix που πραγματεύεται την ενήλικη ζωή και τα έργα του Μεγάλου Αλέξανδρου, με αφορμή το γεγονός ότι τον παρουσιάζει αμφιφυλόφιλο ως προς τη σεξουαλική του ταυτότητα.
Η αλήθεια είναι πως το “Alexander: The Making of a God” εκκινεί με τον πιο ιντριγκαδόρικο τρόπο, και προφανώς το κάνει εκουσίως. Παραγωγός και σκηνοθέτης είναι ο βραβευμένος Hugh Ballantyne, υπεύθυνος μεταξύ άλλων για το “INSIDE THE MANSON CULT: THE LOST TAPES”, ενώ στη δημιουργική ομάδα είναι ο Stuart Elliott, σταθερός συνεργάτης του BBC σε ιστορικές παραγωγές και ο Mike Slee, δημιουργός του βραβευμένου “Richard Hammond’s Journey to the Centre of the Planet”.
Η καθόλα έμπειρη ομάδα παραγωγής επιλέγει λοιπόν με το “καλημέρα” να πέσει στα βαθιά. Η σκηνή με το επίμαχο φιλί ανάμεσα σε Μεγάλο Αλέξανδρο (τον ενσαρκώνει ο Buck Braithwaite) και τον Ηφαιστίωνα (Will Stevens), έρχεται στο πρώτο επεισόδιο, μετά από περίπου δέκα λεπτά. Το όποιο “σοκ” δίνει το στίγμα του αρκετά νωρίς ώστε να τραβήξει το ενδιαφέρον ακόμη και εκείνων που δεν ενδιαφέρονται για το πώς στήθηκε στρατηγικά η Αυτοκρατορία ενός από τους μεγαλύτερους κατακτητές στην Ιστορία.
Εκ του αποτελέσματος, το όλο “πείραμα” κρίνεται ως απολύτως επιτυχημένο, μιας και αφενός η σειρά είναι στην πρώτη θέση των προτιμήσεων του κοινού στη χώρα μας, διάγοντας καλό εμπορικό “άνοιγμα” για τα δεδομένα της, την ώρα που κοστίζει ελάχιστα όντας μια ιδιαιτέρως οικονομική παραγωγή.
Επίσης, οι δημιουργοί της σειράς δεν δίστασαν να πάρουν ένα ρίσκο που είχε πάρει και ο Όλιβερ Στόουν, το οποίο δεν του είχε βγει σε καλό. Εν προκειμένω όμως, όταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα, μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις.
Στην ουσία της, η σειρά αναπτύσσεται ως ένα easy going δημιούργημα μικρών επεισοδίων των 40 λεπτών που λειτουργούν ως μια pop culture βάση για περαιτέρω ψάξιμο από τον εκάστοτε ενδιαφερόμενο. Αν εξαιρέσει κανείς την όλη παραφιλολογία περί ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα, η οποία ιστορικά ούτε τεκμαίρεται απολύτως ως προς τη μορφή της, αλλά ούτε και απορρίπτεται, το “Alexander: The Making of a God” ακολουθεί τη στρατηγική λογική του Αλέξανδρου, ενώ δεν παραλείπει να σταθεί στα κοινωνικά έθιμα και τις πρακτικές της εποχής του.
Παράλληλα, δεν επιχειρεί να μυθοποιήσει τον Αλέξανδρο, αλλά ούτε και να τον απομυθοποιήσει. Ίσα ίσα που καταγράφει έναν ηγέτη που άρχισε σταδιακά να χάνει το μυαλό του λόγω της υπέρμετρης δόξας και εξουσίας που είχε στα χέρια του, προσπαθώντας να συνδέσει το όνομά του με τους Θεούς που λατρεύονταν.
Ιστορικά ατοπήματα και φάλτσα ωστόσο, υπάρχουν.
ΤΑ “ΦΑΛΤΣΑ” ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ
Αφενός, η σειρά δεν εστιάζει τόσο στις ίντριγκες και τις δολοπλοκίες που υφαίνονταν γύρω από τον Αλέξανδρο. Μας δείχνει το πώς σώθηκε από τον Κλείτο, αλλά δεν μας αφηγείται ενδελεχώς το πώς ο Αλέξανδρος έφτασε τελικά στο να θανατώσει τον Παρμενίωνα, μετά τη συνωμοσία του γιου του εναντίον του στρατηλάτη. Ακόμη, μας “ξεπετάει” τον θάνατο του Αττάλου, που είχε παίξει κομβικό ρόλο στη δολοφονία του Φιλίππου, η οποία με τη σειρά της είχε ανοίξει τον δρόμο για την παντοδυναμία του Αλεξάνδρου.
Επίσης, το ντοκιμαντέρ δεν αναλύει επαρκώς τη διαβόητη μακεδονική φάλαγγα και τον σχηματισμό της, ούτε τη δράση της στο πεδίο, κάτι που βέβαια έχει να κάνει και με το γεγονός ότι -όπως προείπαμε- η παραγωγή είναι αρκετά φθηνή ως προς τη χρήση CGI στις μάχες. Είναι ενδεικτικό ότι στη μεγάλη μάχη του Γρανικού ποταμού, δεν καταγράφεται καθόλου η σημασία της σαρισοφόρου μακεδονικής φάλαγγας, παρά μόνο η χρήση του ιππικού. Τα δόρατα επίσης που εμφανίζονται είναι πολύ κοντά για να ταιριάζουν με τη σάρισα που χρησιμοποιούσε ο σχηματισμός της Φάλαγγας στον στρατό του Αλεξάνδρου, και προσομοιάζουν στο δόρυ ενός οπλίτη.
Μας λείπει επίσης το πώς κατάφερε να στρατολογήσει όλες τις “ελληνικές” πόλεις – κράτη της εποχής στο πέρασμά του, αλλά και πώς πολλαπλασίασε το στράτευμά του κατά την εφόρμησή του στα βάθη της Ασίας με 30.000 στρατιώτες για αρχή. Οι ιστορικοί που μιλούν βέβαια στο ντοκιμαντέρ, επαναλαμβάνουν συχνά πυκνά τη σημασία που έδινε ο Αλέξανδρος στο ελληνικό στοιχείο της εκστρατείας του. Ακόμη, η σειρά δεν κάνει εκτενή λόγο για την εκστρατεία προς την Ινδία που δεν έγινε ποτέ, καθώς ο πρώτος κύκλος ολοκληρώνεται με τον θάνατο του Δαρείου, ενώ θα θέλαμε να δούμε στοιχεία της εκπαίδευσης που έλαβε ο Αλέξανδρος από τον Αριστοτέλη.
Στα θετικά ωστόσο είναι η παρουσία της σπουδαίας Καλλιόπη Λιμναίου – Παπακώστα, η οποία διεξάγει αρχαιολογικές έρευνες στην καρδιά της Αλεξάνδρειας ψάχνοντας συστηματικά, ίχνη της ζωής και του περάσματος του Αλεξάνδρου. Η σκηνή που καταγράφει την εύρεση ενός αγάλματος του στρατηλάτη, είναι συγκλονιστική. Θετικές επίσης είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών καθώς και η επιλογή των ακαδημαϊκών που δίνουν κύρος στην εξέλιξη της αφήγησης. Ιδιαίτερα παθιασμένες οι περιγραφές τους, πάνω σε ένα θέμα που έχει ουκ ολίγες ανεξερεύνητες ακόμη, γωνίες.
Γιατί όμως γίνεται τόσο ντόρος για το περιβόητο “γκέι” φιλί και όχι για τα ιστορικά “φάουλ” της σειράς;
Ως προς το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας, τοποθετείται στη σειρά ο διακεκριμένος καθηγητής Ιστορίας Lloyd Llewellyn-Jones του Πανεπιστήμιου του Κάρντιφ αλλά και η Salima Ikram, καθηγήτρια αιγυπτιολογίας και αρχαιολογίας της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. Και οι δύο συμφωνούν πως οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, ήταν σχεδόν κανόνας και πως δεν υπήρχε προσδιορισμός για τον “γκέι” αλλά μόνο για το αν είναι κανείς “σεξουαλικός”.
Η ερωτικότητα του Αλεξάνδρου περιγράφεται στα ιστορικά κείμενα, χωρίς να γίνονται λεπτομερείς αναφορές για την φημολογούμενη ερωτική σχέση με τον Ηφαιστίωνα, ωστόσο πιστοποιείται σε κάθε βαθμό η αγάπη του για τον έμπιστό του φίλο, ο θάνατος του οποίου και τον καταρράκωσε. Δεδομένου ότι ο Αλέξανδρος ζούσε πριν από περισσότερα από 2300 χρόνια, η σεξουαλικότητά του θα αμφισβητείται και θα συζητείται για πάντα και θα γίνεται αντικείμενο “μικροπολιτικής” και ιδεολογικής προσέγγισης, είτε ως επιχείρημα αποδυνάμωσής του, είτε ως προσπάθεια ρεαλιστικής ανίχνευσής του.
Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΧΕ ΑΜΦΙΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ “ΧΑΛΑΕΙ” ΤΗΝ “ΑΝΔΡΙΚΗ” ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΕΝΣΤΕΡΝΙΣΤΕΙ
Όπως τονίζει στο NEWS 24/7 ο διδάκτορας Ιστορίας Σταύρος Παναγιωτίδης, το ζήτημα που ανέκυψε γύρω από την περίφημη “γκέι σκηνή” ανάμεσα σε Αλέξανδρο και Ηφαιστίωνα, “έχει να κάνει πολύ λιγότερο με αυτό καθαυτό το γεγονός του παρελθόντος, και πολύ περισσότερο με τις σύγχρονες κοινωνικές αντιλήψεις στη χώρα”.
Πρακτικά, μας αναφέρει πως εκείνοι που αντιδρούν το κάνουν ορμώμενοι από την εν γένει αντίθεση που εκφράζουν ως προς την ομοφυλοφιλία, “αφετέρου ταυτίζουν τον εαυτό τους και τα χαρακτηριστικά τους, ή εκείνα που ονειρεύονται να είχαν, με τον ιδεότυπο που έχουν για τον Μεγάλο Αλέξανδρο”. Άρα, η ιδέα του να είχε αμφισεξουαλικές ερωτικές προτιμήσεις, τους “χαλάει” την όποια ταύτιση. “Τους χαλάει αυτήν την “ανδρική” υπόσταση του έθνους, θα λέγαμε, που έχουν ενστερνιστεί. Ένα σκληρό, άγριο, πολεμικό έθνος, που η εν λόγω μερίδα του κοινού, φτιάχνει στο κεφάλι της”.
Να σημειωθεί εδώ πως ο Στ. Παναγιωτίδης αναδεικνύει και άλλα “παράδοξα” των αντιλήψεών μας γύρω από την Ιστορία στο ιδιαίτερα επιτυχημένο και απολαυστικό βιβλίο του, “Μύθοι, παρεξηγήσεις και άβολες αλήθειες της ελληνικής ιστορίας” (εκδόσεις Κέδρος). Μας τα είχε πει και στο Explainer Podcast μας άλλωστε.
Καθόλου τυχαίο λοιπόν που πολλοί “ένθερμοι εθνοπατριώτες” από τη χώρα μας σπεύδουν να “θάψουν” τη σειρά στο IMDb και δη, το πρώτο επεισόδιο.
IMDB
Το “1/10” έχει την τιμητική του στη χώρα μας με ποσοστά που φτάνουν στο 82%, ενώ τα αντίστοιχα για τις ΗΠΑ είναι 30%, για Βρετανία επίσης 30%, για Ολλανδία 20% και για Τουρκία 6%, με το τελευταίο στοιχείο να αποτελεί μια αντίστροφη εικόνα που ενδεχομένως θα αφορούσε την “ελληνική” συμπεριφορά έναντι κάποιου αντίστοιχου έργου που θα αφορούσε ιστορικό πρόσωπο της Τουρκίας. Η γενική βαθμολογία της σειράς φτάνει στο 5,2/10, κάτι που τελικά έχει να κάνει με το “καυτό” ζήτημα των ερωτικών σχέσεων του στρατηλάτη.
Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε πως η σειρά των έξι επεισοδίων μας δίνει μια ευχάριστη δραματοποιημένη εκδοχή των πεπραγμένων του Αλεξάνδρου μέσα από μια mainstream ματιά, αφήνοντας ανοιχτά πεδία για μια δεύτερη σεζόν. Λείπουν πράγματα, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν μιλάμε για μια “ακαδημαϊκή δουλειά” αλλά για μια παραγωγή που αποσκοπεί στο να “πιάσει” το ευρύ κοινό. Πράγμα που καταφέρνει και με το παραπάνω.
Κλείνουμε με την άποψη του αρχαιολόγου “archaeostoryteller” κατα κόσμόν, Δρ Θεόδωρου Παπακώστα, όπως την διατύπωσε στα social media μέσα από τα οποία έγινε και γνωστός.
“Πολύ ενδιαφέρον ότι παρουσιάζει παράλληλα την πλευρά του Αλεξάνδρου και του Δαρείου, πάρα πολύ έξυπνο τέχνασμα και πρωτότυπο. Κατά τα άλλα μου φάνηκε ακριβές και δραματοποιημένο γιατί έτσι είναι πιο εύκολο να το κατανοήσει το κοινό. Οι ανακρίβειες που εντόπισα είναι απειροελάχιστες και συγχωρούνται”.
Η Ελένη Φουρέιρα με αφορμή το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, έκανε τη δική της τοποθέτηση μέσα από το περιοδικό Antivirus.
Όλοι πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα στην ευτυχία
«Η ισότητα των ανθρώπων είναι αυτονόητη, όμως πολλοί συνάνθρωποί μας δεν απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα. Ήρθε επιτέλους η ώρα και στην Ελλάδα να προστατευτούν όλοι οι πολίτες και ειδικά τα παιδιά. Η ομοφοβία δεν ταιριάζει ούτε στον πολιτισμό ούτε στην ψυχή του Έλληνα» τόνισε η Ελένη Φουρέιρα.
Τι δηλώνει ο Παντελής Τουτουντζής
Στο ίδιο περιοδικό, δήλωση έκανε και ο γνωστός make up artist και κολλητός της φίλος, Παντελής Τουτουντζής.
«Η ισοτιμία και η ίση μεταχείριση όλων των πολιτών από την κοινωνία τους νόμους και τους θεσμούς είναι πολύτιμες πανανθρώπινες κατακτήσεις. Κάθε ευνομούμενη χώρα πρέπει να διασφαλίζει την ισότητα αυτή ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας, πολιτικής, σεξουαλικής ή άλλης ταυτότητας. Επιτέλους, μετά από δεκαετίες αγώνων και διεκδικήσεων, η Ελλάδα έρχεται να προστεθεί στις χώρες που έμπρακτα σέβονται και προασπίζουν τα αυτονόητα.
Η θέσπιση του πολιτικού γάμου στη χώρα μας θα αποτελέσει ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στον σκοταδισμό και την ομοφοβία και θα διασφαλίσει τα δικαιώματα των παιδιών μας καθώς υπάρχουν πολλές ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες» τόνισε από την πλευρά του ο Παντελής Τουτουντζής, ο οποίος έχει αποκτήσει δυο παιδιά με τον σύζυγό του.
Νέεςληξιαρχικές πράξεις γέννησης και γάμου,ως προς την αποτύπωση των στοιχείων γονέων και συζύγων, ετοιμάζονται, με απόφαση της υπουργού Εσωτερικών,Νίκης Κεραμέως, μετά την ψήφιση του νόμου για τον γάμο τωνομόφυλων ζευγαριών.
Σύμφωνα με τον ΑΝΤ1, με βάση την απόφαση της υπουργού Εσωτερικών, Νίκης Κεραμέως, η οποία δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ισότητα και τον γάμο στα ομόφυλα ζευγάρια, βγαίνουν και νέες ληξιαρχικές πράξεις με μία συγκεκριμένη αλλαγή.
Στη ληξιαρχική πράξη γέννησης θα υπάρχουν δύο πλαίσια στα στοιχεία γονέων, που μπαίνουν το "πατέρας - πατέρας" και "μητέρα - μητέρα", αντίστοιχα, σε περίπτωση που το ζευγάρι είναι ομόφυλο.
Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει το... επιλήψιμο "γονέας 1" και "γονέας 2", το οποίο στάθηκε εμπόδιο σε αρκετούς βουλευτές που δεν ψήφισαν το νομοσχέδιο.
Τα πεδία ιδιότητας γονέα- δηλαδή όνομα και επώνυμο πατρός και μητρός- στις ληξιαρχικές πράξεις γάμου και συμφώνου συμβίωσης και το πατρώνυμο και μητρώνυμο στη ληξιαρχική πράξη θανάτου "είναι δυναμικά και προσαρμόζονται αναλόγως ώστε να αποτυπώνεται η αστική κατάσταση του φυσικού προσώπου", αναφέρει η απόφαση.
Επίσης, απαλείφεται το πεδίο "επώνυμο πατρός (μόνο μητέρα)" στα στοιχεία της ληξιαρχικής πράξης γέννησης.
"Δίνεται η δυνατότητα στα στοιχεία της ληξιαρχικής πράξης γέννησης, όπως αυτά αναπαράγονται από το πληροφοριακό σύστημα "Μητρώο Πολιτών”, να περιλαμβάνονται τα στοιχεία ενός μόνο γονέα ανεξαρτήτως φύλου, εφόσον αυτό προκύπτει από κάποια άλλη αρχή", αναφέρει ακόμη η απόφαση.
Όσον αφορά τις ληξιαρχικές πράξεις γάμου, στο πλαίσιο του/της συζύγου, μπαίνουν αντίστοιχα το "γυναίκα - γυναίκα" και "άνδρας - άνδρας", ανάλογα με το αν το νιόπαντρο ζευγάρι είναι γυναικών ή ανδρών.
Ένα από τα δεκάδες βίντεο που ανέβαζεο 43χρονος στα social media, ο οποίος υποκινούσε σε πράξεις που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις και μίσος σε βάρος ατόμων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, φέρνει στο φως της δημοσιότητας το enikos.gr.
Ο 43χρονος συνελήφθη το απόγευμα της Τετάρτης στο Γαλάτσι, καθώς αναρτούσε βίντεο με ρατσιστικό κίνητρο σε πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, υποκινώντας δημόσια σε βία, διακρίσεις και μίσος σε βάρος ατόμων λόγω ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Επιπλέον, ο 43χρονος προχωρούσε και σε διασπορά ψευδών ειδήσεων σχετικά με τα εμβόλια.
Παράλληλα, σε άλλο σημείο του βίντεο ο 43χρονος ξεσπά και λέει πως «κάνανε μέχρι και την Παναγία με χρώματα του ΛΟΑΤΚΙ, έχουν ξεφύγει. άμα πεις κάτι είσαι ομοφοβικός. Όχι, είστε μία αηδία».
Όπως μπορείτε να ακούσετε στο παρακάτω βίντεο του enikos.gr, ο 43χρονος αναφέρει πως έχει αλλάξει όλο το ελληνικό λεξιλόγιο και κατηγορεί τα ομόφυλα ζευγάρια. «Τα έχουν αλλάξει όλα, δεν βγάζεις άκρη πλέον. Τον ομοφυλόφιλο, τον λέει ομόφυλο, διότι αν θέλει κάποιος άντρας χωρίς να είναι ομοφυλόφιλος, μόνο και μόνο και να αποκτήσει παιδί, για αυτό τους λένε ομόφυλος. Το ίδιο συμβαίνει και στις γυναίκες. Τους λαθρομετανάστες, τους λέμε πρόσφυγες, τους απατεώνες τους λέμε αλληλέγγυους».
Πρόγραμμα Αναπαραγωγής Βίντεο
00:00
10:04
Οι αστυνομικοί της Κρατικής Ασφάλειας τον συνέλαβαν στο πλαίσιο του αυτοφώρου, ενώ έκανε live σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης με ανάλογο περιεχόμενο.
Γεγονός είναι η πρώτη αναγγελία γιαγάμομεταξύ γυναικών, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για ταομόφυλα ζευγάρια.
Ο γάμος για τα ομόφυλα ζευγάρια ψηφίστηκε στην Βουλή και τώρα η Δανάη Δεληγεώργη και η Αλεξία Μπεζίκη έκαναν την αναγγελία του γάμου τους στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Η αναγγελία γράφει: «Η ΔΑΝΑΗ ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗ του Κωνσταντίνου Δεληγεώργη και της Δήμητρας Δεληγεώργη το γένος Κυριαζοπούλου που γεννήθηκε και κατοικεί στον Δήμο Αθηναίων και η ΑΛΕΞΙΑ ΜΠΕΖΙΚΗ του Δημητρίου Μπεζίκη και της Κατερίνας Μπεζίκη το γένος Τσομπανόγλου που γεννήθηκε στον Δήμο Θεσσαλονίκης και κατοικεί στον Δήμο Αθηναίων πρόκειται να παντρευτούν και ο γάμος θα γίνει στον Δήμο Αθηναίων»
Όσα άτομα παρακολουθούμε διαχρονικά τις εξελίξεις ως προς τη θεσμική αναγνώριση ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων, αλλά και του κράτους δικαίου και των δικαιωμάτων εν γένει, και επιπλέον παρατηρούμε τη στάση της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα τα τελευταία χρόνια, στοιχηματίζαμε από νωρίς ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα φέρει κάποια στιγμή το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο. Από την αρχή της ανάληψης της πρώτης του διακυβέρνησης, ο Πρωθυπουργός έδειξε καθαρά ότι είχε διαλέξει τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα ως πεδίο χτισίματος ή εμπέδωσης του προοδευτικού του προφίλ -χρησιμοποιώντας τα συχνά ως αντιστάθμισμα σημαντικών παραβιάσεων του κράτους δικαίου εκ μέρους του, και μίας διάχυτης συντηρητικής ρητορικής, ενίοτε ακραίας, που αποφάσιζε να εκφράσει. Οι υποκλοπές, η χαμηλή θέση στην ελευθερία του Τύ
που, τα επαναλαμβανόμενα περιστατικά αστυνομικής βίας χωρίς θεσμικούς περιορισμούς ή έλεγχο, οι ανησυχίες για τις σχέσεις της κυβέρνησης με τη δικαστική εξουσία και βέβαια η στάση του στο προσφυγικό (Έβρος, επαναπροωθήσεις, ναυάγιο της Πύλου), ήταν όλα ζητήματα που πήγαιναν κόντρα στο φιλελεύθερο προφίλ του ίδιου και της -δήθεν- κεντροδεξιάς παράταξης στην οποία ηγείται.
Τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα επιλέχθηκαν ως ιδιαίτερα θετικό πεδίο για το ξέπλυμα αυτών των τακτικών συντηρητισμού -και ενίοτε αυταρχισμού. Αποτελούν πια ένα ισχυρό σημαίνον φιλελεύθερης δημοκρατίας και σεβασμού των δικαιωμάτων στην Ευρώπη και τις Η.Π.Α, και η στήριξή τους από τον Πρωθυπουργό τον βοηθούν να διαφοροποιηθεί άμεσα από αυταρχικούς ομολόγους του με τους οποίους έχει συγκριθεί τα τελευταία χρόνια, όπως ο Όρμπαν στην Ουγγαρία. Επιπλέον, ως κινηματικό πεδίο και πεδίο αγώνα, η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα βρίσκεται σε μία από τις πιο αδύναμες φάσεις της (κάτι συνεπές με τη γενικότερη εικόνα των κινημάτων τα τελευταία χρόνια), και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες σε αυτή, εφόσον η διάχυτη ομοφοβία και τρανσφοβία καθιστά διαχρονικά δύσκολο το να επιτευχθεί η διασταύρωσή της με άλλους κινηματικούς αγώνες (ταξικούς, μεταναστευτικούς/προσφυγικούς κ.α).
Φυσικά δεν είναι η Ελλάδα η πρώτη χώρα στην οποία επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο -στη Μεγάλη Βρετανία η ισότητα στον γάμο ψηφίστηκε από συντηρητική κυβέρνηση και μάλιστα με την ισχυρή αναγνώριση, ως επιχείρημα, ότι ο γάμος αποτελεί συντηρητικό θεσμό διασφάλισης του έθνους, και επομένως ειδικά οι συντηρητικές κυβερνήσεις οφείλουν να τον ενισχύουν μέσω της πρόσδεσης ακόμα περισσότερων πολιτών σε αυτό. Άλλο παράδειγμα, τραγικά επίκαιρο και πεδίο γέννησης θεωρητικά της έννοιας της ομοκανονικότητας και του ομοξεπλύματος (pinkwashing), είναι το κράτος του Ισραήλ: εδώ και χρόνια η υποστήριξή του στα ΛΟΑΤΚΙ+ (κυρίως γκέι) δικαιώματα προβάλλεται ως απόδειξη των δημοκρατικών αρχών του, την ώρα που η Παλαιστίνη βρίσκεται υπό κατοχή -και στον παρόντα χρόνο κυριολεκτικά υπό εξαφάνιση. Δεν είναι αντιφατικό, θα έλεγε κανείς, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε τη ντροπιαστική στάση της στήριξης του Νετανιάχου, ερχόμενος σε αντίθεση με τη διαχρονική στάση της χώρας μας που στήριζε τα δίκαια αιτήματα της Παλαιστίνης και πάντοτε ζητούσε επιτακτικά τη λύση δύο κρατών στην περιοχή.
Πριν έρθει ο γάμος, ο Πρωθυπουργός είχε κάνει κι άλλα βήματα στήριξης των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων, όλα με τον πιο επιφανειακό τρόπο που θα μπορούσαν να γίνουν: αποσπασματικά νομοσχέδια για επιμέρους ζητήματα, με κάποια από αυτά όντως να λύνουν προβλήματα, όπως την απαγόρευση αιμοδοσίας σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και την προστασία της σωματικής ακεραιότητας των ίντερσεξ βρεφών, και άλλα εκκωφαντικά ξεπλυματικά, ακόμα και επικίνδυνα -όπως ο νόμος δήθεν απαγόρευσης των θεραπειών μεταστροφής, που είναι τραγικά ελλιπής, με διατύπωση που έμμεσα επιτρέπει τέτοιες πρακτικές και τελικά θα ευχόμασταν να μην είχε ψηφιστεί. Φυσικά τα βήματα αυτά δε συνοδεύτηκαν πουθενά από ζυμώσεις, ενημέρωση και διάχυση της πληροφορίας μετά την ψήφισή τους ώστε να οδηγήσουν σε βαθύτερες αλλαγές -αποδείχτηκαν όμως εξαιρετικά συνθήματα κάθε φορά που η κυβέρνηση ή επιμέρους βουλευτές, όπως ο Θάνος Πλεύρης (πρ. Υπουργός Υγείας), στριμώχνονταν για τη στάση τους σε ζητήματα παραβιάσεων ή συντηρητικών αντανακλαστικών. Μετά από όλα αυτά, ο γάμος ήταν το επόμενο και τελικό βήμα.
Η κυβέρνηση έδειξε ιδιαίτερη μαεστρία και στο πότε τον έφερε, και στο πώς -ψηφίστηκε λίγες μέρες μετά το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που εκφράζει ανησυχίες για το κράτος δικαίου και τις ευρωπαϊκές αξίες στην Ελλάδα και στον απόηχο πιεστικών ζητημάτων για την κυβέρνηση -είχε προηγηθεί ένας μεγάλος κύκλος συζήτησης για τις υποκλοπές, η υπόθεση του δυστυχήματος των Τεμπών εξετάζεται μετ’ εμποδίων στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, και όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που αναφέραμε στην αρχή έχουν ήδη ξεδιπλωθεί, σε διαφορετικούς χρόνους, στον δημόσιο διάλογο.
Επιπλέον, ο τρόπος που έφερε το νομοσχέδιο ο Πρωθυπουργός ήταν ευφυής. Ούτε εμείς δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πως όταν έρθει, μπορεί αυτό το νομοσχέδιο να δημιουργεί τόσες νέες διακρίσεις. Ένα νομοσχέδιο (πλέον νόμος του κράτους) φυσικά ομοκανονικό, που αφήνει απ’ έξω τα δικαιώματα στη γονεϊκότητα και την προστασία από διακρίσεις των πιο ευάλωτων μελών της κοινότητας, όπως των τρανς ατόμων, δημιουργεί όμως και επιμέρους αποκλεισμούς και επιβάλλει αυστηρή ρύθμιση των σχέσεων και της δυνατότητας στη γονεϊκότητα όλων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, σε πλήρη αντίθεση με ό,τι ισχύει για σις/στρέιτ άτομα και ετερόφυλα ζευγάρια.
Ένα μόνο παράδειγμα: ο νέος νόμος δε δίνει καν τη δυνατότητα τεκμηρίου γονεϊκότητας και για τους/τις δύο συζύγους που θα αποκτήσουν παιδί εντός γάμου -τα παιδιά που θα γεννιούνται εντός ομόφυλου γάμου στα μάτια του νόμου θα έχουν μόνο έναν/μία γονέα, τη/τον βιολογική/ό, μέχρι η/ο δεύτερη/ος να μπορέσει να τα τεκνοθετήσει μέσω της δικαστικής οδού. Η κυβέρνηση δηλαδή φέρνει την ισότητα στον γάμο, αλλά τη φέρνει με τόσα συντηρητικά συνθήματα και διακρίσεις που δίνει ξανά το μήνυμα ότι οι οικογένειες των ΛΟΑΤΚΙ+ δεν είναι αυτονόητα ισότιμες με τις άλλες.
Αυτός μοιάζει να είναι και ο λόγος που η κυβέρνηση αρνήθηκε να ενσωματώσει στον νόμο έστω και μία από τις βελτιώσεις που πρότειναν οι ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεις, δείχνοντας μηδενική διαλλακτικότητα και μετακίνηση από αυτό που αρχικά είχε σχεδιάσει να κάνει.
Με απλά λόγια αυτό που προτείνει ως οριζόντια φιλελεύθερη πολιτική ο Πρωθυπουργός μοιάζει κάπως έτσι: φιλελεύθερος και ενάντια στη ρύθμιση της αγοράς από το κράτος πχ. στον πρωτογενή τομέα και το κόστος αγροτικής παραγωγής, ενάντια στην αυστηρή ρύθμιση από το κράτος στην Παιδεία και ναι στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, ενάντια στην ενίσχυση του κράτους στη δημόσια υγεία και την πρόσβαση στα φάρμακα, ΑΛΛΑ αυστηρό έλεγχο και ρύθμιση της οικογενειακότητας των ΛΟΑΤΚΙ+ ακόμα και όταν φέρνει την ισότητα στον γάμο. Το κράτος δηλαδή να μην παρεμβαίνει στην αγορά, αλλά να παρεμβαίνει σε όποιο πεδίο μπορεί να κρατήσει το συντηρητικό του προφίλ, με μανδύα φιλελευθερισμού. Φυσικά όλο αυτό είναι συνεπές με την κριτική που δέχεται συχνά ο Πρωθυπουργός, δηλαδή για το ότι προσπαθεί να στέκεται σε δύο βάρκες, τόσο εντός του κόμματός του, όσο και κοινωνικά -τη συντηρητική και την περισσότερο φιλελεύθερη. Μέχρι τώρα, με το κόστος να το πληρώνουν πάντοτε τα πιο ευάλωτα μέρη της κοινωνίας, μοιάζει να το καταφέρνει.
Και στο παράδειγμα που φέρνουμε σήμερα, της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, δεν είχε και σοβαρό αντίπαλο -και εδώ εννοώ τη θέση εκβιαζόμενου στην οποία βρίσκεται μια ήδη αποδυναμωμένη κοινότητα που αδυνατεί να διεκδικήσει μαχητικά πλήρη δικαιώματα, όταν μετά από δεκαετίες αγώνα για ένα ζήτημα αυτό της προσφέρεται ακόμα και μισό.
Όλα τα παραπάνω όμως δεν ανατρέπουν, αλλά μακροπρόθεσμα μπορεί ακόμα και να ενισχύουν συντηρητικές πολιτικές. Σαφώς η ισότητα στον γάμο και την τεκνοθεσία είναι στη μεγάλη εικόνα ένα προοδευτικό βήμα όπως κι αν κατοχυρώθηκε, και όλα τα προοδευτικά κόμματα θα έπρεπε να την είχαν σύσσωμα στηρίξει -και τα επιχειρήματα όσων αρνήθηκαν να την υπερψηφίσουν κινούνταν από τον γραφικά συντηρητικό μέχρι τον ακραία κακοποιητικό λόγο. Μην αμελούμε όμως ότι ο τρόπος με τον οποίο γίνονται τα πράγματα, και το τι αυτό κανονικοποιεί, δίνει στοιχεία για το τι μπορεί να ακολουθήσει. Η ισότητα στον γάμο στις ΗΠΑ δεν ενίσχυσε το προοδευτικό μέτωπο που θα εμπόδιζε την εκλογή του Τραμπ, την απαγόρευση των αμβλώσεων, τους ακραία συντηρητικούς νόμους σε βάρος τρανς ατόμων που ψηφίζονται σήμερα στη μία Πολιτεία μετά την άλλη.
Η κατοχύρωση ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων στο Ισραήλ δεν ενίσχυσε τις προοδευτικές φωνές που αρνούνται την κατοχή της Παλαιστίνης και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που συντελούνται τώρα ζωντανά μπροστά μας. Η ομοκανονικότητα, η ενίσχυση και αποδοχή αποκλειστικά του προφίλ του νοικοκυρεμένου, λευκού, μη φτωχού γκέι ατόμου που επικεντρώνεται στην αναπαραγωγή των εθνικοπατριωτικών αρχών, είναι το έργο που ξεκίνησε να παίζεται και στη χώρα μας -και πουθενά δεν έχει οδηγήσει σε ενίσχυση κινημάτων και αγώνων από τα κάτω.
Αν είναι μία χώρα που ξέρει την αξία του ΛΟΑΤΚΙτουρισμούαυτή είναι σίγουρα ηΕλλάδα. Το πιο διάσημο στον κόσμο νησί της χώρας, ηΜύκονος, οφείλει – εν μέρει- την εκτόξευσή της και στο gay friendly χαρακτήρα του νησιού.
Ως ΛΟΑΤΚΙ τουρισμός (LGBTQ tourism) χαρακτηρίζεται ο τουρισμός ατόμων που αυτοχαρακτηρίζονται ως ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι, τρανς, queer και ίντερσεξ. Προτιμούν προορισμούς όπου μπορούν να εκφράζονται πιο ελεύθερα, αισθάνονται ευπρόσδεκτοι και σίγουρα επιλέγουν προορισμούς όπου δεν κινδυνεύουν. Ο ΛΟΑΤΚΙ τουρισμός αποτελεί μία από τις νέες κυρίαρχες τάσεις της τουριστικής βιομηχανίας και μία πολλά υποσχόμενη αγορά στην Ευρώπη.
Ο εκτιμώμενος ΛΟΑΤΚΙ πληθυσμός της Ευρώπης είναι περίπου το 5,9% του συνόλου, σύμφωνα με σχετική ανάλυση του ολλανδικού Κέντρου Προώθησης Εισαγωγών (Centre for the Promotion of Imports, CPI) και η αξία της αγοράς του ΛΟΑΤΚΙ τουρισμού σε 7 ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πολωνία και Ολλανδία) ανέρχεται ήδη σε 64 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, ενώ αναμένεται να αυξάνεται κατά μέσο όρο 1,4% ετησίως.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Συμβουλίου Τουρισμού, οι δαπάνες από τα ταξίδια της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ αγγίζουν τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.
Μερίδιο αυτής της πίτας διεκδικούν τώρα και άλλοι ελληνικοί προορισμοί.
Αθήνα: Η γενέτειρα της γκέι κουλτούρας
Στην Αθήνα, εδώ και μερικά χρόνια, το επίσημο τουριστικό γραφείο του δήμου (This is Athens) προσφέρει την βόλτα “LGBTQ+ Athens with a Local”.
Όπως αναφέρει η σχετική ιστοσελίδα «η Αθήνα θεωρείται συχνά ως η γενέτειρα της δημοκρατίας, αλλά ήταν επίσης η γενέτειρα της γκέι κουλτούρας. Η ομοφυλοφιλία, η οποία ασκούνταν και γιορταζόταν ανοιχτά, ήταν μέρος του κοινωνικού ιστού της αρχαίας Αθήνας. Σήμερα, η ελληνική πρωτεύουσα παραμένει μια πολύ φιλική προς τους ομοφυλόφιλους πόλη, με αμέτρητα γκέι και λεσβιακά μπαρ, πολλές ανοιχτά ομοφυλόφιλες διασημότητες και μια ζωντανή LGBTQ+ κοινότητα.»
Ο οδηγός του This is Athens υπόσχεται στους επισκέπτες να τους παρουσιάσει την LGBTQ+ σκηνή της ελληνικής πρωτεύουσας, συμπεριλαμβανομένων των καφέ, των μπαρ και των παραλιών, καθώς και προτάσεις για drag shows και νυχτερινή ζωή.
Άλλα σημεία του επίσημου τουριστικού οδηγού της Αθήνας παρουσιάζουν προτάσεις όπως «Απολαύστε 48 ώρες στην LGBT+ Αθήνα» και «Πού μπορείτε να γνωρίσετε την LGBT+ κουλτούρα στην Αθήνα».
Αυτή την περίοδο στην ελληνική πρωτεύουσα πραγματοποιείται σειρά εκδηλώσεων στα πλαίσια του Athens Pride 2023.
«Η γκέι και λεσβιακή σκηνή της Αθήνας ανθίζει» αναφέρει η ιστοσελίδα του This Is Athens
Η πρωτοπορία της Ελλάδας – Η Λέσβος
Στην Ελλάδα ο ΛΟΑΤΚΙ τουρισμός αναπτύχθηκε σε μία περίοδο που ήταν άγνωστη έννοια στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης.
Ήταν η δεκαετία του 1980, όταν οι πρώτες λεσβίες έφτασαν στον τόπο καταγωγής της ποιήτριας Σαπφούς- της εμβληματικής αυτής μορφής του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος.
Η Ερεσός – και συγκεκριμένα η Σκάλα Ερεσού- πλημμύριζε από γυναίκες που ήθελαν να νοιώθουν ελεύθερες να εκφραστούν σε έναν τόπο που -όπως μαρτυρούν οι περισσότεροι επισκέπτες- χαρακτηρίζεται από μία ιδιαίτερη ενέργεια και πνευματικότητα.
Το μικρό ψαροχώρι γρήγορα μετατράπηκε σε ένα δημοφιλές τουριστικό θέρετρο, με δεκάδες επιχειρήσεις καταλυμάτων, εστίασης και παροχής υπηρεσιών.
Κάθε Σεπτέμβριο, γυναίκες από όλο τον κόσμο επιστρέφουν στη Σκάλα Ερεσού για το Διεθνές Φεστιβάλ Γυναικών Ερεσού (International Eressos Women’s Festival).
Σύγχρονο άγαλμα αφιερωμένο στη Σαπφώ/ Σκάλα Ερεσού- Η αρχαία ελληνική ιστορία προσφέρει στο ΛΟΑΤΚΙ κίνημα ιστορικές ρίζες που αναζητά
Όμως, το λεσβιακό κίνημα της Ερεσού δεν έχει πια τη δυναμική των προηγούμενων δεκαετίων. Τα τελευταία δύο χρόνια μία νέα πρωτοβουλία, το Queer Festival, φιλοδοξεί να επαναφέρει τη Λέσβο στον χάρτη του διεθνούς ΛΟΑΤΚΙ τουρισμού.
Toν Μάιο η Σκάλα Ερεσού «ζωντανεύει» με εκατοντάδες επισκέπτες που επισκέπτονται την περιοχή για να μετάσχουν στο Queer Festival
«Η κοινότητα της Λέσβου ήταν κάποτε τεράστια» είπε στο newmoney η Γαλλίδα Anais Carayon, διευθύντρια σύνταξης στη γαλλική μιντιακή εταιρεία Urbania και συν- διοργανώτρια του Queer Festival. «Με το φεστιβάλ θέλουμε να αναβιώσουμε τη δυναμική της κοινότητας και να φέρουμε στο νησί περισσότερο νέο κόσμο. Έχουμε πολύ κόσμο από τη Γαλλία, αλλά φέτος βλέπουμε επισκέπτες και από πολλές ακόμα χώρες.»
Η Αnais Carayon, συν- διοργανώτρια του Queer Festival στη Σκάλα Ερεσού, συνομιλεί με το σκηνοθέτη Maxime Donzel, που κατέγραψε την εκδήλωση για λογαριασμό του τηλεοπτικού France 5
Οι αρχές της Λέσβου προβάλλουν αυτή την πλευρά του τουριστικού προϊόντος, αλλά όχι με ιδιαίτερη έμφαση. Η τουριστική καμπάνια του νησιού προσπαθεί να παρουσιάσει «διακριτικά» το γεγονός ότι αποτελεί φιλόξενο τόπο για τους/τις ΛΟΑΤΚΙ τουρίστες/ τουρίστριες.
«Το σύνθημά μας είναι “as unique as you”, γιατί πραγματικά εδώ κάποιος μπορεί να είναι ο εαυτός του, δεν τον κρίνει κανένας» σημειώνει ο Δρόσος Ταρναράς, έφορος δημοσίων σχέσεων της Ένωσης Ξενοδόχων Λέσβου. «Όλοι νοιώθουν ότι το να είσαι διαφορετικός είναι μέρος μίας κοινά αποδεκτής ταυτότητας. Γίνονται κινήσεις όσον αφορά στο branding της Ερεσού, υπάρχουν σχετικά σποτ που προβάλλουν την κουλτούρα αυτή. Επίσης, πρέπει να σημειώσουμε ότι έχουμε πολλούς επισκέπτες από την Τουρκία, που έρχονται εδώ γιατί νοιώθουν περισσότερο ελεύθεροι.»
Στη Θεσσαλονίκη το EuroPride 2024
Στους ρυθμούς του 11ου Thessaloniki Pride, που θα πραγματοποιηθεί στα τέλη Ιουνίου, κινείται και η Θεσσαλονίκη. Στην πόλη έχουν προγραμματιστεί εκθέσεις, συζητήσεις, πάρτι, προβολές και σεμινάρια που αναμένεται να προσελκύσουν επισκέπτες από πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Η Θεσσαλονίκη, όμως, ετοιμάζεται να μπει και αυτή στον χάρτη του ΛΟΑΤΚΙ τουρισμού την επόμενη χρονιά, καθώς κέρδισε -μεταξύ 4 υποψηφίων από Νορβηγία, Βέλγιο και Γερμανία- τη φιλοξενία του EuroPride 2024. Το EuroPride αποτελεί το κεντρικό Pride της Ευρώπης, οργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση Οργανωτών Pride (EPOA), πραγματοποιείται κάθε χρόνο σε διαφορετική πόλη και προσελκύει το ενδιαφέρον όλης της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Το φετινό 11ο Thessaloniki Pride έχει σύνθημα «#ανήκω_σε_μένα»
«Σε τουλάχιστον 72 χώρες, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα αντιμετωπίζουν ακόμα διώξεις και κίνδυνο φυλάκισης» αναφέρει η μελέτη του ολλανδικού CPI. «Σε 12 χώρες μπορούν ακόμα και να εκτελεστούν. Υπάρχουν πολλές άλλες χώρες όπου εξακολουθούν να είναι κοινωνικά αποκλεισμένα, παρά το γεγονός ότι δεν αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν το γεγονός ότι οι ΛΟΑΤΚΙ τουρίστες πηγαίνουν κυρίως σε μέρη όπου μπορούν να ταξιδέψουν με ασφάλεια, προτιμώντας προορισμούς που θεωρούνται φιλικοί και αποδεκτοί για τα τοπικά και τα επισκεπτόμενα ΛΟΑΤΚΙ άτομα».
Το EuroPride ενώνει 100 οργανώσεις Pride σε πάνω από 40 χώρες
Οι ΛΟΑΤΚΙ τουρίστες ταξιδεύουν συχνότερα από τους μη ΛΟΑΤΚΙ τουρίστες και έχουν υψηλότερο εισόδημα από τον μέσο όρο. Ένας λόγος για αυτό είναι το γεγονός ότι πολλά ΛΟΑΤΚΙ ζευγάρια έχουν δύο εισοδήματα και δεν έχουν παιδιά, κάτι που είναι γνωστό στα οικονομικά με το ακρωνύμιο DINK (dual income, no kids).
Σύμφωνα με στοιχεία της βρετανικής εταιρείας ειδικών συμβούλων “Out Now”, η ετήσια δαπάνη των ΛΟΑΤΚΙ τουριστών ξεπερνούσε – πριν την πανδημία- τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια.
