Η πρώτη γονέας που περπάτησε σε πορεία υπερηφάνειας μαζί με τον ομοφυλόφιλο γιo της και χάραξε τον δρόμο της αποδοχής

 

Τη δεκαετία του 1980, οι γονείς γκέι και λεσβιών είχαν μόλις αρχίσει να αποκτούν ορατότητα τη, οικοδομώντας σιγά – σιγά έναν συνασπισμό. Όλα ξεκίνησαν από μια μητέρα στις αρχές της δεκαετίας του ’70: την Jeanne Manford. Δασκάλα δημοτικού σχολείου από το Κουίνς της Νέας Υόρκης, η Jeanne Manford περπάτησε μαζί με τον γκέι γιο της, τον Morty, στην πορείας για την Ημέρα Απελευθέρωσης της Christopher Street το 1972 (τον πρόδρομο της μαζικής πορείας υπερηφάνειας LGBTQ της Νέας Υόρκης). Το πανό της ήταν ένα κάλεσμα σε δράση για άλλους σαν κι αυτήν. Σε αυτό, έγραφε: «Γονείς ομοφυλόφιλων: Ενωθείτε για την υποστήριξη των παιδιών μας». Η Manford είναι γνωστή ως ο πρώτος γονέας που περπάτησε σε μια πορεία υπερηφάνειας.

Ο ακτιβισμός της Jeanne ξεκίνησε δύο μήνες πριν από τη συμμετοχή της στην παρέλαση. Ο Morty διαμαρτύρονταν για μια συνάντηση μιας ομοφοβικής ομάδας, όταν ξυλοκοπήθηκε από έναν πυροσβέστη που τον έριξε από μια κυλιόμενη σκάλα. Όταν η αστυνομία τηλεφώνησε στην Jeanne για να της πει ότι ο Morty είχε συλληφθεί, ο αστυνομικός πρόσθεσε: «Ξέρετε ότι είναι ομοφυλόφιλος;». Αυτή η ερώτηση είχε σκοπό να ταπεινώσει τον Morty και να τον αποξενώσει από τη μητέρα του. «Ναι, το ξέρω», είπε η Jeanne. «Γιατί τον ενοχλείτε;».

Ο Morty νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο για αρκετές ημέρες. Δύο μήνες αργότερα, ζήτησε από τη μητέρα του να διαδηλώσει μαζί του, και η Jeanne απάντησε ότι θα διαδήλωνε αν μπορούσε να κρατήσει μια πινακίδα. Αναλογιζόμενη τον ακτιβισμό της χρόνια αργότερα, η Jeanne είπε ότι οδηγήθηκε να κάνει κάτι επειδή «πάντα ένιωθα ότι ο Morty ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο άτομο. Και δεν επρόκειτο να αφήσω κανέναν να τον προσπεράσει».

Καθώς η Manford και ο γιος της περπατούσαν στην πορεία, ο κόσμος σφύριζε και χειροκροτούσε. Αρχικά, η ίδια νόμιζε ότι επευφημούσαν τον τύπο πίσω της, αλλά σύντομα έμαθε το αντίθετο. «Τσίριζαν! Φώναζαν! Έτρεξαν και με φίλησαν. ‘’Θα μιλήσεις στη μητέρα μου;’’ ‘’Ουάου, αν η μητέρα μου με έβλεπε εδώ’’. Απλώς δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ένας γονιός θα το έκανε αυτό», θυμήθηκε η Manford σε μια συνέντευξή της χρόνια αργότερα.

Πως η πορεία επηρέασε την ιστορία της Αμερικής

Η εμπειρία αυτή άλλαξε τόσο τη ζωή της Manford όσο και την πορεία της συμμαχίας στην Αμερική, σύμφωνα με το news.yahoo.com. Την επόμενη άνοιξη, τον Μάρτιο του 1973, η Jeanne και ο Morty Manford συνίδρυσαν αυτό που αρχικά ονομάστηκε Parents of Gays, ή POG, σε μια εκκλησία στη γειτονιά του Greenwich Village της Νέας Υόρκης. Συμμετείχαν περίπου 20 άτομα.

Το POG θα γινόταν τελικά Parents, Families and Friends of Lesbians and Gays (Γονείς, Οικογένειες και Φίλοι Λεσβιών και Γκέι) και στη συνέχεια, το 2014, θα γινόταν απλά PFLAG. Τώρα, 50 χρόνια μετά την ίδρυσή της, η PFLAG έχει περισσότερα από 400 παραρτήματα σε όλη τη χώρα και περισσότερα από 200.000 μέλη.

Η οργάνωση γιόρτασε τη λειτουργία 50 χρόνων σε ένα γκαλά στη Νέα Υόρκη αυτό το μήνα. Παρούσα ήταν η Suzanne Manford Swan, κόρη της Jeanne και αδελφή του Morty (η Jeanne πέθανε το 2013 και ο Morty το 1992).

«Εδώ και 50 χρόνια, άνθρωποι μπαίνουν στις συναντήσεις της PFLAG ανησυχώντας για τους αγαπημένους τους. Εδώ, μαθαίνουν ότι οι άνθρωποι που αγαπούν, εξακολουθούν να είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πάντα γνώριζαν και αγαπούσαν», δήλωσε η Swan, χαρακτηρίζοντας την οργάνωση «φάρο ελπίδας, αγάπης και αποδοχής για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο». Κάλεσε, επίσης, τα μέλη να «επαναπροσδιορίσουν τους εαυτούς τους στο έργο που βρίσκεται ακόμη μπροστά μας».

Το έργο αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις λεσβίες, τους ομοφυλόφιλους, τους αμφιφυλόφιλους, τους τρανσέξουαλ και τους queer νέους που δεν έχουν γονείς να τους υπερασπιστούν. Πολλά ΛΟΑΤΚΙ άτομα εξακολουθούν να φοβούνται ότι θα απορριφθούν από τους γονείς τους, ενώ, παράλληλα, η πλειοψηφία των queer νέων βιώνουν περισσότερο την αστεγία. Και ενώ αυτοί οι νέοι έχουν και υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών από τους μη ΛΟΑΤΚΙ συνομηλίκους τους, μια έρευνα που δημοσιεύθηκε από το Trevor Project το 2019 διαπίστωσε ότι οι ΛΟΑΤΚΙ νέοι, που είχαν τουλάχιστον έναν ενήλικα στη ζωή τους που τους δέχεται, είχαν 40% λιγότερες πιθανότητες να έχουν επιχειρήσει απόπειρα αυτοκτονίας κατά το προηγούμενο έτος.

Οι Manfords ίδρυσαν την PFLAG σε ένα πολιτικό περιβάλλον στο οποίο η ομοφυλοφιλία εξακολουθούσε να θεωρείται ψυχική διαταραχή από τους ψυχιάτρους. Ήταν τα χρόνια που ακολούθησαν την εξέγερση του Stonewall το 1969 και τα μπαρ εξακολουθούσαν να δέχονται επιδρομές. Οι γκέι και οι λεσβίες κλείνονταν σε ιδρύματα παρά τη θέλησή τους.

Ο Morty Manford, ακτιβιστής από μόνος του, ήταν ιδρυτικό μέλος της Συμμαχίας Γκέι Ακτιβιστών και, εκτός από τη συνίδρυση της PFLAG, εργάστηκε για την προώθηση της νομοθεσίας για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων στη Νέα Υόρκη, εστιάζοντας στις διακρίσεις στην απασχόληση, τη στέγαση και τους χώρους δημόσιων καταλυμάτων.