Maestro: Σπύρος και Αντώνης δίνουν το πρώτο τους φιλί και ταυτόχρονα γροθιά στην ομοφοβία

 

Maestro: Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης «στήνει» ξανά χωρίς ταμπού μια ιστορία αγάπης μεταξύ δύο ανδρών.

19 χρόνια μετά ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης στέλνει μήνυμα – καταπέλτη ενάντια στην ομοφοβία και τα συντηρητικά στερεότυπα που καταπίεζαν ανθρώπους εξαιτίας της σεξουαλικότητας. Η αγάπη δεν έχει σύνορα, ούτε φύλο. Η ορατότητα στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων είναι πιο μεγάλη από ποτέ στην κοινωνία και αυτό φυσικά δεν χαρίστηκε, κατακτήθηκε από τους αγώνες συλλογικοτήτων και ανθρώπων που τις στηρίζουν.

Μουντιάλ 2022: Μάθε πρώτος τα πάντα για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2022. Αναλύσεις, Live Scores & Βαθμολογία

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ

Το «Maestro» επιστρέφει με το «La Famiglia» - Δείτε το trailer

Ήταν το 2003 όταν στη σειρά «Κλείσε τα μάτια» ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είχε πρωτοπορήσει, καθώς σκηνοθέτησε το πρώτο gay φιλί στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης και μυθοπλασίας.

 

 

19 χρόνια μετά μέσα από το «Maestro» ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος θέλει να αναδείξει τον έρωτα, ο οποίος δεν έχει στεγανά. Η σχέση του Σπύρου και του Αντώνη προχωράει και οι δυο νέοι δίνουν το πρώτο τους φιλί στο δάσος. Οι δυο τους είναι δυνατοί παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν από το στενό οικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά σε μια κλειστή κοινωνία ενός μικρού νησιού.

Οι τηλεθεατές της σειράς «χειροκρότησαν» τους δύο πρωταγωνιστές, Ορέστη Χαλκιά και Γιώργο Μπένο αλλά και τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη με ελάχιστους να αντιδρούν αρνητικά.

Συγκέντρωση και πορεία για τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Τρανς Θυμάτων

 

Πορεία με αναμμένα κεριά, χωρίς συνθήματα, από την Πλατεία Ομονοίας προς τη Βουλή πραγματοποιήθηκε χθες στη μνήμη των τρανς ανθρώπων που υπήρξαν θύματα του τρανσφοβικού μίσους σε όλον τον κόσμο.

Πριν τη διαμαρτυρία έγινε φωταγώγηση του συντριβανιού στην Ομόνοια στα χρώματα της τρανς υπερηφάνειας, ενώ όταν η πορεία έφτασε στη Βουλή οι συμμετέχοντες σχημάτισαν με τα αναμμένα κεριά τον αριθμό 327 των τρανς θυμάτων και ακολούθησε ενός λεπτού σιγή.

Οι συμμετέχοντας κρατούσαν στα χέρια τους πορτραίτα των τρανς δολοφονημένων συνανθρώπων μας, ζωγραφισμένα από τον σπουδαίο εικαστικό ζωγράφο Δημήτρη Αστερίου.

«Η Διεθνής Ημέρα Τρανς Μνήμης, πραγματοποιείται για δωδέκατη συνεχή χρονιά και είναι ημέρα μνήμης και τιμής για όσα τρανς πρόσωπα υπήρξαν θύματα τρανφοβικού μίσους, εγκλημάτων και βίας, καθώς και μία ημέρα αφύπνισης για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα τρανς πρόσωπα στην καθημερινότητά τους. Στη χώρα μας, για πρώτη φορά η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το 2010, έπειτα από πρωτοβουλία της αείμνηστης Προέδρου Μαρίνας Γαλανού, αναφέρεται χαρακτηριστικά στην πρόσκληση από το – Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών.

 

Οι δολοφονίες

Τη χρονιά που μας πέρασε, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Παρατηρητήριο Δολοφονιών Τρανς Προσώπων, καταγράφηκαν 327 δολοφονίες τρανς και φυλοδιαφορετικών ατόμων σε όλο τον κόσμο, ενώ μαζί με τις αυτοκτονίες καθώς και τους θανάτους που δεν εξιχνιάστηκαν τα αίτια τους, φτάνουν και ξεπερνούν τις 389 καταγραφές.

Οι πιο πάνω αριθμοί είναι ενδεικτικοί, καθώς αποτελούν μόνο τα καταγεγραμμένα περιστατικά, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο πραγματικός αριθμός ενδεχομένως είναι πολύ μεγαλύτερος, καθώς σε πολλές χώρες είτε τα τρανς και φυλοδιαφορετικά άτομα δεν αναγνωρίζονται με την πραγματική τους ταυτότητα, είτε δεν υπάρχουν καθόλου καταγραφές.

Παράλληλα στη χώρα μας, σταθερά τα τελευταία χρόνια σύμφωνα με το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής βίας, τα ποσοστά ρατσιστικών περιστατικών και διακρίσεων κατά τρανς προσώπων, παραμένουν υψηλά, και αναλογούν περίπου στο 20% των συνολικών καταγεγραμμένων περιστατικών, αριθμό δραματικά δυσανάλογο σε σχέση με την μικρή υποομάδα των τρανς και φυλοδιαφορετικών προσώπων.

Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές της εκδήλωσης τα στοιχεία, αποδεικνύουν ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να γίνουν όλα τα απαραίτητα βήματα, τόσο στο επίπεδο της Πολιτείας, όσο και σε αυτό της κοινωνίας, ώστε να καταπολεμηθεί ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, ο στιγματισμός αλλά και οι διακρίσεις.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), από τον Ιούνιο του 2018 εξέδωσε τον νέο ταξινομητικό κατάλογο ICD-11, από τον οποίο έχει αφαιρεθεί κάθε έννοια που ψυχιατρικοποιεί και παθολογικοποιεί την τρανς κατάσταση. Η χώρα μας αυτό ακόμη δεν το έχει ενσωματώσει, με αποτέλεσμα οι τρανς άνθρωποι πέραν του στιγματισμού στον χώρο της υγείας, να υφίστανται διακρίσεις και αποκλεισμούς σε πάρα πολλούς τομείς, όπως της επαγγελματικής κατάρτισης, της εργασίας και της απασχόλησης. Και, πράγματι, η αποψυχιατρικοποίηση της ταυτότητας φύλου μέσω της άμεσης ενσωμάτωσης του νέου ICD, αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για τη κοινότητά μας στην οποία το ΣΥΔ δίνει και θα δώσει ιδιαίτερο βάρος.

Παράλληλα, εξακολουθούν να παραμένουν οι ελλείψεις και οι περιορισμοί στη νομοθεσία της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου όπως αποδεικνύεται και σε πρόσφατη έρευνα που διενήργησε το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών – ΣΥΔ , ενώ παραμένει ελλιπής η αντιρατσιστική νομοθεσία γιατί ο ρατσιστικός λόγος τιμωρείται μόνο όταν συνδέεται με πράξη, με αποτέλεσμα ο ρατσιστικός λόγος να παραμένει ατιμώρητος, ενώ η νομοθεσία της ίσης μεταχείρισης δεν καλύπτει την παιδεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, την πρόνοια, την παροχή υπηρεσιών και αγαθών και τη στέγαση.

To ουράνιο τόξο των LGBT: έξι χρώματα: κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε και μωβ – Τι συμβολίζει το κάθε χρώμα στις λωρίδες;

Το 1978 αποτέλεσε χρονολογία σταθμό για τη διεθνή κοινότητα ΛΟΑΤ, καθώς σφραγίστηκε από δύο ιστορικά γεγονότα στις ΗΠΑ: τη δολοφονία του πρώτου εκλεγμένου ομοφυλόφιλου στην τοπική αυτοδιοίκηση και τη δημιουργία της σημαίας-συμβόλου του κινήματος.

Μετά από 40 χρόνια, το ουράνιο τόξο εξακολουθεί να πρωτοστατεί στις «παρελάσεις περηφάνιας» που διοργανώνονται κάθε Ιούνιο σε πολλές χώρες της Δύσης. Ύστερα από τα τραγικά γεγονότα και τις πρωτοφανείς πορείες του καλοκαιριού του 1969 στην Αμερική, ο Ιούνιος έχει καθιερωθεί ως ο μήνας ορατότητας της κοινότητας ΛΟΑΤ (λεσβιών, ομοφυλοφίλων, αμφιφυλόφιλων και τρανς).

Η παράδοση ξεκίνησε το 1970. Τη χρονιά εκείνη διοργανώθηκαν στις ΗΠΑ οι πρώτες επετειακές εκδηλώσεις υπερηφάνειας, όπου άτομα όλων των σεξουαλικών προτιμήσεων βγήκαν στους δρόμους να εκφραστούν ελεύθερα και να διεκδικήσουν ίσα δικαιώματα με κάθε άλλο πολίτη.

Το 1978, ένας από τους βασικούς εκπροσώπους και ιστορικότερους ακτιβιστές του κινήματος των ομοφυλοφίλων, Χάρβεϊ Μιλκ, ζήτησε από τον Γκίλμπερτ Μπέικερ να σχεδιάσει ένα χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο έμβλημα που θα αντιπροσώπευε την γκέι κοινότητα. Ο Μπέικερ ήταν πρώην στρατιωτικός, ο οποίος αφού πήρε τιμητική απαλλαγή από το στράτευμα, εγκαταστάθηκε στο Σαν Φρανσίσκο για να κυνηγήσει το πραγματικό του όνειρό. Ήθελε να γίνει σχεδιαστής και παράλληλα να μπορεί να εκφράζει ανοιχτά τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Έτσι, όταν του έγινε η πρόταση από τον Μιλκ, η τιμή που ένιωσε ήταν μεγάλη και αποφάσισε να αφοσιωθεί πλήρως στο απαιτητικό έργο που του είχε ανατεθεί.

Η «γέννηση» του ουράνιου τόξου

Ο καλλιτέχνης άντλησε έμπνευση από την αμερικανική σημαία με τις 13 λωρίδες, μία για κάθε βρετανική αποικία που ανεξαρτητοποιήθηκε, και την τρίχρωμη σημαία της Γαλλικής Επανάστασης. Διαπίστωσε ότι το κοινό τους σημείο ήταν οι επαναστατικές τους καταβολές. Όλα είχαν αρχίσει από μία εξέγερση. Η πρώτη σημαία που σχεδίασε ο Μπέικερ για τους ΛΟΑΤ είχε οκτώ λωρίδες με οκτώ διαφορετικά χρώματα. Το καθένα συμβόλιζε κάτι ξεχωριστό. Το ροζ ήταν η σεξουαλικότητα, το κόκκινο η ζωή, το πορτοκαλί η επούλωση, το κίτρινο το φως του ήλιου, το πράσινο η φύση, το τιρκουάζ η μαγεία, το μπλε η γαλήνη και το μωβ το πνεύμα….

Η τελική μορφή

Πρι όμως ξεκινήσει η μαζική παραγωγή σημαιών για να ηρθε η πρώτη αλλαγή στο αρχικό σχέδιο του Μπέικερ. Η ροζ λωρίδα έπρεπε να αφαιρεθεί διότι τα εργοστάσια που θα αναλάμβαναν την παραγωγή δεν διέθεταν υφάσματα σε αυτό το χρώμα. Έτσι, οι λωρίδες έγιναν εφτά. Την επόμενη χρονιά, το τιρκουάζ και το μπλε επίσης συγχωνεύτηκαν σε μία ενδιάμεση απόχρωση. Οι διοργανωτές θεωρούσαν ότι ο ζυγός αριθμός λωρίδων θα ήταν ιδανικός, καθώς στις παρελάσεις ήθελαν να έχουν τη δυνατότητα να χωρίζουν τη μεγάλη σημαία στη μέση.

Έτσι, η τελική μορφή έχει έξι χρώματα: κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε και μωβ.

Η πολύχρωμη σημαία ήρθε για τα καλά στο προσκήνιο ύστερα από τη δολοφονία του Χάρβεϊ Μιλκ το 1978. Η οργή που επικράτησε στις κοινότητες των ομοφυλοφίλων μεταφράστηκε σε μια ραγδαία αύξηση της ζήτησής της. Έως το 1994 και τον εορτασμό των 25 χρόνων “Pride” όλοι πλέον αναγνώριζαν το χαρακτηριστικό έμβλημα, το οποίο είχε και επίσημα χαρακτηριστεί ως σύμβολο των ΛΟΑΤ. Ο Χάρβεϊ Μιλκ, κορυφαίος ακτιβιστής του γκέι κινήματος για ίσα δικαιώματα σε όλους.

Αντίστοιχα, το 2003, χρονιά που εορτάζονταν τα 25 χρόνια από τη δημιουργία της σημαίας, ο Γκίλμπερτ Μπέικερ ανέλαβε να φτιάξει μία τεραστίων διαστάσεων για την παρέλαση της Φλόριντα. Με μήκος που ξεπερνούσε τα δύο χιλιόμετρα, ο 50χρονος πλέον σχεδιαστής κατοχύρωσε το ρεκόρ της μεγαλύτερης πολύχρωμης σημαίας που έχει δημιουργηθεί ποτέ. Και στην πραγματικότητα αυτό ήταν το μοναδικό που του ανήκει. Διότι ο Μπέικερ δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να κατοχυρώσει τα δικαιώματα του σχεδίου του. Έτσι, παρά την επιτυχία και τη μαζική του εξάπλωση, ο σχεδιαστής δεν πλούτισε από την δημιουργία του και δεν την κατοχειρωσε ως ιδιοκτησία τους σκόπιμα διότι ήθελε η σημαία να ανήκει σε όλους.

Η βία κατά των LGBT ατόμων και οι ευθύνες μιας κοινωνίας

 

Ένας 22χρονος ένοπλος άνοιξε πυρ σε ένα gay club στο Κολοράντο Σπρινγκς, σκοτώνοντας πέντε ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 25 την περασμένη Κυριακή. Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σε αγρυπνία στη Σλοβακία τον περασμένο Οκτώβριο,  για να τιμήσουν τη μνήμη δύο ανθρώπων που σκοτώθηκαν έξω από ένα γκέι μπαρ, όταν πυροβολήθηκαν στην Μπρατισλάβα, σε ένα ύποπτο έγκλημα μίσους. Λίγο νωρίτερα, τον Σεπτέμβριο του 2022, ένας 25χρονος άνδρας υπέκυψε στα τραύματά του, μετά από επίθεση από άγνωστο άντρα που δέχτηκε σε εκδήλωση gay pride στην πόλη Μίνστερ της βορειοδυτικής Γερμανίας. Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, τρομοκρατημένοι άνθρωποι σε ένα gay bar στο Όσλο κρύφτηκαν σε ένα υπόγειο, καθώς ένοπλος σκότωσε δύο ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 21 την ημέρα που η πόλη επρόκειτο να γιορτάσει την ετήσια παρέλαση υπερηφάνειας του Pride. Νωπές και οι μνήμες από το 2016 όταν σε gay club του Ορλάντο, τις πρώτες πρωινές ώρες της 12ης Ιουνίου, Ο Ομάρ Ματίν κρατώντας ένα αυτόματο όπλο και ένα περίστροφο εισέβαλε στο κλαμπ και άφησε πίσω του 49 νεκρούς και περισσότερους από 50 τραυματίες, στην πιο θανατηφόρα μαζική δολοφονία στην ιστορία των ΗΠΑ μέχρι εκείνη την εποχή. Κι αυτές, είναι ελάχιστες από τις επιθέσεις που γίνονται καθημερινά σε γκέι άτομα σε όλο τον κόσμο. Και προφανώς, ακόμα λιγότερα από εκείνα που γίνονται γνωστά και βλέπουν το φως της δημοσιότητας ή ονομάζονται εγκλήματα κατά της ΛΟΑΤ κοινότητας. Τα LGBT άτομα διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο βίαιης θυματοποίησης Μια νέα δημοσίευση από το Bureau of Justice Statistics, Violent Victimization by Sexual Orientation and Gender Identity, 2017-2020 , υποστηρίζει τα στοιχεία που έχουμε ήδη ότι τα LGBT άτομα — και ιδιαίτερα οι νέοι ενήλικες, οι έγχρωμοι, οι γυναίκες και οι αμφιφυλόφιλοι — διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο βίαιης θυματοποίησης σε σύγκριση με τους στρέιτ.

 Βίαιη θυματοποίηση τρανς ατόμων Τα τρανς άτομα αντιμετωπίζουν σημαντικό βαθμό διακρίσεων και βίας. Σύμφωνα με την Έρευνα Τρανς των ΗΠΑ του 2015 , σχεδόν ένας στους δέκα ερωτηθέντες δέχτηκε σωματική επίθεση λόγω της ταυτότητας φύλου του και περισσότερο από το 54% βίωσε κάποια μορφή βίας από στενό σύντροφο. Αυτή η έκθεση από το Γραφείο Στατιστικών Δικαιοσύνης υποστηρίζει αυτό που ήδη γνωρίζουμε για τα υψηλά ποσοστά βίας κατά των τρανς ατόμων: το ποσοστό βίαιης θυματοποίησης των τρανς ατόμων είναι 2,5 φορές υψηλότερο από το ποσοστό μεταξύ των cisgender. Είναι σαφές ότι τα τρανς άτομα είναι δυσανάλογα βίαια θυματοποιημένα: τα τρανς άτομα αντιπροσωπεύουν το 0,11% του πληθυσμού των 16 ετών και άνω, αλλά είναι θύματα του 0,27% όλων των βίαιων θυματοποιήσεων που αναφέρθηκαν από το 2017 έως το 2020 στο NCVS.  Τα ΛΟΑΤ άτομα σχεδόν τέσσερις φορές πιο πιθανό από τα μη ΛΟΑΤ άτομα να πέσουν θύματα βίας Τα ΛΟΑΤ άτομα είναι σχεδόν τέσσερις φορές πιο πιθανό από τα μη ΛΟΑΤ άτομα να βιώσουν βίαιη θυματοποίηση, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού, της σεξουαλικής επίθεσης και της επιβαρυντικής ή απλής επίθεσης, σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Williams στη Νομική Σχολή του UCLA. Επιπλέον, τα LGBT άτομα είναι πιο πιθανό να βιώσουν βία τόσο από κάποιον γνωστό στο θύμα όσο και από έναν ξένο. Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από την National Crime Victimization Survey του 2017, τα πρώτα εθνικά αντιπροσωπευτικά και ολοκληρωμένα δεδομένα εγκληματικής θυματοποίησης που περιλαμβάνει πληροφορίες για τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου των ερωτηθέντων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, το 2017, τα ΛΟΑΤ άτομα παρουσίασαν 71,1 θυματοποιήσεις ανά 1.000 άτομα, σε σύγκριση με 19,2 θυματοποιήσεις ανά 1.000 άτομα για μη ΛΟΑΤ άτομα. Τα ΛΟΑΤ άτομα είχαν υψηλότερα ποσοστά θυματοποίησης σοβαρής βίας σε σχεδόν κάθε είδος βίαιου εγκλήματος εκτός από τη ληστεία, η οποία δεν έδειξε σημαντική διαφορά μεταξύ των ΛΟΑΤ και των μη ΛΟΑΤ ατόμων.

 «Είναι σαφές ότι τα LGBT άτομα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο βίαιης θυματοποίησης, αλλά το ερώτημα είναι γιατί», δήλωσε ο επικεφαλής Andrew R. Flores, του Ινστιτούτου Williams. «Μια εύλογη αιτία είναι η προκατάληψη κατά των ΛΟΑΤ ατόμων στο σπίτι, στη δουλειά ή στο σχολείο, η οποία θα έκανε τα ΛΟΑΤ άτομα ιδιαίτερα ευάλωτα στη θυματοποίηση σε πολλούς τομείς της καθημερινής τους ζωής». Σημαντικά ευρήματα της έρευνας Τα άτομα ΛΟΑΤ (16+) έχουν σχεδόν 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν βίαιη θυματοποίηση, σε σύγκριση με τα μη ΛΟΑΤ άτομα. Τα ΛΟΑΤ άτομα έχουν περίπου 6 φορές περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν βία από κάποιον που τους είναι γνωστός και περίπου 2,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποστούν βία στα χέρια ενός ξένου, σε σύγκριση με τα μη ΛΟΑΤ άτομα. Οι LBT γυναίκες έχουν 5 φορές περισσότερες πιθανότητες από τις μη LBT γυναίκες να βιώσουν βίαιη θυματοποίηση. Ο κίνδυνος βίας για τους άνδρες GBT είναι υπερδιπλάσιος από εκείνον των ανδρών που δεν είναι GBT. Περίπου οι μισές από όλες τις θυματοποιήσεις δεν αναφέρονται στην αστυνομία. Τα LGBT άτομα είναι εξίσου πιθανό με τα μη LGBT άτομα να αναφέρουν τη βία στην αστυνομία. Τι είναι η ομοφοβία και οι διακρίσεις σεξουαλικού προσανατολισμού; Ο ορισμός της ομοφοβίας είναι ο φόβος, το μίσος, η δυσφορία ή η δυσπιστία για άτομα που είναι λεσβίες, ομοφυλόφιλοι ή αμφιφυλόφιλοι. Η διφοβία είναι φόβος, μίσος, δυσφορία ή δυσπιστία, ειδικά για άτομα που είναι αμφιφυλόφιλα. Ομοίως, η  τρανσφοβία  είναι ο φόβος, το μίσος, η δυσφορία ή η δυσπιστία απέναντι σε ανθρώπους που είναι τρανς, έμφυλοι ή δεν ακολουθούν τους παραδοσιακούς  κανόνες ενός φύλου. Αν και η τρανσφοβία, η διφοβία και η ομοφοβία είναι παρόμοια, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Τόσο οι γκέι όσο και οι στρέιτ μπορεί να είναι τρανσφοβικοί και διφοβικοί και οι άνθρωποι μπορεί να είναι τρανσφοβικοί χωρίς να είναι ομοφοβικοί ή διφοβικοί. Η ομοφοβία μπορεί να λάβει πολλές διαφορετικές μορφές, συμπεριλαμβανομένων αρνητικών στάσεων και πεποιθήσεων για, αποστροφή ή προκατάληψη έναντι των αμφιφυλόφιλων, λεσβιών και ομοφυλόφιλων ατόμων. Συχνά βασίζεται σε παράλογο φόβο και παρεξήγηση. 

Η ομοφοβία ορισμένων ανθρώπων μπορεί να έχει τις ρίζες της σε συντηρητικές θρησκευτικές πεποιθήσεις. Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν ομοφοβικές πεποιθήσεις εάν τους διδάχτηκαν από γονείς και οικογένειες. Τα ομοφοβικά άτομα μπορεί να χρησιμοποιούν «κακή γλώσσα» όταν μιλούν για λεσβίες και ομοφυλόφιλους. Στις πιο ακραίες μορφές της, η ομοφοβία και η διφοβία μπορεί να αναγκάσουν τους ανθρώπους να εκφοβίζουν, να κακοποιούν και να ασκούν βία σε λεσβίες, ομοφυλόφιλους και αμφιφυλόφιλους. Μερικά LGBTQ άτομα βιώνουν διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου τους. Αυτό μπορεί να είναι διάκριση από θρησκευτικά ιδρύματα, εταιρείες ή από την ίδια την χώρα τους. Παραδείγματα περιλαμβάνουν ζευγάρια του ίδιου φύλου που δεν επιτρέπεται να παντρευτούν ή να έχουν ίσα δικαιώματα με άλλους ή που απολύθηκαν απλώς επειδή είναι LGBTQ. Τα άτομα LGBTQ έχουν αγωνιστεί για ίσα δικαιώματα και συνεχίζουν να το κάνουν, ειδικά όσον αφορά τον γάμο, την απασχόληση, τη στέγαση και την ισότητα της υγειονομικής περίθαλψης και την προστασία από εγκλήματα μίσους (βία κατά των LGBTQ ατόμων λόγω αυτού που είναι). Τα παραδείγματα πολλά και στην εισαγωγή αυτού του άρθρου, διαβάσαμε μόνο λίγα από αυτά. Τα άτομα με ομοφυλοφιλικούς ή αμφιφυλοφιλικούς προσανατολισμούς έχουν στιγματιστεί εδώ και καιρό. Ωστόσο, με την άνοδο του πολιτικού κινήματος των ομοφυλοφίλων στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η καταδίκη της ομοφυλοφιλίας ως ανήθικης, εγκληματικής και άρρωστης τέθηκε υπό ολοένα και περισσότερο έλεγχο. Όταν η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία απέρριψε την ομοφυλοφιλία ως ψυχιατρική διάγνωση το 1973, το ερώτημα γιατί ορισμένοι ετεροφυλόφιλοι τρέφουν έντονα αρνητικές στάσεις απέναντι στους ομοφυλόφιλους άρχισε να τυγχάνει σοβαρής επιστημονικής εξέτασης. Η επανεξέταση της κοινωνίας για τον σεξουαλικό προσανατολισμό αποκρυσταλλώθηκε στον όρο ομοφοβία , τον οποίο επινόησε ο ετεροφυλόφιλος ψυχολόγος George Weinberg στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Ο Weinberg χρησιμοποίησε την ομοφοβία για να χαρακτηρίσει τον τρόμο των ετεροφυλόφιλων να βρίσκονται σε στενή επαφή με ομοφυλόφιλους καθώς και την απέχθεια των ομοφυλόφιλων για τον εαυτό τους. Η λέξη εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή το 1969 και στη συνέχεια συζητήθηκε εκτενώς στο βιβλίο του Weinberg το 1972, Society and the Healthy Homosexual . Το American Heritage Dictionary (έκδοση 1992) ορίζει την ομοφοβία ως «αποστροφή προς τους ομοφυλόφιλους ή ομοφυλόφιλους ή τον τρόπο ζωής ή τον πολιτισμό τους» και «συμπεριφορά ή πράξη που βασίζεται σε αυτήν την αποστροφή». Άλλοι ορισμοί προσδιορίζουν την ομοφοβία ως έναν παράλογο φόβο της ομοφυλοφιλίας. 

Η πολιτική ευθύνη σε όλη την Ευρώπη Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί είναι υπεύθυνοι για μια άνοδο στη ρητορική μίσους κατά των LGBTI τον τελευταίο χρόνο, τροφοδοτώντας εγκλήματα μίσους που αναφέρθηκαν σε κάθε χώρα της ΕΕ, σύμφωνα με την ILGA-Europe, μια ομάδα υπεράσπισης, στην ετήσια έκθεσή της που δημοσιεύθηκε. Η άνοδος της ρητορικής κατά των LGBTI από αξιωματούχους στην Ευρώπη είναι μέρος μιας παγκόσμιας τάσης μεταξύ των εθνικιστών-συντηρητικών πολιτικών να συγκεντρώσουν πολιτική υποστήριξη επιτιθέμενοι στα LGBTI άτομα, αναφέρει η έκθεση. «Η καταστροφή των μειονοτήτων LGBTI έχει γίνει τακτική από υπερσυντηρητικούς και εθνικιστές πολιτικούς», δήλωσε στο EUobserver η διευθύντρια υπεράσπισης της ILGA, Katrin Hugendubel. Αυτοί οι πολιτικοί «τοποθετούνται ως υπερασπιστές των «παραδοσιακών αξιών»» για να κινητοποιήσουν τους ψηφοφόρους και να αποσπάσουν την προσοχή από τις δικές τους αποτυχίες, είπε. “Έχουμε προειδοποιήσει εδώ και αρκετό καιρό ότι η Ουγγαρία και η Πολωνία δεν είναι εξαιρέσεις. Οι διώξεις ΛΟΑΤΚΙ κοινοτήτων, συμβαίνουν σε όλη την Ευρώπη”, πρόσθεσε. Η Γερμανία σημείωσε σχεδόν 40% αύξηση στα εγκλήματα μίσους κατά των LGBTI το 2020 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία. Μια νέα εφαρμογή στη Γαλλία, όπου οι χρήστες μπορούν να αναφέρουν εγκλήματα μίσους κατά των LGBTI, κατέγραψε 3.896 περιστατικά σε ολόκληρη τη χώρα το 2020 και το 2021. Στην Ολλανδία, η κυβέρνηση ανέφερε 2.336 περιπτώσεις βίας και διακρίσεων κατά των LGBTI το 2020, από 2.072 το 2019. Επιπλέον, σημειώθηκε αύξηση 7% στα ομοφοβικά εγκλήματα μίσους στην Αγγλία και την Ουαλία πέρυσι. Υπήρξαν επίσης ομοφοβικές δολοφονίες πέρυσι σε χώρες της ΕΕ, όπως η Κύπρος, το Βέλγιο, η Γαλλία και η Ισπανία, σύμφωνα με την έκθεση. Εκδηλώσεις και γραφεία LGBTI κοινοτήτων, δέχθηκαν επίθεση στη Βουλγαρία, την Κροατία, την Τσεχική Δημοκρατία και τη Φινλανδία, ενώ η έκθεση μιλάει για ρητορική μίσους από πολιτικούς που στοχοποιούν τα LGBTI άτομα σε Βουλγαρία, Κροατία, Τσεχία, Κύπρο, Εσθονία, Φινλανδία, Ουγγαρία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ιταλία, Λιθουανία, Πολωνία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ισπανία, μεταξύ των μελών της ΕΕ. Στην Ευρώπη, τα δικαστήρια – και ιδιαίτερα τα θεσμικά όργανα της ΕΕ – αντεπιτίθενται κατά των διακρίσεων, επισημαίνει η έκθεση ILGA. Η Επιτροπή της ΕΕ είχε ξεκινήσει έρευνες κατά της Πολωνίας και της Ουγγαρίας σχετικά με τη στόχευση των LGBTI ατόμων από τις αρχές, ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέδωσε πολλά ψηφίσματα για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων LGBTI..

Η διαφορετικότητα δεν είναι... λέπρα

 

Ο Αντώνης Καλκαβούρας παρακολούθησε συγκλονισμένος την δημόσια αποκάλυψη του Άιζακ Χάμφρις για τον ομοφυλοφιλικό σεξουαλικό του προσανατολισμό, αναρωτιέται γιατί κάποιος πρέπει να υποφέρει τόσο πολύ γι' αυτό που αγαπά και εξαίρει την αντιμετώπιση των συμπαικτών και του συλλόγου του 24χρονου Αυστραλού σέντερ.

O λόγος για Άϊζακ Χάμφρις, που είναι ο βασικός σέντερ της Μέλμπουρν Γιουνάιτεντ και ηγείται του πρωταθλήματος Αυστραλίας στις τάπες (μ.ο. 12,0π., 5,5ρ. & 1,9 κοψ.). Ο 24χρονος ψηλός διάλεξε την επόμενη της καλύτερης εμφάνισής του στην εφετινή σεζόν (20π.), για να ξαλαφρώσει από το μεγαλύτερο βάρος που κουβαλάει εδώ και χρόνια και στην κυριολεξία του είχε «διαλύσει» την ζωή.

Αν το video είναι συγκλονιστικό, τα λόγια του και οι εκφράσεις του συνανθρώπου μας συγκλονίζουν ακόμη περισσότερο. Όπως και η επιλογή του να αποκαλύψει ενώπιον των συμπαικτών και των ανθρώπων της ομάδας του, κάτι που (κατά την ταπεινή μου άποψη) δεν θα έπρεπε να τον έχει οδηγήσει σε τόσες πολλές «σκοτεινές στιγμές» στο παρελθόν... Όπως ο ίδιος εξομολογήθηκε...

«Ίσως να είναι μία από τις πιο δύσκολες αποφάσεις που έχω πάρει ποτέ, αλλά η ζωή είναι για να κάνεις την διαφορά στις δύσκολες στιγμές. Έφτασα στο σημείο να χάσω τον εαυτό μου, να μην ξέρω ποιος είμαι και να φτάσω μέχρι την αυτοκτονία και ο βασικότερος λόγος που έπεσα τόσο χαμηλά, ήταν η αδυναμία μου να αποδεχθώ και να συμφιλιωθώ με το ότι είμαι gay! Υπήρξαν πολλές στιγμές που ένιωθα μίσος και αηδία για αυτό που είμαι. Ντρεπόμουν που αισθανόμουν έτσι μέσα σε ένα μπασκετικό περιβάλλον! Ευτυχώς, πλέον και μετά από μεγάλη προσπάθεια, είμαι πολύ πιο εντάξει με αυτό που είμαι και γι' αυτό ακριβώς τον λόγο δεν θέλω να κρύβομαι. Έχω πλέον πείσει τον εαυτό μου, ότι μπορώ να ζήσω χωρίς ελεύθερος. Κι επειδή οι επαγγελματίες αθλητές αποτελούν πρότυπα για για πολλά νέα παιδιά, πιστεύω ότι αυτή η κίνησή μου θα βοηθήσει πολλούς απλούς συνανθρώπους μας με παρεμφερή προβλήματα, να πάρουν δύναμη και να αισθανθούν καλύτερα. Ξέρω πολύ καλά πως είναι να αισθάνεσαι ότι δεν θέλεις να υπάρχεις. Γι' αυτό και με αυτή η ανακοίνωση θέλω να εκπροσωπήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους. Και να τους δείξω μπορώ να είμαι ο “Big Ice” και να κυριαρχώ μέσα στην ρακέτα του μπάσκετ και παράλληλα να είμαι ομοφυλόφιλος. Μετά από μεγάλη μάχη, αποφάσισα ότι θέλω να είμαι εγώ, όπως κι αν είναι αυτό...», ήταν τα συγκινητικά λόγια του 24χρονου σέντερ, πριν χαθεί στις αγκαλιές των συμπαικτών του που αυθόρμητα ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.

0.25x0.5xnormal1.5x2x

Ξέρω, ξέρω, είναι μία δύσκολη συζήτηση με πολλές και διαφορετικές απόψεις, καθ' όλα σεβαστές, εκ των οποίων οι περισσότερες, έχουν ως αφετηρία την αρχή της φυσιολογικότητας. Μία προσεκτική προβολή του video, ωστόσο, εκτιμώ ότι μπορεί να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές της ενσυναίσθησης του καθενός.Γιατί ένας άνθρωπος να ντρέπεται, να σιχαίνεται, να αηδιάζει με αυτό που – μεγαλώνοντας – συνειδητοποιεί ότι είναι; Και σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θέλει να ανοίξει η γη και να τον καταπιεί και να φτάσει να σκέφτεται την αυτοκτονία;

Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ακόμη και η πλειοψηφία όσων αντιμετωπίζουν με συμπόνοια το συγκεκριμένο θέμα, όλοι έχουμε κατά καιρούς αποστασιοποιηθεί (στην καλύτερη περίπτωση, για να μην γράψω τίποτε χειρότερο) από ανθρώπους που έλκονται από το ίδιο με αυτούς φύλο! Χωρίς να μας έχουν προκαλέσει την παραμικρή ενόχληση... Μόνο και μόνο γιατί είναι διαφορετικοί από μας...

Η διαφορετικότητα, όμως, δεν είναι λέπρα, ούτε απειλή! Κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε και στην ελληνική κοινωνία, τόσο πιο αποτελεσματικά και μεγάλα βήματα θα κάνουμε ως προς την εξάλειψη της μισαλλοδοξίας στην οποία οφείλονται τα περισσότερα δεινά της σημερινής εποχής.

Η αντιμετώπιση των συμπαικτών και των ανθρώπων της ομάδας του Άιζακ Χάμφρις ήταν δίχως άλλο συγκινητική. Για ένα διάστημα, άλλωστε, ο ψηλός της Μέλμπουρν Γιουνάιτεντ άκουγε διάφορα σεξιστικά αστεία στα αποδυτήρια (όχι με αυτόν αποδέκτη) και αυτός ήταν κι ένας ακόμη λόγος, για τον οποίο επέλεξε να βγει μπροστά.Για να ηγηθεί, να εκπαιδεύσει και να επιδιώξει την αποδοχή. Η κοινότητα του επαγγελματικού αθλητισμού στην Αυστραλία (NBL) και την Αμερική (NBA) έχουν ήδη συγχαρεί και εκφράσει την περηφάνεια και την ευγνωμοσύνη τους για την τόλμη του γιγαντόσωμου μπασκετμπολίστα.

Για μία ακόμη φορά, ο αθλητισμός προσφέρει ένα σπουδαίο παράδειγμα. Αν αυτό το video προβληματίσει αρκετό κόσμο και συνάμα βοηθήσει όλους όσοι υποφέρουν «να αναπνεύσουν ελεύθερα», τότε ο Άιζακ Χάμφρις θα έχει πετύχει τον σκοπό του...

Ομοφοβικό ξέσπασμα από τον πατέρα του υπόπτου για τη σφαγή στο Κολοράντο

 Οργή προκάλεσαν τα σχόλια του πατέρα του 22χρονου που θεωρείται ο βασικός ύποπτος για το μακελειό με τους έξι νεκρούς και τους 11 τραυματίες σε γκέι κλαμπ του Κολοράντο την περασμένη εβδομάδα.

Ο Άαρον Μπρινκ σε μια φοβερά κυνική στιγμή δήλωσε πως όταν του τηλεφώνησε ο συνήγορος του γιου του για την ένοπλη επίθεση σε νυχτερινό κέντρο που συχνάζουν άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, εκείνος… φοβήθηκε πως το παιδί του είναι ομοφυλόφιλος.

«Και μετά μαθαίνω ότι βρισκόταν σε γκέι μπαρ και αναρωτήθηκα “Θεέ μου είναι γκέι;”. Φοβήθηκα» είπε χαρακτηριστικά για να δηλώσει ανακουφισμένος που ο γιος του δεν είναι γκέι.

Όπως ήταν αναμενόμενο τα λόγια του προκάλεσαν οργισμένα σχόλια από χρήστες των μέσω κοινωνικής δικτύωσης, που καταδίκασαν τον πατέρα, αναφέροντας ότι είναι ανακουφισμένους που ο γιός του είναι «απλά δολοφόνος και όχι ομοφυλόφιλος».

Ο Μπρινκ δεν έμεινε στα ομοφοβικά του σχόλια, αλλά σημείωσε ότι θεωρεί σημαντική την βίαιη συμπεριφορά γιατί «έχει αποτελέσματα» για να συμπληρώσει ότι είχε μάθει από νωρίς τον γιό του να παλεύει.

Οι εισαγγελείς δεν έχουν αποδώσει επίσημα κατηγορίες κατά του Άντερσον Λι Όλντριχ, ο οποίος μπορεί να δικαστεί και για έγκλημα μίσους, ενώ οι δικηγόροι του επισημαίνουν ότι αυτοπροσδιορίζεται ως non binary και χρησιμοποιεί τις αντωνυμίες «αυτοί/ εκείνοι». 

Ο πατέρας του δήλωσε, ακόμη, μορμόνος και συντηρητικός Ρεπουμπλικάνος, όμως μετά τον ορυμαγδό αντιδράσεων προχώρησε σε νέες δηλώσεις σημειώνοντας ότι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για το περιστατικό με τους μαζικούς πυροβολισμούς.

«Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σας, ασχέτως με την πολιτική, πρόκειται για ανθρώπινες ζωές, η ψυχή μου είναι μαζί σας» είπε σε άλλη συνέντευξή του, ενώ εξέφρασε την έκπληξή του όταν έμαθε ότι ο γιος του είναι non binary.

Έσπευσε, τέλος, να σημειώσει ότι δεν έχει μεγαλώσει ο ίδιος τον γιο του, καθώς η πρώην σύζυγός του τον απομάκρυνε επειδή έπαιζε σε πορνογραφικές ταινίες. 

«Απέτυχα, λυπάμαι. Ήλπιζα να παλεύει σαν άντρας. Χτυπάς με τις γροθιές σου και μετά δίνεις τα χέρια. Αυτό είναι» είπε χαρακτηριστικά. 

Απόφαση σταθμός του ΕΔΔΑ για την ομόφυλη γονεϊκότητα

 Ομόφυλη γονεϊκότητα και άρνηση του κράτους να αναγνωρίσει τέκνο που αποκτήθηκε με παρένθετη μητέρα.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελβετία για παραβίαση του δικαιώματος του παιδιού στην ιδιωτική του ζωή, επειδή οι ελβετικές αρχές αρνήθηκαν να καταγράψουν ως γονείς ομόφυλο ζευγάρι που είχε αποκτήσει τέκνο με παρένθετη μητέρα στις ΗΠΑ.

Πρόκειται για την απόφαση στην υπόθεση D.B. και άλλοι κατά Ελβετίας, (με το πλήρες κείμενό της στα γαλλικά.)

Το πολύ σημαντικό της απόφασης αυτής είναι ότι το ΕΔΔΑ έκρινε, για πρώτη φορά, ότι η άρνηση των κρατικών αρχών της Ελβετίας να αναγνωρίσουν τον δεύτερο γονέα σε ομόφυλο σύμφωνο συμβίωσης είναι αντίθετη στο συμφέρον του παιδιού!

Το ΕΔΔΑ στο παρελθόν είχε απορρίψει τέτοιες προσφυγές (κατά Γαλλίας), ενώ τώρα έκρινε ότι αυτό που έκανε την διαφορά ήταν ότι το ζευγάρι είχε συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο, όπως και στην Ελλάδα, κατά τον κρίσιμο χρόνο δεν επέτρεπε την τεκνοθεσία ή την αναγνώριση του δεύτερου μη βιολογικού γονέα.

Τομή στη νομολογία του ΕΔΔΑ για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα

Εδώ έχουμε μια σημαντική δικαστική απόφαση που, βάσει του ευρωπαϊκού δικαίου, αναγνωρίζεται ο θεμελιώδης χαρακτήρας του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού στο να αναγνωρίζονται και οι δύο ομόφυλοι ληξιαρχικοί γονείς του βάσει αλλοδαπού δεδικασμένου, ως γονείς και στο κράτος που αυτό δεν προβλέπεται νομικά.

Δεν ανήκει πλέον στην «διακριτική ευχέρεια» του κράτους αν θα το αναγνωρίσει ή αν θα το επιτρέψει, όταν οι το ζευγάρι έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.

Επιβάλλεται, με βάση το ανθρώπινο δικαίωμα για σεβασμό της ιδιωτικής ζωής του παιδιού το κράτος να εξασφαλίσει την αναγνώριση ως γονέα και του δεύτερου μη βιολογικού γονέα (με ψήφους 6 έναντι 1 κατά), ενώ απορρίφθηκε ως νομική βάση ομόφωνα ο σεβασμός της οικογενειακής ζωής (άρθρο 8 της ΕΣΔΑ).

Η Ελβετία καταδικάστηκε επειδή δεν ανήκει στην διακριτική της ευχέρεια να ρυθμίσει νομικά το θέμα: όφειλε να το είχε ρυθμίσει με νομοθεσία!

Πρόκειται για μια μεγάλη τομή στην νομολογία του ΕΔΔΑ για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα και κυρίως βέβαια και για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Η υπόθεση

Προσφεύγοντες ήταν: (α) ο πρώτος γονέας, ο οποίος δεν είχε μεν βιολογική σχέση με το παιδί, αλλά σύμφωνο συμβίωσης με (β) τον δεύτερο γονέα, ο οποίος είχε δώσει γαμέτες για την διαδικασία της παρένθετης μητρότητας με χρήση ανώνυμης δότριας ωαρίου. Προσφεύγων (γ) ήταν το ίδιο το παιδί.

Το πρόβλημα στην ελβετική νομοθεσία ήταν ότι κατά τον χρόνο γέννησης του παιδιού δεν προβλεπόταν η τεκνοθεσία από άτομα που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης (όπως ισχύει και στην Ελλάδα), αλλά μόνο για ζευγάρια που βρίσκονται σε γάμο.

Έτσι, για επτά χρόνια, οι δύο σύντροφοι δεν είχαν την νομική δυνατότητα να αναγνωριστεί η γονεϊκή σχέση του πρώτου με το παιδί, μέχρι δηλαδή την 1.1.2018 όταν η Ελβετία αναγνώρισε το δικαίωμα τεκνοθεσίας και στο σύμφωνο συμβίωσης.

Όμως, η γονεϊκή σχέση και του πρώτου προσφεύγοντος είχε αναγνωριστεί με δικαστική απόφαση αμερικανικού δικαστηρίου στις ΗΠΑ, καθόσον το εκεί δίκαιο αναγνώριζε την συγγένεια σε αυτές τις περιπτώσεις, ενώ το ελβετικό όχι.

Το 2010 το ζευγάρι πήγε στην Καλιφόρνια και κίνησε την διαδικασία για την απόκτηση τέκνου με παρένθετη μητρότητα. Σύμφωνα με απόφαση του Δικαστηρίου της Καλιφόρνιας, γονείς ήταν ο πρώτος και ο δεύτερος προσφεύγων, δηλ. το ομόφυλο ζευγάρι.

Το παιδί γεννήθηκε το 2011 στις ΗΠΑ και το ζευγάρι προσκόμισε στο ελβετικό ληξιαρχείο την ληξιαρχική πράξη γέννησης του παιδιού, στο οποίο αναφέρονταν ως γονείς το ζευγάρι (κι όχι φυσικά και η παρένθετη μητέρα, αφού υπήρχε δικαστική απόφαση).

Η απόρριψη από το ληξιαρχείο

Όμως, το ελβετικό ληξιαρχείο απέρριψε το αίτημα για αναγνώριση των γονέων ως γονέων του παιδιού κι έτσι το ζευγάρι προσέφυγε στο Τμήμα Εσωτερικών του καντονιού τους.

Το Τμήμα Εσωτερικών δέχθηκε να αναγνωριστεί το ομόφυλο ζευγάρι ως γονείς του παιδιού. Όμως, την απόφαση αυτή προσέβαλε δικαστικά το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Δικαιοσύνης, στο τοπικό διοικητικό δικαστήριο.

Το τοπικό διοικητικό δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή του Υπουργείου Δικαιοσύνης, κρίνοντας ότι ήταν προς όφελος του παιδιού να αναγνωριστεί το ζευγάρι ως γονείς του.

Τότε, το Υπουργείο προσέφυγε στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Ελβετίας, το οποίο φυσικά έκρινε δεκτή την προσφυγή του Υπουργείου και ακύρωσε την εγγραφή του παιδιού ως τέκνου του ζεύγους. Το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο έκρινε ότι η διαδικασία στην Καλιφόρνια ήταν καταστρατήγηση του ελβετικού δικαίου που αναγνώριζε πατρότητα μόνο για τον δεύτερο προσφεύγοντα, όχι για τον πρώτο.

Προσφυγή στο Ευρωδικαστήριο

Το 2015 οι προσφεύγοντες κατέθεσαν τις προσφυγές τους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Τον Ιανουάριο του 2018 το ελβετικό δίκαιο επέτρεψε την τεκνοθεσία από τον δεύτερο, μη βιολογικό γονέα και οι προσφεύγοντες υπέβαλαν αίτηση για τεκνοθεσία που έγινε δεκτό. Το 2021 σε δημοψήφισμα οι ελβετοί ψήφισαν υπέρ της νομιμοποίησης του «γάμου για όλους» στην Ελβετία.

Το ΕΔΔΑ επιδίκασε 15.000 αποζημίωση στους προσφευγοντες και 20.000 ευρώ δικαστικά έξοδα.

Η απόφαση δεν είναι τελική, καθώς προέρχεται από ένα Τμήμα του ΕΔΔΑ και το κράτος μπορεί να προσφύγει εντός 3 μηνών στο Τμήμα Ευρείας Συνθέσεως.

Κρήτη: Πρόταση γάμου για γκέι ζευγάρι στην Κρήτη

 Ένα ζευγάρι γκέι εξέπληξε ο ένας τον άλλον ευχάριστα κάνοντας πρόταση γάμου την ίδια ακριβώς στιγμή σε ένα ταξίδι επετείου στην Κρήτη.

Ο 25χρονος Μπράντλεϊ Φοξ - Τζόουνς από τη Βρετανία σχεδίαζε να κάνει πρόταση γάμου στον Τζόσουα Μπάρκερ για τα τέσσερα χρόνια της σχέσης τους - αλλά ο 23χροονς Τζόσουα τον πρόλαβε σε μια συγκινητική στιγμή.

Το ζευγάρι σχεδίαζε μια απόδραση στο ελληνικό νησί, καθώς δεν είχαν πάει ποτέ στο εξωτερικό μαζί, και ο Μπράντλεϊ είχε προγραμματίσει να εκμεταλλευτεί την όμορφη στιγμή για να του κάνει πρόταση γάμου.

Αλλά προς έκπληξη του Μπράνλεϊ, ο Τζόσουα ο οποίος είναι φοιτητής δημοσιογραφίας, τον πρόλαβε.

Το ζευγάρι έφτασε στο νησί στις 21 Ιουλίου, την επομένη της επετείου τους, και πέρασε τη μέρα χαλαρώνοντας δίπλα στην πισίνα.

Ο Μπράντλεϊ είχε προγραμματίσει να κάνει την πρόταση γάμου στην παραλία και πρότεινε στον αγαπημένο του να πάνε να βγάλουν φωτογραφίες στο ηλιοβασίλεμα. Το ζευγάρι σταμάτησε στο μπαρ για ένα ποτό, ώστε ο Μπράντλεϊ να πάρει δύναμη για τη μεγάλη στιγμή.

«Ήξερα ότι χρειαζόμουν ένα ποτό. Πήγαινα συνέχεια στην τουαλέτα για να μπορώ να τηλεφωνώ σε φίλους και συγγενείς για να με καθησυχάζουν. Ανησυχούσα πραγματικά γι' αυτό. Έκανα εξάσκηση στο να γονατίζω για μήνες. Όταν ο Τζόσουα μου έκανε πρόταση γάμου, σοκαρίστηκα είναι λίγο υπερβολικά ηλίθιο, αλλά το μόνο που μπορούσα να πω ήταν 'αλήθεια;'», είπε ο Μπράντλεϊ.

Το βίντεο δείχνει τον Τζόσουα να γονατίζει πρώτος και να του κάνει πρόταση γάμου, προς έκπληξη του Μπράντλεϊ.

Αφού εξέφρασε τα συναίσθηματά του στον σύντροφό του έκανε και εκείνος πρόταση με τη σειρά του.

Ο ίδιος πρόσθεσε: «Μετά την πρόταση γάμου κάναμε τις καλύτερες διακοπές που είχαμε ποτέ. Είναι πραγματικά περίεργο γιατί είμαστε ένα αρραβωνιασμένο ζευγάρι τώρα, αλλά είμαστε ακόμα οι ίδιοι άνθρωποι. Δεν μεγάλωσα πιστεύοντας ότι θα παντρευτώ. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να το κάνω. Δεν πίστευα ότι ήμουν ένα άτομο που οι άνθρωποι θα ήθελαν να με φέρουν στο σπίτι τους. Κανείς δεν με είχε αγαπήσει πραγματικά πριν από τον Τζόσουα. Δεν είχα πρόβλημα να είμαι μόνος, γιατί είχα συμβιβαστεί με αυτό. Αλλά μόλις γνώρισα τον Τζος σκέφτηκα, "Ουάου, υπάρχει πραγματικά κάτι εδώ"».