Το Pride είχε ένταση, παλμό, χαρά, ήταν όντως μια μεγάλη γιορτή. Είχε και πολύ κόσμο, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, κυρίως νεολαία.
Όχι τυχαία προφανώς.
Μια πρόσφατη έρευνα του Gallup στις ΗΠΑ έδειξε ότι η Generation Z - τα παιδιά που γεννήθηκαν μεταξύ 1997-2003 - αυτοπροσδιορίζοναι ως ΛΟΑΤΚΙ σε ένα πρωτοφανές ποσοστό 21%, διπλάσιο από το αντίστοιχο στους millennials, την αμέσως προηγούμενη γενιά.
Το τι σημαίνει βέβαια στην πράξη είναι μια διαφορετική συζήτηση (σχεδόν οι μισοί από αυτούς δηλώνουν ότι έχουν μόνο ετεροκανονικές σχέσεις).
Ταυτοχρόνως, ήταν και το πιο θεσμικό και «επιχειρηματικό» Pride, είχε την επίσημη υποστήριξη πρεσβειών, φορέων και συστημικών ΜΜΕ, χρυσούς και πλατινένιους χορηγούς που χρηματοδότησαν τις ακριβές εγκαταστάσεις κ.ο.κ.
Υπήρχαν μάλιστα εταιρείες (Vodafone, Goody’s, Heineken) που παρέλασαν κανονικά με φορτηγίδες και τις στολές εργασίας! Ως τι παρέλασαν άραγε, ως καταπιεσμένες διαφορετικότητες; Ένα Corporate Pride μέσα στο Gay Pride.
Οι συμμετέχοντες ωστόσο δεν έμοιαζαν να ενοχλούνται, κρατούσαν με υπερηφάνεια τα πλακάτ που μοίραζαν οι εν λόγω εταιρείες με edgy συνθήματα του τύπου «Διαφέρω άρα υπάρχω» (Goody’s).
Από ό,τι φαίνεται οι νέες και οι νέοι δεν είναι μόνο πιο ανοιχτόμυαλοι σε ζητήματα ΛΟΑΤΚΙ, αλλά αρκετοί από αυτούς τα επιλέγουν συνειδητά για να δηλώσουν τη διαφοροποίηση ή και την εξέγερσή τους απέναντι στο υπάρχον.
Ο νεανικός ριζοσπαστισμός ακολουθεί όλο και περισσότερο ταυτοτικές πορείες. Αντί για τη ριζοσπαστικοποίηση των ΛΟΑΤΚΙ όπως προσδοκούσε η Αριστερά, συμβαίνει μάλλον το αντίθετο, η ΛΟΑΤΚΙ-κοποίηση του ριζοσπαστισμού. Δεν το λέω επικριτικά, απλώς το καταγράφω.
Την τάση αυτή έχουν διαβάσει σωστά τα συστημικά κόμματα (ΚΙΝΑΛ, ΝΔ) και κυρίως οι εταιρείες για αυτό έσπευσαν να «αγκαλιάσουν» τα ΛΟΑΤΚΙ αιτήματα.
Δεν κατοχυρώνουν απλώς θέσεις σε μια δυναμική και ανερχόμενη αγορά (νεανικό κοινό), αλλά εμφανίζονται και ως οι πλέον προοδευτικές, συμπεριληπτικές και κοινωνικά ευαίσθητες.
Μετά το περιβάλλον, όπου όλες οι επιχειρήσεις, ακόμα και οι πετρελαϊκές δηλώνουν «πράσινες», τα ΛΟΑΤΚΙ θέματα είναι το κύριο μέσο με το οποίο επιχειρούν να αναβαθμίσουν την εταιρική τους εικόνα. Μετά το greenwashing τώρα και pink washing.
Αλλά τα παιδιά που χόρευαν πάνω στις φορτηγίδες φορώντας μπλουζάκια της Vodafone και της Goody’s θα συνεχίσουν να παίρνουν 600 ευρώ και να δουλεύουν ατελείωτα ελαστικά ωράρια.
Η διαθεματικότητα σταματά εκεί που αρχίζει η εργασιακή εκμετάλλευση. Ισότητα στον καπιταλισμό σημαίνει να σε εκμεταλλεύονται το ίδιο, ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου, φυλής ή σεξουαλικού προσανατολισμού.
Και αναγνώριση σημαίνει θα απαλλοτριώσουμε και θα εμπορευματοποιήσουμε ακόμα και την πιο προσωπική σου ταυτότητα και θα σου την πουλήσουμε πίσω με κέρδος.
* Αναδημοσίευση από την προσωπική σελίδα στο Facebook του Dimitris Tsirkas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου