Ιωάννης Μελισσανίδης: «Συνειδητοποίησα από πολύ νωρίς ότι μου αρέσουν άτομα του ίδιου φύλου»

 

Ο Ιωάννης Μελισσανίδης είναι ένας «θρύλος» για την ενόργανη γυμναστική της Ελλάδας καθώς επί χρόνια έφερνε τη μία διάκριση μετά την άλλη κάνοντας περήφανο όλον τον ελληνισμό.

Εκτός από κορυφαίος αθλητής είναι και μία προσωπικότητα που ποτέ δεν μάσησε τα λόγια της και ανέκαθεν υπερασπιζόταν την έννοια της διαφορετικότητας.

Σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε περιοδικό Antivirus (avmag.gr) ο «χρυσός» Ολυμπιονίκης αναφέρθηκε ανοιχτά στη σεξουαλικότητά του θίγοντας παράλληλα καίριες παθογένειες της κοινωνίας.

«Από πολύ μικρός (το κατάλαβα). Τα πρώτα μου φλερτ όμως ξεκίνησαν, όταν ήμουν 12-13 ετών. Είχα φλερτ και με κάποια κορίτσια, πέρασα κι από αυτό το στάδιο, αλλά συνειδητοποίησα από πολύ νωρίς ότι μου αρέσουν άτομα του ίδιου φύλου» είπε προσδιορίζοντας τον εαυτό του ως έναν «γκέι άνδρα», ενώ αποκάλυψε ότι πρώτη φορά μίλησε γι’ αυτό με έναν φίλο του, σε ηλικία 14 ετών, ο οποίος επίσης ήταν ομοφυλόφιλος.

Ο Ιωάννης χαρακτήρισε «αναγκαίο κακό» το να βγαίνει κάποιος δημόσια και να δηλώνει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και εξήγησε τον λόγο.

«Καταλαβαίνω ότι είναι απαραίτητο στην εποχή μας, αλλά αν σκεφτείς πως κανένας straight δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνει κάποιο statement για τη σεξουαλικότητά του, αντιλαμβάνεσαι ότι εισαγάγει μια διάκριση. Νιώθω, δηλαδή, πως το format της κοινωνίας αναγκάζει εμάς τους ΛΟΑΤ+ να κάνουμε ένα statement για την ταυτότητά μας, κάτι που αν το σκεφτείς είναι αρκετά στιγματιστικό και αντισυνταγματικό.

Όπως σου είπα, όμως, καταλαβαίνω ότι είναι αναγκαίο, γιατί όταν βλέπεις να το κάνει ένα γνωστό πρόσωπο, ένας αθλητής, ένας καλλιτέχνης, ένας επιστήμονας ή ένας σύμβουλος από το γραφείο του Πρωθυπουργού, μπορεί να επηρεάσει και να προσφέρει περισσότερη ορατότητα στα νέα παιδιά και όχι μόνο» είπε.

Παραδέχτηκε δε ότι έχει βιώσει ομοφοβικά περιστατικά στον αθλητισμό. «Ναι, έχω ζήσει. Όχι από υψηλού επιπέδου αθλητές και κυρίως από το εξωτερικό. Εγώ από πιτσιρίκι έκανα μπαλέτο και αυτό οι μεγάλες σχολές, της Ρωσίας και της Κίνας, το θαύμαζαν και το εκτιμούσαν. Υπήρχαν όμως και κάποιες άλλες χώρες που έκαναν αστειάκια και φοβικά σχόλια».