Σπύρος Μπιμπίλας: «Προσδιορίζομαι ως ΛΟΑΤ+, γι’ αυτό μάχομαι και για τα δικαιώματά αυτής της κοινότητας»

 Ένα από τα πρόσωπο των ημερών είναι αναμφίβολα ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών Σπύρος Μπιμπίλας,  καθώς έχει βρεθεί στο επίκεντρο των εξελίξεων όσον αφορά τις καταγγελίες ανθρώπων που έχουν υποστεί κακοποιητικές συμπεριφορές και  σεξουαλική παρενόχληση από ανθρώπους του θεάτρου.

Ο αγαπημένος ηθοποιός έχει αποδείξει πώς είναι ένας άνθρωπος ελεύθερος, που αγαπάει τον συνάνθρωπό και δεν τον νοιάζει η γνώμη τον άλλων, καθώς ο ίδιος γνωρίζει τι είναι πραγματικά.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «Antivirus» και μίλησε ανοιχτά και με ειλικρίνεια πρώτη φορά για τη σεξουαλική του ταυτότητα, δηλώνοντας υπερήφανος που ανήκει στην κοινότητα των ΛΟΑΤ+.

«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Σπύρος Μπιμπίλας…». Πώς θες να συνεχίσουμε τη φράση αυτή;

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Σπύρος Μπιμπίλας, ένα παιδί που μεγάλωσε στον Πειραιά, σε μια γειτονιά με πάρα πολλά σινεμά και με όνειρα να μπει μέσα στην οθόνη και να παίξει. Ένα παιδί που, όταν παιζόταν η ταινία “Ο Μικρός δραπέτης”, έκλαιγε για τρεις μήνες, γιατί δεν έκανε τον ρόλο του μικρού δραπέτη.

Καταλαβαίνω, πως η αγάπη για την τέχνη εμφανίστηκε από πολύ νωρίς στη ζωή σου.

Ναι, την αγάπη μου για την τέχνη την κατάλαβα από πολύ μικρός. Θυμάμαι στο δημοτικό, μια δασκάλα μάς είχε ζητήσει να γράψουμε μια έκθεση, για το τι θέλουμε να γίνουμε, όταν μεγαλώσουμε. Πριν τη γράψουμε, μάλιστα, μας είχε ζητήσει να της πούμε το επάγγελμα που είχαμε διαλέξει για να το εγκρίνει. Όταν ήρθε η δική μου σειρά, της είπα «ηθοποιός».

Εκείνη με σήκωσε μπροστά σε ολόκληρη την τάξη και μου είπε: «Θες να γίνεις ηθοποιός; Αυτοί είναι όλοι αλήτες και ανώμαλοι». Αυτή ήταν και η πρώτη φορά, που διαχειρίστηκα τη λέξη «ανώμαλος». Η πρώτη φορά που, αναρωτήθηκα για το τι σημαίνει. Τελικά, έγραψα κλαίγοντας ότι θέλω να γίνω αεροπόρος (ανδρικό επάγγελμα, κατά τη δασκάλα). Πάντως, όταν το είπα στη μητέρα μου, εκείνη πήγε στο σχολείο και της τα έψαλε για τα καλά

Η σεξουαλικότητα τι ρόλο παίζει στη ζωή σου;

Η σεξουαλικότητά μου με απασχόλησε από πολύ νωρίς, έχοντας όμως πάντοτε τη σκέψη, πως οτιδήποτε συνέβαινε μέσα μου ήταν φυσιολογικό. Δεν μπορούσα να καταλάβω, παρότι τότε ήταν και μια περίεργη εποχή, τι είναι αυτό που έναν άνθρωπο μπορεί να το χαρακτηρίσει ως “μη φυσιολογικό”. Μεγαλώνοντας, έμαθα ότι η κοινωνία έδινε αυτόν το χαρακτηρισμό, κυρίως σε ανθρώπους που αγαπούσαν άτομα του ίδιου φύλου. Επειδή, όμως, πάντοτε πίστευα πως οι άνθρωποι μπορούμε να αγαπάμε οποιοδήποτε άνθρωπο, μέσα μου αυτό μπήκε ως φυσιολογικό. Αυτή την ηθική αξία είχα, ότι δεν υπάρχει τίποτα αφύσικο.

Αφού η φύση με έχει κάνει να με τραβάει και το ίδιο φύλο, είναι φυσιολογικό. Σε αυτό το σημείο να σου πω, ότι εγώ έκανα σεξ για πρώτη φορά στα 21 μου. Αυτό συνέβη, γιατί πάντα το σεξ το συνδύαζα με την αγάπη. Πολύ σπάνια έχω κάνει σεξ, χωρίς αγάπη και θεωρώ πάρα πολύ τυχερό τον εαυτό μου γι΄ αυτό. Βέβαια, ξέρω ότι διαφέρω από πάρα πολλούς ανθρώπους, δηλαδή, όταν είσαι στα 65 και έχεις κάνει σεξ με 40 άτομα περίπου, είναι πάρα πολύ λίγοι (γέλια).

Δε σε απασχόλησε, δηλαδή, ποτέ ο αυτοπροσδιορισμός σου, σε σχέση με τη σεξουαλική σου ταυτότητα;

Όχι, γιατί πάντα πίστευα πως είμαι ένας απόλυτα φυσιολογικός άνθρωπος, που έχω δικαίωμα να ερωτευτώ το άτομο που αγαπώ. Φυσικά και προσδιορίζομαι ως ΛΟΑΤ+, είμαι μέσα σε αυτή την κοινότητα και γι΄ αυτό μάχομαι και για τα δικαιώματά της. Όπως μάχομαι και για τα δικαιώματα, όλων των κοινοτήτων που περιθωριοποιούνται.