Καθώς οι φίλοι του αθλητισμού μετράνε αντίστροφα για την έναρξη τωνΟλυμπιακών Αγώνωντου Τόκιο τον ερχόμενο Ιούλιο, την ίδια στιγμή οι ακτιβιστές τωνΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων επικεντρώνονται στις αποφάσεις του κοινοβουλίου της Ιαπωνίας.
Περισσότερα από 100.000 άτομα έχουν υπογράψει αίτημα που καλεί την κυβέρνηση να εγκρίνει νόμο για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, πριν από την έναρξη των Αγώνων στις 23 Ιουλίου, γιορτάζοντας έτσι την "ενότητα στην πολυμορφία".
"Η ιστορία έχει δείξει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν τη δύναμη να κινητοποιήσουν αθλητές και κοινό ώστε να μιλήσουν για αυτά που πιστεύουν", δήλωσε ο Hudson Taylor, ιδρυτής της Athlete Ally, μιας αμερικανικής ομάδας που υποστηρίζει το αίτημα προς την κυβέρνηση.
"Ο αθλητισμός μάς διδάσκει πως είμαστε πιο ισχυροί όταν είμαστε ενωμένοι και τώρα είναι η ώρα για την παγκόσμια αθλητική κοινότητα να δείξει αλληλεγγύη στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα στην Ιαπωνία", συνέχισε.
Ο Hudson Taylor επικεντρώθηκε στην περίπτωση των Αφροαμερικανών αθλητών Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος που στάλθηκαν σπίτι κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στην Πόλη του Μεξικού λόγω της διαμαρτυρίας τους απέναντι στο ρατσισμό, αλλά και στις διαμαρτυρίες του 2014 κατά των ομοφοβικών νόμων της Ρωσίας, στο πλαίσιο των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι.
Σύμφωνα με το Japantoday, εκτός από ένα διάστημα στη δεκαετία του 1870, το σεξ μεταξύ ομοφυλοφίλων δεν ήταν ποτέ παράνομο στην Ιαπωνία. Ωστόσο, τον περασμένο αιώνα, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ έμειναν στην αφάνεια, λόγω μιας κουλτούρας με ισχυρές οικογενειακεντρικές συμπεριφορές, όπως υποστηρίζουν οι ακτιβιστές.
Η αποδοχή των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων στην Ιαπωνία αυξήθηκε σε 68% το 2019 από 54% το 2002, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Pew Research Center.
Παρόλα αυτά, η ομοφυλοφιλία στη χώρα παραμένει ταμπού και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα αντιμετωπίζουν έντονες διακρίσεις λόγω της σεξουαλικότητάς τους και της ταυτότητας φύλου τους, ένα γεγονός που οδηγεί σε μεγάλο ποσοστό κατάθλιψης και απομόνωσης των ατόμων αυτών.
Η έκθεση ερευνά την ομοερωτική ευαισθησία όπως αυτή αποτυπώνεται σε παρόντα χρόνο, στην πόλη μας, μέσα από τη δουλειά έξι καλλιτεχνών που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα. Μέσα από τη χρήση παραδοσιακών τεχνικών και μέσων αναπαράστασης (ζωγραφική, σχέδιο, γλυπτική, κεραμική, φωτογραφία) αλλά και πιο υβριδικών κι εννοιολογικών πρακτικών προσεγγίζεται μια “άλλη” θεματολογία, ένας ισχυρός ερωτισμός που διεκδικεί τηνορατότητα, την αναγνωρισιμότητααλλά και την “κανονικοποίησή” του, τις αναπαραστάσεις του.Κωστής Φωκάς
Η πρόσληψη ενός έργου τέχνης στο πλαίσιο της ομοφυλόφιλης επιθυμίας θέτει μια διπλή πρόκληση: την απομάκρυνση από την αφαίρεση προς χάριν μιας “δήλωσης” (αναπαραστατικής ή εννοιολογικής) της επιθυμίας, και ταυτόχρονα την απομάκρυνση από τις θεωρίες “θανάτου του δημιουργού” και των προθέσεών του προς χάριν μιας βιογραφικής “δήλωσης”. Έχουμε εδώ να κάνουμε με μια επιστροφή στο συγκεκριμένο, στο ιστορικά και βιογραφικά προσδιορισμένο. Τα απλά -συχνά κρινώμενα ως παρωχημένα- ερωτήματα που αφορούν ένα έργο τέχνης “Τι απεικονίζει;” “Ποιον απεικονίζει;” “Ποιος το δημιούργησε;” “Ποια ήταν η πρόθεσή του;” αποκτούν εδώ καίριο χαρακτήρα και φορτίζουν αυτόματα και φυσικά με δύναμη διεκδίκησης τα έργα.
Κωνσταντίνος Λαδιάνος
Ο χαρμόσυνος και βέβηλος πίνακας του Κωνσταντίνου Λαδιανού, τα διπλά επιζωγραφισμένα κι αυτοαναφορικά πορτρέτα του VASKOS (Νούλας-Τζημούλης), τα διακειμενικά και παιγνιώδη έργα του Άγγελου Παπαδημητρίου, οι σκοτεινές ελαιογραφίες και τα σχέδια του Ηλία Παπαηλιάκη, οι οικείες καταγραφές του προσωπικού χρόνου του Δημήτρη Παπαϊωάννου, και τα γυμνά διαπλεκόμενα σώματα του Κωστή Φωκά συνθέτουν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα σύγχρονης εικονογραφίας της γκέι αγάπης.
Με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ
Η έκθεση “Gay Love in Pictures” είναι σαν να λέει: Τα πράγματα είναι απλά, τα πράγματα είναι εδώ μπροστά στα μάτια μας και είναι ωραία! Δείτε τα!
VASKOS
Ο VASKOS είναι το καλλιτεχνικό ντούο των Βασίλη Νούλα και Κώστα Τζημούλη που ξεκίνησε στην Αθήνα το 2014. Ερευνά τις έννοιες του υβριδικότητας, του queer και του παιχνιδιού στην προσέγγιση της καλλιτεχνικής, σεξουαλικής και εθνικής ταυτότητας. Η έκθεση “Gay Love in Pictures” αποτελεί μια διεύρυνση της αναζήτησης του VASKOS στο πεδίο της εγχώριας queer σκηνής όσον αφορά τα εικαστικά.
H αιμοδοσία αποτελεί μια ανιδιοτελή πράξη αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, κυρίως όταν γίνεται χωρίς να υπάρχει μια βεβιασμένη ανάγκη για αίμα, δηλαδή ότι αυτή πραγματοποιείται εθελοντικά.
Στην Ελλάδα, όμως, οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και γενικότερα όσοι άνδρες έχουν συνευρεθεί σεξουαλικά έστω και μια φορά από το 1977 με άτομο του ιδίου φύλου, αποκλείονται για πάντα από την εθελοντική αιμοδοσία, τη στιγμή που αρκετές χώρες της Ευρώπης απομακρύνονται από τη συγκεκριμένη νομοθεσία.
Παρά την πρόοδο που σημειώνεται σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα στην Αγγλία, που πρόσφατα άλλαξε τους κανόνες αιμοδοσίας για γκέι και μπάι άνδρες, η χώρα μας παραμένει αυστηρά αναχρονιστική και επιμένει να στιγματίζει τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, αρνούμενη να δεχτεί το "μολυσμένο" αίμα τους.
Μεγάλη είναι η ανησυχία παγκοσμίως για τα αποθέματα αίματος εν μέσω πανδημίας, καθώς τα lockdown αποτρέπουν τον κόσμο από την αιμοδοσία αφού, σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ), τα περιοριστικά μέτρα κατά του κορονοϊού έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση κατά 40% στις μονάδες αίματος που συλλέγονται, γεγονός που καθιστά την εθελοντική αιμοδοσία πιο αναγκαία από ποτέ.
Και παρόλο που τα στοιχεία αποδεικνύουν πως είναι -ακόμη πιο- δύσκολο να καλυφθούν οι σημαντικές ανάγκες ασθενών σε αίμα, στη χώρα μας το "γκέι" αίμα δε γίνεται αποδεκτό, όση ανάγκη και να έχει η κοινότητα, αφού η συγκεκριμένη νομοθεσία δε λέει να αλλάξει εδώ και περίπου τέσσερις δεκαετίες.
Μέχρι και σήμερα, η πολιτεία αποκλείει μια κοινωνική ομάδα από την αιμοδοσία λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού της, δημιουργώντας έντονη διάκριση και στιγματισμό, ενώ την ίδια στιγμή στερεί αποθέματα αίματος από ανθρώπους που η ζωή τους βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο.
Εν έτει 2021 η πολιτεία αποκλείει μια κοινωνική ομάδα από την αιμοδοσία λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού της, δημιουργώντας έντονη διάκριση και στιγματισμό SHUTTERSTOCK
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ: Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΒΗΜΑ - ΒΗΜΑ
Όταν κάποιος βρεθεί σε ένα Κέντρο Αιμοδοσίας στην Ελλάδα, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνει είναι να συμπληρώσει τις προσωπικές και ιατρικές πληροφορίες και το ερωτηματολόγιο του αιμοδότη.
Έπειτα, θα ελέγξουν την αιμοσφαιρίνη του, μετά θα ελέγξουν την πίεση και τους παλμούς του, ενώ μπορεί να χρειαστεί να ερωτηθεί και για το ιατρικό του ιστορικό.
Εάν όλα είναι καλά, ο ενδιαφερόμενος θα περάσει στην αίθουσα αιμοληψιών, όπου θα ξεκινήσει να δίνει αίμα. Στη διάρκεια της αιμοδοσίας θα ξαπλώσει στις ειδικές καρέκλες και θα χαλαρώσει για 10 λεπτά. Μέσα σε αυτόν τον χρόνο θα δώσει περίπου 450 ml αίμα, ενώ η διαδικασία μπορεί να επαναληφθεί μετά από 90 ημέρες.
Πρώτη σελίδα ερωτηματολογίου βλέπε παρακάτω:
Έπειτα, αφού έχει συμπληρώσει τα πρώτα στοιχεία, ο υποψήφιος αιμοδότης θα βρεθεί αντιμέτωπος (με κεφαλαία γράμματα μάλιστα) με την κατηγορία: "ΠΡΟΣΟΧΗ – ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΑΙΜΑ", όπου θα διαπιστώσει μετά λύπης του, πως αν έχει συνευρεθεί σεξουαλικά με άτομο του ιδίου φύλου έστω και μια φορά από το μακρινό 1977, αποκλείεται ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ από την εθελοντική αιμοδοσία, ακόμη κι αν είναι καθόλα υγιής.
Να σημειωθεί, μάλιστα, ότι στο ερωτηματολόγιο υπάρχει η προτροπή για όσους δεν δύνανται να συνεχίσουν τη διαδικασία, βάσει των κριτήριων, "να το συζητήσουν με τον/την γιατρό της Αιμοδοσίας", αλλά αναφέρεται ρητά πως απαγορεύεται να δώσουν αίμα.
Κριτήρια που αποκλείουν κάποι@ από την εθελοντική αιμοδοσία βλέπε παρακάτω:
Πρώτοι - πρώτοι αποκλείονται "όποιοι είχαν έστω και μία ομοφυλοφιλική επαφή από το 1977" και εδώ γεννώνται τα εξής ερωτήματα:
Σε μια εθελοντική αιμοδοσία ο ενδιαφερόμενος οφείλει να απαντήσει σε ερώτηση σχετικά με τις σεξουαλικές του εμπειρίες, ακόμη και αν είναι 100% υγιής;
Σε μια εθελοντική αιμοδοσία ο ενδιαφερόμενος είναι δυνατόν να αποκλείεται δια βίου από την διαδικασία λόγω της σεξουαλικότητάς του;
Σε μια εθελοντική αιμοδοσία ο ενδιαφερόμενος, έστω κι αν είχε μια σεξουαλική επαφή με άλλον άνδρα από το 1977 μέχρι και σήμερα, ανεξάρτητα αν αυτοπροσδιορίζεται ως ομοφυλόφιλος ή όχι, είναι δυνατόν να στιγματίζεται κατ' αυτόν τον τρόπο;
MSM: "ΑΝΔΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΝΔΡΑ"
Σύμφωνα με αναρτημένο οδηγό της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας για τα κριτήρια των αιμοδοτών, το Σεπτέμβριο του 1985, ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) συνέστησε την απαγόρευση της αιμοδοσίας σε όλους τους άνδρες που είχαν συνευρεθεί σεξουαλικά με κάποιον άντρα από το 1977.
Η σύσταση υπογραμμίζει ότι άνδρες που είχαν σεξουαλική σχέση με άνδρα έστω και μία φορά θα πρέπει να αποκλείονται οριστικά από την αιμοδοσία.
Ο όρος "άνδρες που είχαν σεξουαλική σχέση με άνδρα" χρησιμοποιήθηκε το 1992. Ο ορισμός "MSM" περιλαμβάνει τους ομοφυλόφιλους, αμφιφυλόφιλους και εκδιδόμενους άνδρες που μπορεί να έχουν οποιονδήποτε σεξουαλικό προσανατολισμό, αλλά και τους άνδρες που υιοθετούν παρόμοιες σεξουαλικές συμπεριφορές σε οποιαδήποτε πλαίσια, όπως για παράδειγμα στις φυλακές.
Έτσι, αποφεύγονται χαρακτηρισμοί όπως ομοφυλόφιλος, αμφιφυλόφιλος και γενικότητα χαρακτηρισμοί σχετικά με την σεξουαλικότητα ή και την ταυτότητα φύλου. Το MSM ουσιαστικά πρόκειται για έναν ευρύ ορισμό που περιλαμβάνει όλους τους άνδρες που μπορεί να έχουν σεξουαλικές επαφές με άλλους άνδρες.
Τα περιοριστικά μέτρα κατά του κορονοϊού έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση τουλάχιστον κατά 40% στις μονάδες αίματος που συλλέγονται. SHUTTERSTOCK
ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΓΙΑ ΑΙΜΑ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Ο μέσος όρος ζωής του πληθυσμού κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχει αυξηθεί ραγδαία, με αποτέλεσμα να αυξάνονται και οι πιθανότητες για μετάγγιση, ενώ η εξέλιξη της ιατρικής, με την εφαρμογή σύγχρονων χειρουργικών επεμβάσεων, απαιτεί μεγάλες ποσότητες αίματος.
Ακόμη, το αίμα δεν συντηρείται, παρά μόνο για 35-42 ημέρες, γεγονός που απαιτεί τακτική αιμοδοσία.
Να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα χρειαζόμαστε 200.000 τακτικούς εθελοντές αιμοδότες, που να προσφέρουν προγραμματισμένα αίμα 2-3 φορές το χρόνο, ωστόσο αυτό που λείπει είναι ένα οργανωμένο σύστημα προώθησης της εθελοντικής αιμοδοσίας.
Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, "έρευνες έχουν δείξει ότι ενώ το 75% του πληθυσμού μπορεί κάποια στιγμή της ζωής του να χρειαστεί μετάγγιση αίματος, μόνο ένα μικρό ποσοστό της τάξης του 1,5% είναι αιμοδότες".
Ενώ, μεταξύ άλλων, τονίζεται ότι "εάν είσαι υγιής, το πιθανότερο είναι ότι μπορείς να προσφέρεις αίμα..." και πως "με μία μόνο αιμοδοσία μπορείς να σώσεις τρεις ζωές, χωρίς να σου κοστίσει τίποτα".
Αυτό, μάλλον, σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, σημαίνει πως κάποιος άνδρας που έχει συνευρεθεί σεξουαλικά με άτομο του ιδίου φύλου -έστω και μία φορά από το 1977- είναι αναπόφευκτα μη υγιής;
Αν επισκεφθεί κανείς την ιστοσελίδα του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας, ώστε να ελέγξει αν βρίσκεται στην κατηγορία των πολιτών που ΔΕΝ μπορούν να γίνουν αιμοδότες, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια λίστα από το Α μέχρι το Ω, όπου πολύ συνοπτικά θα εντοπίσει για ποιους λόγους αποκλείεται από τη διαδικασία.
Ενώ, ακόμη, στην ιστοσελίδα αναφέρεται ότι "η απόφαση για την αποδοχή ή απόρριψη ενός αιμοδότη επαφίεται στην κρίση του υπεύθυνου προσωπικού κάθε υπηρεσίας αιμοδοσίας ξεχωριστά", ό,τι κι αν σημαίνει αυτό...
Στο "Σ" στην ενότητα "ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ" αναφέρεται πολύ συνοπτικά ότι "αποκλείονται οριστικά άτομα των οποίων η σεξουαλική συμπεριφορά συνεπάγεται υψηλό κίνδυνο μετάδοσης λοιμωδών νοσημάτων που μπορούν να μεταδοθούν μέσω του αίματος (2004/33 ΕΚ)".
Από την άλλη, στο "Ο" και στην ενότητα "ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ" αναφέρεται ότι "ισχύουν όσα αναφέρονται στην ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ", σύμφωνα με το έγγραφο του Συμβουλίου της Ευρώπης με θέμα: Presantation of Proposal for Resolution “Risk behaviors having an impact on Blood donor management” (TS057 Working Group) to GR-SOC, RZ/PH/2012-03414L/ MEBG/ie".
Ακόμη, αναφέρεται πως “για το μέλλον θα πρέπει συνεκτιμηθούν στοιχεία επιδημιολογικής επιτήρησης και αιμοεπαγρύπνησης αποδεικτικά αλλαγών στη σεξουαλική συμπεριφορά των MSM με επίπτωση στην ασφάλεια του αίματος σύμφωνα με τις συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης".
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ: ΠΟΙΑ Η ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Πολλές είναι οι χώρες παγκοσμίως, αλλά και στην Ευρώπη που δικαιολογούν τις απαγορεύσεις κατά των MSM, λόγω του μεγαλύτερου ποσοστού νόσησης από HIV σε αυτούς. Να σημειωθεί πως ένας από τους λόγους που μεγάλο ποσοστό των νοσούντων είναι γκέι και μπάι άντρες είναι "πρακτικός", καθώς στο πρωκτικό σεξ υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες, σε σχέση με το κολπικό, να σπάσει το προφυλακτικό.
Οι αντιρρήσεις για τους περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από την Αμερικανική Ιατρική Ένωση και τον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό, βασίζονται γενικά στην ιδέα ότι οι βελτιώσεις στις δοκιμές για τον έλεγχο του αίματος έχουν μειώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο μετάδοσης του HIV μέσω της εθελοντικής αιμοδοσίας.
Σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, οι σεξουαλικές επαφές "υψηλού κινδύνου" οδηγούν σε προσωρινή απαγόρευση της εθελοντικής αιμοδοσίας, ανεξάρτητα από το αν είσαι MSM ή όχι, ενώ τα τελευταία χρόνια πολλές είναι οι χώρες που έχουν καταργήσει την εν λόγω νομοθεσία.
Μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών στις οποίες δεν υπάρχουν απαγορεύσεις για τους MSM βρίσκονται η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ρωσία, η Ισπανία, η Λετονία και η Πολωνία.
Στον αντίποδα, αρκετές είναι οι χώρες που ακολουθούν την τακτική της Ελλάδας. Μεταξύ αυτών η Κύπρος, η Ρουμανία, η Κροατία, η Ισλανδία, η Λιθουανία, η Τουρκία και η Σλοβενία.
Τέλος, υπάρχουν και οι χώρες που βρίσκονται κάπου στη "μέση", έχοντας θεσπίσει περιορισμούς αποχής από το σεξ για τους MSM για ένα διάστημα μεταξύ τριών μηνών και ενός έτος, ώστε να είναι σε θέση να δώσουν αίμα. Μεταξύ αυτών η Σουηδία, η Ολλανδία, η Αυστρία, το Βέλγιο, η Μάλτα, η Νορβηγία, η Σερβία, η Σλοβακία και η Ελβετία.
Εθελοντική αιμοδοσία σημαίνει δώρο ζωής! SHUTTERSTOCK
ΝΙΚΟΣ ΔΕΔΕΣ: "ΜΙΑ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΤΑΣΗ"
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδος "Θετική Φωνή", κ. Νίκος Δέδες, σε σχόλιό του στο NEWS 24/7 για την εν λόγω νομοθεσία υποστηρίζει πως "η οριζόντια απαγόρευση αιμοδοσίας στους γκέι άντρες είναι μια εντελώς αναχρονιστική και αντιεπιστημονική στάση" και πως "η ιστορική καθυστέρηση στην επανεξέτασή της σε όλες τις χώρες φωτογραφίζει τις διακρίσεις και τον στιγματισμό των γκέι αντρών".
"Για παράδειγμα η Αγγλία σχεδόν πάντα προηγούνταν στην επανεξέταση, μετατρέποντας την καθολική απαγόρευση το 2011 σε 12μηνη αποχή και μείωση αυτής της περιόδου σε 3 μήνες το 2017 και με απόφαση το Δεκέμβριο του 2020 με εξατομικευμένη προσέγγιση από το καλοκαίρι του 2021. Έξι χώρες στην ΕΕ έχουν ήδη άρει κάθε περιορισμό, ενώ οι περισσότερες απαιτούν αποχή από σεξουαλική επαφή μεταξύ 3 και 12 μηνών", συμπληρώνει.
Ενώ καταλήγει: "Η Ελλάδα βρίσκεται στην παρέα της Ρουμανίας, Λιθουανίας, Κύπρου και Κροατίας που έχουν καθολική απαγόρευση. Η Ελληνική Πολιτεία και το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας οφείλουν να καταργήσουν άμεσα την απαγόρευση. Με μεγάλη χαρά έχουμε ενημερωθεί πως η 'Επιτροπή για τη Σύνταξη Εθνικής Στρατηγικής Ισότητας των ΛΟΑΤΚΙ+' που δημιούργησε πρόσφατα ο Πρωθυπουργός έχει συμπεριλάβει το θέμα στις εργασίες της και θα εισηγηθεί την αλλαγή της σημερινής συνθήκης".
Για το περιβόητο gay φιλί στη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη «Κλείσε τα μάτια», μίλησε ο γνωστός ηθοποιός Κώστας Κάππας, ένας από τους πρωταγωνιστές στην επιτυχημένη σειρά του MEGA «Έξαψη».
«Δεν το έχουμε ξαναδεί από τότε σε σίριαλ πρώτης γραμμής» είπε χαρακτηριστικά ο Κώστας Κάππας μιλώντας στο «Πρωινό».
«Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι με κυνηγούσαν όλοι να βγω στα δελτία ειδήσεων. Εγώ δεν ήθελα. Εγώ το θεωρώ φυσιολογικό σε έναν ρόλο. Δεν γινόταν να υποδύεσαι έναν γκέι και κάποια στιγμή να μη γίνει κάτι. Είναι σαν να κοροϊδεύεις τον κόσμο.
Το μόνο που δεν με απασχολούσε είναι να βγάλω αυτό. Δεν νομίζω ότι 18 χρόνια μετά έχει αλλάξει η κοινωνία.
Πάλι με την εκκλησία και αυτό το πράγμα πάνω από το κεφάλι μας, υπάρχει ένα σύμπλεγμα. Είμαστε δογματική κοινωνία» είπε.
Όπως επισήμανε ο γνωστός ηθοποιός τότε δεν υπήρχαν social media για να αντιληφθούν την επίδραση στον κόσμο ενώ το #metoo βοηθήθηκε από αυτά.
«Για να είσαι σκηνοθέτης απαιτείται μια πολύ υψηλού επιπέδου παιδεία. Πάσχουμε λίγο από πολύ φωτισμένους σκηνοθέτες» δήλωσε ακόμα.
Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας διαπίστωσε ότιτο 2020 αυξήθηκαν τα περιστατικά ρατσιστικής βίας κατά προσφύγων– μεταναστών και υποστηρικτών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και μάλιστα από ολοένα περισσότερους πολίτες που συμμετείχαν σε οργανωμένες επιθέσεις, ενώ παρατηρήθηκε και αποκέντρωση της οργανωμένης ρατσιστικής βίας στην ελληνική περιφέρεια, κυρίως σε περιοχές όπου υπάρχουν δομές φιλοξενίας.
Όπως επισημαίνεται στην ετήσια έκθεση του Δικτύου που παρουσιάστηκε σήμερα Πέμπτη (22/4), η αύξηση αυτή «συνδέεται με την πολιτική πόλωση σε ευρωπαϊκό και οικουμενικό επίπεδο, ως προς το ζήτημα της υποδοχής προσφύγων και μεταναστών, σε συνδυασμό με εθνικούς και τοπικούς παράγοντες διαμόρφωσης της κατάστασης στην Ελλάδα».
Επίσης, «συνδέεται άρρηκτα με τη θεσμική στοχοποίηση προσφύγων και μεταναστών μέσα από τον επίσημο λόγο εκπροσώπων της πολιτικής ηγεσίας, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης».
Καταγράφηκαν 107 περιστατικά
Κατά την περίοδο Ιανουαρίου- Δεκεμβρίου 2020, το Δίκτυο κατέγραψε μέσω συνεντεύξεων με τα θύματα 107 περιστατικά ρατσιστικής βίας, από τα οποία στα 74 στοχοποιήθηκαν μετανάστες, πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο λόγω εθνικής καταγωγής, θρησκείας ή χρώματος, υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων λόγω της σύνδεσής τους με πρόσφυγες και μετανάστες, καθώς και δομές φιλοξενίας. Σε 30 περιστατικά στοχοποιήθηκαν ΛΟΑΤΚΙ άτομα και σε τρία περιστατικά Έλληνες πολίτες λόγω εθνοτικής καταγωγής.
Σε 77 περιστατικά η επίθεση τελέστηκε από τουλάχιστον δύο άτομα. Σε 50 περιστατικά στοχοποιήθηκαν περισσότερα του ενός θύματα. Στην Αττική έλαβαν χώρα 37 περιστατικά, ενώ στην υπόλοιπη επικράτεια τα περιστατικά εμφανίζουν αρκετά μεγάλη διασπορά, με τα περισσότερα να συγκεντρώνονται στη Λέσβο (25).
Η πλειονότητα των περιστατικών σημειώθηκε σε δημόσιο χώρο (53), ενώ ακολουθούν η οικία του θύματος (οκτώ), καταστήματα εστίασης και διασκέδασης (οκτώ) οι δομές φιλοξενίας (έξι), τα αστυνομικά τμήματα (έξι), τα μέσα μαζικής μεταφοράς (τέσσερα), ο χώρος εργασίας των θυμάτων (τέσσερα). Επίσης, έξι περιστατικά συνέβησαν διαδικτυακά και τηλεφωνικά. Σημαντικός αριθμός των επιθέσεων είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση σωματικών βλαβών (44) και τις απειλές/εξύβριση (44). Σε δύο περιστατικά σημειώθηκε εμπρησμός.
Όσον αφορά στα περιστατικά που στοχοποιήθηκαν πρόσωπα, τα θύματα 70 περιστατικών ήταν άνδρες, εκ των οποίων πέντε τρανς, ενώ σε 22 περιστατικά ήταν γυναίκες, εκ των οποίων οκτώ τρανς. Σε ένα περιστατικό το θύμα αυτοπροσδιορίζεται ως μη δυικό άτομο, ενώ σε εννιά περιστατικά τα θύματα ήταν γυναίκες και άνδρες. Σε 17 περιστατικά στοχοποιήθηκαν ανήλικοι λόγω εθνικής καταγωγής, θρησκείας ή σεξουαλικού προσανατολισμού.
Το προφίλ των δραστών
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των θυμάτων, οι δράστες ήταν σε 79 περιστατικά άνδρες, σε επτά περιστατικά γυναίκες και σε 17 περιστατικά μεικτές ομάδες. Σε 77 επιθέσεις αναφέρθηκαν περισσότεροι του ενός θύτες και όπως σημειώνεται στην έκθεση του Δικτύου, διαπιστώνεται σημαντική αύξηση στις επιθέσεις από ομάδες σε σχέση με τα στοιχεία του 2019 (52 περιστατικά), καθώς και αποκέντρωση των εν λόγω περιστατικών (είτε από πολίτες είτε από μέλη εξτρεμιστικών ομάδων), στην περιφέρεια, κοντά σε περιοχές όπου υπάρχουν κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης ή δομές φιλοξενίας. Παράλληλα, αύξηση παρουσιάζουν και τα περιστατικά στα οποία οι δράστες συμμετέχουν και σε άλλες επιθέσεις.
Σε 25 περιστατικά εμπλέκονται ένστολοι με θύματα των επιθέσεων κυρίως αιτούντες άσυλο, πρόσφυγες και μετανάστες είτε με άδεια διαμονής είτε χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα (17 περιστατικά), αλλά και υποστηρικτές ανθρωπίνων δικαιωμάτων (τέσσερα περιστατικά). Επιπλέον, σε 59 περιστατικά συμμετείχαν πολίτες. Μάλιστα, το Δίκτυο διαπιστώνει ότι τα περιστατικά από αμιγώς μέλη εξτρεμιστικών ομάδων μειώνονται, ωστόσο στοιχεία και χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου modus operandi φαίνεται να υιοθετούνται από πολίτες στις οργανωμένες επιθέσεις, κάποιες φορές με τη συμμετοχή μελών εξτρεμιστικών οργανώσεων.
Περιστατικά κατά προσφύγων
Η βοηθός συντονίστρια του Δικτύου, Γαρυφαλλιά Αναστασοπούλου, ανέφερε ότι το 2020 «διαπιστώνεται μια ευρύτερη και έντονη στοχοποίηση προσφύγων, μεταναστών, δομών στέγασης και παροχής υπηρεσιών και ατόμων για την υποστήριξή τους στην εν λόγω ομάδα», καθώς και «αύξηση περιστατικών ρατσιστικής βίας σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια στα νησιά του Αιγαίου». Μάλιστα, ενώ από το 2015 ως το 2019 οι επιθέσεις στα νησιά του Αιγαίου, όπου εντοπίζονται οι κύριες προσφυγικές ροές, κυμαίνονταν από 8% ως 20% επί του συνόλου των καταγραφών, το 2020 ανέρχονται σε 43%.
Στην έκθεση γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στα νησιά του Αιγαίου και τον Έβρο, ιδιαίτερα το πρώτο τρίμηνο του 2020, όπως τα επεισόδια στο λιμάνι της Θερμής στη Λέσβο στις αρχές Μαρτίου 2020, όπου πλήθος κατοίκων συγκεντρώθηκε για να σταματήσουν την αποβίβαση προσφύγων, η παρουσία οπλισμένων πολιτών που οργανωμένα στοχοποιούσαν πρόσφυγες στον Έβρο ή η οι οργανωμένες επιθέσεις κατά μεταναστών τον Αύγουστο 2020 σε περιοχές του νομού Ηρακλείου.
Το Δίκτυο τονίζει τη διασύνδεση της ανόδου της ξενοφοβίας και των ρατσιστικών εκδηλώσεων «τόσο με την έλλειψη μιας συνεκτικής και ανθρωποκεντρικής προσφυγικής και μεταναστευτικής πολιτικής, βασισμένης σε διεθνή πρότυπα και εγγυήσεις, όσο και με την κατάσταση υπερσυγκέντρωσης πληθυσμού για μεγάλο διάστημα στα κέντρα υποδοχής των νησιών και δομών φιλοξενίας στην ενδοχώρα, σε εξαιρετικά επισφαλείς συνθήκες, χωρίς ρεαλιστικές πολιτικές ένταξης και αποδοχής της ετερότητας».
Επιθέσεις κατά ΛΟΑΤΚΙ
Σχετικά με τις επιθέσεις κατά ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, ο αριθμός των περιστατικών σημείωσε μείωση σε σχέση με το 2019, ωστόσο, όπως διευκρίνισε η κ. Αναστασοπούλου «πιθανολογούμε ότι η μείωση αυτή οφείλεται και στην πανδημία, είναι άλλωστε κάτι που έρχεται και ως πληροφόρηση από τα ίδια μας τα μέλη».
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι το 2020 παρατηρείται ύπαρξη ενδοοικογενειακής βίας ως συνέπεια της πανδημίας και του συνεπακόλουθου εγκλεισμού εντός της οικίας. Παράλληλα, το Δίκτυο διαπιστώνει ότι σε σημαντικό αριθμό των περιστατικών επιθέσεων λόγω ταυτότητας φύλου, τα θύματα βιώνουν ρατσιστική βία στο χώρο εργασίας τους, με χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις των τρανς γυναικών, εργατριών του σεξ, οι οποίες δέχονται κατ’ εξακολούθηση ακραία λεκτική και σωματική βία συνήθως από άγνωστους δράστες.
Μια τάση που σταθερά αναδεικνύεται στις καταγραφές είναι ο εκφοβισμός με ρατσιστικό κίνητρο στον κυβερνοχώρο, ωστόσο το 2020 παίρνει και τη νέα διάσταση του σχολικού εκφοβισμού σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.
Όπως εξήγησε ο Ναθαναήλ Λινάρδης, υπεύθυνος του έργου «Πες το σ’ εμάς» για την οργάνωση Colour Youth, «φέτος η νέα συνθήκη με τα διαδικτυακά μαθήματα έδωσε τη δυνατότητα στους θύτες να μείνουν ανώνυμοι. Μπορούσε δηλαδή να στείλει κάποιος μήνυμα εντός μαθήματος σε ένα ΛΟΑΤΚΙ συμμαθητή ή συμφοιτητή του χωρίς να μπορεί το θύμα ή ο καθηγητής να βρουν το άτομο αυτό ώστε να τιμωρηθεί». Σχετικά με τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας ο ίδιος παρατήρησε ότι «κάθε χρόνο το 30% των καταγραφών μας είναι η ενδοοικογενειακή βία με αποκορύφωμα την εκδίωξη του ατόμου από τη στέγη του».
Ο παράγοντας της πανδημίας
Το Δίκτυο κατά το 2020 κατέγραψε περιστατικά τα οποία συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την πανδημία και διαπιστώνει ότι η πανδημία και τα συνεπακόλουθα μέτρα αποτέλεσαν το πλαίσιο «για την ανάπτυξη και ενίσχυση ξενοφοβικών συμπεριφορών, διακρίσεων αλλά και περιστατικών βίας με ρατσιστικό κίνητρο».
Γίνεται λόγος για αντιμετώπιση των προσφύγων και αιτούντων άσυλο «όχι μόνο ως απειλή για την εθνική κυριαρχία αλλά και για τη δημόσια υγεία», ενώ υπογραμμίζεται και η έκφραση συμπεριφορών με ρατσιστικό κίνητρο από εκπροσώπους της αστυνομίας, κατά τη διάρκεια ελέγχων των μέτρων περιορισμού της κυκλοφορίας.
Ο Μοχτάρ Ρεζάι, πρόεδρος της Κοινότητας Αφγανών προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα και μέλος του Ελληνικού Φόρουμ Προσφύγων και του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών, ανέφερε κατά την παρουσίαση της έκθεσης ότι «η επιλογή των ελέγχων της αστυνομίας δεν ήταν τυχαία, βασιζόταν στο χρώμα μας ή τη γλώσσα που μιλούσαμε», ενώ ανέφερε διακρίσεις και στον τομέα της υγείας, όπου «αρκετοί δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε γιατρούς, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις δεν εξυπηρετήθηκαν από δημόσια νοσοκομείο, κάτι που είναι πέρα από ηθικό και υγειονομικό λάθος».
Από την άλλη πλευρά, τα περιστατικά ρατσιστικής βίας με θύτες δημόσιους υπαλλήλους δείχνουν μείωση «δεδομένης της περιορισμένης λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών με φυσική παρουσία, λόγω των μέτρων που σχετίζονται με την πανδημία». Η πανδημία θεωρείται βασικός παράγοντας μείωσης και των περιστατικών καθημερινού ρατσισμού σε σχέση με το 2019.
«Να γίνει μεγαλύτερη προσπάθεια για να σπάσει το τείχος της σιωπής»
Χαιρετίζοντας τη σημερινή παρουσίαση της έκθεσης, ο γενικός γραμματέας Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Πάνος Αλεξανδρής, επισήμανε ότι «πρέπει να γίνει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια για να σπάσει το τείχος της σιωπής, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να αναγγέλλουν και αν καταγγέλλουν τα φαινόμενα της ρατσιστικής βίας», καθώς και «να παράσχουμε αποτελεσματική προστασία στα θύματα».
Ο ίδιος υπογράμμισε ότι στο Εθνικό Σχέδιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας που υιοθετήθηκε πρόσφατα, «αντιμετωπίσαμε τα ζητήματα αυτά, καταγράψαμε τις δράσεις που αποβλέπουν καταρχήν στην αύξηση εμπιστοσύνης των θυμάτων με τις υπηρεσίες που έρχονται σε επαφή, και πρέπει να στοχεύσουμε στην αύξηση του αριθμού των καταγγελιών των περιστατικών ρατσιστικού εγκλήματος». Επίσης, ανέφερε ότι επίκειται η κυκλοφορία οδηγού για τα δικαιώματα των θυμάτων του ρατσιστικού εγκλήματος σε εννιά γλώσσες, ενώ προγραμματίζεται η διοργάνωση σεμιναρίων για την ενημέρωση των δικαστικών λειτουργών για τα ζητήματα αυτά.
Σημειώνεται ότι το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας συναποτελούν η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και 51 μη κυβερνητικές οργανώσεις και φορείς της κοινωνίας των πολιτών, καθώς και ως παρατηρητές ο Συνήγορος του Πολίτη και το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών του δήμου Αθηναίων.
Ο αγαπημένος ηθοποιός έχει αποδείξει πώς είναι ένας άνθρωπος ελεύθερος, που αγαπάει τον συνάνθρωπό και δεν τον νοιάζει η γνώμη τον άλλων, καθώς ο ίδιος γνωρίζει τι είναι πραγματικά.
Ο Σπύρος Μπιμπίλας παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «Antivirus» και μίλησε ανοιχτά και με ειλικρίνεια πρώτη φορά για τη σεξουαλική του ταυτότητα, δηλώνοντας υπερήφανος που ανήκει στην κοινότητα των ΛΟΑΤ+.
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Σπύρος Μπιμπίλας…». Πώς θες να συνεχίσουμε τη φράση αυτή;
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Σπύρος Μπιμπίλας, ένα παιδί που μεγάλωσε στον Πειραιά, σε μια γειτονιά με πάρα πολλά σινεμά και με όνειρα να μπει μέσα στην οθόνη και να παίξει. Ένα παιδί που, όταν παιζόταν η ταινία “Ο Μικρός δραπέτης”, έκλαιγε για τρεις μήνες, γιατί δεν έκανε τον ρόλο του μικρού δραπέτη.
Καταλαβαίνω, πως η αγάπη για την τέχνη εμφανίστηκε από πολύ νωρίς στη ζωή σου.
Ναι, την αγάπη μου για την τέχνη την κατάλαβα από πολύ μικρός. Θυμάμαι στο δημοτικό, μια δασκάλα μάς είχε ζητήσει να γράψουμε μια έκθεση, για το τι θέλουμε να γίνουμε, όταν μεγαλώσουμε. Πριν τη γράψουμε, μάλιστα, μας είχε ζητήσει να της πούμε το επάγγελμα που είχαμε διαλέξει για να το εγκρίνει. Όταν ήρθε η δική μου σειρά, της είπα «ηθοποιός».
Εκείνη με σήκωσε μπροστά σε ολόκληρη την τάξη και μου είπε: «Θες να γίνεις ηθοποιός; Αυτοί είναι όλοι αλήτες και ανώμαλοι». Αυτή ήταν και η πρώτη φορά, που διαχειρίστηκα τη λέξη «ανώμαλος». Η πρώτη φορά που, αναρωτήθηκα για το τι σημαίνει. Τελικά, έγραψα κλαίγοντας ότι θέλω να γίνω αεροπόρος (ανδρικό επάγγελμα, κατά τη δασκάλα). Πάντως, όταν το είπα στη μητέρα μου, εκείνη πήγε στο σχολείο και της τα έψαλε για τα καλά
Η σεξουαλικότητα τι ρόλο παίζει στη ζωή σου;
Η σεξουαλικότητά μου με απασχόλησε από πολύ νωρίς, έχοντας όμως πάντοτε τη σκέψη, πως οτιδήποτε συνέβαινε μέσα μου ήταν φυσιολογικό. Δεν μπορούσα να καταλάβω, παρότι τότε ήταν και μια περίεργη εποχή, τι είναι αυτό που έναν άνθρωπο μπορεί να το χαρακτηρίσει ως “μη φυσιολογικό”. Μεγαλώνοντας, έμαθα ότι η κοινωνία έδινε αυτόν το χαρακτηρισμό, κυρίως σε ανθρώπους που αγαπούσαν άτομα του ίδιου φύλου. Επειδή, όμως, πάντοτε πίστευα πως οι άνθρωποι μπορούμε να αγαπάμε οποιοδήποτε άνθρωπο, μέσα μου αυτό μπήκε ως φυσιολογικό. Αυτή την ηθική αξία είχα, ότι δεν υπάρχει τίποτα αφύσικο.
Αφού η φύση με έχει κάνει να με τραβάει και το ίδιο φύλο, είναι φυσιολογικό. Σε αυτό το σημείο να σου πω, ότι εγώ έκανα σεξ για πρώτη φορά στα 21 μου. Αυτό συνέβη, γιατί πάντα το σεξ το συνδύαζα με την αγάπη. Πολύ σπάνια έχω κάνει σεξ, χωρίς αγάπη και θεωρώ πάρα πολύ τυχερό τον εαυτό μου γι΄ αυτό. Βέβαια, ξέρω ότι διαφέρω από πάρα πολλούς ανθρώπους, δηλαδή, όταν είσαι στα 65 και έχεις κάνει σεξ με 40 άτομα περίπου, είναι πάρα πολύ λίγοι (γέλια).
Δε σε απασχόλησε, δηλαδή, ποτέ ο αυτοπροσδιορισμός σου, σε σχέση με τη σεξουαλική σου ταυτότητα;
Όχι, γιατί πάντα πίστευα πως είμαι ένας απόλυτα φυσιολογικός άνθρωπος, που έχω δικαίωμα να ερωτευτώ το άτομο που αγαπώ. Φυσικά και προσδιορίζομαι ως ΛΟΑΤ+, είμαι μέσα σε αυτή την κοινότητα και γι΄ αυτό μάχομαι και για τα δικαιώματά της. Όπως μάχομαι και για τα δικαιώματα, όλων των κοινοτήτων που περιθωριοποιούνται.
Η Τζένιφερ Πρίτζκερ έγραψε ιστορία καθώς έγινε η πρώτη και μοναδική τρανς δισεκατομμυριούχος του κόσμου.
Ωστόσο το Τενεσί φαίνεται πως δεν την «χωράει» πλέον, καθώς εξετάζει το ενδεχόμενο να
μεταφέρει τον πλούτο της από την συγκεκριμένη Πολιτεία, λόγω των νέων νόμων κατά των ΛΟΑΤ+ στην εν λόγω Πολιτεία.
Η Πρίτζκερ είναι το μόνο τρανς πρόσωπο που έχει συμπεριληφθεί ποτέ στη λίστα των Forbes Billionaires, με καθαρή αξία πλούτου περίπου 2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Είναι πρώην υπολοχαγός στρατού των Η.Π.Α. και μέλος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες στις Η.Π.Α., που ίδρυσε το ξενοδοχειακό συγκρότημα Hyatt.
Η ιδιωτική οικογενειακή της παρακαταθήκη βρίσκεται επί του παρόντος στο Νάσβιλ του Τενεσί, αλλά απείλησε ότι θα την μετακινήσει λόγω των συνεχιζόμενων επιθέσεων κατά των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ+ ατόμων στην πολιτεία.
Τον Μάρτιο, το Τενεσί ψήφισε νομοσχέδιο που απαγορεύει στα τρανς κορίτσια να συμμετέχουν στα αθλήματα ως το σωστό φύλο τους. Ο κρατικός κυβερνήτης Μπιλ Λι δήλωσε ότι η κίνηση αποσκοπούσε στη «διατήρηση του αθλητισμού των γυναικών και στη διασφάλιση του θεμιτού ανταγωνισμού».
Άλλες νομοθετικές επιθέσεις περιλαμβάνουν απόπειρες απαγόρευσης σχολικών ΛΟΑΤ+ εγχειριδίων, επιτρέποντας σε γονείς να επιλέγουν τα παιδιά τους τα προγράμματα σπουδών, καθώς και ο περιορισμός την τρανς υγειονομική περίθαλψη για άτομα κάτω των 18 ετών. Ο Μπιλ Λι υπέγραψε επίσης ένα νομοσχέδιο το 2019 που επέτρεπε στους παρόχους τεκνοθεσίας να κάνουν διακρίσεις σε βάρος των ΛΟΑΤ+ ανθρώπων.
Η Τζένιφερ Πρίτζκερ είπε στο Εμπορικό Επιμελητήριο Nashville LGBT+:
«Ως τρανς, αυτοί οι περιττοί και βλαβεροί νόμοι είναι προσωπικοί για μένα. Ως επιχειρηματίας, η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι ο αντίκτυπος που θα έχουν στη φήμη του Τενεσί και, τελικά, στην οικονομική ευημερία, καθώς οι επιχειρήσεις και οι τουρίστες στρέφονται αλλού.»
«Κανένα κράτος δεν επωφελείται από την αντίληψη ότι είναι ένα μισαλλόδοξο και ανεπιθύμητο μέρος για ανθρώπους διαφορετικών υπόβαθρων και με ανησυχεί σοβαρά να δω αυτήν την πολιτεία να αγωνίζεται για τον τίτλο της λιγότερο συμπεριληπτικής του έθνους».
Αμφιλεγόμενες δωρεές
Η Πρίτζκερ ήταν προηγουμένως υποστηρίκτρια του Ντόναλντ Τραμπ, δωρίζοντας 250.000 δολάρια σε επιτροπές που υποστήριζαν την προεδρία του. Ωστόσο, η υποστήριξή της φάνηκε να τελειώνει όταν ανακοίνωσε την απαγόρευση των τρανς ατόμων που υπηρετούν στο στρατό το 2017.
Αργότερα, έκανε μία δωρεά ύψους 100.000 δολαρίων στο The Lincoln Project, μια επιτροπή πολιτικής δράσης Ρεπουμπλικανών (PAC) που συγκροτήθηκε για να αποτρέψει την επανεκλογή του. Αντιτάχθηκε επίσης στους άλλους Ρεπουμπλικάνους που αγωνίζονται για επανεκλογή, όπως ο αρχηγός της μειοψηφίας της Γερουσίας του Κεντάκι Μιτς ΜακΚόνελ, ο γερουσιαστής της Αϊόβα, Τζόνι Έρντ και ο γερουσιαστής της Βόρειας Καρολίνας Θομ Τίλης.
Η Πρίτζκερ συνέχισε δωρίζοντας 2.000 δολάρια στην προεδρική εκστρατεία του Τζο Μπάιντεν, μαζί με τον ξάδελφό της Τζον Πρίτζκερ, ο οποίος δώρισε τουλάχιστον 650.000 δολάρια σε PAC υπέρ του Μπάιντεν το 2020.
Είναι μόνο η δέκατη πλουσιότερη Πρίτζκερ, με την αδερφή της Κάρεν να βρίσκεται στην πρώτη θέση με αναφερόμενη καθαρή αξία περιουσίας 4,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
