Ξένια Κουναλάκη
Ο υπουργός Δικαιοσύνης Κωνσταντίνος Τσιάρας αγαπάει να επικαλείται αυθαίρετες επιστημονικές έρευνες και έννοιες. Στο νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια, ένα καθαρά νομικό κείμενο, φέρεται ότι εισάγεται ο αμφισβητούμενος διεθνώς όρος «γονεϊκή αποξένωση». Το προαναφερθέν σύνδρομο (PAS) είναι μια αμφιλεγόμενη έννοια, που θεσπίστηκε από τον παιδοψυχίατρο Ρίτσαρντ Γκάρντνερ το 1985. Στην αρχική του διατύπωση ο Γκάρντνερ καταδείκνυε τη μητέρα ως αποκλειστική υπεύθυνη γονιό μιας τέτοιας αποξένωσης, με αποτέλεσμα το σύνδρομο να υιοθετηθεί αβίαστα από ενώσεις δικαιωμάτων των πατεράδων, όπως εξάλλου συμβαίνει και στη χώρα μας ενόψει της κατάθεσης του νομοσχεδίου. Ανεξάρτητα πάντως από την εργαλειοποίηση του όρου, γεγονός είναι πως ειδικοί στους τομείς της ψυχολογίας, των δικαιωμάτων των παιδιών και της νομικής επιστήμης δεν τον αποδέχονται. Το PAS έχει επικριθεί εκτενώς από νομικούς κύκλους και τους ειδικούς της ψυχικής υγείας, που πιστεύουν ότι δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιείται σε δικαστικές υποθέσεις επιμέλειας τέκνων ούτε από εκπροσώπους της νομικής ούτε της ψυχιατρικής επιστήμης. Αλλωστε ούτε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ούτε η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία αναγνωρίζουν το σύνδρομο.
Διαβάστε επίσης: Συνεπιμέλεια παιδιών, μια δύσκολη αλλαγή
Μιλώντας για το ίδιο νομοσχέδιο ο κ. Τσιάρας επαναλαμβάνει συστηματικά ότι «όλες οι επιστημονικές μελέτες κατατείνουν στο γεγονός ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με τη φυσική παρουσία και των δύο φύλων και των δύο γονέων είναι παιδιά με λιγότερα ψυχολογικά προβλήματα».
Δεν ξέρω ποιες μελέτες διαβάζει ο κ. Τσιάρας –σίγουρα αν «γκουγκλάρει» κανείς το αποτέλεσμα της έρευνας που θέλει, θα βρει αυτήν που ταιριάζει στις απόψεις του–, αλλά τα ευρήματα της συντριπτικής πλειονότητας λένε ακριβώς το αντίθετο. Πως τα παιδιά που μεγαλώνουν με γονείς ίδιου φύλου είναι ευτυχέστερα από τα συνομήλικά τους, επειδή οι γκέι γονείς είναι πιο αφοσιωμένοι κι έχουν περισσότερα κίνητρα να είναι καλοί στον ρόλο τους, επειδή τον επέλεξαν συνειδητά. Τα ζευγάρια του ίδιου φύλου σπάνια γίνονται γονείς κατά λάθος, ενώ αντίθετα τα ζευγάρια διαφορετικού φύλου μία στις δύο φορές γίνονται γονείς χωρίς να το έχουν προαποφασίσει. Στο ζήτημα του στίγματος, οι ειδικοί επιμένουν ότι η αγάπη και η φροντίδα των γονιών είναι πολύ σημαντικότεροι παράγοντες για την ευτυχία των παιδιών από την κοινωνική αποδοχή. Οι έρευνες, τις οποίες αναφέρω, υπάρχουν δημοσιευμένες εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου Κορνέλ υπάρχουν 75 διαφορετικές, με περίπου παρόμοια συμπεράσματα. Οι «όλες» του κ. Τσιάρα αναζητούνται προς το παρόν. Μαζί με τη «γονεϊκή αποξένωση». ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου