Ποια εντύπωση προκάλεσε η ποινή στις δύο κυρίες για το ρατσιστικό παραλήρημα στη Λάρνακα;
Τελικά η πανδημία του κορωνοιού ήταν η τέλεια αφορμή για να φταίξουν και πάλι μετανάστες επειδή έτσι ήθελαν οι γνωστοί κύκλοι;
Πως μεταλλάσσεται το έγκλημα κατά την περίοδο του εγκλεισμού;
Μπορούμε να δανειστούμε τα φώτα άλλων χωρών για να περιορίσουμε αυτά τα φαινόμενα ή ρίχνουμε «αυγά στον τοίχο»;
Ο Δρ. Άντρος Καπαρδής απαντά στα ερωτήματα του Κώστα Κωνσταντίνου λίγο πριν αποχαιρετίσουμε το 2020.
Αυτή ήταν μια σπάνια αναγνώριση από μέλη του κλήρου, αλλά και μια από τις βασικές παραδοχές σε μια δήλωση που υπεγράφη από 370 θρησκευτικούς ηγέτες από όλο τον κόσμο.
Η εγκληματική πρακτική των θεραπειών μετατροπής, που καταπατά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, βασίζεται στην πεποίθηση ότι η ετεροφυλοφιλία είναι ο κανόνας και οτιδήποτε άλλο είναι ασθένεια ή ανωμαλία - μια πεποίθηση που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει απορρίψει από το 1990.
Η θεραπεία αλλαγής σεξουαλικού προσανατολισμού είναι η ψευδοεπιστημονική πρακτική που προσπαθεί να αλλάξει τον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός ατόμου από ομοφυλόφιλο ή αμφιφυλόφιλο σε ετεροφυλόφιλο, χρησιμοποιώντας ψυχολογικές ή πνευματικές παρεμβάσεις, την ώρα που ιατρικοί οργανισμοί προειδοποιούν ότι οι πρακτικές αυτές είναι αναποτελεσματικές και επιβλαβείς.
Ιατρικές, επιστημονικές και κυβερνητικές οργανώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν εκφράσει ανησυχία για την εγκυρότητα, την αποτελεσματικότητα και την ηθική της θεραπείας αλλαγής σεξουαλικού προσανατολισμού.
Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία (APA) αντιτίθεται στην ψυχιατρική θεραπεία που έχει ως βάση την υπόθεση ότι η ομοφυλοφιλία είναι ψυχική διαταραχή και ότι ο ασθενής θα πρέπει να αλλάξει τον σεξουαλικό ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό του, ενώ περιγράφει τις προσπάθειες αλλαγής σεξουαλικού προσανατολισμού από επαγγελματίες ως ανήθικες.
Οι εκπρόσωποι των εκκλησιών συγκεντρώθηκαν αυτήν την εβδομάδα για ένα συνέδριο που είχε ως αντικείμενο συζήτησης την παγκόσμια απαγόρευση της πρακτικής της θεραπείας μετατροπής - μιας πρακτικής με την οποία τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα υποβάλλονται σε ψυχολογικές ή σωματικές διαδικασίες για να "θεραπεύσουν" τη σεξουαλική τους ταυτότητα ή το φύλο τους.
Μεταξύ των υπογραφόντων στη δήλωση που διοργάνωσε το Ίδρυμα Ozanne του Ηνωμένου Βασιλείου βρέθηκαν εκπρόσωποι χριστιανικών, εβραϊκών, μουσουλμάνων, βουδιστικών και σιχ θρησκειών, όπως και ο πρώην αρχιεπίσκοπος της Νότιας Αφρικής και νικητής του Νόμπελ Ειρήνης Ντέσμοντ Τούτου, αλλά και ο επίσκοπος του Λίβερπουλ.
Η Γερμανία πρόσφατα έγινε η πέμπτη χώρα που εισήγαγε την πλήρη απαγόρευση της πρακτικής για ανηλίκους, μετά τον Ισημερινό, τη Βραζιλία, την Ταϊβάν και τη Μάλτα, καθώς και αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ και καναδικές επαρχίες, σύμφωνα με την ομάδα δικαιωμάτων OutRight International.
Οι απαγορεύσεις έκτοτε έχουν εισαχθεί στην Αλβανία, την Ελβετία και την αυστραλιανή επαρχία Βικτώρια και έχουν προταθεί σε πολλές ακόμη χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον χαρακτήρισε την πρακτική ως "αποτρόπαια".
Ωστόσο, πολλές χώρες δεν έχουν ακόμη θεσπίσει νομοθεσία, παρά την εκτεταμένη καταδίκη της πρακτικής από τις δυτικές κυβερνήσεις και τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί εάν ο νόμος στη Γερμανία έχει κάνει διαφορά, καθώς δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία, αλλά οι ακτιβιστές ελπίζουν η κίνηση αυτή ότι έδωσε το παράδειγμα, αναφέρει η DW.
Τέτοιες θεραπείες πραγματοποιούνται, δυστυχώς, και στην Ελλάδα, με την ανοχή του κράτους, καθώς και των υπευθύνων συλλόγων ειδικών ψυχικής υγείας, καθώς δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που να προστατεύει τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα από τις απάνθρωπες αυτές πρακτικές.
Ο Θάνος Λέκκας μίλησε στη κάμερα της εκπομπής Pop Up και αναφέρθηκε στο bullying που βίωσε μικρός.
Ο γνωστός ηθοποιός που πρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη σειρά των Αλέξανδρου Ρήγα - Δημήτρη Αποστόλου «Η τούρτα της μαμάς» στην ΕΡΤ1, μίλησε για τα παιδικά του χρόνια.
«Βίωσα bullying. Όλα τα παιδιά είναι πιο σκληρά στα παιδιά που είναι διαφορετικά, λιγότερο αθλητικά. Κοίταγαν περισσότερο να σε κοροϊδέψουν γι’ αυτό που νομίζουν ότι είσαι» περιέγραψε ο ίδιος.
Παράλληλα, αποκάλυψε το εξής: «Με έλεγαν gay επειδή έκανα ενόργανη γυμναστική με τα κορίτσια. Έκανα κωλοτούμπες, κατακόρυφους και τέτοια. Με έχει καθορίσει, δεν με έχει στιγματίσει γιατί δεν κρατάω κακία σε κανέναν από αυτούς».
Η υποστήριξη της Premier League στην ΛΟΑΤ κοινότητα, η απόφαση της Λίγκας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ισότητα και ο σεβασμός στις ημέρες μας, δεν θα μπορούσε παρά να γίνει μέρος και της καθημερινότητας της Λίβερπουλ. Οι αρχηγοί των ομάδων του συλλόγου φόρεσαν το περασμένο Σαββατοκύριακο special περιβραχιόνια, ειδικά διαμορφωμένα για την καμπάνια Rainbow Laces, με τον Τζόρνταν Χέντερσον να δέχεται ένα πολύ ιδιαίτερο μήνυμα στο Twitter και να αποδεικνύει γιατί θεωρείται ηγέτης εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων.
Στη δραματική σειρά του Netflix «Tiny Pretty Things», ο 26χρονος Καναδός ηθοποιός-χορευτής Brennan Clost πρωταγωνιστεί στον ρόλο του Shane, ενός gay σπουδαστή σε μια ελίτ σχολή μπαλέτου, που ζει πολλές ερωτικές περιπέτειες στη σειρά.
Η γνωστή ηθοποιός βρέθηκε το πρωί της Παρασκευής στο "Πρωινό" και θέλησε να ξεκαθαρίσει τη θέση της για τις συγκεκριμένες δηλώσεις που προκάλεσαν σάλο, τονίζοντας πως οι απόψεις της δεν αφορούν τις σεξουαλικές προτιμήσεις ενός ατόμου αλλά το πώς συμπεριφέρεται ο ίδιος ως άνθρωπος.
"Οι δηλώσεις ξεκίνησαν με έναυσμα το τραγούδι που έχω βγάλει, το οποίο έχει έναν πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό στίχο. Λέει λοιπόν το τραγούδι, ότι ξεμείναμε από λεβεντιά και μετά λέει ότι ήρθε και ο Μπάμπης που είχε παντρευτεί να μου εξομολογηθεί ότι βαρέθηκε να είναι άντρας και θέλει πια να αγαπηθεί. Οπότε σχολιάσαμε με βάση αυτόν τον στίχο και μπήκαμε σε αυτή τη θεματολογία [...] Θεωρώ ότι οι άνδρες έχουν μεταλλαχθεί, δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί πια. Δεν ξέρω και πόσοι είναι, τους ψάχνω να τους μετρήσω. Άνδρες παλιάς κοπής. Δεν μιλάω για την ερωτική επιλογή του καθενός, αυτό είναι δικαίωμα του καθενός" δήλωσε χαρακτηριστικά, ξεκαθαρίζοντας και πάλι πως έχει να κάνει με τον άνθρωπο και το υπόβαθρό του και όχι με τις επιλογές του καθενός, ωστόσο δεν έκρυψε ότι δεν της αρέσει να βλέπει ερωτικές περιπτύξεις δημοσίως, είτε είναι gay είτε straight ζευγάρια.
Μόλις το 7% έχει αναφέρει κάποιο περιστατικό διάκρισης ή βίας σε δημόσιο φορέα και το 72% ανέφερε ότι δεν νιώθει ασφάλεια να καταγγείλει σε δημόσιους φορείς κάποιο τέτοιο περιστατικό. Ένας από τους κυριότερους λόγους που επισήμαναν ότι λειτούργησε αποτρεπτικά για την αναφορά του περιστατικού ήταν η αίσθηση πως δεν θα άλλαζε κάτι.
Τα παραπάνω προκύπτουν από διαδικτυακή έρευνα με θέμα την εμπειρία των ΛΟΑΤΚΙ+ σε φορείς και υπηρεσίες του δημόσιου τομέα, στην οποία συμμετείχαν 150 ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και 202 εργαζόμενοι σε ένα ευρύ φάσμα δημόσιων υπηρεσιών (όπως εκπαιδευτικοί, διοικητικοί υπάλληλοι, δικαστικοί υπάλληλοι, κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι, επαγγελματίες υγείας, αστυνομικοί και δικαστές), από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. 
Η έρευνα διενεργήθηκε από τον Μάιο ως τον Ιούλιο 2020, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος FAROS και παρουσιάστηκε σε σχετική διαδικτυακή εκδήλωση του -συντονιστή του έργου- Κέντρου Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας- ΚΜΟΠ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας που άντλησε το Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων από την ημερίδα, το 40% των ΛΟΑΤΚΙ+ ερωτώμενων δεν αισθάνεται ποτέ άνετα και το 31% αισθάνεται σπάνια άνετα να μοιραστεί τη ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητά του με επαγγελματίες στο δημόσιο τομέα, σε περιπτώσεις όπου αυτό χρειάζεται.
Εξάλλου, ένας στους πέντε δηλώνει πως αποφεύγει συχνά ή πάντα να επισκεφθεί δημόσιους φορείς, ακόμα και σε περιπτώσεις που αυτό είναι αναγκαίο, λόγω της ανησυχίας που έχει για την αντιμετώπιση που θα λάβει από το προσωπικό ως ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο.
Την ίδια ώρα, οι ερωτώμενοι επαγγελματίες δήλωσαν ότι αστεία σε βάρος ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων γίνονται μεταξύ συναδέλφων συχνά (24%) ή πάντα (14%), αλλά το 72% διευκρίνισε ότι δεν συμμετείχε σε αυτά. Το 42% περιέγραψε πως έχει συμβεί συνάδελφος να εξυβρίσει ή να προσβάλει ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο και το 17% έχει γίνει μάρτυρας περιστατικού σωματικής βίας από συνάδελφο. 
Εξάλλου, το 75% των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων νιώθει ότι οι δημόσιοι φορείς δεν είναι καθόλου ή είναι λίγο ενημερωμένοι για τις πρόσφατες θεσμικές αλλαγές που αφορούν στους ΛΟΑΤΚΙ+.
Στο ίδιο πνεύμα, το 96% των δημόσιων υπαλλήλων δήλωσε πως δεν τους έχουν δοθεί από την υπηρεσία τους οδηγίες για συμπεριληπτικές υπηρεσίες σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, ενώ το 72% ανέφερε πως οι υπηρεσίες δεν έχουν δεχτεί καθόλου ή έχουν δεχτεί λίγη ενημέρωση για τις πρόσφατες θεσμικές αλλαγές.
Σχετικά με ερωτήσεις που αφορούσαν σε συγκεκριμένους χώρους δημόσιων υπηρεσιών, το 50% των ΛΟΑΤΚΙ+ δήλωσε πως δεν αισθάνεται ποτέ ασφάλεια να απευθυνθεί στην αστυνομία και το 29% σπάνια, την ώρα που το 14% αναφέρει ότι δέχεται συχνά ή πάντα ειρωνικά σχόλια, προσβολές ή εξύβριση από αστυνομικούς κατά την επίσκεψη στο αστυνομικό τμήμα. 
Το 47% των ΛΟΑΤΚΙ+ ερωτώμενων ανησυχεί συχνά ή πάντα και το 27% μερικές φορές πως αν αποκαλύψει το σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου του στους επαγγελματίες υγείας δεν θα λάβει ποιοτικές υπηρεσίες υγείας. Τέλος, το 29% δήλωσε ότι δέχτηκε προσβολές ή εξύβριση από το προσωπικό του σχολείου του λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου μερικές φορές, συχνά ή πάντα.
Το έργο FAROS, που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2020 και θα διαρκέσει δύο χρόνια, χρηματοδοτείται από το Πρόγραμμα Δικαιωμάτων, Ισότητας και Ιθαγένειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στοχεύει στην ενίσχυση των μηχανισμών προστασίας, παρακολούθησης και πρόληψης και στην καταπολέμηση των εγκλημάτων μίσους και των ομοφοβικών, αμφιφοβικών και τρανσφοβικών διακρίσεων και βίας. Εταίροι του προγράμματος είναι το υπουργείο Δικαιοσύνης και οι οργανώσεις Κέντρο Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας- ΚΜΟΠ, Orlando, Colour Youth, Θετική Φωνή και Οικογένειες Ουράνιο Τόξο.
Πηγή: ΑΜΠΕ
Υπάρχουν πολλά που μια μεγαλοαστική οικογένεια μπορεί να ανεχθεί, η ομοφυλοφιλία ωστόσο είναι σπανίως ένα από αυτά. Σίγουρα πάντως αυτή είναι η περίπτωση στη Γουατεμάλα, όπου οι διακρίσεις εις βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας μεταφράζονται στην καλύτερη περίπτωση μέσω ρατσιστικών προκαταλήψεων και στη χειρότερη μέσω ανεμπόδιστων βίαιων επιθέσεων. Μια χειροπιαστή ιδέα των συνθηκών δίνει ο ταλαντούχος Νοτιοαμερικάνος Χάιρο Μπουσταμάντε («Ηφαίστειο») στις «Δονήσεις», μια ταινία η οποία μοιάζει σα να τρέμει κάθε φορά που το σοκ κυριεύει το βασανισμένο πρωταγωνιστή του.
Πρόκειται για έναν επιτυχημένο 40άρη οικογενειάρχη (Χουάν Πάμπλο Ολισλάγκερ), ο οποίος πληρώνει το τίμημα της σεξουαλικότητάς του, όταν η οικογένειά του μαθαίνει πως είναι ομοφυλόφιλος. Η ζωή του τότε παρασύρεται σε ένα καθοδικό σπιράλ διαδοχικών απορρίψεων, οι οποίες εκτείνονται από τα παιδιά μέχρι τη δουλειά του, με τον ίδιο να διχοτομείται συναισθηματικά ανάμεσα στο να επιστρέψει σε αυτό που ήταν ή να ξεκινήσει από την αρχή.
Ένα ενδοσκοπικό ψυχογράφημα, μια διακριτική κοινωνική κριτική και ταυτόχρονα ένα καλοστημένο μυστηριακό δράμα, οι «Δονήσεις» οφείλουν τη γοητεία τους στις μικρές εκπλήξεις που κρύβονται στην εξέλιξη της πλοκής. Ο Μπουσταμάντε αιφνιδιάζει εξαρχής με μια τρομερά ασφυκτική εναρκτήρια σεκάνς, όταν η οικογένεια στήνει ενέδρα στον πρωταγωνιστή πιέζοντάς τον να διορθώσει το λάθος του. Ένα ατόπημα που έξυπνα αποκρύπτεται στο θεατή, εντείνοντας την αγωνία και την αίσθηση του εφιάλτη που αποπνέει η ενότητα, με τη συνδρομή του υποβλητικού κιαροσκούρο που χρωματίζει τα πλάνα. Τα πρόσωπα των συγγενών του ήρωα μοιάζουν σα να αναδύονται από το έρεβος, εκεί όπου επιδιώκουν να κρατήσουν κι εκείνον.
Το σκότος αυτό δεν είναι τυχαίο, συνδέεται με το βαθύ συντηρητισμό και μια οπισθοδρομική θέαση της θρησκείας, η οποία ωστόσο δεν αφήνει ανεπηρέαστο το χαρακτήρα του Ολισλάγκερ. Πιστός και ο ίδιος, προχωρά σε μια ρήξη που τον κατακερματίζει ψυχολογικά αφού νιώθει διπλά αμαρτωλός• εγκαταλείπει την οικογένεια του, άρα δεν εκπληρώνει τον πατρικό ρόλο του, ενώ έχει διαπράξει την ύβρη του ψέματος αποκρύπτοντας την ομοφυλοφιλία του. Ο Ολισλάγκερ φέρει τις εσωτερικές συγκρούσεις του χαρακτήρα με σιωπηλή ένταση που βράζει στην ερμηνεία του, ιδιαίτερα τις στιγμές που μοιάζει σα να πρόκειται να λυγίσει από την πίεση.
Μια από αυτές προκύπτει όταν ο Μπουσταμάντε πια παραθέτει το μείζον διακύβευμα που βρίσκεται στον πυρήνα των «Δονήσεων». Ο πρωταγωνιστής καλείται να επιλέξει ανάμεσα στη σεξουαλική ελευθερία, άρα και αυθεντική χειραφέτηση, και στην ευτυχία που όμως προϋποθέτει μια βάναυση θυσία. Εδώ η ταινία υιοθετεί και μια στροφή στο ύφος η οποία εκτός από αναπάντεχη, προσδίδει νέα φόρτιση στην αφήγηση, η οποία δεν αναζητά εύκολες απαντήσεις σε ένα έτσι κι αλλιώς περίπλοκο ηθικό δίλημμα. Ο Μπουσταμάντε, επίσης, δε ξεχνά να αφιερώσει χρόνο στο παραλογισμό ορισμένων κόλπων της οργανωμένης θρησκείας. Ευλογίες χρεωμένες μέσω POS για τη σωτηρία της ψυχής των παραστρατημένων τέκνων, αλλά και ινστιτούτα «σεξουαλικής μεταστροφής» για ριζικές… επιδιορθώσεις (θυμηθείτε τη «Διαπαιδαγώγηση της Κάμερον Ποστ»), πάνε χέρι-χέρι με τη συντήρηση ενός πλέγματος συστηματικής καταπίεσης.
Ο Νοτιοαμερικάνος σκηνοθέτης κρατά σε ισορροπία τα ανοιχτά πολιτικά σχόλια σε σχέση με όσα υπαινίσσεται, εκείνα εξάλλου είναι και τα πιο καυστικά, προτιμώντας να διατηρήσει τα σημαντικότερα ερωτήματα στο επίπεδο του ήρωα, ακόμα κι αν ανά στιγμές γίνεται περισσότερο αφαιρετικός από όσο απαιτείται. Η αποζημίωση έρχεται στο τέλος, όταν την πικρότατη ύστατη στιγμή με μια μόνο κίνηση ο Μπουσταμάντε βάζει στο μυαλό την αμφιβολία που σφίγγει το στομάχι, αφήνοντας όχι ανοιχτά ενδεχόμενα αλλά μια οδυνηρή πλην ρεαλιστική αβεβαιότητα.
Βαθμολογία:
Σκηνοθεσία: Χάιρο Μπουσταμάντε. Πρωταγωνιστούν: Χουάν Πάμπλο Ολισκλάγκερ, Νταϊάν Μπάτεν, Μαουρίσιο Άρμας Ζεμπαντούα, Μαρία Τελόν. Γουατεμάλα, Γαλλία, Λουξεμβούργο. 2019. Διάρκεια: 107 ́. Προβολή: CINOBO.
Τα γεγονότα λίγο – πολύ γνωστά καθώς μονοπωλούν τα αθλητικά κι όχι μόνο, μέσα σε όλο τον κόσμο.
Ο τέταρτος διαιτητής, ο Ρουμάνος Σεμπαστιάν Κολτέσκου αποκάλεσε «νέγρο» τον βοηθό προπονητή της Μπασακσεχίρ, Πιερ Γουεμπό, προκαλώντας την οργή της τουρκικής ομάδας.
Ο Γουεμπό ζήτησε τον λόγο από τον Κολτέσκου για τον ρατσιστικό χαρακτηρισμό, λέγοντας χαρακτηριστικά.
«Θέλω να μου πεις γιατί με αποκάλεσες νέγρο; Γιατί;» ήταν τα λόγια του μέλους του τεχνικού τιμ των φιλοξενούμενων.
Απάντηση δεν υπήρξε από τον Κολτέσκου και μάλιστα θα πρέπει εδώ να σημειωθεί, πως ο διαιτητής της αναμέτρησης, απέβαλε τον Γουεμπό.
Η τουρκική ομάδα έφυγε αμέσως για τα αποδυτήρια, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, με τους αντίστοιχους παίκτες των γηπεδούχων να συμμερίζονται την απόφαση τους και να πηγαίνουν κι εκείνοι στα αποδυτήρια.
Κι εδώ πρόκειται για μια σπουδαία στιγμή για το ποδόσφαιρο διότι η Παρί θα μπορούσε να μείνει και να κερδίσει τον αγώνα στα χαρτιά. Επικράτησε, όμως, η ανθρωπιά και ο αγώνας κατά του ρατσισμού, από όποιον κι αν προέρχεται, όποια χρονική στιγμή κι αν συμβαίνει.
Το παρήγορο σε όλη την υπόθεση, πέραν της συναίνεσης της γαλλικής ομάδας στην αποχώρηση της τουρκικής, είναι ότι και η UEFA συμμερίζεται την οργή της Μπασακσεχίρ και ξεκινά επίσημα έρευνα για το ρατσιστικό συμβάν.
Την είδηση ανέφεραν αμερικανικά μέσα ενημέρωσης καθώς και δύο πηγές στο Reuters. Ο 38χρονος Μπούτιτζετζ, πρώην δήμαρχος της μικρής πόλης Σάουθ Μπεντ στην Ιντιάνα, ο οποίος ξεχώρισε ευχάριστα προκαλώντας θετική εντύπωση ως υποψήφιος στις προκριματικές εκλογές του Δημοκρατικού κόμματος, δεν έχει ποτέ αναλάβει κάποιο ομοσπονδιακό αξίωμα.
Θα βρεθεί στο κέντρο της προσπάθειας του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ για την ανοικοδόμηση των υποδομών της χώρας.
Αν επιβεβαιωθεί ο διορισμός του από τον Μπάιντεν και επικυρωθεί από την Γερουσία, ο Μπούτιτζετζ, ανοιχτά ομοφυλόφιλος, θα γίνει το πρώτο μέλος της ΛΟΑΤ κοινότητας που θα γίνει υπουργός αμερικανικής
Πηγή: iefimerida
Ο παίκτης της αυστραλιανής ομάδας ράγκμπι, Πένριθ Πάνθερς, Κερτ Κέιπγουελ, μίλησε για την ντροπή που ένιωσε όταν τον ξεγέλασαν για να εμφανιστεί σε γκέι πορνοταινία στο ξεκίνημα της καριέρας του.
Ο 27χρονος Κέιπγουελ τόνισε πως έχει ήδη ειδοποιήσει το Εθνικό Πρωτάθλημα Ράγκμπι και το Τμήμα Ακεραιότητας μετά τις φωτογραφίες που διέρρευσαν πέρυσι, όμως το θέμα επέστρεψε στην επικαιρότητα όταν νέο υλικό άρχισε να κυκλοφορεί πρόσφατα στα social media.
Σύμφωνα με τον Κέιπγουελ η ταινία γυρίστηκε το 2013 όταν ήταν 20 ετών κι αγωνιζόταν στους Ίπσουιτς Τζετς.
Αρχικά, του είχαν πει να κάνει μια φωτογράφιση για μια εταιρεία αθλητικών ειδών που τελικά εξελίχτηκε σε πορνοταινία μαζί με άλλον έναν άνδρα.
Ο παίκτης, που έχει γυναίκα σύντροφο, είπε πως ήταν «νέος και αφελής» και εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να απορρίψει τα λεφτά που του πρόσφεραν.
«Ο παραγωγός μου έδωσε πολλά παραπάνω λεφτά, όμως αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη για ό,τι έγινε.
Το μήνυμα που θέλω να στείλω στους νέους είναι να είναι πολύ προσεκτικοί όταν τους προσφέρουν λεφτά για φωτογράφιση. Δεν είμαι πια αυτός που ήμουν, το έμαθα με τον σκληρό τρόπο. Ελπίζω άλλοι να μην πέρασαν τα ίδια με μένα» είπε ο Κέιπγουελ σε δηλώσεις του.
